Twin love รักนี้มีแต่ป่วน

“เธอคิดอะไรอยู่นะ แม่สาวน้อยรากิ”ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ที่มารูปๆหน้าฉันเล่นไม่น่าให้ยัยนี้ช่วยเลย
 
“มันเรื่องของฉัน”ฉันที่ตอบกลับไป อย่างเย็นชา รู้สึกเลียนเป็นบ้าเลย
 
“เย็นชาจัง ตอนนี้มูยูล กำลังกลับมาแล้วนะ กลับมาหาเธอไง”เพียงได้ยินชื่อของเขา ฉันที่กอดตัวเองไว้ บัดซบจริงๆเลยจะหนี้ไปไหนก็ไม่ได้ด้วย
 
“นี้ สิ่งที่เธอต้องการจะลองไปคุยกับ คนอื่นให้ล่ะกัน บิว”ฉันที่เธอออกจากตรงนั้น แย่ชะมัดเลย
 
เพรทเซล
วันต่อมา
“อะไรกันล่ะห่ะ แม่นายขุดหลุมฝังศพตัวเองไว้แถวนี้รึไงห่ะ นี้น้องสาวฉันอย่ามาห่วงนะ”บรรยากาศนี้คืออะไรกัน ทำไมพี่รากิกับพี่ธีโอ ต้องมาทะเลาะกันด้วยล่ะ
“เธอนี้มันปากเสียเป็นบ้าเลย เพราะอย่างงี้ไงเลยหาแฟนไม่ได้”อุ้ยคำนี้เจ็บจริง พีรากิดูจะควั่นเริ่มออกหู ฟิวส์ขาดเมื่อไร ถอดนาฬิกาเมื่อไร ตาบยกห้องแน่น
 
“นาย ไอบ้าธีโอ คิดว่าตัวเองสูงสักรึไงกันย่ะห่ะ เลิกบ้าได้แล้ว แค่ช่วยนายก็มากพอแล้วนะ ไม่งั้นนายจะมายืนอยู่ตรงนี้รึไงกัน”เถียงกันเข้าไป
 
“นี้อย่าเถียงกันสิจ๊ะ ในนี้มีกันตั้ง 5 คนนะ”จริงๆมี 6 ต่างหาก พี่บิว พี่สาวที่ทำตัวแปลกๆ เป็นลุกพี่ลูกน้องแบบสุดๆเลยล่ะ ว่าแต่ฝีมือพี่บิวนี้เองที่ ทำให้คืนดีกัน(จริงๆมันฉันต่างหาก)
 
“พี่บิวต้องการอะไรหรอค่ะ”เข้าประเด็นสักที
“อยากได้อะไรหรอ...”พี่บิวที่เดินเข้ามาใกล้พี่รากิ แต่ดูแล้ววันนี้คุณเธอจะไม่เล่นด้วยเลยสักนิด “ต้องการเลือดสาว บริสุทธิ์ยังไงล่ะ ที่ไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ามานะ”
 
“งั้นฉัน...”พี่รากิที่ยกมือขึ้นมา ห่ะหรือว่าพี่เขาจะเป็นคนให้เลือดกับพี่บิว
“หยุดเลยนะรากิเธอนะ ถูกมูยอล จัดการไปตั้งอายุ 15 แล้วนะ”พี่รากิดูจะโกรธ ถึงขนาดตบหัวของพี่บิวจนแทบล้ม แล้วใครคือมูยอล
 
“ใครบอกให้เธอพูดเรื่องนั้นห่ะ ฉันจะบอกว่าฉันผ่านมันมาแล้วฉันไม่ได้บริสุทธิ์อะไรทั้งนั้นแหละ น่าขนลุกอายุฉันก็ตั้ง 25 แล้ว นะต้องเคยผ่านเรื่องแบบนั้นอยู่แล้ว”เคยผ่านมาก่อนหรอ เห่เคยผ่าน
“อะไรกันค่ะ เรื่องแบบนั้นพี่เคยผ่านมาแล้วหรอ”ฉันที่ทุบโต๊ะ พี่รากิดุจนิ่งแบบสุดๆ นิสัยนี้มันชวนอึดอัดเป็นบ้า
 
“เออ น่ารำคาญเป็นบ้าเลย บิวรีบจัดการสะวันนี้ต้องไปหา มูยอลอีก น่าเบื่อจริงเลย”พี่รากิดูจะหงุดหงิดเป็นพิเศษ เพราะตั้งแต่กลับมาดูจะไม่เคยโกรธ โมโห หงุดหงิดขนาดนี้เลย
“เพรทเซลมานี้สิ”พี่บิวที่ เรียกฉัน ฉันที่เดินไปหา ก่อนจะมีเครื่องอะไรไม่รู้ “ไม่เจ็บหรอก แปบเดียวเอง”
“ค่ะ...”ฉันที่ตอบกลับไป อยากถามจังเลย “พี่บิวค่ะ ใครคือ มูยอลหรอค่ะ” ฉันที่ถามขึ้นมาพี่บิวที่เงยหน้าขึ้นมามอง หน้ากลัวง่ะ
 
“มูยอลก็เขาคนนั้นไง คนที่ดูแลรากิตอนอายุ 13 ถึง 22 ไง”พอพี่บิวพูดขึ้นมาก็นึกได้ทันที คุณมูยอล ที่เป็นคนมีอำนาจ ก็พอรู้อยู่หรอกนะเราไม่ได้เห็นหน้าเขามาก็ตั้ง 5-6 ปีแล้วด้วยจำไม่ได้แล้ว แต่เขาก็มีอำนาจมากจริงๆนั้นแหละ
 
“เขาคนนั้นหรอค่ะ...งั้นพี่รากิก็ขัดใจไม่ได้เลยนะสิค่ะ”
 
“ประมาณนั้น รากิไม่เคยขัดใจบอสเลย ออกจะเป็นห่วงมากกว่า แต่ว่าบอสนะ คิดกับรากิยังไงก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ”พี่บิวที่ตอบคำถามฉันแค่นี้ก่อนจะพอ ไม่เจ็บแต่พอเอาออกปวดแขนเป็นบ้าอะจริงด้วยสิ ตอนที่ สามคนนั้นออกไป แอบตามไปดีกว่า
 
รากิ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อเพื่อจะไปรับ บอสที่สนามบิน ฉันนะไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองเป็นของเล่นของเขา หรือเป็นคนรัก แต่ว่านะบอสนคิดไงฉันเลิกคิดไปนานแล้ววันนี้คงเจ็บตัวแน่ๆเลย ฉันไม่สามารถทรยศ ความรู้สึกของเขาได้อีกแล้ว
 
“นี้ผู้ชายคนนั้นใครกัน”ต้นเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง ฉันที่ลองหันไปมอง เอส
 
“เอส นาย”ฉันที่อำๆอึงๆไม่รู้จะพูดอะไร จนเอสเข้ามาจับที่แขน
 
“ตอนนี้เรากำลังคบกันอยู่นะ”แรงบีบที่มากมายมือที่สั่นฉันเงยหน้าขึ้นมอง แล้วบอกพยายามเอามือนั้นออก
 
“ขอร้องล่ะเอส ท้านายยังอยากมีชีวิตอยู่ คนในครอบครัวนาย แล้วก็ฉัน ขอร้องล่ะช่วยอย่าเข้าใกล้ฉันเวลาที่มูยอลอยู่เลยนะ”ฉันที่พูดเบาๆข้างหูของเอสแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที พูดไปฉันต้องเปลี่ยนสีผมด้วยนะ ทำผมสีดำเหมือนเคยจนไดไงก็ต้องทำกลับอยู่ดีนี้นะ
 
สนามบิน
หลังจากที่ยืนรอกันได้สักพัก ฉันที่เริ่มรู้สึกหนาวกับอากาศข้างนอก มันติดลบตั้งหลายองศาเลยนี้นะ หนาวจังเลย ฉันที่ถูๆมือไปมาด้วยความหนาว ลูกพีช กับบิว( ยัยนั้นเป็นหมอดูรึไงกันนะ) ที่ยืนรอจริงๆแล้วลูกพีชไม่เกี่ยวหรอกแค่เพราะเป็นผู้จัดการฉัน ฉันเลยต้องพามาด้วยจนได้ เพราะลูกพีชหน้าตานะหล่อนะเอ่อแต่...ซังเหอะ
 
หลังจากที่มองดูก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง พอเห็นก็รู้ทันที ผู้ชายใส่สูทประมาณ 4-5 คน มีคนที่เด่นที่สุดอยู่ตรงกลาง ฉันที่ก้าวเดินเข้าไปหา แล้วกอดอีกฝ่าย บอสที่ลูบหัวเบาๆ แล้วก้มลงมาจูบหน้าผาก
“ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปีเธอดูดีขึ้นนะรากิ”มือที่ลูบหัวเมื่อกี่เปลี่ยนเป็นโอบรอบเอวแทนทันที
“ขอบคุณค่ะที่ชม”