Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

ค่ำคืนนี้คงตราตรึงอยู่ในใจฉันจนไม่มีวันลืมเลยล่ะ ไอดอลบอกชอบฉันจ้าาาา อีตาวอนโฮเเห่งมอนสตาร์เอ็กขอคบกันฉันงั้นหรออออ อ๊ากกก >///<

เเล้วตอนนี้เราสองคนก็กำลังสวีทหวานเเหววกันอยู่ท่ามกลางเทศกาลคริสมาสต์ที่ดูเฮฮา

ตึ๊ง!!!

เสียงเเจ้งเตือนในโทรศัพท์ฉันดังลั่นไปทั่วทั้งทางเดิน กรี๊ดๆใครส่งข้อความมาเหมือนว่าพรุ่งนี้โลกจะเเตก กรี๊ดๆ

เอ๊ะ...ข้อความจากเบอร์เเปลกหน้าอ่ะ 0-0 

'ความลับของเธอกำลังถูกเปิดเผย'

อะไรกันนี้มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย....ใครส่งข้อความมาขู่ฉันเนี้ย ความลงความลับอะไรยะ ไม่มี๊ไม่มีโว้ยยยยย

ฉันจัดการตรวจหาเบอร์เเปลกหน้านั้นทันทีที่เห็นมันยังคงขึ้นหน้าจอโทรศัพท์ฉัน

ติ๊ดตะริ๊ดติ๊ด

สัญญาณจีพีเอสจับพิกัดของเบอร์นั้นได้อย่างรวดเร็ว โอเคล่ะตอนนี้ฉันก็รู้เเล้วว่าไอ้เบอร์นั้นเป็นของใครเเล้วอยู่ที่ใดบนโลกนี้

ปึ๊ง!

กรี๊ดดดดด

จู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น คนในงานต่างกันเเตกตื่นหนีภัยกันให้วุ่น นี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี้ย

"วอนโฮ...เราต้องรีบไปเเล้วล่ะ"

"เกิดอะไรขึ้น"

"ไม่รู้สิ"

ฟู่ๆ

อะ..อะไรกันนี้ ควันสีขาวๆนี้คืออะไรทำไมมันลอยไปทั่วฟ้าเลยล่ะ ภาพตรงหน้าของฉันมันเลือนลางเต็มที ไม่รู้ว่าเกิดอะรไขึ้น เเต่ที่เเน่ๆตอนนี้มันมืดมัวเอามากๆ เเละสติที่เคยมีอยู่ก็ดับวูบลงทันที...

)_)

ฉันพยายามเปิดตาที่หนักอึ้ง ทำไมหัวมันมึนอย่างนี้นะเหมือนเพิ่งลงมาจากเครื่องเล่นไวกิ้งเลยอ่ะ

0-0

อุ้ย! ลืมตาเเล้วจ๊ะ ฉันถูกจับขังไว้ในลูกกรงมืดๆโดยมีเชือดกำลังผูกรัดข้อมืออย่างเเน่นหนา

"ช่วยด้วยยยย"

"หุบปาก!!!" เอ๊ะนี้มันเสียงยัยวีนัสนี้น่า ตายจริง!นี้อย่าบอกนะว่าฉันกำลังโดนพวกเเก๊งเเคทเเคทจับตัวมาน่ะ

"วีนัส เเกอยู่ใหนทำไมที่นี้มันมืดเเบบนี้"

"หุบปากเเละอยู่เฉยๆ" ฉันยังคงได้ยินเสียงยัยวีนัสที่อยู่ในความมืด นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย

"ยัยวีนัส อีนังเลว ยัยผีบ้า ปล่อยฉันไปนะฉันเป็นเพื่อนเเกมาตั้งนานอย่ามาทำอย่างนี้"

ยัยนั้นเงียบหายไปจากความมืด สิ่งเดียวที่ฉันยังพอสัมผัสได้คือเสียงลมหายใจของตัวเอง เเล้วตอนนี้วอนโฮเขาอยู่ใหนล่ะ...หรือว่าฉันโดนจับตัวมาคนเดียว

ตึง!

ไฟทั้งห้องถูกเปิดขึ้นเผยให้เห็นคนที่อยู่ในห้องนี้ทั้งหมด

"เเจ๊สเปอร์..."

"หวัดดี ^^"

"ทำไม...นายเอาฉันออกเเล้วไม่ใช่หรอ เเล้วพาฉันมาที่นี้ทำไม พามาตอกย้ำรึไง"

"ใช่!ฉันเอาเธอออกเเล้ว...เเต่ฉันอยากให้เธอกลับมาอีก"

"เฮอะ!นายไล่ฉันออกไปเเบบง่ายๆถ้าจะให้กลับเข้าไปก็คงไม่ง่ายเหมือนที่ทำมั้ง"

"ถ้าเกิดเเก๊งนี้ขาดเธอไป...อะไรๆคงยากขึ้น"

"หวังผลประโยชน์ล่ะสิ...พอฉันออกจากเเก๊งนี้ไปรู้สึกว่าค่าของตัวเองมันสูงขึ้นมากเลยล่ะ"

เเจ๊สเปอร์ดูเริ่มจะโมโหขึ้นมาเเล้วล่ะ งานนี้คงมีเหวี่ยงกันบ้างล่ะ

"ถ้าเธอไม่กลับมา...เรื่องที่เธอเเฮกเข้าไปในไอจีของวอนโฮเพื่อทำลายเขาคงจะต้องถูกเผยเเพร่เเล้วล่ะ"

"นะ..นาย0-0 ว่าไงนะ"

อีตานี้รู้ได้ยังไงอ่ะ ไม่จริง!ไม่มีใครรู้ได้ทั้งนั้น

"ฮ่าๆเธอคิดว่าฉันโง่หรอป๊อปอายส์ คนอย่างเธอทำอะไรมีใหมที่ฉันไม่รู้ ฉันเเอบติดเครื่องดัดฟังไว้ที่สร้องคอเธอตลอด"

"นาย....เลวจริงๆ"

"ฉันเเอบสังเกตเธอมาตั้งนานเเล้วล่ะ เธอจะปิดบัญชีเเค้นกับพี่ชายคนนั้นใช่มั้ย ให้ฉันช่วยรึเปล่าล่ะ"

"ไม่ต้องมายุ่ง"

"ฉันมีข้อเเลกเปลี่ยน"

สีหน้าเเละอารมณ์ของเเจ๊สเปอร์ดูคึกคักพอๆกับตอนที่เขาถูกหวยซ้อนสองงวด เเสดงว่าที่ผ่านมาอีตานี้ก็ได้ยินทุกๆอย่างที่ฉันพูดเหรอ รวมถึงช่วงเวลาที่ฉันอยู่กับวอนโฮด้วยสินะ

"อะไร"

"เธอต้องทำลายวอนโฮต่อไป....ทรมานมันเเละทำให้มันเจ็บปวดใจที่สุด"

"ทำไมต้องทำเขาด้วยล่ะ คนอื่นไม่ได้เหรอ"

"มันคือรักเเรกของเธอไม่ใช่หรอ"

"ใช่"

เเจ๊สเปอร์หน้าเเดงเพราะความโมโหที่เริ่มปะทุออกมา ฉันรู้...เเจ๊สเปอร์เเอบชอบฉันมานานเเล้วเเต่เขาก็พยายามจะห้ามใจเเละสุดท้ายก็ทำไม่ได้

"คนที่ควรจะเป็นรักเเรกของเธอคือฉันไม่ใช่มัน"

"เเจ๊สเปอร์"

"เธอต้องทำลายมันต่อไป ถ้าเกิดไม่ทำความลับเธอหลุดไปฉันช่วยไม่ได้นะ สังคมคงจะด่าทอเธอมากมายเลยสิท่า"

"...ได้ฉันจะทำ"

"ดีมาก"

ช่วงเวลาที่ฉันอยู่กับวอนโฮมันละลายหายไปกับตาเเล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันอาจจะทำให้วอนโฮเกลียดฉันไปตลอดชีวิตเลยก็ว่าได้ ...