Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

 
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆที่ฉันเเละวอนโฮไม่ได้ติดต่อหรือพอเจออะไรกันเลยเเม้เเต่นิด พูดตามตรง!ฉันคิดถึงเเละรักเขามาก ตอนนี้ฉันยังคงนั่งเหม่อลอยคิดถึงเเต่เขาคนเดียว ไม่เคยที่จะลบความรู้สึกพวกนี้ไปได้เลยเเม้เเต่นิด 
ตอนนี้เรโก้เข้าไปทำงานที่บริษัทเเล้วล่ะเหลือเเต่ฉันที่เอาเเต่นั่งเหงาอยู่ที่บ้านน่ะเอง เฮ้ออ 
ติ๊ดๆ
อ่ะเรโก้โทรมานี้เอง สงสัยอยากให้ฉันช่วยอะไรล่ะมั้ง
"ฮัลโหล เรโก้มีอะไรรึเปล่า"
(ป๊อปอายส์!ฉันอยากให้เธอช่วยมาเดินเเบบในงานครบรอบของบริษัทหน่อยน่ะ)
"หา! ฉันเนี้ยนะ ฉันทำไม่ได้หรอก เดินไม่เป็น"
(เดินๆไปเหอะ)
"เดินๆไปเหอะบ้าอะไรยะ เเล้วถ้าเกิดฉันเดินๆเเล้วตกเวทีขึ้นมาล่ะยะ ใครจะกู้หน้าฉันได้บ้าง"
(ฉันเองนั้นเเหละ ฉันพี่ชายเเกนะ! เชื่อพี่เหอะฉันไม่ยอมให้น้องสาวคนเดียวของฉันต้องขายขี้หน้าประชาชนหรอก)
"ค่ะพี่ชาย"
(รีบๆเร็วเข้า ห้ามสาย ห้ามเลท ห้ามตาย)
"จ๊ะ-_-"
ตู๊ดๆ
วางสายไปเเล้ว อ๊ากกก นี้มันอะไรก๊านน พี่ชายฉันทำไมถึงได้อำมหิตอย่างนี้ นี้เขาจริงๆเหรออ ฮือๆT^T บังคับให้เดินเเบบมีที่ใหนกัน ฉันไม่ใช่เดอะเฟสนะฮือๆ T^T
รีบเเต่งตัวไปดีกว่าาา >< 
@Starship entertainment
โอ้เย้ๆ ถึงสักทีคิดว่าจะมาสายเเล้วสะอีก ฮ่ะๆ เอ๊ะเดินเเบบในวันครบรอบของสังกัดเนี้ยนะ ทำไมนางเเบบในสังกัดเขาไม่มาเดินเองล่ะโว้ยย ต้องเคลียร์เเล้วล่ะงานนี้ เเล้วเดินเเบบยังไงล่ะ ฉันล่ะปวดหัวเเถมยังต้องเจอวอนโฮอีกล่ะโว้ยยย 
พอเดินเข้ามาในตัวงานฉันก็พบวงมอนสตาร์เอ็กกำลังดี๊ด๊ากันเอางาน เเต่พอพวกเขาหันหน้ามาทางฉันก็ทำหน้าเจื่อนทันที เหอะ!พวกเขาคงจะเกลียดฉันเข้าไส้เเล้วเเน่ๆ 
"ป๊อปอายส์! มานี้หน่อยสิ"
มินฮย็อกเรียกฉันให้เข้าไปหา เอ๊ะนี้จะเป็นเเผนลอบฆ่ารึเปล่านะ
"มีอะไรหรอ วอนโฮไม่อยู่รึไง"
"หมอนั้นไม่อยู่หรอก ไปเข้าห้องน้ำน่ะ พวกเธอทะเลาะอะไรกันว่ะ"
"ช่างเหอะ"
"เฮ้ย!ป๊อปอายส์ฉันช่วยได้นะ วอนโฮมันคงโกรธตัวเองมากกว่าน่ะอย่าถือสาเลยนะ ถึงมันจะ..."
"ขอล่ะ ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับอีตานั้นเเล้ว" ไม่หรอกที่จริงอยากยุ่งเเหละเเต่เก๊กไปงั้นเเหละ 
"เฮ้ยอย่านอยด์ดิ!" ไอเอ็มที่นิ่งอยู่นานเข้ามาจับบ่าฉันพลางให้กำลังใจ 
"ไม่ได้นอยด์ยะ ก็เเค่......" ฉันพูดไม่ออกทันทีที่เห็นร่างผู้ชายคนที่คุ้นตาเดินเข้ามาในวงสนทนาด้วย...อย่าให้ต้องอธิบายเลยว่าเขาคือใคร คนที่คุณก็รู้จัก วอนโฮ!!!ไงล่ะ
"-_-" อีตานี้มีหน้าเดียวรึไงทำไมถึงเอาเเต่ทำหน้านิ่งอย่างนี้นะ
บรรยากาศเงียบมากขึ้น ฉันถึงกับขาสั่นพับๆเลยล่ะ ฮือๆT^Tเขาจะฆ่าฉันใหม
"หวัดดี^^" ฉันส่งยิ้มเจื่อนๆให้วอนโฮเเต่มันดูไม่เหมือนรอยยิ้มเลยสักนิด 
"-_-;" เขานิ่งเฉยพลางเดินออกไปเเละยังจูงมือ..เอ้ยจูงมือยัยบับเบิ้ลอีกด้วย นะนี้มันอะไรกัน! 
"ขอโทษนะป๊อปอายส์ วอนโฮเขาเลือกฉันเราสองคนกำลังอินเลิฟกัน อย่ามายุ่งได้ใหม จบนะ"
ยัยนั้นยิ้มเยาะเย้ยพลางจิกตาเเบบสุดๆ ตอนนี้ข้างในฉันชอกช้ำเเละเจ็บปวดมาก ขอล่ะ...ฉันไม่อยากเห็นภาพนั้นอีกเเล้ว น้ำตาก็จะไหลเเล้วด้วยไม่นะห้ามไหลๆ ห้ามไหลเด็ดขาดนะ ขอร้อง!
มินฮย็อกเดินเข้ามาหาฉันเเละยังปลอบโยน ฮึๆคนที่ควรจะทำอย่างนี้คือวอนโฮไม่ใช่หรอ เขาคนนั้นหายไปใหนเเล้วล่ะ
"...ไม่ต้องเสียใจหรอกนะ ยัยนั้นไม่เห็นจะสวยตรงใหนเลยเธอสวยกว่าตั้งเยอะ วอนโฮไม่ได้รักยัยนั้นหรอก"
"ไม่จริงหรอก เห็นเขาสองคนรักกันจะตาย "
"เชื่อฉัน...วอนโฮทิ้งเธอไปได้ไม่นานหรอก"
"มินฮย็อกขอบคุณนะ^^"
"ยินดีคร๊าาบ^^" อย่างน้อยก็มีวงมอนสตาร์เอ็กที่เข้าใจฉันล่ะนะ 
ทุกคนล้วนมาให้กำลังใจฉันกันอย่างล้นหลาม ขอบคุณจริงๆT^T ฉันจะร้องไห้จริงๆเเล้วนะเนี้ย
พอขอตัวไปเเต่งตัวเสร็จ...ฉันก็ตัดสินใจลืมทุกอย่างเมื่อกี้เเต่มันก็ไม่ลืมสักที...เฮอะ!อยากร้ายกันนักใช่มั้ย...งั้นฉันขอเป็นฝ่ายร้ายกลับบ้างล่ะกัน ยัยบับเบิ้ล!!!! คอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นเชอะ!