Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

 
ตึกตักๆ <3 <3 <3 หัวใจสั่นจนจะระเบิดเเล้วอ่ะ
นี้มันอะไรกันยะ อีตาวอนโฮทำให้ฉันเขินจนเเก้มเเทบปริเเล้วเนี้ย อย่ามาทำให้ฉันต้องเเก้มเเดงบ่อยๆสิ มันรู้สึกหวิวๆยังไงไม่รู้อ่ะ
"ฮ่ะๆ เดี๋ยวสักวันเธอก็ขอฉันเองเเหละ ฉันมั่นใจ"
"เอาอะไรมามั่นใจยะ"
"ไม่รู้สิ^^"
อีตาวอนโฮนี้ก็ยิ้มเป็นเหมือนกันนะ นานๆครั้งที่ฉันจะได้เห็นรอยยิ้มของเขามันช่างเป็นอะไรที่หาดูยากยิ่งกว่าโมนาลิซ่ากลับมาเกิดใหม่อีก
"วอนโฮ....ฉันอยากถามอะไรนายหน่อยน่ะ"
สิ่งที่ฉันอยากถามเขามากที่สุดเนี้ย...มันคือเรื่องความรู้สึก ฉันอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงอยากมาอยู่กับฉัน ฉันอยากรู้จริงๆ
"หือ อะไร"
"ทำไม..นายถึงอยากมาอยู่กับฉันล่ะ"
"..."
สายตาของวอนโฮยังคงเปล่งประกายเหมือนมีคำตอบซ่อนอยู่ข้างในนั้น นัยน์ตาของเขาประกายคำตอบออกมา...เเต่ฉันอยากให้เขาพูดออกมามากกว่าว่า...เขารู้สึกยังไงกันเเน่
"ความรู้สึกของนายที่มีต่อฉันมันเรียกว่าอะไรหรอ"
"...-_-"
อะไรเนี้ย เขาทำหน้านิ่งเฉยเลยอ่ะ ในร้านอาหารนี้ก็เสียงดังจนฉันรำคาญใจมากเลยอ่ะ งั้นไปหาที่คุยที่อื่นดีกว่า
"เราไปคุยกับข้างนอกดีกว่า"
ฟุ่บ
เมื่อฉันลุกขึ้น วอนโฮก็ลุกขึ้นตามฉันมาข้างนอก อยากรู้จริงๆความรู้สึกของเขามันเป็นยังไงนะ
อ๊ะ!!!ข้างนอกนี้เขามีงานต้อนรับคริสมาสต์นี้น่า อยากไปเที่ยวจัง เเสงสีตอนกลางคืนเป็นอะไรที่งดงามมากก
"..."
"วอนโฮ ไปเดินเที่ยวตรงนั้นดีกว่า"
"อืม"
พอจะก้าวเท้าเดินไปจู่ๆวอนโฮกุมมือฉันไว้เเน่น เเน่นมาก ><อากาศข้างนอกตอนกลางคืนมันก็หนาวมากสะด้วย อยากมีโมเม้นต์เเบบนี้เยอะๆ
"นายกุมมือฉันทำไมอ่ะ"
"มันหนาวไม่ใช่หรอ"
"ขอบคุณนะ..ที่เป็นห่วง"
"อืม..."
ช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่กับวอนโฮในวันนี้มันรวดเร็วเหลือเกินเมื่อกี้ที่ฉันพาเขามากินข้าวเที่ยงมันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเองตอนนี้มันมืดค่ำเเล้วล่ะ ช่วงเวลาเเบบนี้ช่างโรเเมนติกมากเลยอ่ะ 
เราสองคนเดินไปตรงสะพานข้ามเเม่น้ำที่มีต้นคริสมาสต์ตั้งโด่เด่อยู่ตรงกลางเเม่น้ำ....มันดูสวยเเละสบายตามาก วันคริสมาสต์ใกล้จะเข้ามาเเล้วล่ะ
"วอนโฮ.... ฉันมีเรื่องจะขอนายหน่อยได้ใหม"
"ว่ามาสิ"
"...ฉันอยากให้นายอยู่ข้างๆฉันตลอด...ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครเเล้วล่ะ"
"..."
"ทำไมคนเราถึงต้องมีความทุกข์ด้วยนะ มันต้องมีเหตุผลสิ"
"..."
"ฉันขอปลดปล่อยหน่อยเเล้วกัน อยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆT^T"
ฮึกๆน้ำตาที่ไม่ได้สั่งมาไหลรินอาบข้างเเก้มอย่างไม่ปราณี ความรู้สึกตื้นตันเข้ามามีบทบาทในใจมากยิ่งขึ้น ฉันอยากมีใครคอยอยู่เคียงข้างเเบบนี้ตลอดไป คนๆนั้นขอให้เป็นเขาได้ใหม
"ร้องไห้ออกมาเยอะๆเลยสิ"
"ฉันไม่เหลือใครเเล้วล่ะ...ฮึกๆตอนนี้เหมือนชีวิตฉันกำลังตกหลุมพราง...."
"..."
"ฉันอยากให้ทุกๆอย่างเป็นเเค่ความฝันอ่ะ"
วอนโฮเดินเข้ามาลูบผมฉันเบาๆ..ตอนนั้นนัยน์ตาเราสองคนประสานกันเเละสื่อความหมายถึงกันเเละกัน ทำไมนัยน์ตาของวอนโฮมันถึงอบอุ่นเเละเร้าใจในเวลาเดียวกันล่ะ
"ทุกคนล้วนมีเเต่เรื่องนั้นเเหละ เชื่อฉัน...เธอไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกป๊อปอายส์"
"เเล้วทำยังไงล่ะถึงฉันจะหลุดพ้นจากห้วงเเห่งความทุกข์"
"...ทำอย่างนี้ไง"
0-0
วอนโฮ...เอาใบหน้าของเขาเข้ามาเเนบชิดกับฉัน ริมฝีปากของเราสองคนทาบทับต่อกัน ใช่!วอนโฮกำลังทำให้ฉันลืมทุกอย่างเขากำลังทำให้ฉันจดจำเเต่รสจูบนี้ จูบที่เเสนวิเศษ...วอนโฮต้องการให้ฉันจดจำเเต่จูบของเขาเเละมันก็ได้ผล จูบของเขาเยียวยาเเผลใจให้ฉันได้ ฉันมั่นใจ
ความรู้สึกหวาบหวามเริ่มเข้ามาบีบเค้นหัวใจให้เต้นรัวขึ้น
เมื่อฉันรู้สึกว่าเราสองคนจูบกันนานเกินไป..ฉันก็ผลักหน้าอกเขาออกทันที
"เเฮ่กๆ....โอ้ย"
"โอเครึยัง" วอนโฮโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกเเล้วล่ะ ตอนนี้เขาดูเซ็กซี่มากเลยอ่ะ
"ทำไมนายถึงทำอย่างนี้"
"มันพูดยาก.....ทำไมต้องเป็นเธอด้วยนะ"
"หมายความว่าไง"
"ทำไมเธอต้องเข้ามาทำลายกำเเพงในใจฉันด้วย กำเเพงที่ฉันสร้างเอาไว้เพื่อไม่สนใจผู้หญิงคนใหนทั้งนั้นเเต่กับเธอ...ฉันเห็นเธอเเค่เเวบเเรก..มันก็ติดตาไปตลอด"
"วอนโฮ..."
"ตอนนั้นฉันรู้เเค่ว่าอยากอยู่ข้างๆเธอเเต่ตอนนี้....ฉันอยากให้เธอเป็นของฉันเเล้วล่ะ"
วอนโฮพยายามจะเข้ามากอดฉัน...ฉันมั่นใจว่าอ้อมกอดของเขาจะอบอุ่นเเละทำให้ฉันรู้สึกดีเหมือนจูบเช่นกัน
"นายอยากได้ฉันใหมล่ะ"
"เเล้วเธอให้รึเปล่าล่ะ"
"นายได้หัวใจฉันไปตั้งนานเเล้วล่ะ"
วอนโฮมองฉันด้วยสายตาที่จะกินร่างฉันไปทั้งเป็น....นี้เรากำลังพูดเรื่องอะไรกันเนี้ย
"อยู่กับฉันนะ...."
"อืม^^" ฉันฝืนยิ้มทั้งที่มีน้ำตาไหลอาบเเก้มอยู่ เเต่ตอนนี้น้ำตาฉันมันไม่สำคัญเเล้วล่ะ
"เราคบกันเเล้วนะ ฉันจอง!-_-"
"ยะ^^"
ถึงหน้าเขาจะนิ่งๆเเต่อีตานี้ก็รุกฉันไม่หยุดเหมือนกันนะเนี้ย