Guardian Contract : สัญญาผู้พิทักษ์

เขียนโดย AunlockKeyCoolness

วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 08.57 น.

9 ตอน

1 วิจารณ์

10.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 มกราคม พ.ศ. 2559 06.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) การฝึกครั้งสุดท้าย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ในเวลาว่างของตอนพักเที่ยงข้างในห้องสมุดที่ไร้ผู้คนมีเพียงแค่คน 5 คนที่อยู่ในห้องนั้น

"ฉันหาจนทั่วแล้วก็มีเท่านี้แหละจ่ะ" เลล่าพูดขึ้นมาพร้อมกับวางหนังสือบนมือลงบนโต๊ะ

"ขอบใจนะ" มาร์สเริ่มเปิดหนังสือหาข้อมูลเกี่ยวกับต้มไม้ปีศาจนั่น

"ถ้าหาเจอแล้วช่วยปลุกฉันด้วยนะ" พอพูดจบไคริสก็เอาหัวนอนลงบนหนังสือที่กำลังอ่านได้เพียงแค่ 2 หน้าเท่านั้น

"นายตามมาเพื่อจะช่วยไม่ใช่หรอ" ไรเจลพูด

"ที่จริงแค่ตามมาเพื่อหาที่เงียบๆนอนล่ะสิ" ฟิโอเน่ตอบแทน

"เจอแล้วจ่ะ" เลล่าพูดขึ้นมา

"ส่งมาให้ฉันดูหน่อย" เลล่าส่งหนังสือให้มาร์สทันที

"นี่มัน..." มาร์สขมวดคิ้วเข้าหากัน
ทั้ง 4 พากันมาหากัสต์ที่โรงพยาบาลโดยที่ทิ้งให้ไคริสนอนอยู่ในห้องสมุดคนเดียว

"ใช่ เจ้านี่แหละ" กัสต์ตอบรับทันทีที่เห็นรูปภาพในหนังสือที่มาร์สเอามาให้

"ในหนังสือบอกเอาไว้ว่าต้นไม้ปีศาจต้นนี้มีชื่อว่า ราชพันปี เป็นต้นที่ใช้สำหรับถอนพิษ ถอนคำสาปและตอนนี้สูญพันธุ์ไปแล้วด้วย ที่สำคัญคือมันเขียนไว้ว่าเป็นของเมืองฟลอซานโก้"

"ฟลอซานโก้มันอยู่ที่ไหนล่ะ เราจะไปที่เมืองนั้นกันไหม" กัสต์ถามขึ้นมา

"ตอนนี้อย่าพึ่งคิดอะไรมากจะดีกว่าจ่ะ" เลล่าพูดแทรก

"ใช่นายน่ะนอนพักผ่อนชะ" ฟิโอเน่พูดเสริม

เช้าวันต่อมากัสต์ได้ออกจากโรงพยาบาลและกลับไปเรียนตามปกติ เวลาผ่านมา 5 วันแล้วที่พวกเขาได้เข้ามาอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้ ในชั่วโมงของอาจารย์ครูสเขาได้ปรับเปลี่ยนอะไรใหม่นิดหน่อยโดยจากปกติจะให้ฝึกกับหุ่นฟางแต่ตอนนี้เขาก็เสนอการฝึกใหม่ขึ้นมา

"ฉันจะให้พวกนายทุกคนเข้ามารุมฉัน 6 ต่อ 1 ฉันมีลูกโป่งน้ำขนาดกำมืออยู่ในกระเป๋าเสื้อฉัน ถ้าพวกนายทำให้มันแตกได้ก็จะถือว่าพวกนายชนะและฉันจะปล่อยให้พวกนายกลับบ้านไปได้"

"จะไหวเร้ออาจารย์คูด" ไคริสถาม

"ฉันไม่อยากรังแกเด็กชะด้วยสิ เสียอิมเมจ lovely หมด" ฟิโอเน่พูดพร้อมกับเก๊กหน้าสวย

"ระวังจะแพ้นะครับ" กัสต์รีบชิงพูดก่อนที่ไคริสจะแขวะฟิโอเน่

"ก็ลองดูสิ" อาจารย์ครูสพูดและยิ้มออกมาเล็กน้อย

ทั้ง 6 คนเดินมาล้อมรอบอาจารย์ครูสเป็นวงกลม ไคริสกระโจนจากข้างหลังยึดร่างของอาจารย์ครูสเอาไว้ กัสต์รีบวิ่งเข้ามาเพื่อที่จะเอามีดพลาสติกฟันไปที่ลูกโป่งน้ำในกระเป๋าเสื้อของอาจารย์ครูสแต่อาจารย์ครูสสละเสื้อคลุมออกทำให้หลุดออกมาได้และไคริสก็โดนมีดของกัสต์เข้าที่หน้าอกเต็มๆ

"นายแพ้แล้วไคริส" อาจารย์ครูสพูดพร้อมกับยิ้มออกมา เลล่าอาศัยจังหวะนั้นปามีดออกไปอย่างรวดเร็ว แต่อาจารย์ครูสก็หมดได้ทั้งหมด ฟิโอเน่วิ่งไปอยู่ข้างหลังของอาจารย์ครูสและเก็บมีดที่เลล่าปาขึ้นมาปาใส่อาจารย์ครูสต่อ พร้อมๆกับที่กัสต์กับมาร์สวิ่งมาจากทางด้านซ้ายและขวาและปามีดออกไป

"ยังอ่อนหัดอยู่นะ" อาจารย์ครูสกระโดดหลบขึ้นไปกลางอากาศ

"ไม่หรอก" มาร์สพูดขึ้นมาพร้อมกับขยับแว่นให้เข้าที่ ไรเจลโผล่มาจากข้างบนและปามีดใส่อาจารย์ครูสเป็นจำนวนมาก อาจารย์ครูสรับมีดเล่มแรกที่ไรเจลปาเข้ามาและฟันมีดเล่นอื่นๆกระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง พออาจารย์ครูสเหยียบถึงพื้นดินทั้ง 4 คนก็ถือมีดและมุ่งเข้ามาหาอาจารย์ครูสพร้อมๆกัน แต่เพราะร่างกายที่เล็กของอาจารย์ครูสจึงแค่ก้มหัวลงเล็กน้อยก็หลบได้ทั้งหมดแล้ว

"กัสต์ ไรเจล ฟิโอเน่ เลล่า มาร์ส พวกเธอ...แพ้แล้ว" พออาจารย์ครูสพูดจบทุกคนก็สังเกตุเห็นว่าตรงปลายเท้ามีมีดพลาสติกปักอยู่กับพื้น ทันใดนั้นเองทุกคนก็กระโจนเข้าไปหาอาจารย์ครูสพร้อมๆกัน แค่เสี้ยววินาทีอาจารย์ครูสก็ไปยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาแล้ว

"เท่านี้ก็ไม่มีอาวุธแล้ว"

อาจารย์คูสคลายมือที่กำลังกอดอกอยู่ออกก็มีมีดพลาสติกร่วงหล่นลงมากองอยู่บนพื้น เมื่อทุกคนเห็นจึงรีบควานหาอาวุธในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ปรากฎว่าตอนนี้พวกเขาไม่มีอาวุธเหลืออยู่เลย และจู่ๆอาจารย์ครูสก็ควักมีดของจริงออกมาจากข้างหลัง นักเรียนทั้ง 6 คนต่างตกใจกับการกระทำนั้น

"ถ้าพวกนายไม่เข้ามาแบบกะจะฆ่าฉันล่ะก็ พวกนายได้ตายกันจริงๆแน่" ทุกคนเริ่มหน้าซีดและเหงื่อตกเพราะใบหน้าของอาจาย์ครูสตอนพูดคำนั้นออกมาฉายแววจริงจังอย่างเห็นได้ชัด

"แบบนี้มันไม่ขำนะครับอาจารย์" กัสต์รีบพูดทำลายบรรยากาศที่อึดอัดนี้ แต่อาจารย์ครูสไม่พูดอะไรและกระโจนเข้ามาหาเลล่าอย่างรวดเร็ว ไรเจลเห็นดังนั้นจึงวิ่งมาผลักเลล่าออกไป ใบมีดที่คมกริบเฉือนโดนตรงแขนของไรเจลอย่างจัง เลือดสีแดงสดเริ่มไหลรินออกมาเป็นทาง

"ไรเจล!" เลล่าตะโกนออกมา

"คิดจะทำอะไรน่ะ" กัสต์ตะโกนเสียงดังไปที่อาจารย์ครูสและกัดฟันกรอด อาจารย์ครูสเริ่มปล่อยจิตสังหารออกมาและทั้ง 6 คนก็รับรู้ถึงความรู้สึกนั้น คราวนี้อาจารย์ครูสพุ่งเข้าไปหาไคริสและเตะเข้าที่ท้องเขาอย่างจัง

ปึก

ร่างของไคริสกระเด็นไปกลิ้งอยู่บนพื้น 2 - 3 ตลบ

"แค่ก แค่ก" ไคริสใช้มือกุมที่ท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด

"ไคริส!" กัสต์ตะโกนเรียกชื่อไคริสด้วยความเป็นห่วง กัสต์วิ่งเข้าไปหาอาจารย์ครูสและกำหมัดแน่นเตรียมพร้อมที่จะชกคนที่อยู่ตรงหน้า อาจารย์ครูสหลบแค่เล็กน้อยและใช้หมัดสวนกลับไปโดนที่คางของกัสต์เต็มๆ

ผัวะ

กัสต์รีบถอยกลับมาอยู่ที่เดิมและใช้มือเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากปาก

"พอได้แล้ว!" ฟิโอเน่ตะโกนขึ้นมาและวิ่งอ้อมหน้าอาจารย์ครูสไปอยู่ตรงหน้ากองมีดพลาสติกที่ถูกริบไว้และขว้างใส่อาจารย์ครูสอย่างบ้าคลั่ง

กัสต์ถอนกิ่งไม้จากต้นไม้ที่อยู่แถวนั้นมาใช้เป็นอาวุธ ส่วนมาร์สหยิบมีดที่ฟิโอเน่ขว้างมาขึ้นมาใช้ชั่วคราว ไคริสดันตัวลุกขึ้นยืนและหาอาวุธจากแถวๆนั้นมาใช้เช่นกัน ไรเจลเดินไปกระชิบบางอย่างกับมาร์ส มาร์สเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น ไรเจลหยิบดินทรายจากแถวนั้นขึ้นมาและวิ่งเข้าไปสาดใส่หน้าของอาจารย์ครูสเต็มๆ ไคริสรีบวิ่งเข้าไปใกล้อาจารย์ครูสที่กำลังเช็ดเศษดินเศษทรายออกจากใบหน้าอย่าทุลักทุเล

"ย๊าก!" ไคริสใช้หินทุบไปที่ศรีษะของอาจารย์ครูสอย่างแรง แต่อาจารย์ครูสรับไว้ได้ถึงแม้จะมองไม่ค่อยเห็นก็ตามเขาใช้มีดกวาดสิ่งที่เข้ามาใกล้เป็นวงกว้าง เลล่าใช้ก้อนหินเล็กๆปาใส่อาจารย์ครูสเพื่อไม่ให้เขาทำร้ายไคริสเหมือนเมื่อกี้อีก พออาจารย์ครูสกลับมามองเห็นอีกครั้งเขาก็ใช้มีดฟันไปที่ไคริส ไรเจลรีบดึงคอเสื้อของไคริสไปข้างหลังและออกมารับมีดแทน ทุกสายตาจดจ้องไปที่ร่างของไรเจลที่ตอนนี้เต็มไปด้วยบาดแผลที่บริเวณแขน ขา และลำตัวเต็มไปหมด เลือดสีแดงเริ่มไหลออกมาอีกครั้งพร้อมๆกับที่ร่างของไรเจลฟุบลงกับพื้น

ตุบ...

กัสต์กำหมัดแน่น เลล่าและฟิโอเน่เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา ไคริสกับมาร์สคิดจะวิ่งเข้าไปช่วยแต่กัสต์ก็พุ่งเข้าไปก่อน กัสต์แสดงสีหน้าที่ทุกคนไม่เคยเห็นมาก่อน ใบหน้าของเขาเหมือนกับจะพุ่งเข้าไปฆ่าฟันคนที่อยู่ตรงหน้า

'เขาคิดจะฆ่าอาจารย์ครูสจริงๆ'

กัสต์ใช้กิ่งไม้ฟาดไปที่อาจารย์ครูสแต่เขาก็หลบได้ กัสต์ดึงคอเสื้อของอาจารย์ครูสเข้ามาใกล้และชูกิ่งไม้จ่อไปที่ใบหน้าของอาจารย์ครูสจนกิ่งไม้เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที

ปึก ! แคร็ก !

อาจารย์ครูสเตะตัดขาของกัสต์อย่างแรงและหักข้อมือของเขาจนกิ่งไม้บนมือตกลงบนพื้น

"อ๊ากกกก !!" กัสต์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ต่อจากนั้นทุกสายตาต้องเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อกัสต์ยื่นมือออกไปข้างหน้าพริบตานั้นก็มีประกายไฟสีเขียวลุกโชนขึ้นมา อาจารย์ครูสรีบถอยออกห่างจากัสต์ด้วยความตกใจ แขนซ้ายของอาจารย์ครูสถูกไฟเผาไหม้จนเป็นแผลขนาดใหญ่

ตุบ...

กัสต์ล้มลงบนพื้นทันที

รอยยิ้มของใครบางคนกำลังฉีกยิ้มกว้างอยู่กับสิ่งที่ได้เห็น รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความดีใจและมันก็น่าขยะแขยงชะจนรู้สึกคลื่นไส้ แต่ก็ไม่มีใครสังเกตุเห็นถึงรอยยิ้มนั้นเลย

To be continued

ตอน 4

สารบัญ

ตอน 6