[High School] Kiss Me จูบนี้มีเเค่นาย

     SECRET TALK
หลังจากที่เขาคนนั้น(ก็ไอ้โหดคนนั้นน่ะเเหละ)มาส่งฉันถึงคอนโด ฉันเเละเขาก็ทำความเข้าใจกันใหม่ถึงเเม้เขาจะไม่ค่อยบอกเรื่องของตัวเองเเละยังจะอารมณ์เสียใส่บ่อยๆด้วย
เเต่ฉันก็รู้จักชื่อของเขา เขาชื่อไอเฟล เรียนอยู่ที่เดียวกัน คอนโดก็คอนโดเดียวกัน ฉันเองก็เเอบอายตัวเองเรื่องที่กำเเพงวันนั้นเหมือนกัน- -
พอเขามาส่งฉันที่หน้าคอนโดเขาก็ปลีกตัวไปที่อื่นโดยที่ไม่กลับเข้าไปในคอนโดเพราะเขาว่าบอกนัดสาวไว้ ผู้ชายอะไรหลายใจชะมัดเลย :(
เเต่ตอนั้นมันก็ไม่ใช่เวลาที่ฉันจะต้องมาเพ้อเจ้ออะไรที่ไม่จำเป็นเพราะพรุ่งนี้ฉันจะต้องเตรียมตัวไปโรงเรียนเเละไม่รู้ด้วยว่าฉันกับไอ้วาจะโดนจับได้มั้ยเรื่องโดดเรียน
หลังจากวันนั้น...
"สายขนาดนี้เเล้วหรอเนี่ย!-[ ]-"ฉันรีบจัดการจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยก่อนจะวิ่งคาบขนมปังออกจากห้องของตัวเองอย่างรีบร้อนเพราะเวลาตอนนี้มัน7:59เเล้ว ไม่ทันเข้าห้องเรียนเเน่ๆเลยฉัน ถึงโรงเรียนเเละคอนโดที่ฉันอยู่มันใกล้กันเเต่มันก็ไม่ได้ใกล้ขนาดที่5นาทีถึง เพราะฉันต้องจำใจเดินเอา! เนื่องจากค่าเเท็กซี่มันเเพงฉันเลยต้องประหยัดเอาไว้เป็นค่าขนมในเวลาที่หิว-..- 
ฉันวิ่ง วิ่ง วิ่ง เเละวิ่งมาตามถนนจนหอบเเละเริ่มเหนื่อยจนจะคลานอยู่กับพื้นไปสะเเล้ว อะไรนะที่มันทำให้ฉันนอนตื่นสายถึงขนาดนี้ ความขี้เกียจก็ไม่น่าจะใช่!
ปิ๊นๆ เสียงเเตรรถดังขึ้นในขณะที่ฉันยืนพักอยู่ข้างทาง ฉันหันกลับไปมองรถคันสีดำสุดหรูซึ่งไม่รู้ว่ามันเป็นของใครเเต่ก็คงไม่ใช่เวลาที่จะต้องมานั่งมองคนขับเพราะสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือฉันจะต้องไปโรงเรียนให้ทัน!
"หอบกินขนาดนั้นตื่นสายหละสิ จะเป็นด้วยกันไหมหละ"
เจ้าของรถเปิดกระจกเพื่อที่จะพูดกับฉันเเละฉันก็พึ่งได้รู้ว่าคนขับรถคันนี้คือไอเฟล!
"งั้นเร็วๆเลย เดี๋ยวฉันจะมีปัญหา"ฉันรีบเดินขึ้นรถของไอเฟลเเละบอกให้เขารีบขับรถไปส่งฉันที่โรงเรียน เมื่อฉันพูดจบเขาก็เหยียบคันเร่งจนตัวฉันเเทบจะพุ่งออกนอกกระจกถ้าไม่ได้เกาะไว้ดีๆ ฉันบอกให้นายเร็วๆเเต่ไม่ต้องขับรถเร็วก็ได้นี่หว่า
เขาขับรถไม่นานก็พาฉันมาถึงโรงเรียน ภายในรถเราไม่ได้พูดอะไรกันสักคำได้ยินเพียงเสียงหายใจของอีกฝ่ายเท่านั้น พอรถจอดปั๊บ ฉันก็พุ่งตัวออกจากรถโดยที่ไม่ลืมที่จะขอบคุณคนที่มาส่งฉันด้วย พอฉันก้าวขาเข้าโรงเรียนคุณครูฝ่ายปกครองก็เรียกฉันเข้าพบทันที ให้ตายเถอะ ฉันเข้าห้องนี้มากี่รอบกันเเล้ว!
ณ ห้องปกครอง
"ไหนเธอลองบอกฉันมาสิ ว่านี่มันครั้งที่เท่าเเล้วที่เธอเข้ามาที่ห้องนี้! ฉันอยากจะรู้ว่าทำไมวันนี้เธอถึงมาสาย!"คุณครูฝ่ายปกครองขยับเเว่นเเละเริ่มเอ่ยปากถามฉันเสียงดัง เเต่ทำไมจะต้องเเหกปากขนาดนั้นหละวะ- -
"หนูขอโทษค่ะ คือ..."
"ฉันไม่ฟังคำเเก้ตัวของเธอ ทำไมถึงได้ทำตัวเเย่ขนาดนี้ห๊ะ"
ถ้าไม่ฟังครูจะถามหนูทำซากอะไรหละคะ
"ถ้าน่าจะทำตัวให้ดีกว่านี้นะ โรงเรียนก็ออกจะหรูหราเเต่ทำไมมารยาทเเละนิสัยของเธอมันถึงต่างกับคนอื่นเขานัก"
เย็นไว้ ซีเคร็ท... นี่มันไม่ใช่ครั้งเเรก เย็นไว้...
"หรือว่าจะทำเก่ง เพราะมีเพื่อนเป็นลูกของผอ. เหอะ อย่าคิดว่าเเค่นี้เธอจะทำอะไรก็ได้ในโรงเรียนนี้"
"อะไรกันคะครู เเค่นี้ทำไมต้องอ้างคนอื่น เเค่มาสายเองส่วนเรื่องความผิดอื่นๆมันก็ผ่านมาเเล้วนี่คะ"ฉันเริ่มจะพูดบ้างเพราะเริ่มจะทนไม่ไหวยัยครูนี่เต็มทน- -
"อย่ามาเถียงฉันนะ!หัดมีมารยาทบ้าง พ่อเเม่ไม่ได้สั่งสอนมาหรือยังไง"กล้าดียังไงมาด่าฉันเเบบนี้ ฉันเริ่มจะฉุนเเล้วนะ!
"คุณครูมีสิทธิ์อะไรมาอ้างถึงพ่อเเม่ของหนูเเบบนี้คะ ท่านไม่เกี่ยวถ้าจะด่าก็ด่าที่หนูคนเดียว อย่าเอาพ่อเเม่หรือคนอื่นมาเกี่ยวโยงด้วย"ฉันเริ่มจะที่ลุกขึ้นยืนเเละต่อปากต่อคำกับยัยนี่โดยที่ไม่สนใจครูคนอื่น เพราะฉันก็เคยได้ยินเกี่ยวกับนิสัยของยัยครูนี่เหมือนกัน ว่าทำตัวสอนคนอื่นไปทั่วเเต่นิสัยของตัวเองก็ไม่ต่างจากคนอื่น!
"อย่ามาเถียง! เธอเป็นนักเรียนมีสิทธิ์ฟังฉันเท่านั้น ว่างๆหัดมาเรียนมายาทกับฉันซะบ้าง จะได้รู้ว่ามารยาทที่ดีเป็นยังไง 
ยัยเด็กต่ำช้า!"
ปั้ง! ฉันทุบโต๊ะอย่างเเรงเพราะโมโหยัยครูนี่ที่เอาเเต่ด่าฉันปาวๆเพราะเหตุผลเเค่ฉันมาสาย คงจะหมั่นไส้ฉันมานานเเล้วหละสินะถึงได้หาเรื่องด่าฉันถึงขนาดนี้
"ถ้าว่างๆก็หัดดูนิสัยเเละมารยาทของตัวเองบ้างสิคะ ครูจะได้รู้ว่านิสัยตัวเองก็ไม่ต่างจากคนอื่นหรอกค่ะ อย่าทำตัวสอนคนอื่นไปทั่วเพราะเขาเองก็'เบื่อ'ครูเหมือนกัน หนูลาหละค่ะ"
เมื่อพูดจบฉันก็ไหว้ยัยครูนั่นก่อนจะเบ้ปากให้เเละเดินออกมาปล่อยให้ยัยครูนั่นกรีดร้องอยู่อย่างคนบ้า
"โห ปากร้ายไม่เบานี่นา ซีเคร็ท :)" เสียงทะเล้นๆของใครบางคนที่ยืนพิงราวบันไดอยู่เอ่ยพูดขึ้นเพราะเหตุการณ์เมื่อกี้เขาเองก็เเอบฟังอยู่เหมือนกัน คนๆนั้นคือไอเฟล
"อย่ามากวนฉันนะ ฉันอารมณ์ไม่ดี"ฉันเดินเลี่ยงเขาไปอีกทางเพื่อที่จะรีบไปห้องเรียนเเละระบายความโกรธกับวาววา
"มารยาทไม่ดีจริงๆด้วยเเหะ คนเขาอุตส่าห์ทักกลับเดินหนีเฉยเลย"จังหวะนั้นเองไอเฟลกระชากเเขนฉันเเละดันให้ฉันติดกำเเพงเเละใช้มือสองข้างกันเอาไว้เหมือนกลัวฉันจะหนีเขาไปไหนงั้นเเหละ โชคดีที่ไม่มีใครมาเห็นเราในภาพเเบบนี้เพราะว่าห้องอื่นเขาเข้าเรียนกันหมดเเล้ว
"นายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือยังไง ฉัน-อา-รมณ์-เสีย"ฉันเน้นย้ำคำสุดท้ายก่อนจะพยายามผลักเขาให้ออกห่างจากตัวเเต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผล
"นายต้องการอะไรกันเเน่ไอเฟล ฉันไม่ตลกเลยนะ!"ฉันเริ่มหยุดนิ่งเเละขึ้นเสียงเพราะเริ่มที่จะโกรธเขาที่มากวนฉันเเบบนี้
"ฉันจะมาทวงสิทธิ์ที่เธอจูบฉันในตอนที่กระโดดลงจากกำเเพง"
"สิทธิ์? สิทธิ์บ้าสิทธิ์บออะไรของนาย"ฉันกระชากเสียงด้วยอารมณ์ที่เดือดพล่านสุดๆ
"สิทธิ์ที่ฉันโดนขโมยจูบ เเละเธอต้องรับผิดชอบฉัน เพราะฉันเสียจูบไปโดยไม่ได้ตั้งใจ :)"หมอนั่นยิ้มเจ้าเล่ห์จนฉันขนลุกไปหมด
"ไร้สาระ เเล้วจะให้รับผิดชอบยังไง"ฉันยืนกอดอกถามไอเฟลด้วยความเย่อหยิ่งก่อนจะกระตุกยิ้ม
"เธอจะต้องจูบฉันในตอนที่ฉันต้องการที่จะจูบเธอ เเละถ้าเธอขัดคำสั่งเธอจะถูกลงโทษ" บ้าไปเเล้วค่ะ! มันบ้าไปเเล้ว!
"บ้าที่สุด ใครมันจะทำ ฉันไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น นายไปบอกผู้หญิงของนายเถอะถ้านายอยากจะจูบ งี่เง่าหวะ!"
เมื่อพูดจบฉันก็ผลักเขาออกในจังหวะที่ผลักเขาออกนั่นเองเเววตาของเขาก็ดูดุดันต่างจากเมื่อกี้มาก
"คนที่จูบฉันเเล้วจะต้องฟังคำสั่งของฉัน เธอขัดคำสั่งฉันเองนะซีเคร็ท..."ไอเฟลบีบข้อมือของเธอจนฉันได้ยินเสียงกระดูกมันดัง เปราะ! กระดูกฉันจะหักเเล้วนะ ไอ้บ้านี่!
"โอ๊ย ฉันเจ็บนะ"ฉันทั้งดิ้นทั้งตีเเต่เขาก็ยิ่งบีบเเรงมากขึ้นจนฉันไม่สามารถขยับข้อมือนั้นได้ มันเจ็บมากๆเลยเเหละ เจ็บมือโดนค้อนทุบเข้าอย่างจัง 
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!" ฉันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บที่ข้อมือมันเจ็บพล่านไปทั่วจนทรมานสุดๆ พอไอเฟลเห็นฉันเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆเขาก็คลายมือออกจากข้อมือของฉัน
หลังจากนั้นฉันก็ทรุดลงกับพื้นทั้งอย่างนั้นเลย พอสำรวจดูมือตัวเองก็พบว่า มันทั้งช้ำ ทั้งเเดง ทั้งเขียว จนฉันไม่สามารถอธิบายได้เลยว่ามันใช่ข้อมือคนหรอ? สภาพมันหนักเอามากๆกระดูกฉันคงหักไปแล้วเเหงๆTT 
"ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย! นายมันประสาทไปแล้วรึไง"
ฉันร้องด่าไอเฟลออกมาอย่างสุดทน ส่วนเขาก็ลดตัวลงมานั่งยองๆข้างฉันเเละยกข้อมือฉันขึ้นมาดูอย่างเบามือ พอฉันจะชักกลับข้อมือของฉันมันก็เจ็บขึ้นสะอย่างนั้น ฉันเลยปล่อยให้เขาสำรวจดูข้อมือของฉันเเบบนั้นไป เขาช่างดูอ่อนโยนต่างจากเมื่อกี้ สัมผัสอันเบามือของเขาทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายเเถวๆข้อมือบ้าง เเต่มันก็ยังเจ็บอยู่ดี ถ้ามือฉันใช้ไม่ได้ขึ้นมาฉันจะโทษนายคนเดียว ไอ้เลว!
"เธอขัดคำสั่งฉันเอง ฉันบอกเเล้วไงว่าคนที่จูบกับฉันจะต้องฟังคำสั่งของฉันโดยไม่มีข้อเเม้"
"ฉันอยากได้ยินคำขอโทษมากกว่า..."ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่งก่อนจะหันไปสบตาเขาพอดี ฉันพึ่งสังเกตว่าตาของเขาสีสวยขนาดนี้ ทำฉันถึงเลิกจ้องไม่ได้ ไม่ใช่เเค่ดวงตาเเต่เป็นทั้งหน้าเเละร่างกายของเขาต่างหาก...-.,-
"...เเต่หลังจากฉันจูบเธอเสร็จหละนะ..." พูดจบริมฝีปากเขาก็ประกบริมฝีปากฉันทันที ฉันพยายามขัดขืนเเต่เขากลับใช้มือข้างหนึ่งรวบเเขนของฉันไว้ เเละใช้นิ้วโป้งกดที่ข้อมือข้างซ้ายที่โดนเขาบีบจนฉันหยุดเเละอยู่เฉยๆปล่อยให้เขาจูบจนกว่าจะพอใจ ฉันไม่รับรู้รสของจูบเเต่ฉันเเค่รู้สึกว่ามันรู้สึกดีเเละปากของเขานุ่มก็เเค่นั้น...
ไม่นานนักเขาก็คลายจูบออก ส่วนฉันก็รู้สึกร้อนๆที่หน้าจนได้มองข้อมือตัวเองอยู่อย่างนั้น
"ขอโทษนะ...เเต่..." 
"........" เขากระตุกยิ้มขึ้นอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยคำๆหนึ่งที่ทำให้ฉันเเทบจะละลายตายตรงนี้
"...ปากเธอเนี่ยทั้งนุ่มทั้งหวานเลยเนอะ... :)"
ไอ้บ้า! ใครใช้ให้พูดเเบบนี้กัน มันใช่เวลามั้ยห๊ะ! -////-
เเล้วทำไมฉันจะต้องเขินด้วยเนี่ย!
"...ต่อไปนี้เธอต้องฟังคำสั่งฉันนะ เเล้วก็...ปากเเละจูบของเธอจะต้องมาจากฉันคนนี้คนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์"
ไอ้บ้านี่! ปากของฉัน จูบก็ของฉัน นายมาบังคับฉันทำไม!
-////- เขินทำไมอีกหละเนี่ย โว้ยย! 
ไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้จริงๆ...