Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

ตึกตักๆ <3 <3 <3 หัวใจสั่นจนจะระเบิดเเล้วอ่ะ

นี้มันอะไรกันยะ อีตาวอนโฮทำให้ฉันเขินจนเเก้มเเทบปริเเล้วเนี้ย อย่ามาทำให้ฉันต้องเเก้มเเดงบ่อยๆสิ มันรู้สึกหวิวๆยังไงไม่รู้อ่ะ

"ฮ่ะๆ เดี๋ยวสักวันเธอก็ขอฉันเองเเหละ ฉันมั่นใจ"

"เอาอะไรมามั่นใจยะ"

"ไม่รู้สิ^^"

อีตาวอนโฮนี้ก็ยิ้มเป็นเหมือนกันนะ นานๆครั้งที่ฉันจะได้เห็นรอยยิ้มของเขามันช่างเป็นอะไรที่หาดูยากยิ่งกว่าโมนาลิซ่ากลับมาเกิดใหม่อีก

"วอนโฮ....ฉันอยากถามอะไรนายหน่อยน่ะ"

สิ่งที่ฉันอยากถามเขามากที่สุดเนี้ย...มันคือเรื่องความรู้สึก ฉันอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงอยากมาอยู่กับฉัน ฉันอยากรู้จริงๆ

"หือ อะไร"

"ทำไม..นายถึงอยากมาอยู่กับฉันล่ะ"

"..."

สายตาของวอนโฮยังคงเปล่งประกายเหมือนมีคำตอบซ่อนอยู่ข้างในนั้น นัยน์ตาของเขาประกายคำตอบออกมา...เเต่ฉันอยากให้เขาพูดออกมามากกว่าว่า...เขารู้สึกยังไงกันเเน่

"ความรู้สึกของนายที่มีต่อฉันมันเรียกว่าอะไรหรอ"

"...-_-"

อะไรเนี้ย เขาทำหน้านิ่งเฉยเลยอ่ะ ในร้านอาหารนี้ก็เสียงดังจนฉันรำคาญใจมากเลยอ่ะ งั้นไปหาที่คุยที่อื่นดีกว่า

"เราไปคุยกับข้างนอกดีกว่า"

ฟุ่บ

เมื่อฉันลุกขึ้น วอนโฮก็ลุกขึ้นตามฉันมาข้างนอก อยากรู้จริงๆความรู้สึกของเขามันเป็นยังไงนะ

อ๊ะ!!!ข้างนอกนี้เขามีงานต้อนรับคริสมาสต์นี้น่า อยากไปเที่ยวจัง เเสงสีตอนกลางคืนเป็นอะไรที่งดงามมากก

"..."

"วอนโฮ ไปเดินเที่ยวตรงนั้นดีกว่า"

"อืม"

พอจะก้าวเท้าเดินไปจู่ๆวอนโฮกุมมือฉันไว้เเน่น เเน่นมาก ><อากาศข้างนอกตอนกลางคืนมันก็หนาวมากสะด้วย อยากมีโมเม้นต์เเบบนี้เยอะๆ

"นายกุมมือฉันทำไมอ่ะ"

"มันหนาวไม่ใช่หรอ"

"ขอบคุณนะ..ที่เป็นห่วง"

"อืม..."

ช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่กับวอนโฮในวันนี้มันรวดเร็วเหลือเกินเมื่อกี้ที่ฉันพาเขามากินข้าวเที่ยงมันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเองตอนนี้มันมืดค่ำเเล้วล่ะ ช่วงเวลาเเบบนี้ช่างโรเเมนติกมากเลยอ่ะ 

เราสองคนเดินไปตรงสะพานข้ามเเม่น้ำที่มีต้นคริสมาสต์ตั้งโด่เด่อยู่ตรงกลางเเม่น้ำ....มันดูสวยเเละสบายตามาก วันคริสมาสต์ใกล้จะเข้ามาเเล้วล่ะ

"วอนโฮ.... ฉันมีเรื่องจะขอนายหน่อยได้ใหม"

"ว่ามาสิ"

"...ฉันอยากให้นายอยู่ข้างๆฉันตลอด...ตอนนี้ฉันไม่เหลือใครเเล้วล่ะ"

"..."

"ทำไมคนเราถึงต้องมีความทุกข์ด้วยนะ มันต้องมีเหตุผลสิ"

"..."

"ฉันขอปลดปล่อยหน่อยเเล้วกัน อยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆT^T"

ฮึกๆน้ำตาที่ไม่ได้สั่งมาไหลรินอาบข้างเเก้มอย่างไม่ปราณี ความรู้สึกตื้นตันเข้ามามีบทบาทในใจมากยิ่งขึ้น ฉันอยากมีใครคอยอยู่เคียงข้างเเบบนี้ตลอดไป คนๆนั้นขอให้เป็นเขาได้ใหม

"ร้องไห้ออกมาเยอะๆเลยสิ"

"ฉันไม่เหลือใครเเล้วล่ะ...ฮึกๆตอนนี้เหมือนชีวิตฉันกำลังตกหลุมพราง...."

"..."

"ฉันอยากให้ทุกๆอย่างเป็นเเค่ความฝันอ่ะ"

วอนโฮเดินเข้ามาลูบผมฉันเบาๆ..ตอนนั้นนัยน์ตาเราสองคนประสานกันเเละสื่อความหมายถึงกันเเละกัน ทำไมนัยน์ตาของวอนโฮมันถึงอบอุ่นเเละเร้าใจในเวลาเดียวกันล่ะ

"ทุกคนล้วนมีเเต่เรื่องนั้นเเหละ เชื่อฉัน...เธอไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกป๊อปอายส์"

"เเล้วทำยังไงล่ะถึงฉันจะหลุดพ้นจากห้วงเเห่งความทุกข์"

"...ทำอย่างนี้ไง"

0-0

วอนโฮ...เอาใบหน้าของเขาเข้ามาเเนบชิดกับฉัน ริมฝีปากของเราสองคนทาบทับต่อกัน ใช่!วอนโฮกำลังทำให้ฉันลืมทุกอย่างเขากำลังทำให้ฉันจดจำเเต่รสจูบนี้ จูบที่เเสนวิเศษ...วอนโฮต้องการให้ฉันจดจำเเต่จูบของเขาเเละมันก็ได้ผล จูบของเขาเยียวยาเเผลใจให้ฉันได้ ฉันมั่นใจ

ความรู้สึกหวาบหวามเริ่มเข้ามาบีบเค้นหัวใจให้เต้นรัวขึ้น

เมื่อฉันรู้สึกว่าเราสองคนจูบกันนานเกินไป..ฉันก็ผลักหน้าอกเขาออกทันที

"เเฮ่กๆ....โอ้ย"

"โอเครึยัง" วอนโฮโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันอีกเเล้วล่ะ ตอนนี้เขาดูเซ็กซี่มากเลยอ่ะ

"ทำไมนายถึงทำอย่างนี้"

"มันพูดยาก.....ทำไมต้องเป็นเธอด้วยนะ"

"หมายความว่าไง"

"ทำไมเธอต้องเข้ามาทำลายกำเเพงในใจฉันด้วย กำเเพงที่ฉันสร้างเอาไว้เพื่อไม่สนใจผู้หญิงคนใหนทั้งนั้นเเต่กับเธอ...ฉันเห็นเธอเเค่เเวบเเรก..มันก็ติดตาไปตลอด"

"วอนโฮ..."

"ตอนนั้นฉันรู้เเค่ว่าอยากอยู่ข้างๆเธอเเต่ตอนนี้....ฉันอยากให้เธอเป็นของฉันเเล้วล่ะ"

วอนโฮพยายามจะเข้ามากอดฉัน...ฉันมั่นใจว่าอ้อมกอดของเขาจะอบอุ่นเเละทำให้ฉันรู้สึกดีเหมือนจูบเช่นกัน

"นายอยากได้ฉันใหมล่ะ"

"เเล้วเธอให้รึเปล่าล่ะ"

"นายได้หัวใจฉันไปตั้งนานเเล้วล่ะ"

วอนโฮมองฉันด้วยสายตาที่จะกินร่างฉันไปทั้งเป็น....นี้เรากำลังพูดเรื่องอะไรกันเนี้ย

"อยู่กับฉันนะ...."

"อืม^^" ฉันฝืนยิ้มทั้งที่มีน้ำตาไหลอาบเเก้มอยู่ เเต่ตอนนี้น้ำตาฉันมันไม่สำคัญเเล้วล่ะ

"เราคบกันเเล้วนะ ฉันจอง!-_-"

"ยะ^^"

ถึงหน้าเขาจะนิ่งๆเเต่อีตานี้ก็รุกฉันไม่หยุดเหมือนกันนะเนี้ย