Guardian Contract : สัญญาผู้พิทักษ์

ในสนามหญ้าบนภูเขา มีสิ่งมีชีวิตอยู่ทั้งหมด 7 ร่าง
 
          กัสต์ที่นอนหมดสติอยู่จู่ๆก็ลุกขึ้นยืน สายตามองลงไปยังข้างล่างสักพักนึงและค่อยๆเหลือบตาขึ้นมามองข้างหน้า
     "ไม่เป็นอะไร" มาร์สรีบวิ่งเข้าไปหาเขา ดวงตาของกัสต์ตอนนี้ไม่ฉายแววอะไรเลย เหมือนกับคนที่ขาดสติสัมปชัญญะ เขาใช้หลังมือฟาดไปที่ใบหน้าของมาร์สโดยที่ตายังคงจ้องไปข้างหน้า ไม่แม้แต้กระพริบตาหรือมองไปที่อื่น ยังดีที่มาร์สเอามือกั้นไว้ได้ทัน
     'แรงเยอชะมัด' มาร์สคิดในใจ กัสต์เดินไปข้างหน้าและยื่นมือออกไปหาอาจารย์ครูสกัสต์นิ่งอยู่ท่านั้นสักพัก อาจารย์ครูสขมวดคิ้วทันทีและเริ่มรู้สึกถึงไออุ่นๆ อาจารย์ครูสกระโดดถอยหลังออกห่างจากตรงนั้น พริบตานั้นไปสีเขียวก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินตรงที่อาจารย์ครูสยืนอยู่ก่อนหน้านี้
     'ถ้าเมื่อกี้ไม่หลบล่ะก็มีหวัง...'
     "เป็นอะไรไปน่ะ" ฟิโอเน่ที่กำลังเดินเข้าไปหากัสต์ก็ถูกมาร์สดึงแขนเอาไว้
     "อย่าดีกว่า หมอนั่นดูแปลกไป" มาร์สพูดและยืนจ้องกัสต์อย่างพิจจารณา
     "พวกนายถอยไปซะ" อาจารย์ครูสพูดให้ทุกคนได้ยิน ตอนนี้ทุกคนต่างก็ทำตามที่อาจารย์ครูสสั่ง ไคริสกับเลล่าช่วยกันประคองไจเจลขึ้นมาและเดินห่างออกไปไกลพอสมควร
 
               กัสต์เริ่มขยับตัวอีกครั้ง คราวนี้เขากระโจนไปชกอาจารย์ครูสแต่อาจารย์ครูสก็หลบได้ ทันใดนั้นเองกัสต์ก็กระชากคอเสื้อของอาจารย์ครูสและใช้หัวโขกไปที่ใบหน้าของอาจารย์ครูสอย่างแรง อาจารย์ครูสยันกัสต์ออกไปและถอยห่างจากเขาและตั้งท่าเตรียมต่อสู้ กัสต์ยื่นมือออกมาข้างหน้าและเอานิ้วชี้ชี้ไปข้างหน้าและนิ้วโป้งตั้งตรงส่วนนิ้วอื่นๆถูกเก็บเข้าไปในมือ จู่ๆก็มีลูกไฟพุ่งออกมาเป็นทางตรง อาจารย์ครูสหมอบลงกับพื้นด้วยความรวดเร็ว ต้นไม้ที่อยู่ข้างหลังก็ติดไฟสีเขียวขึ้นและมอดไหม้ด้วยความรวดเร็ว กัสต์ชูแขนทั้งสองขึ้นเหนือศรีษะ ลูกไฟสีเขียวขนาดเล็กค่อยๆใหญ่โตขึ้นทีละเล็กทีละน้อย
     "แย่ล่ะสิ" อาจารย์ครูสสังเกตุห็นถึงความอันตรายก็รีบวิ่งอ้อมไปอยู่ข้างหลังของกัสต์และใช้สันมือตบไปที่ท้ายทอยของกัสต์ทันที ลูกไปสีเขียวค่อยๆหายไปพร้อมกับที่ร่างของกัสต์ล้มลงกับพื้น
     "ทำไมถึงทำแบบนี้ล่ะครับ" ไคริสเดินเข้าไปถามอาจารย์ครูส
     "ก็แค่จะทำให้พวกนายชินกับความเจ็บปวดก็เท่านั้น"
     "ร่างกายของคนเรามันไม่ชินกับอะไรแบบนี้หรอกนะครับ" มาร์สพูดขึ้นมา
     "ใช่...ถ้าเป็นคนทั่วไปล่ะก็นะ" มาร์สสงสัยในคำพูดนั้นแต่ก็ถูกพูดขัด
     "ตอนนี้รีบพาทั้งสองคนไปโรงพยาบาลก่อนเถอะจ่ะ" เลล่าพูดขัดขึ้น
     "ไม่จำเป็นหรอก เดี๋ยวพวกนี้ก็หายเองแหละ" อาจารย์พูดออกมาทำให้ทั้ง 4 คนสงสัยกับคำพูดนั้นมาก
 
               วันต่อมาแผลของทั้งสองหายไปอย่างกับว่าเมื่อวานไม่ได้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นเลย
"เอาผลึกออกมา" อาจารย์ครูสพูดขึ้นมาและทุกคนก็หันไปมองเขาพร้อมกัน พวกเขาไม่ได้ถามถึงผลึกว่ามันคืออะไรหรือพูดว่าไม่มีแต่ทุกคนกลับหยิบผลึกของตัวเองขึ้นมาให้อาจารย์ครูสดู ผลึกของกัสต์เป็นสีเขียว ของไรเจลเป็นสีส้ม ของเลล่าเป็นสีชมพู ของไคริสเป็นสีแดง ของฟิโอเน่เป็นสีเหลือง และของมาร์สเป็นสีน้ำเงิน
     "ทำไมพวกนายมีของแบบนี้ล่ะ มันเป็นสมบัติของตระกูลฉันกับเลล่านะ" ฟิโอเน่ถามขึ้นมา
     "ฉันได้มาจากพ่อน่ะ พ่อให้เป็นเครื่องรางนำโชค" กัสต์ตอบ มาร์สกับไรเจลก็พยักหน้าประมาณว่าฉันก็เหมือนกัน
     "ส่วนฉันเก็บได้จากพื้นตอนที่กำลังทำความสะอาดภายในบ้านน่ะ" ไคริสตอบตาม
ทุกคนไม่พูดอะไรต่อแต่จ้องไปที่อาจารย์ครูสเพื่อรอฟังคำตอบ
     "มันเป็น..." ทุกคนเริ่มขยับเข้ามาใกล้
     "ความลับ" คราวนี้ทำเอาเงิบไปตามๆกัน มาร์สถอนหายใจยาวและพูดบางอย่างออกมา
     "เรื่องราวเริ่มต่อกันแล้วสินะ" ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านตามปกติในคืนนั้นเอง
 
ติ๊ง.... เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้นพร้อมกันทั้ง 6 เครื่องในข้อความเขียนไว้ว่า
     'เวลา 23:50 นาที ให้มาพบกันที่ต้นไม้ยักษ์บนภูเขา ลงชื่อ...ครูส'
 
 
To be continued