Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

@คอนโด Cat Cat

"ปล่อยฉันนะยะ กรี๊ดดดดดด"

ยัยนี้กินระเบิดเป็นอาหารหลักรึเปล่าอ่ะ ทำไมถึงถึกบึกเบิ้มขนาดนี้นะ โดนยาสลบไปสะขนาดนั้นยังอุตส่าฟื้นขึ้นมามีเเรงอาละวาดอีก นับถือสุดหัวใจ

"ไม่ปล่อย เธอกำลังทำร้ายป๊อปอายส์เเละถ้าเกิดฉันไม่มาช่วยยัยนั้นคงโดนเธอบีบคอตายไปเเล้วล่ะ"

"ฉันไม่ทำให้ยัยนั้นตายหรอกยะ เเต่.....ฉันเเค่ต้องการรู้ว่ายัยนั้นไปทำ..อุ๊บส์"

ฉันรีบวิ่งเข้าไปอุดปากยัยบีไนซ์ทันทีที่ตัวเองตั้งหลักเเละเอามือไปปิดปากยัยนั้นไว้ ถ้าเกิดเเจ๊สเปอร์รู้เข้าว่าฉันไปทำงานที่สังกัดนั้น...มันคงไม่ใช่เรื่องดีเเน่

"ป๊อปอายส์?เธอทำอะไร" เเจ๊สเปอร์เลิกคิ้วพลางมองฉันอย่างสงสัย ตายเเล้ววว ฉันควรจะเเก้ตัวว่ายังไงดีล่ะเนี้ย

"คะ..คือว่า ยัยนี้สงสัยจะเพี้ยนน่ะ เห็นเมื่อวันก่อนเดินเข้าไปรับยาที่โรงพยาบาลบ้าอยู่น่ะ สงสัยจะบ้าเข้าเเล้วจริงๆ"

"กรี๊ดดดด ไม่จริงงงง!!!!" ยัยบีไนซ์ยังคงส่งเสียงกรีดร้องออกมาเเละทำท่าจะขัดขืนฉัน นางยังพูดออกมาทั้งๆที่ฉันปิดปากนางอยู่เนี้ยนะ อะเมซิ่งเกินไปเเล้วว เชอะ!ฉันไม่มีวันปล่อยให้ยัยนี้บอกความจริงกับเเจ๊สเปอร์หรอก

เเจ๊สเปอร์เดินเข้ามาเเละเชยคางยัยบีไนซ์ให้ขึ้นมาสบตากับเขา สายตาของทั้งคู่เหมือนกำลังสื่อความหมายอะไรบางอย่าง

"เธอโอเครึเปล่า"

บีไนซ์เริ่มสงบสติอารมณ์ของตัวเองเเละเธอก็หันหน้ามาทางฉันนัยน์ตาของบีไนซ์เหมือนกำลังคิดถึงเรื่องวันวานในอดีต ใช่!บีไนซ์เคยรู้สึกดีกับเเจ๊สเปอร์ เเต่มันก็เเค่นั้น....เเจ๊สเปอร์ไม่เคยสนใจบีไนซ์เลยเเม้เเต่นิด..จนเธอผันตัวเองออกจากเเก๊งก็เพราะคิดว่าเเจ๊สเปอร์กำลังชอบฉันอยู่ นี้มันบ้าชัดๆ ฉันกับยัยบีไนซ์เราสองคนเคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เเต่หลังจากนั้น...มันก็เปลี่ยนไป

"เอาฉันออกไปทีได้มั้ย" บีไนซ์พูดหลังจากที่ฉันปล่อยมือออกมาจากปากของเธอ

ฟุ่บ

ยัยบีไนซ์ลุกขึ้นพลางหันไปมองสมาชิกในเเก๊งทุกคนก่อนที่จะเดินออกไป

"เเล้วเธอ.." เเจ๊สเปอร์เห็นบีไนซ์ที่กำลังเดินออกจากคอนโดเเต่เขาก็เข้าไปคว้าเเขนยัยนั้นไว้ทัน

"ฉันจะกลับเอง" บีไนซ์พูดพลางดึงมือของเเจ๊สเปอร์ออกเเละเชิดหน้ากลับไป

ยัยนั้นคงจะรู้สึกเจ็บปวดมากสิท่า.... มันคงท้าทายกับความรู้สึกเธอมากสินะ

เเละเพียงชั่วพริบตาทุกคนก็หันมาสนใจฉันเพียงคนเดียว เอ๊ะ!!! ตายเเน่อีป๊อปเอ้ยยย

"ฉันง่วงนอนมากเลย ขอตัว."

"ไม่!!" ยัยวีนัสเพื่อนรักเข้ามาจับเเขนเเละนางก็ส่งสายตาพิฆาตมา ยัยนี้กำลังทำอะไรเนี้ย

"มะ..มีอะไร"

"ไปทำอะไรมา ช่วงนี้เธอไม่ค่อยมาประชุมกับเราเลยนะ มีธุระอะไรหรอ"

"คือว่า..."

ทั้งเดสเสิร์ท เเจ๊สเปอร์ วีนัสเเละมาสคอร์ตต่างยืนจ้องหน้าฉันอย่างจับผิด ถ้าจะให้พูดความจริงไป ก็เกรงว่าจะโดนปฎิเสธ.... งั้น..โกหกไปก่อล่ะกัน

"...."

"ฉันไปดูคอนฯมาน่ะ พอดีว่าวันนี้ก๊อตเซเว่นมีทัวร์คอนเสริต์ที่ปูซาน ฉันเลยขอตัวไปดูมาน่ะ"

"วันนี้ก๊อตเซเว่นอยู่สิงค์โปร์ ฉันเช็คมาเเล้วพวกเขาอัพไอจีเมื่อกี้นี้เอง"

"ก็เขาไปเมื่อกี้นี้ไง พอจบคอนฯเสร็จก็มีเฮลิคอปเตอร์มารับเข้าไปสิงค์โปร์เลย"

"คนนะยะไม่ใช่ของเดลิเวอร์รี่ที่จะได้ส่งตรงไปมาเร็วกระทันหันขนาดนี้ พูดความจริงมา"

ยัยวีนัสยังคงสบตากับฉันอยู่ไม่ห่างเหิน ฮือๆนาวดูดุเเละเจ้าเล่ห์มากกกก ทำไงดีล่ะเนี้ยยย

"ฉันพูดความจริงจ้าา"

"เเล้วถ่ายรูปมารึเปล่าล่ะ ปกติเธอไปคอนฯจะต้องเซลฟี่ก่อนเสมอนี้ ใหนมีหลักฐานใหม"

พูดเลยว่า.......ไม่มีค่าาาา หาจากใหนดี

"วันนี้ฉันไม่เซลฟี่จ้า พอดีไปช้าน่ะเลยดูอย่างเดียว มันส์มากเลยนะวีนัส"

"ป๊อปอายส์พูดความจริงสักที!!!!" นี้ไม่ใช่เสียงวีนัส...เเต่เป็นเสียงเเจ๊สเปอร์

เขาหน้าเเดงเเละกำมือเเน่น สายตาอันอำมหิตนั้นสะกดดวงตาของฉันเอาไว้ ตอนนี้ฉันได้เเต่ยินอึ้งเเละมึนไปกับสถาณการ์ณนี้อย่างเดียว

"ก็...ฉันพูดความจริงไง"

"ปกติเธอไม่ใช่คนโกหกนี้"

"เเต่มัน.....คือ.."

"พอเถอะ.."

เเจ๊สเปอร์คงอารมณ์เสียขั้นสุดยอด เขาเดินล้วงกระเป๋าเเละขึ้นบันไดไปในห้องของตัวเอง นี้พวกเขากำลังโกรธฉันหรอเนี้ย ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ก็เเค่....ปิดบังบางอย่างก็เท่านั้นเอง

ขอโทษนะทุกคน...เมื่อเเผนนี้สำเร็จเมื่อไหร่ ฉันจะกลับมาเป็นคนเดิมให้เร็วที่สุด

วันต่อมา...

วันนี้เป็นวันที่อากาศสดใสกว่าที่เคย ก่อนจะไปทำงานฉันเลยเเวะเข้าไปซื้อกาเเฟร้อนที่ร้านกาเเฟสักหน่อย ว้าว!บรรยากาศของร้านนี้น่านั่งจัง0-0 ร้านนี้เป็นร้านที่มีไอดอลมาพักผ่อนหย่อนใจเป็นประจำนี้น่า ชื่อร้านว่า Relax'cafe เป็นอะไรที่ฟินมากกกกได้ข่าวว่าทางเจวายพีได้ยึดร้านนี้ให้อยู่ในสังกัดไปเป็นที่เรียบร้อยเเล้วด้วย อ๊ากกกก อะเมซิ่งเจวายพี >0<

"รับอะไรดีค่ะคุณคนสวย"

อุ้ย!ยัยพนักงานหน้าหวานนั้นเข้ามาชมกันสะดื้อๆเลยรึไงกัน กรี๊ดนี้ฉันสวยขนาดนั้นเลยหรอ

"ขอกาเเฟร้อนที่นึงค่ะ"

"รอสักครู่นะค่ะ"

"^^"

ยัยพนักงานนั้นตอบรับพลางส่งรอยยิ้มเเสนละมุนมาให้ เอ๊ะ....ยัยนั้นหน้าตาน่ารักสวยสะดุดตาขนาดนี้..ไม่มีไอดอลชายคนใหนมาขายขนมจีบบ้างรึไงยะ เเอบอิจฉาเเล้วว ><

เเอ๊ด

ประตูร้านเปิดขึ้นพร้อมเผยผู้มาเยือนคนใหม่ ร่างสูงที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในร้านนี้มีท่าทางเเฮนซั่มเเละออร่าเปล่งมากก

พอเราสองคนสบตากัน...เป็นอันว่าเข้าใจเลยจ๊ะ อีตานี้อีกเเล้ว คู่กรณีคนเก่าไงล่ะ

อีตาวอนโฮอีกเเล้วจ้าาาา 0-0

ตึกๆ

เสียงฝีเท้าของเขาที่กำลังก้าวเข้ามาใน้ร้านเเละยังเดินมาใกล้ๆกับโต๊ะที่ฉันนั่งสะด้วย

กึก!

วอนโฮเดินเข้ามาหยุดที่โต๊ะฉันพลางมองดูการกระทำของฉันด้วยเเววตาที่นิ่งเเละเย็นชา อีตาบ้า!จะมาดูอะไรยะ

ฟุ่บ

กรี๊ดดด อีตานั้นเข้ามานั่งข้างๆฉันพลางเอามือเท้าโต๊ะเเละก้มมองหน้าฉัน...นี้มันอะไรก๊านนนนจะทำอะไรจ๊ะ

"นะ..นายย ทำอะไร"

"เธอ...."

เขาไม่พูดอะไรเเต่เชยคางฉันให้ขึ้นไปสบตาอันเย็นชาเเละเมินเฉยนั้น กลิ่นกายอันหอมที่รัญจวนให้ฉันต้องพริ้มหวั่นไหวไปกับความรู้สึกเเปลกๆที่เขาหลั่งไหลเทมา

"....>////<"

"เธอคอมเม้นรูปฉันว่าอะไรนะเมื่อคืน? เธอคือคนเม้นใช่มั้ย!!! "

อะไรนะ....นี้เขามานั่งข้างฉันก็เพราะจะมาถามเเค่นี้อ่ะนะ

"เปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้.."

"โกหก"

"ฉันไม่ได้ทำจริงๆ"

"เเล้วยัยนี้ใคร"

วอนโฮล้วงกระเป๋าเเละเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาให้ฉันดู...เเละนั้นมัน....นั้นมันไอจีของฉันนี้ เเล้ว...ทำไมมันไปโผล่อยู่ตรงนั้นอ่ะ ต้องมีคนเเฮกเเน่ๆ ใครก๊านนนน กรี๊ดดดดด

(ติดตามต่อน่าา)