Hello my prince! ปล้นหัวใจเจ้าชายซาตาน

   " ถูกใจเธอไหม พาย? "  เจ้าชายถามฉันที่ยืนมองเฟอร์นิเจอร์ในบ้านอย่างตกตะลึง 
 " ถูกใจสิคะ ถูกใจมากๆ " ฉันตอบเจ้าชายที่ยืนจ้องหน้าฉันอย่างไม่ละสายตา    " เธอถูกใจก็ดีแล้ว อ้อจริงสิ วันนี้เราไปร้านอาหารบนยอดเขากันไหม ไม่ได้กินด้วยกันนานแล้ว " เจ้าชายพูดชวนหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังทำท่าจะตอบปฏิเสธแต่ก็ถูกเจ้าชายตัวแสบลากไปที่รถเสียแล้ว
 " เจ้าชายยยยยยย " เธอตะโกนเรียกเจ้าชายเสียงดังสนั่นสวน
 ณ ร้านอาหารบนยอดเขา
 " รับอะไรดีครับ " เด็กรับออร์เดอร์เดินมาที่โต๊ะเราสองคนก่อนจะส่งเมนูให้พวกเราคนละใบ  ว้าวว อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย
 " ขอสเต็กพริกเผา 1 ที่ครับ " เจ้าชายสั่งเสร็จแล้ววางเมนูไว้ที่โต๊ะ  ว้า~ ฉันยังไม่ได้เลือกเลย 5555 TT
 " ขอผัดกระเพรา 1 ที่ค่ะ " ฉันสั่งอาหารง่ายๆไป พร้อมกับเก็บเมนูลง
 " แล้วเครื่องดื่มล่ะครับ " เด็กรับออร์เดอร์ถามอีกครั้ง
 " น้ำเปล่าครับ/ค่ะ " จู่ๆฉันกับเจ้าชายก็สั่งเหมือนกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
 "ครับผม รอซักครู่นะครับ " เด็กรับออร์เดอร์เดินจากไป ปล่อยให้ฉันกับเจ้าชายนั่งเดียดายกันอยู่ 2 คน
 " ว่าแต่ พาย... เธอเสียใจมากเลยสินะ " ฉันที่กำลังนั่งมองนอกหน้าต่างก็ต้องสะดุ้งกับเสียงสำนึกผิดของเจ้าชายตรงหน้า
 " คะ "
 " ก็ที่พวกฉันทำร้ายจิตใจเธอไง... ขอโทษนะ " เจ้าชายพูดพร้อมก้มหัวขอโทษฉัน ที่กำลังตกใจกับเหตุการณ์ด้านหน้า
 " -0- อ่า... เจ้าชายไม่ผิดหรอกค่ะ " ฉันสะกิดเจ้าชายให้เงยหน้าขึ้น แต่ว่า...
 " หวาย..เจ้าชายร้องไห้ทำไมคะเนี่ย " ฉันรีบหยิบทิชชู่แล้วเช็ดน้ำตาให้เจ้าชายทันที  
 แล้ววันนี้ เป็นวันที่ฉันมีความสุขอีกครั้งพวกเรานั่งเรื่องราวที่ค้างคาใจกันพร้อมกับนั่งทานอาหารอร่อยๆด้วยกัน แล้วไปต่อด้วยที่ผาตะวันเพื่อไปดูดาวระยิบระยับ บนท้องฟ้าคนมาเพียบเลยล่ะค่ะ >< และมีงานมากมาย เราใช้เวลาไปเล่นชิงช้าสวรรค์ ยิงตุ๊กตา ซื้อเสื้อเอย หมอนข้างเอย มันเป็นชีวิตที่ฉันอยากจะมีมาตลอด มันเป็นชีวิตที่ไม่มีอะไรผูกมัดเลยล่ะ
 " อ๋า วันนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย " เจ้าชายที่เดินมาถึงโซฟาก็ทิ้งตัวลงกับโซฟาอย่างแรง
 " โถ่... แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วหรอคะ นี่ค่ะน้ำ " ฉันเดินไปหยิบน้ำเปล่ามาเสิร์ฟให้กับเจ้าชายจอมขี้เกียจ
 " ขอบคุณคร้าบ เดี๋ยวฉันก็คงกลับไปแล้วแหละ " เจ้าชายลุกขึ้นนั่งดีๆพร้อมกับดื่มน้ำ 
 " อ่อค่ะ.. บ้านไหนหรอคะ? " ฉันถามเจ้าชายด้วยความสงสัย คงไม่ใช่ที่วังสินะ = =?
 " ที่วัง... " ถูกเผลง! -0- นี่เจ้าชายจะต้องขับรถกลับไปไกลขนาดนี้เลยเหรอ
 "นอนอยู่นี่ก็ได้ค่ะ มันไกลมากเลยนะคะ " ฉันชวนให้เจ้าชายมานอนที่นี่ โดยไม่ได้คำนึงถึงชายหญิงเลย 
 " ไม่อ่ะ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะดูไม่ดี  เดี๋ยวฉันไปนอนโฮเทลแถวนี้ก็ได้ " เจ้าชายบอกปัดคำชวนฉัน ก่อนจะเดินหนีไป โดยไม่ฟังฉันพูด
 " -0- อ้าว เจ้าชายจะไปก็บอกด้วยสิ! เดี๋ยวไปส่งค่ะ " ฉันรีบวิ่งไปหาเจ้าชาย จนถึงรถเบนซ์หน้าบ้าน ก่อนจะโบกมือลากัน ส่วนฉันก็เดินเข้าบ้านไปอย่างสงบแล้วไม่ได้คิดอะไร...