Hello my prince! ปล้นหัวใจเจ้าชายซาตาน

" ไปไหนวะเนี่ย! "        ผมหัวเสียทันทีที่เห็นผู้หญิงคนที่ผมรักหายตัวไป และยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ไม่มีของๆเธอเลยแม้แต่ชิ้นเดียว นั่นยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดมากเลย และก็ยิ่งทำให้ผมโกรธตัวเองมากยิ่งขึ้นถ้าผมคอยปลอบใจเธอเธอคงไม่หนีใช่ไหมครับ?   ใครก็ได้ตอบผมที....   

" อ้าว... โอเฮ! ทำไมนายมายืนตรงนี้? "  จู่ๆโอเมก้าก็เดินมาหาผมที่กำลังยืนเสียใจอยู่ ก็ดีเหมือนกันอึดอัดจะแย่อยู่แล้ว!!

" .. เป็นอะไร? มีใครเป็นอะไรเหรอ "     เธอถามอีกครั้งเพราะเห็นผมเงียบมากผิดปกติ........

" พาย..."  ผมเว้นวรรคถอนหายใจซักพักก่อนจะพูดต่อ

"... เธอหนีไปแล้ว!! " 

"...ว่า..ว่าไงนะ! " โอเมก้าตกใจกับสิ่งที่ผมบอกเธอไปมาก เธอถึงกับปล่อยมือผมแล้วรีบที่จะไปตามหาพาย แต่เธอกลับโดนผมฉุดไว้ก่อน นั่นจึงทำให้เธอหันมาด้วยทั้งน้ำตา

" ปล่อย! เพื่อนฉันโกรธทั้งคนนะ! " โอเมก้าหันมาแว้ดใส่ผมแล้วพยายามที่จะแกะมือของผมออก

" ต่อให้เธอหาตอนนี้หรือพรุ่งนี้ก็ไม่เจอหรอก เรามาคุยก่อนไหม"  ผมพยายามที่จะตอบเธอด้วยเสียงปกติ เพราะลึกๆผมกำลังร้อนรุ่มอยู่มาก!

" ไม่! ฟังนะ! ถ้าไม่รีบตอนนี้ ก็อาจจะไม่เจอก็ได้!! " เธอแว้ดใส่อีกครั้งและ ณ จังหวะนั้นนั่นทำให้ผมโมโหถึงขีดสุดเลยทีเดียว

" ก็เพราะเธอเป็นแบบนี้ไง!! เราถึงไม่เข้าใจกันแล้วเลิกกันจนถึงวันนี้!!! " ผมตะโกนใส่หน้าเธอจนทำให้คนรอบข้างหันมามองเช่นเดียวกับโอเมก้าที่ตกใจเอามากๆ เธอจึงมองผมด้วยสายตาที่กำลังค้นหาคำตอบในตัวผม ทุกคนอาจจะสงสัยในความสำพันธ์ของผมกับโอเมก้าใช่ไหมละครับ ใช่พวกเราเคยคบกันมาก่อน คบกันนานมากจนกระทั่งวันหนึ่ง...... เป็นวันที่ผมฝันมาตลอด...