กุหลาบเพชร

นับตั้งแต่ที่เพ่ยอิงเข้าทำงานในตำแหน่งที่ปรึกษาส่วนพระองค์ ด้วยสติปัญญาความสามารถรวมถึงความเฮี้ยบเด็ดขาดรับผิดชอบต่อหน้าที่    ที่ติดตัวมาจากโลกเดิมทำให้อดีตร้อยตำรวจเอกสาว        สามารถหาหลักฐานมาเอาผิดและเปิดโปงเหล่าขุนนางผู้ทุจริตต่อหน้าที่ และรับสินบน  เธอสามารถเปิดโปงและเอาผิดขุนนางในราชสำนักได้ ถึง 3 คน ซึ่งประกอบไปด้วย     เจ้ากรมการค้าเหอจิ้ง เจ้ากรมโยธาเฮ่อเป่าหลงและ        ขันทีว่านจงผู้ซึ่งมีหน้าที่แนะนำให้เฟยหลงไปหาเหล่าสนม  และด้วยความที่ขันทีว่านจงมีหน้าที่นี้จึงทำให้เหล่านางสนมติดสินบน      ขันทีว่านจงเพื่อให้คอยยุคอยสนับสนุนให้ฮ่องเต้มาหาพวกนาง        เฟยหลงผู้ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นฮ่องเต้ผู้แสนเย็นชาโหดเหี้ยมก็ได้สั่งลงโทษทรมาน   เหล่าขุนนางและคนในราชสำนักที่ทุจริตรับสินบนอย่างหนักจนแต่ละคนอยู่ในสภาพราวกับตายทั้งเป็นก่อนและจึงสั่งให้ประหาร ซึ่งการสั่งให้ทรมานนักโทษเหล่านั้นก็ไม่ใช่เป็นการลงโทษในคุกแต่อย่างใด แต่กลับสั่งให้ลากตัวนักโทษเหล่านั้นมาในท้องพระโรง   และสั่งให้ทรมานนักโทษที่เป็นอดีตขุนนางทุจริตต่อหน้าเหล่าขุนนางในราชสำนัก ซึ่งวิธีการทรมานก็สุดแสนที่เหี้ยมโหดเลือดเย็นอย่างที่สุด ก่อนที่จะสั่งให้ทหารเอาไปประหาร

ความโหดเหี้ยมเหล่านี้ทุกคนในวัง            ต่างรู้ดีกันอยู่แล้วถึงการปกครองที่เหี้ยมโหดของฮ่องเต้ของพวกเขา       ที่หากได้รับรู้ว่าใครมีความผิดคนๆนั้นก็ต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน    ซึ่งแต่ไหนแต่ไรมาเฟยหลงไม่เคยใส่ใจแยแสว่าใครจะคิดอย่างไรกับตน  ไม่ว่าลับหลังใครจะกล่าวหาเขาว่าเป็นปีศาจไร้หัวใจ ทรราชผู้โหดเหี้ยมเขาก็หาได้สนใจไม่       แต่บัดนี้เฟยหลงผู้ไร้หัวใจและไม่แสแยความรู้สึกของผู้ใด กลับเกิดความกลัวและร้อนรนในจิตใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน       เพราะเหตุการณ์ที่เขาสั่งลงโทษนักโทษอย่างโหดเหี้ยมนั้นมีเพ่ยอิงอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย   แม้ว่าสีหน้าแววตาของนางจะไม่ได้บ่งบอกว่ารู้สึกเช่นไรแต่เฟยหลงก็เกิดความกลัวขึ้นมาว่า          นางในดวงใจของเขาจะเกลียดชังความเหี้ยมโหดของเขาหรือไม่  แม้เขาจะรู้สึกชื่นชมอยู่มากที่เห็นว่านางยังมีสีหนาเรียบนิ่ง   ไม่ได้กรีดร้องหรือแม้แต่จะเบือนหน้าหนีภาพเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย ซึ่งแตกต่างกับเหล่านางสนมและนางกำนัลในวังทั้งหลายที่มักจะกรี๊ดร้องบางคนถึงกลับเป็นลมไป     เพราะรับไม่ได้กับภาพน่ากลัวสะเทือนขวัญตรงหน้า   แต่เพ่ยอิงนางในดวงใจของเขากลับยังคงเยือกเย็นและสงบนิ่ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังกลัวจะถูกนางเกลียดชังอยู่ดี   เขาไม่เคยสนใจว่าจะถูกคนทั้งโลกเกลียด แต่ไม่ต้องการให้นางผู้เป็นที่รักเกลียดเขา   และนั่นก็ทำให้เฟยหลงมีสีหน้าเคร่งเครียดและหม่นหมองลง ไม่กล้าที่จะสบตาและพูดคุยกับเพ่ยอิงจนเธอสังเกตุได้และนึกสงสัยไม่สบายใจอยู่ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฟยหลงกันแน่