Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

@ร้านอาหาร Happy Drink

"เธอนัดฉันมาที่นี้ทำไม?" ยัยบีไนซ์เปิดปากถามฉันทันทีที่ฉันโทรไปนัดให้มาหาที่ร้านอาหาร

"ฉันมีเรื่องที่จะปรึกษา"

"เฮอะ!ทำไมต้องมาปรึกษาคนอย่างฉันด้วยล่ะ"บีไนซ์เเสยะยิ้มเป็นนังปีศาจเมื่อเห็นฉันเริ่มเจออุปสรรคกับชีวิต

"ก็...ฉันอยากระบายทุกๆอย่างให้ใครสักคนสามารถรับฟังได้น่ะ ฉันอยากให้เธอช่วยรับฟังปัญหาของฉันหน่อยได้มั้ย"

"เล่ามาสิ"

....

"ฉันออกจากเเก๊งเเคทเเคทเเล้ว"

"จะบ้าหรอ!!! ออกยังไง ทำไมถึงออก เกิดอะไรขึ้น" นี้เเหละยัยบีไนซ์ ฉันจับผิดนางได้ตั้งนานเเล้วล่ะ ยัยนี้ชอบเก๊กว่าตัวเองร้ายเเต่ที่ใหนได้ก็เเอบเป็นห่วงฉันอยู่เหมือนกันล่ะสิ

"มันอธิบายยาก...ฉันเเค่อยากจะขอไปพักอยู่กับเธอก่อนได้มั้ย พอดีว่าช่วงนี้ฉันจนตรอกเหลือเกินน่ะ"

"ได้สิ เเล้วทำไมถึงออกมาได้ล่ะ"

"เเจ๊สเปอร์ไล่ฉันออกจากเเก๊ง...มันหลายอย่างเเล้วด้วยล่ะมั้ง"

"ไม่ต้องห่วงนะ ฉันก็เคยเป็นเหมือนเธอ"

บีไนซ์ยังคงปลอบใจฉันต่อไป ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกดีมากขึ้นเเล้วล่ะ

การที่มีคนคอยรับฟังความรู้สึกเรามันก็ดีอย่างนี้เองล่ะนะ

@Starship enterฯ

พอกลับมาทำงานฉันก็รีบเดินเข้าไปที่ล็อบบี้ส่งของทันที ปกติจะบ่นว่าไม่อยากไปตลอด...ไม่ใช่อะไรหรอกนะงานกงอท่วมหัวเเล้วเนี้ย

เเอ๊ด

"เฮ้ย!!! วอนโฮ..."

อีตาวอนโฮมานอนพิงเบาะอะไรอยู่ตรงนี้เนี้ย เเอบมานอนหลับอู้งานป๊ะเนี้ย ไม่อยากไปซ้อมเต้นชัวร์เลย

"เอ้า!...มาเเล้วหรอ" ตื่นเเล้วคนบ้าอะไรเนี้ยทำไมตื่นเร็วจัง

"นายมารอฉันหรอ"

"อืม อยากเลี้ยงข้าวเที่ยงเธอน่ะ"

"เสียดายจัง ฉันเพิ่งกินไปเมื่อกี้เอง"

"อ้าว!-_-"

อีตาวอนโฮทำหน้าบูดเหมือนเด็กกำลังโดนเเย่งขนม ทำไมล่ะ!เขามาชวนฉันไปกินข้างเที่ยงทำไม มีจุดประสงค์อะไรรึเปล่า

"นายมาชวนฉันเพราะอะไรเนี้ย"

"ยุ่ง"

หน๊อยยย ที่จริงฉันก็ไม่น่ากลับมาด้วยซ้ำไป เชอะ!น่าจะปล่อยให้อีตานี้นอนตายอยู่ที่น่ะเเหละ

ฟึ่บ

"ฉันอุตส่ารอเธอกลับมางั้นเธอก็ต้องรอฉันกินข้าวด้วย"

กรี๊ดดด อีตาวอนโฮเข้ามาจับเเขนฉันเเละพาเดินออกจากล๊อบบี้ไป สัมผัสมือของเขาช่างอบอุ่นจริงๆทำไมเวลาที่ฉันอยู่กับวอนโฮ...ทุกๆอย่างจะดูเเฮปปี้ไปหมดเลยล่ะ เรื่องเครียดๆก็เริ่มเลือนลาง ช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่ใกล้กับเขาเนี้ยเป็นอะไรที่ดีมากเลยทีเดียวเเล้วเขาล่ะ...รู้เหมือนที่ฉันรู้สึกรึเปล่า

@Very happy drink (ไม่ใช่ร้านเดิมเเต่มีหลายสาขา)

อีตาวอนโฮสั่งบะหมี่มากินสองชามจนเกลี้ยงกริบ...อีตานี้คงหิวจริงๆเเหละนะ

"นี้นายกินหรือสูบเข้าไปเนี้ยทำไมมันทั้งเร็วทั้งเกลี้ยงเเบบนี้"

"ก็คนมันหิวนี้ ถ้าเกิดมีวัวย่างทั้งตัวเนี้ยฉันก็กินเกลี้ยงอ่ะ"

"เอาเถอะยะ กินเเบบนี้ไม่อ้วนตายเหรอ ลงพุงป๊ะเนี้ย"

"ลงพุงบ้าอะไรเธอ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันก็เข้าฟิตเนสอีก ดูนี้สิซิ็กเเพ็คฉันเเน่นนะเว้ย"

ฟุ่บ

กรี๊ดดดด >///< อีตาวอนโฮเปิดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องที่ดูเซ็กซี่เเละเเข็งเเกร่งราวกับนายเเบบนิตยสารชื่อดังให้ฉันดู ...อิ่มอกอิ่มใจเลยล่ะ

"เลิกถลกเสื้อขึ้นสะทีเถอะขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากเป็นตากุ้งยิงตอนนี้"

"ฮ่าๆ ได้ๆ ถ้าอยากดูเมื่อไหร่ก็ขอฉันก็เเล้วกันนะ"

"ไม่มีวันยะ"

ฉันบอกเเล้วไงว่าช่วงเวลาที่ฉันอยู่กับวอนโฮเนี้ยทั้งสนุกเเละตื่นเต้นในเวลาเดียวกันมันเป็นอะไรที่พิเศษสำหรับฉันจริงๆ ใครจะคิดยังไงก็ช่างเเต่ฉันเเฮปปี้ก็โอเคเเล้ว ^^

....