Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

 

เชอะ ชิ ชะ ! วันนี้เป็นอะไรที่ซวยเอามากๆเลยล่ะ เฮ้อออ T^Tบ่นไปก็เท่านั้นเเหละนะ นี้ก็ใกล้จะเย็นเเล้วด้วย...อยากกลับบ้านเร็วๆอ่ะ

"วันนี้เหนื่อยใหมจ๊ะคุณน้องงานเบาะๆคงไม่ทำให้คุณน้องคิดจะลาออกหรอกใช่มั้ย" ยัยเจ๊หน้าหอยเสียบหันมาเล่นลิ้นเล่นคอพูดสตรอเบอร์รี่ใส่ฉัน อะไรนะ! งานเบาๆ งานเบาะๆงั้นเหรอ เบาะๆผีหลอกอะไรล่ะ เมื่อกี้ฉันคิดว่าตัวเองไปสมัครเป็นกรรมกรยกถังปูนสะอีก อนาถามากเลยช่วงนั้น

"ก็ชิลๆอ่ะค่ะ"

นี้พยายามกล้ำกลืนฝืนทนพูดออกไปนะเนี้ย ตายจริง! อ๊ากกก

พึ่บ

ไม่อยากนั่งเมาส์กะยัยเจ๊นี้เลยอ่ะ ลุกไปเดินเล่นชิลๆดีกว่า เชอะ

ตึกๆ

ฉันเดินเล่นไปทั่วบริษัท ที่นี้มีของดีๆมากมายเเต่เสียดายเเคบไปหน่อย-_-ถ้าฉันเป็นเจ้าของที่นี้นะ ฉันจะสร้างสวนสนุกให้อยู่กลางบริษัทเลยล่ะ ว่ะฮ่ะฮ่า ^0^

"อย่ามาที่นี้อีกเข้าใจมั้ย!!!"

เอ๊ะ เสียงใครอ่ะ เสียงเข้มๆสะด้วย เสียงผู้ชายนี้น่า อ๊ากก เกิดอะไรขึ้นเนี้ยยมีใครกำลังทะเลาะอะไรกันอยู่(ไทยมุงต้องมาาา)

ฉันหาที่เเอบดูคือหลังกระถางตกไม้ขนาดยักษ์ที่ตั้งอยู่ด้านหน้าของห้องใครก็ไม่รู้ที่ตอนนี้เดินออกมาตำหนิหญิงสาวคนนึง เอ๊ะนั้นมัน....ยัยบีไนซ์นี้น่า

อดีตเพื่อนรักของฉัน กรี๊ดด นางกำลังทำอะไรอยู่นะ

"ทำไมล่ะค่ะ ฉันจะมาสอดรู้เรื่องของคุณไม่ได้หรอ"

สอดรู้? เรื่องของคุณ? กรี๊ดดด ยัยนี้กำลังพูดอะไรกันเเน่เนี้ย

"ไม่! เธอกลับไปทำงานสะ เเล้วปิดเรื่องความสัมพันธ์ของเราไว้เป็นความลับ"

ผู้ชายที่เเต่งตัวดีมีสกุลคนนึงก้าวฉับๆออกม่ด้วยใบหน้าเเละอารมณ์ที่บ่จอยเเบบสุดๆ เขาอารมณ์เสียหัวฟัดหัวเหวี่ยงจนน่ากลัว อย่าบอกนะอีตานี้เป็นเเฟนยัยบีไนซ์ ต้าย!นางไปฉกเอามาจากใหนเนี้ย ดูท่ากระเป๋าหนักนะยะ

เเต่เขาก็มีดีกรีความหล่อไฟเเรงเเบบกระชากใจไปเลยนะ..... เห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่เลยอ่ะขอเดินไปดูสักนิดนึงล่ะกัน ฮ๋าๆ จะได้รู้ว่าความหล่อมันจะพุ่งเเรงสักเเค่ใหน กรี๊ดดด

ตึกๆ

ร่างสูงของผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปที่ห้องน้ำชาย ตายเเล้ว...เป้าหมายเข้าไปขี้ ทำไงดีอ่ะ ฉันจะต้อง....ใช่!ปลอมเป็นเเม่บ้าน..

สามนาทีผ่านไป>>>

เเอ๊ด

"เเม่บ้านค่ะ ^-^"

"ฮะเฮ้ย ตกใจหมดเลย"

ฮ่าๆตอนนี้สภาพฉันก็กลายเป็นยัยเเจ๋วเรียบร้อยไปเเล้วล่ะ เหลือเเต่ใช้สายตามองหน้าอีตานั้นให้ชัดๆ

ฉันพยายามเดินเข้าไปใกล้เขาเเละมองเเบบจะนับรูขุมขนได้เเล้วว่ามีกี่รู -0-

ตายจริง!อีตานี้หล่อเป็นบ้าเลยอ่ะ เเต่เดี๋ยวก่อนนะ...ยัยบีไนซ์ก็ใช่ว่าหน้าตาจะขี้ริ้วขี้เหร่อะไรสักหน่อยออกจะสวยเก๋เปรี้ยวไปด้วยซ้ำเเล้วทำไมเขาถึงไม่อยากให้ใครรู้ว่ากำลังคบกับยัยนั้นอยู่ล่ะ (งานสาระเเนต้องมาาา พูดเลย!)

เเต่เหมือนมีลางสังหรณ์เเบบเเปลกๆเข้ามาในหัวฉัน เหมือนกับว่า...ผู้ชายคนนี้ เคยก่อเรื่องเอาไว้ในชีวิตฉัน ...

พอฉันมองดวงตาเขาอีกครั้ง มันชัดเจนเลยล่ะ เขา....เขาคนนี้คือ ....เป้าหมายหลักของฉัน เป้าหมายที่ฉันต้องการมากที่สุด เขาคือเรโก้พี่ชายสุดชั่วสารเลวระยำของฉันเอง เขานี้เเหละถึงเเม้อะไรหลายๆอย่างจะทำให้เขาเปลี่ยนไปทั้งหน้าตา รูปร่างเเละท่าทางเเต่...ดวงตาของเขาจะมีข้างขวาเป็นสีดำสนิทเเละข้างซ้ายเป็นสีโกโก้เข้มข้น เขาคือคนที่ฉันจะทำลายชีวิต นั้นเอง!

กึก!

ความเเค้นเข้ามาบรรเลงในสมองจนไม่มีการคอนโทรลใดๆเกิดขึ้น ฉันรู้สึกคับเเค้นเเละเเน่นหน้าอกยังไงไม่รู้สิ ร่างสูงที่กำลังยืนส่องกระจกอยู่นั้น....คือคนที่ฉันอยากจะฆ่าเขาทั้งเป็นนั้นเอง เตรียมตัวรับวิบากกรรมชีวิตของเเกไว้ได้เลย ไอ้พี่ชายนรกสุดห่วยเอ้ย!

ตึกๆ

เขาเดินออกไปเเล้วล่ะ...ตอนนี้ในใจฉันมีคำถามอยู่สามอย่างคือ หนึ่ง:ยัยบีไนซ์รู้จักอะไรกับพี่ชายฉัน สอง:เเล้วทำไมเรโก้จะต้องปิดบังความลับของทั้งคู่ด้วยล่ะ สาม:เขาคิดจะวางเเผนทำร้ายอะไรยัยบีไนซ์รึเปล่า

สามข้อนี้...ฉันจะเป็นคนสืบหาคำตอบมันเอง

พล่าง!

ฉันเปิดประตูเข้าไปหายัยบีไนซ์ที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์หน้าตาบานชื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยัยบ้านี้ต้องโดนถามไถ่สักหน่อยเเล้ว

"นี้หล่อนมานี้นะ"

ฟึ่บ

ฉันบีบข้อมือยัยบีไนซ์อย่างเเน่นจนนางต้องร้องโอดครวญ หน๊อย!สำออยทีเมื่อก่อนเเจ๊สเปอร์บีบข้อมือเเรงกว่านี้นางยังไม่ว่าอะไรเลย

"ปล่อยฉันนะยัยบ้า จะทำอะไรเนี้ย!"

"มาเหอะ!"

ฉันเดินลากกระชากยัยบีไนซ์สุดฤทธิ์ เเต่นางก็ดื้อดึงขืนใจว่าจะไม่ไป เเต่...อย่าคิดนะว่าฉันจะละควาพยายาม คนอย่างอีป๊อปอายส์อยากรู้อะไรถึงตายก็ยอม นิยามใหม่ของคนสู้ชีวิต -_- เกี่ยวมั้ยจ๊ะ

"ฉันไม่ไปโว้ยยย"

นางเกาะเสาเเบบเเน่นหนาเเละบ้าสุดขีด นี้จะไม่ยอมไปจริงใช่มั้ย ตอนนี้ฉันก็ยังไม่ถอดชุดคุณเเม่บ้านอยู่ด้วย งั้นอะไรจะเสียก็เสียล่ะว่ะ ฉันจะลากยัยนี้ไปถามไถ่เเบบเจาะลึกเรื่องของเรโก้ให้ได้ กร๊ากกก

"ต้องไป"

"ไม่ กรี๊ดดดดด"

จ๊อกเเจ๊กๆ

ผู้คนภายในบริษัทเเละเหล่าไอดอลหันมาตกอกตกใจกับพฤติกรรมสุดพิสดารของฉันเเละยัยบีไนซ์ พวกเราสองคนดื้อดึงเเละขัดรั้งกันเเบบสุดขั้ว ใช่!พวกเรามันบ้า....บ้าที่สุดดด เเต่ฉันจะยอมเป็นคนบ้าเพื่องานนี้โดยเฉพาะ

ฟุ่บ

"กรี๊ดดดด"

"เฮ้ยย!!!"

กรี๊ดดด ฉันเผลอปล่อยมือจากยัยนั้นไปตอนที่กำลังดึงสุดฤทธิ์ตอนนี้ร่างของฉันกระเด็นเข้าไปทับใครก็ไม่รู้ Y^Y

"ฮือๆ ขอโทษค่ะ"

"โอ้ย-_-"

ขวับ

ตายจริงๆ นี้ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย ไปชนคนหล่อได้ยังง้ายยย ฉันไปชนวอนโฮเเห่งวงมอนสตาร์เอ็กได้ยังไงกันค่ะ

"ขอโทษจ้า เจ็บตรงใหนใหม"

"-_-;"

"ฮือๆทำไมนายไม่ตอบอ่ะ"

"หัดดูสะบ้างนะทีหลังน่ะ -_-:"

"เออขอโทษๆ"

"ฉันไม่อยากรับคำขอโทษจากเธอ...-_-"

"เอ่อ..คือ (-_- )"

กรี๊ดด ทำไมเขาถึงพูดจาทำร้ายน้ำใจกันอย่างนี้นะ พูดเเบบนี้ตบเลยก็ได้นะยะ เชอะ!พูดจาทำลายกันเลยหรออ ฉันเสียใจนะ ฮึก!

วอนโฮลุกขึ้นเเละสะบัดเสื้อสองทีเเละเดินออกไปเเบบนิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันได้เเต่นั่งอึ้งเป็นหุ่นขี้ผึ้งอยู่อย่างเดียว

"เป็นไงล่ะ สมน้ำหน้า!!!"

ยัยบีไนซ์เดินมาสมน้ำหน้าฉันเเละหัวเราะเหมือนนังเเม่มดร้าย หน๊อย!

"นี้!บี ฉันถามเเกจริงๆเถอะทำไมเราสองคนถึงต้องเกลียดกันด้วยอ่ะ"

"อ๋อ!นี้อย่าบอกนะว่าเธอลืมไปเเล้วว่าเราเกลียดกันเพราะอะไร"

"อืม"

ยัยบีไนซ์ทำหน้าเหมือนใกล้จะตายเต็มที สีหน้าเเละอารมณ์ของนางบ่งบอกได้ว่า...ชีเเรงส์ชีเริดไม่เชิดก็เหวี่ยง

"ก็เเจ๊สเปอร์ไง ฉันชอบเขาเเต่เขาชอบเเก เเค่นั้น!"

"เหตุผลมีสาระมากเพื่อน -_-;"

"นี้!อย่ามาว่าฉันนะ ฉันเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรเร็วมาก เเต่พูดจริงๆฉันก็ไม่อยากออกจากเเก๊งเเคทเเคทหรอก"

"ทำไมล่ะ"

"ฉันผูกพันกับพวกเธอไงล่ะ เเต่...ยังไงก็ต้องยอมรับกับความเป็นจริงอ่ะนะ"

"ฉันมีคำถาม?"

"ว่า...เร็วๆฉันมีเวลาให้เธอสามสิบวิ"

อีบ้า สามสิบวิน่ะเกาตูดก็หมดไปเเล้วย่ะ โอ้ยยหนักใจจริงๆเพื่อนช้านนน

"เธอเป็นอะไรกับเจ้าสังกัดนี้"

คำถามของฉันทำให้บีไนซ์อึ้งเเละช๊อคไปได้สักระยะ นางกัดริมฝีปากก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉันเเละก้มหัวลงมา (นางใส่ส้นสูงนะเลยทำให้ฉันเตี้ย)

"เราสองคน...เป็นเเฟนกัน"

"เฮ้ยยย"

"เรื่องจริงเเกฟังให้จบสิ คือว่า....เราไปหาที่คุยที่อื่นดีใหม"

งึกงักๆ

ฉันพยักหน้าตอบรับไปเเละหลังจากนั้นเราสองคนก็เดินออกไปนั่งที่สวนสาธารณะ นั่งรับลมสบายๆเเละฟังเรื่องราวต่างๆที่ยัยบีไนซ์จะพูดออกมา

"..."

"ที่จริงเเล้ว ฉันถูกจ้างให้มาตามล่าหาสปายเเละสืบหาคนที่กำลังจะทำลายที่นี้ โดยที่มีบอสอยู่เบื้องหลัง ฉันย้ายเข้าไปอยู่ในสังกัดนักสืบระดับสิบ พวกเขาอยากให้ฉันช่วยสืบหาคนที่จะมาทำลายที่นี้ เเละฉันจำเป็นที่จะต้องไปหว่านเสน่ห์ให้เรโก้ชอบพอ เผื่อเขาอาจจะเป็นสะพานให้ฉันได้"

ยัยนี้มาเพื่อตามล่าหาสปายที่จะทำลายสังกัดนี้น่ะเหรอ....เเละคนที่จะมาทำลายน่ะ มันคือฉัน...เเละถ้าเกิดยัยนี้รู้ขึ้นมาล่ะก็.....

"เเล้วถ้าเธอจับสปายได้ จะทำยังไงต่อ"

"บอสสั่งให้ฉันพาตัวเขาไปเเละอาจจะถูกดำเนินคดี"

ตายจริง! นี้ฉันมิสิทธิ์ติดคุกร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนะเนี้ย เเล้วมันจะมีเหตุผลอะไรล่ะ...

"เเล้วเรโก้รู้เรื่องนี้ใหม"

"ไม่มีใครรู้"

นับว่ายัยนี้ยังคงคิดว่าฉันเป็นเพื่อนนางอยู่ล่ะมั้ง นางถึงเปิดใจเเละเล่าทุกอย่างให้ฟัง ....

ฟุ่บ

"..."

"เเล้วเธอล่ะมาที่นี้ทำไม"

หา!นี้....ตายเเล้วจ้าา จะเเก้ตัวว่าไงดีล่ะเนี้ย เเต่ถ้าฉันโกหกเอาตัวรอดไปก่อน..มันอาจจะทำให้ตัวเองรู้สึกผิดก็ได้ขนาดยัยนั้นยังเปิดปากเปิดใจพูดคุยกับฉันได้เลย

"...ปะ..เปล่าหรอก"

"มันต้องมีสักอย่างเเหละที่เธอมาที่นี้"

"ไม่...ไม่มีนะ"

ยัยบีไนซ์ลุกขึ้นเเละเชยคางฉันให้สบตานังพญาอย่างนาง

"คนอย่างฉัน ถ้าอยากรู้อะไรก็ต้องรู้...คนอย่างเธอปิดบังฉันไม่ได้หรอกป๊อปอายส์"

"อะไรนะ"

"บางที...เธออาจจะเป็นสปายที่ฉันต้องตามหาก็ได้นี้ "

ยัยนั้นยิ้มเจ้าเล่ห์พลางทำท่าจะบีบคอฉัน....จู่ๆก็มีเสียงรถเข้ามาเทียบจอดข้างๆ ทำให้ยัยนั้นสติกระเจิงจนไหวตัวทัน

เอี๊ยดดด

ใครมาอ่ะ???

พลั่ก

เจ้าของรถเปิดประตูเเละรีบเดินเข้ามากุมตัวยัยบีไนซ์ทันที ในระหว่างที่ฉันกำลังมองผู้ที่มาช่วยไว้ สายตาก็โฟกัสไปที่คนๆนั้น...อ๊าา เเจ๊สเปอร์นี้น่าาา เขามาช่วยฉันไว้

เเจ๊สเปอร์โปะยาสลบใส่หน้ายัยบีไนซ์จนนางไม่ได้สติเเละสลบไป ส่วนฉันก็รีบวิ่งขึ้นรถเเละเร่งให้เเจ๊สเปอร์ออกตัวอย่างเร็วที่สุดก่อนที่ใครจะทันสังเกตเห็น

(ติดตามต่อน้าา เม้นได้จ้าา ^^)