มาร์คัสพุ่งตัวเข้ามาหาฉันพร้อมกับกดฉันลงกับพื้นอย่างแรง

"เจ็บนะ นายคือตัวอะ กรี๊ด!!!"มาร์คัสไม่ยอมให้ฉันพูดจบเขาก้มลงกัดที่คอฉัน มันเจ็บนะเว้ยยย

"อย่าเกร็งสิ ยิ่งเกร็งยิ่งเจ็บ"ฉันไม่เกร็งไม่ได้มันเจ็บเหมือนมีเข็มฉีดยาคาไว้เลยT^T

"ปะ ปล่อยนะ!!!"ไม่ไหวแล้วภาพมันค่อยๆเลื่อนหายไปแล้ว

    'ไวท์ ไวท์นั้นไวท์ใช่ไหม ตอบฉันที'พอฉันจะเดินไปหาไวท์ภาพตรงหน้าคือฉันกำลังมองเห็น
ตัวฉันที่นอนถือแอปเปิ้ลที่มีเลือดทั่วตัวฉันอยู่ แต่ฉันกับไม่เจ็บหัวใจแถมยังเดินไปตามเสียงเรียก
ของไวท์อีกนี้ฉันฝันใช่ไหมทำไมมันเหมือนจริงจัง อย่างกับฉันอยู่ในโลกคามจริงเลย
แล้วพอฉันเดินมาที่ศพของฉันภาพตรงหน้าคือตัวฉันก็จริงแต่ฉันยังอยู่ตรงนี้ไม่จริง
"ทุกอย่างมันโหดร้าย"โหดร้าย??อะไรโหดร้าย เดี๋ยวก่อนนะตัวฉันกำลังพูดกับฉันอยู่
(ไม่ต้องงงหรอกนานะแต่งเองก็งงเองเหมือนกัน55+)
"อะไรมันโหดร้าย"ตัวฉันพูดแต่คำนั้นออกมาไม่หยุดจนฉันเริ่มรู้สึกกลัวแล้วหวังว่านี้ไม่ใช่ผีหลอก
พอฉันเดินเขาไปจับที่แอปเปิ้ลในมือของฉันที่กำลังนอนอยู่เธอเอามือมาจับมือฉันแต่ที่เธอลืมตา
มันไม่ใช่สีดำ มันกลับกลายเป็นสีแดงข้างเดียวอ่ะสิ"ตายซะ!!!"เะอพูดออกมาพร้อมกับภาพมีด
แทงที่ตัวฉันอย่างแรงเจ็บ!!!
"กรี๊ด!!!"ด้วยความตกใจสุดขีดฉันรีบลุกขึ้นมาอย่างเร็ซจนไม่ได้ทันระวังว่ามีโต๊ะอยู๋หัวฉันเลย
โขกไปอย่างแรงความรู้สึกเริ่มมึนๆละ
"เอ๋อแล้วยังโง่อีก"พอฉันหันไปหาต้นเสียงที่ด่าฉัน ก็เห็นมาร์คัสอยู่ในสภาพเปลือยป่าวมีแค่ผ้า
ขนหนูสีขาวปกปิดไว้ในท่อนล่างแต่มันช่วยอะไรได้ฮะฉันเห็นซิกแพคที่หน้าท้องเขาได้อย่างชัด
เจนตอบฉันทีเลือดกำดาวไม่ได้ไหลใช่ม้ายยย นานะเธอต้องตั้งสติไว้ ตั้งสติท่องไว้
"ยายหื่น"ฉันมัวแต่เหม่อแต่ดีนะที่ตานี้เตือนสติฉันได่ช้อ่ะไม่งั้น...
"เดี๋ยวก่อนนะฉันหลับไปตอนไหน"
"เธอหลับไปตอนที่ฉันกัดคอเธอ"อ่อ กัดคอเดี๋ยวนะ
"ห๊ะ กัดคอ!!!"
"ใช่กัดคอ งงไรหรือสมองกระทบกระเทือนจนเป็นโรคอัลไซเมอร์ห๊ะ"
"แล้วฉันจะเป็นแวมไพร์ไหม ฉันยังไม่อยากเป็นอมตะ"
"อย่าเว่อร์แวมไพร์กัดมนุษย์แล้วไม่ได้แปลว่าจะเป็นแวมไพร์ อย่างงี้คนที่โดนพวกเรากัดก็เป็น
แวมไพร์แล้วดิ เธอใช่สมองส่วนไหนคิดเนี่ย"ตอนนี้ถึงนายจะด่าฉันก็ไม่กล้าเถียงหรอก>///<
"แล้วฉันพึ่งหลับไปเมื่อกี้ใช่ไหม"
"ป่าว 3ชั่วโมงแล้วละ"
"3ชั่วโมง???แล้วนายปล่อยให้ฉันนอนที่พื้นห้องนายเนี่ยนะ"
"แล้วทำไมฉันต้องให้เธอนอนเตียงฉัน"ฉันนอนกับพื้นเย็นๆในอากาศหนาวติดลบสูนย์องศาเนี่ยนะ
"ช่างเถอะ เธอก็นอนตรงนั้นต่อไปละเพราะตอนนี้ไอไวท์กับยูนี่เธอไม่อยู่"
"จะบ้าหรอให้ฉันนอนกับพื้นแบบนี้เนี่ยนะ"นี้เขาตายด้านหรือหน้าด้านว่ะเนี่ย
"แล้วทำไมจะนอนไม่ได้"
"ถามบ้าๆ อากาศติดลบศูนองศาอย่างกับขั่วโรคเหนือแบบนี้ นี่นะให้นอนตายๆ"
"เธอตายนิไม่ใช่ฉันตาย แล้วก็ไปอาปน้ำซะแล้วรีบกลับมานอน"
"อาบน้ำในอากาศแบบนี้เนี่ยนะ"
"อย่าเรื่องมากไปอาบน้ำ!!!"ทำไมต้องตะคอกด้วยละอาบก็อาบ
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง 
ฉันรู็สึกว่าทำลายสถิติโลกได้มั้งเนี่ยอาปนานเว่อร์
"อ่าว ไม่ได้นอนในห้องน้ำหรอ"ดีนะที่ฉันออกมาแล้วเขายังเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่ฉันอะดิใส่แต่ผ้าขนหนูเหมือนกับสลับกันเลย=-='
"ไม่ได้นอนย่ะแล้วไหนเสื้อผ้าฉัน"ถ้าไม่มีฉันใส่ชุดเดิมจริงด้วย คนยิ่งเน่าๆอยู่
"นี้ไงเธอไม่แหกตาดูละ"แหกไม่ได้เดี๋ยวยายด่า55+
"หัวเราะไร"
"ป่าวๆ ฉันคิดไรตลกๆอยู่นะ"
"ไม่ได้คิดเรื่องทะลึ่งใช่ไหม เพราะขนาดเธออยู่ในสภาพนั้นฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย"
"นายมันจะมากไปแล้วนะ"แต่พอคิดได้ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าไม่งั้นมันได้หลุดตรงนี้แน่
"ฝากไว้ก่อนเถอะ"ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบพร้อมออกมากับชุดนอนลายลิลัคคุมะ
"นี้คงไม่ใช่ชุดนอนนายใช่ไหม"
"ใช่ มันคือชุดนอนพี่สาวฉัน"พี่สาว แต่ช่างเถอะต่อกรกับนายมามากละขอนอนดีกว่า
"ให้ฉันนอนพื้นใช่ไหม ได้ฝันดี"ฉันไม่รอให้เขาพูดพร้อมกับลงไปนอนที่พื้นเหมือนนอนบนที่นอน
ของฉันแต่มันแค่แข็งกว่าเย็นกว่าไม่มีหมอนไม่มีผ้าห่มแค่นั้นเองT^T
อยู่ตาบ้านั่นที่กำลังนอนอยู่ก็เด้งขึ้นมา ทำเอาใจฉันตกใจแทบแย่
"ขึ้นมานอน"ชิ ทำเป็นมาชวนทำไมชวนตอนเช้าเลยละ
"ทำไมฉันต้องขึ้นไปนอนกับนายด้วยนายบอกให้ฉันนอนพื้นเองไม่ใช่หรอ"
"อย่าเรื่องมาก"เขาลุกจากเตียงพร้อมกับกระชากแขนฉันขึ้นไปนอนพร้อมกับเขา
"นอนซะ"ฉันไม่แน่ใจนะแต่ทุกครั้งที่เขาพูดคำๆนี้ฉํนจะหลับไม่รู้ตัวเสมอเลย
"ตื่น"เสียงใครอ่ะยังง่วงอยู่เลยแต่เดี๋ญวก่อนนะเหมือนมีสัมผัสแปลกที่แก้มฉัน
พอลืมตาขึ้นมาก็พบกับว่าตาไวท์มาขโมยหอมแก้มฉันไปแล้วอ่ะ
"กรี๊ด!!!ไวท์นายทำบ้าอะไรเนี่ย"ไวท์หอมแก้มฉันอีกแล้วอ่ะ
"ทำไมอ่ะฉันแค่ปลุกเธอตั้งนานแต่ไม่เห็นเธอจะมีท่าทีตื่นเลยหอมแก้มเพื่อตื่นไง"
"ถ้านายจะหอมแก้มฉันนายเอาน้ำสาดใส่หน้าฉันยังจะดีกว่าอีก"
"ฉํนแค่หอมแก้มเธอเองนะ"ไม่ต้องมาทำหน้าหมาโดนทิ้งเลยไม่ใช่โปเตโต้ ทิ้งไว้กลางทางนะ
"การขโมยหอมแก้มตอนเช้าฉันมันต้องโดนแบบนี้"ขนาดที่ฉันกำลังจะตีไปที่แขนของไวท์แต่ไวท์
กลับช้อนตัวฉันพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า"มาร์คัสรับตัวไปทีมันมาแล้ว"มาแล้วอะไรมา
"ฉันว่าแล้วมันต้องตามหาเธอเจอ หนี้ไปก่อนเลยเดี๋ยวตามไป"ตอนนี้ฉันถูกมาร์คัสช้อนตัวฉันไว้
แถมวิ่งด้วยความเร็วเว่อร์จนเริ่มอยากจะอ้วกแล้วเนี่ยคนบ้าไรวิ่งไม่ถึง5วิถึงโรงรถเนี่ยนะ
"ขึ้นรถ"มาร์คัสจับฉันยัดเขาไปในรถพร้อมกับขาดเข็มคัดให้ฉันแล้วเหยียบคันเร่งอย่างแรง
"นายจะพาฉันไปไหน"ตอนนี้เหมือนฉันกำลังหนี้สิ่งที่คาดไม่ได้จริงเลย
"พาไปให้พ้นๆพวกมันไงละ"
"พวกไหนทำไมนายกับไวท์ต้องรีบขนาดนี้"
"เงียบไปก่อน ไม่สิหลับไปซะ"ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลยภาพทุกอย่างค่อยเลือนหายไปเช่นเคย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลายคนอาจจะสงสัยนะค่ะว่าทำไมพระเอกสั่งคำว่า 'หลับ'แล้วนางเอกจะหลับถ้าอยากรู้ก็ติดตาม
ตอนต่อไปนะค่ะตอนหน้าฉันจะเฉลยแล้วค่ะ^_^(นิยายเรื่องนี้อาจจะติดตลกไปนิดนึงนะค่ะ
ไม่อยากให้เครียดค่ะ>_<)