ยัยตัวร้ายหวานใจไอดอล

"พี่ค่ะ ไปโรงเรียนให้หน่อยสิ" ฉันทำใจอยู่นานกว่าจะพูดออกมาได้

"มีเรื่องอะไร"

"เอ่อ....คือว่า"

"มีอะไรก็รีบพูดมาทำไมต้องให้ฉันไปโรงเรียนแก หรือว่าไปก่อเรื่องอะไรอีก"

"ใช่ค่ะ มีเรื่องนิดหน่อย" 

"แกนี่จริงๆเลย วันไหนล่ะ" 

"พรุ่งนี้ พี่ไม่โกรธ ไม่ด่ามินเลยหรอ" สีหน้าแย่ในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นงง

"ฉันจะด่าแกทำไม ฉันพี่แกนะทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแกนิสัยเป็นแบบไหน ฉันแน่ใจว่าแกไม่ใช่คนเริ่มก่อนแน่ๆ ใช่ไหมล่ะ" สิ้นคำพี่สาวฉันแค่นั้นแหละน้ำตาเม็ดเล็กๆก็หลั่งไหลออกมาโดยอัตโนมัติ

"พี่มิ้น" ฉันเข้าสวดกอดพี่สาวทันที

หลังจากที่คุยกับพี่สาวเสร็จฉันก็ออกไปร้านสะดวกซื้อที่อยู่ห่างจากบ้านไปประมาณหนึ่งกิโล ระหว่างที่เดินไปร้านสะดวกซื้อก็มีกลุ่มวัยรุ่นหญิงห้าคนเดินสวนทางกับฉัน

"เดี๋ยวก่อนพวกแก คนที่เดินผ่านเราเมื่อกี้ใช่คนที่จูบกับซูโฮของเราไหมอ่ะ" เสียงคนหนึ่งในนั้นพูดขึ้น

"ไหนๆๆ" อีกคนก็อยากเห็น

"เรียกสิ" อีกคนในนั้นพูดขึ้น

"นี่เธอ" เสียงคนเรียกฉันจนต้องหันมอง

"เรียกฉันหรอ"

พวกนั้นเดินตรงเข้ามาหาฉันแล้วจ้องมองอย่างละเอียดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปในนั้น

"เหมือนมากอ่ะ " คนตัวเล็กผมยาวเอ่ย

"เธอใช่คนในรูปใช่ไหม" คนผมสั้นปะบ่าพูดพลางมองฉันอย่างจะกลืนกิน

"ไม่ใช่หรอก" ฉันรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหากฉันบอกว่า(ใช่ฉันเองคนในรูปนั้น) มันต้องเกิดปัญหาแน่นอนพอพูดเสร็จฉันก็รีบหันหลังกะจะเดินหนีแต่ว่า....

"แต่ฉันว่าใช่นะ คนหน้าด้านแบบนี้มีไม่กี่คนหรอก" ยัยผมสียาวตัวสูงเอ่ยขึ้นทั้งยังกระชากแขนฉันไว้

"นี่เธอว่างัยนะ" ฉันถึงกับอ้าปากค้าง

"ได้ยินไม่ชัดหรอ คนหน้าด้านอย่สงเธอนะมันมีไม่กี่คนหรอก กล้ามากนะที่ทำเป็นอุบัติเหตุเพื่อที่จะได้จูบกับซูโฮต่อหน้าประชาชนกะจะให้เค้าอิจฉาเธอล่ะสิ เฮ้ะ" น้ำเสียงยียวนกวนโอ้ยมาก

"นี่มันจะมากไปแล้วนะ ปล่อย" ฉันไท่อยากจะเถียงกับพวกที่หลงไหลไอดอลจนบ้าเสียสติแบบนี้ฉันพยายามสลัดมือที่จับแขนฉันอยู่ออกแต่ว่ามันเกาะแน่นเหมือนปิงเลย

"ฉันบอกให้ปล่อยงัย" ฉันโมโหมากเลยพลักยัยที่จับแขนฉันออกจนมือมันหลุดจากแขนฉันและเซไปหาเพื่อนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

"นี่ เธอทำอะไร" ยัยผมสั้นเป็นลอนเดินเข้ามาพลักฉันอย่างแรงจนฉันเกิดเสียหลักล้มลงพื้น

"จัดการมัน" สิ้นคำของคนที่พลักฉันมันก็พากันรุมขย้ำทั้งตบ ทั้งถีบ ทั้งกระถืบ จนฉันต้องลงไปนอนใต้ฝ่าเท้าของพวกมัน ใชว่าฉันจะไม่สู้นะแต่ว่ามันสู้ไม่ไหวจริงๆก็เล่นรุมตอนฉันเสียหลักล้มมันจะตั้งหลักได้ยังไง

"หยุดครับ หยุดๆ" เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้นแต่ว่ามันไม่ช่วยอะไรเลยพวกนั้นยังไม่ยอมหยุดแถมยังกระหน่ำตบฉันไม่ยั้ง

"จำเอาไว้คนที่มันกล้าทำให้ซูโฮต้องเป็นข่าวในทางเสียๆหายๆเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องมันต้องเจอแบบนี้" เสียงของใครไม่รู้ที่รุมตบฉันเอ่ยขึ้น จู่ๆก็มีชายหกคนเข้ามาขัดขวางเพื่อช่วยฉันออกจากพวกชนีทั้งห้า

"หยุดครับ พอได้แล้ว" เสียงผู้ชายดังขึ้น  ใครกันนะที่มาช่วยฉันออกจากหลุมอุกาบากหลุมนี้

"มีคนมา พอเถอะว่ะไปกัน" สิ้นคำของคนหนึ่งในนั้นพวกมันก็พากันรีบวิ่งหนีไป เหลือเพียงแต่ฉันที่นอนเหมือนคนสิ้นพลังงาน

"เป็นไรไหมครับ" เสียงชายคนหนึ่งถามฉัน แต่ว่าฉันไม่ได้ตอบอะไรเนื้อตัวฉันตอนนี้มันระบมไปหมดปากก็ชาจากการโดนตบแค่ขยับตัวก็เจ็บแทบจะขาดใจ

"ฉันว่า เธอคงเจ็บหนักอ่ะทำงัยดีล่ะ" ชายอีกคนพูดขึ้น ฉันพยายามจะพูดแต่ว่ามันหมดแรงได้แต่ลืมตามองชายหกคนมีหมวกและผ้าปิดปากปิดบังใบหน้าที่อ้อมฉันอยู่เหมือนพยายามจะช่วยฉันได้ยินที่พวกเค้่พูดทุกอย่างเพียงแต่ว่าพูดไม่ได้แค่นั้น

"เพราะฉันเอง เธอถึงเป็นแบบนี้"  ชายสวมเสื้อสีขาวเอ่ยขึ้น

"ผมว่าพวกเธอทำเกินไปแล้ว ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรอ" คนสวมเสื้อสายเอ่ย

"เอาเถอะจะยังวัยก็ช่างพาเธอไปโรงพยายาบาลก่อนเถอะ" อีคนพูดพลางพยุงตัวฉันขึ้น และก็มีอีกคนมาพยุงช่วยเพื่อพาฉันขึ้นรถ ทำไมพวกเค้าถึงพูดเหมือนตัวเองเป็นต้นเหตุทั้งที่ต้นเหตุเป็นซูโฮ EXO เอ๊ะ!! หรือว่าหกคนนี้พวกเค้าจะเป็น EXO-K