Guardian Contract : สัญญาผู้พิทักษ์

เสียงสั่นสะเทือนเริ่มสงบลงแต่เงาขนาดใหญ่ยังคงอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนย้ายไปไหน ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมา
 
 
          สิ่งที่กัสต์กำลังเผชิญหน้าอยู่นั้นทำให้คำถามหลายๆอย่างผุดขึ้นมาในหัวของกัสต์ เสียงหัวใจเต้นระรัวเขาแทบไม่อยากขยับหรือแม้แต่ที่จะหายใจ สิ่งที่เขาเห็นคือต้นไม้ขนาดใหญ่ยักษ์ เสียงสั่นสะเทือนก่อนหน้านี้เป็นเสียงฝีเท้าของต้นไม้ยักษ์ต้นนี้ ลำต้นสูงใหญ่มีกิ่งไม้งอกออกมาระเกะระกะมีใบไม้ออกมาเป็นช่วงๆ ดวงตาโตสีแดงก่ำกำลังจ้องไปข้างหน้า มันค่อยๆโน้มตัวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้าและสายตาของทั้งสองก็ประสานกัน
กรรรรรรรรรรรรรก์ !!
 
          มันอ้าปากกว้างคำรามจนเห็นฟันไม้อันแหลมคมจากข้างล่างและข้างบนพร้อมกับมีลมออกมาจากทางปากพัดกระโชก กัสต์รีบคว้ากิ่งไม้และต้นไม้แถวนั้นเพื่อเป็นที่ยึดจับ เมื่อลมหยุดกระโชกเขาก็ได้สติรีบวิ่งหนีจากต้นไม้ปีศาจต้นนี้ แต่ทว่าเจ้าต้นไม้ยักษ์ต้นนี้กระโจนไปอยู่ข้างหน้าของกัสต์ แรงจากการกระโดดทำเอากัสต์ล้มลงกับพื้น กัสต์หันไปมองข้างหลัง สิ่งที่เขาเห็นคือที่ๆต้นไม้ยักษ์นี่เคยยืนอยู่ตอนนี้กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ไปชะแล้ว เม็ดเหงื่อเล็กๆเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา เมื่อกัสต์เริ่มหันกลับมาก็พบว่าเจ้าต้นไม้ยักษ์กำลังอ้าปากกว้างเพื่อจะกินเขาเข้าไป ตอนนี้กัสต์ได้ไปอยู่ในปากของมันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ปากของมันเริ่มค่อยๆปิดลง
     "อย่าน้าาาาา !!" กัสต์ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจและหลับตาปี๋พร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าตามสัญชาติญาณเพื่อจะกั้นเอาไว้แต่คนธรรมดาจะไปสู้อะไรกับปีศาจได้ ปากของมันกำลังค่อยๆปิดลงและ....
     "................?" กัสต์เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติไออุ่นๆที่สัมผัสได้และทำไมจู่ๆถึงเงียบไป กัสต์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเจ้าปีศาจต้นไม้ยักษ์นี่ยังไม่ทันได้ปิดปากของมันและข้างในปากของมันมีรูโบ๋ขนาดใหญ่ทะลุไปอีกข้างจนเห็นทิวทัศน์ฝั่งตรงข้ามชัดเจน มันนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น กัสต์ใช้มือจับไปที่ฟันของมัน
     "ร้อน!?" กัสต์ชักมือออกมาอย่างรวดเร็ว จู่ๆฟันตรงที่กัสต์แตะก็กลายเป็นผุยผงปลิวหายไปในอากาศ
     "นี่มันอะไรกั-" สติของเขาเริ่มหายไปภาพตรงหน้าเริ่มเลือนรางไปทีละเล็กทีละน้อยจนดับวูบไป
  
          กัสต์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเสียงฮือฮาของทั้ง 5 คนดังขึ้นมา
     "กัสต์ฟื้นแล้ว"
     "ไหนๆ"
     "เจ็บรึป่าว"
     "ไหวไหมจ๊ะ"
     "ไม่เป็นอะไรนะ"
เสียงของทั้ง 5 คนรุมถามเขา
     "ที่นี่ที่ไหน" กัสต์ถามขึ้น
     "โรงพยาบาล" ไรเจลตอบ
     "ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ" กัสต์ถามต่อ
     "มีคนพบจักรยานกับข้าวของกระจัดกระจายเต็มไปหมด แล้วเขาก็ส่งคนลงไปตามหาก็เจอนายนอนสลบอยู่ในป่าน่ะ" ฟิโอเน่ตอบ
     "จะว่าไปแล้ว...." กัสต์เริ่มนึกขึ้นได้ว่าเขาเจอกับอะไรมาบ้าง
     "ตอนที่ฉันตกลงไปก็มีต้นไม้ยักษ์คิดจะกินฉันเข้าไปด้วย แต่จู่ๆมันก็มีรูโบ๋ทะลุไปอีกด้านเลยล่ะ" กัสต์เล่าด้วยความตื่นเต้น ทุกคนต่างจ้องไปที่กัสต์ด้วยความเป็นห่วง
     "นายยังไหวอยู่ใช่ไหม" ไคริสเริ่มถาม
     "ฉันว่าเธอควรพักบ้างนะ" เลล่าพูดต่อ
     "ไปให้หมอตรวจอีกทีดีไหม" ฟิโอเน่พูดตาม
     "ฉันไม่ได้เพ้อเจ้อนะ ที่สำคัญฉันเห็นมันจริงๆนะ" กัสต์ยังคงยืนยันคำเดิมไม่เปลี่ยนแปลง มาร์สขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
     "ก็อาจจะเป็นไปได้" ทุกคนหันมาจ้องหน้าของมาร์สพร้อมกัน
     "หมายความว่ายังไงจ๊ะ" เลล่าถามด้วยความสงสัย
     "ตอนที่เจ้าหน้าที่ไปพบกัสต์น่ะข้างหน้าของเขามีรอยเหมือนอะไรสักอย่างไหม้น่ะ แถมต้นไม้แถวนั้นยังล้มระเนระนาดหมดเลย"
     "แล้วนายรู้ได้ยังไง" ไคริสถามพร้อมกับยืนจ้องหน้ามาร์สอย่างสงสัย
     "เพราะพ่อฉันอาสารับไปค้นหาสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนี้ยังไงล่ะ" มาร์สหยิบรูปจากในกระเป๋าออกมามันเป็นสถานที่กัสต์นอนสลบอยู่และบริเวณโดยรอบ แต่ในรูปมีแค่สิ่งหนึ่งที่หายไป
     "ต้นไม้ยักษ์นั่น...หายไปไหน" กัสต์พูดออกมาลอยๆ
     "ฉันคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ๆเลย" ฟิโอเน่พูดพร้อมกับทำหน้าคิดหนัก
     "ฉันจะไปหาข้อมูลในห้องสมุดดู" มาร์สพูดขึ้นมา
     "ฉันจะไปช่วยจ่ะ" เลล่าอาสา ไรเจลยืนจ้องหน้ากัสต์ด้วยความหนักใจจนคิ้วขมวดเข้าหากัน
     "มีอะไรหรอไรเจล" กัสต์สังเกตุเห็นสีหน้าของไรเจล
     "....ไม่มีอะไร" ไรเจลหันหน้ากลับไปมองทางอื่น และเดินออกประตูห้องไป
    
      ตึก... ตึก... ตึก...
           เสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินไปยืนอยู่ระหว่างกัสต์กับต้นไม้ยักษ์ก่อนที่จะหันหน้ามามองกัสต์ที่นอนอยู่กับพื้นอย่างไม่ได้สติพร้อมกับยิ้มออกมา
      "ขอบคุณที่ช่วยกำจัดแทนฉันนะ" เสียงที่นุ่มนวลของเขาดังขึ้นมา เขาใช้มือแตะไปที่ต้นไม้ยักษ์ตรงหน้า จู่ๆต้นไม้ยักษ์ก็แตกสลายกลับคืนสู่พื้นดิน เขาหันกลับมามองกัสต์อีกครั้ง
     "แล้วฉันจะรอนะ" เขาพูดทิ้งท้ายไว้แบบนั้นและเดินหายไปในความมืด
 
 
                To be continued