Twin love รักนี้มีแต่ป่วน

หลังจากที่ไปต้อนรับบอส ก็กะจะกลับบ้านแต่ว่านะ ทำไมฉันต้องเดินกลับด้วยล่ะ แล้วที่นี้กับที่บ้านใกล้สะที่ไหนกัน ต้องเดินอีกตั้งนาน เหนื่อยเป็นบ้าเลย แต่ว่าชีวิตฉันมันแย่ชะมัดเลย ตกงาน เงินก็มีแค่ 300 บาทเอง แต่ว่านะหิวข้าวจังเลย ช่วงนี้ก็ได้รากิช่วย เท่านั้นเอง แต่ว่ารากิก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเราหรอก สงสัยไข้จะขึ้นเพราะเมื่อวาน เห้ออยากกลับถึงห้องเร็วๆจัง

จะว่าไปเรียนกับรากิก็ตั้งแต่ ม.1 ผลการเรียนยัยนั้นน่ากลัวเป็นบ้า งานครบ ข้อสอบทำเสร็จภายใน 10 นาทีแรก คะแนนเต็มร้อย แล้วก็นอน ไม่เคยมีใครเอาชนะได้สักคน ถึงจะตั้งใจเรียนแต่ก็เหมือนจะแตะต้องยาก กว่าจะได้เป็นเพื่อนกันก็ตั้ง ม.3 ก็เล่นไม่คุยกับใครแบบนั้นพอคุยก็ถามก่อนอีกว่า คุยในฐานะอะไร ท้าเพื่อนจะไม่ตอบสักคำแถมจะลุกหนี้ด้วย ยัยนั้นมีความหลังรึเปล่านะ

“หิวข้าว”ฉันที่พึมพำออกมาเบาๆ เดินไปเรื่อยๆ คงต้องหาอะไรกิน แล้วก็ทำไรต่อดีล่ะ ใครเขาอยากรับพวกเหมือนผีแบบฉันกันล่ะ ปวดหัวด้วย ท้านั่งแท็กซี่กลับ ก็ ประมาณ 150 บาท ไม่เอาหรอก เยอะขนาดนั้นเดี๋ยวก็ต้องซื้อยาซื้อข้าวก็หมดพอดีสิเห่หน้ามืดชะมัดเลย

ฟุ่บ

เย็นจังเลย อะไรนะ ฉันหลับไปนานแค่ไหนกันนะ ทำไมถึงได้รู้สึกหนักที่ตาจัง ลืมตาแทบไม่ขึ้นเลย

“นี้เธอไม่เป็นอะไรแล้วใช้ไหม”ฉันที่กระพริบตา ก็เห็นใครไม่รู้ มองหน้าฉัน ซึ้งนั้นก็

พลั้ก

“โอ๊ยเจ็บ”ฉันที่ตกใจเล็กน้อยไม่เคยมีผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ฉันขนาดนี้มาก่อน แล้วยังหล่อมากๆด้วย

“ขอโทษค่ะ”ฉันที่ ลุกขึ้นมา แล้วขอโทษใหญ่ ไม่น่าเลยเรา ไม่ควรจะไปต่อยหน้าเลย

“อืม นี้เธอนะ ไข้ลดลงไปบ้างแล้วใช้ไหม”เขาคนนั้นที่ลุกขึ้นมา ยังกับเจ้าชายเลย แต่ว่าดูไงบอสก็ดูดีกว่าอยู่ดีนั้นแหละ

“ค...ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่คอยดูแล ฉันชื่อ บ...บิวค่ะ”ฉันที่เขินๆหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เพราะความผิดเมื่อกี่ก็ทำไงได้ล่ะก็ฉันไม่เคยเข้าใกล้ใครมาก่อนขนาดนี้เลยนี้ (ฉันโดนประจำนะโว๊ย:รากิ)

“ฉันเอส แล้วบ้านเธออยู่ในฉันจะได้ไปส่ง”ตอนแรกก็ดูอบอุ่นอยู่หรอก แต่เย็นชาชะมัด นึกถึงใครบ้างคนเลย

“คือ พอดีว่าฉันไม่มีที่อยู่หรอกค่ะ ฉันค้างค่าเช่าไว้เลยโดนล็อกห้องแล้วนะค่ะ แล้ววันนี้เพื่อนก็บอกให้ไปอยู่ที่อื่นอีกสักพักด้วยนะค่ะ”บอกไปแล้วก็ สมเพชตัวเองเป็นบ้าเลย แต่ว่านะฉันจะไปอยู่ที่ไหนดีล่ะ ตอนแรกรากิก็จะให้เงินอยู่หรอก แต่เห็นหน้าบอสก็ขอตัวกลับทันทีเลย นี้สิ

“เอาเถอะ ฉันให้เธอพักที่นี้คืนเดียวเท่านั้น ส่วนที่เหลือก็เรื่องของเธอ”ผู้ชายคนนั้นที่เดินออกไปจากห้อง ให้แค่คืนนี้คืนเดียวหรอ ดีเหมือนกันพรุ่งนี้ค่อยคิดอีกที่ล่ะกัน ว่าจะทำไงต่อ

เช้าวันต่อมา

คิดไม่ออกเลยว่าจะทำไงดี แล้วฉันจะทำไงดีล่ะเนี้ย จะไปอยู่ที่ไหนล่ะ มีเงินแค่ 300 บาทเอง ได้ค่าห้องแค่ 1-2 วันเองแท้ๆ ทำไงดีทำไงดี อะจริงด้วยหิวข้าวจัง ที่นี้มีอะไรบ้างรึเปล่านะ ฉันที่เปิดประตูห้องออกไปแต่ว่าห้องนี้ก็สะอาดจังเลย

พอลองลงไปข้างล่าง เขาคนนั้น คงนอนอยู่สินะ งั้นขอดูในห้องครัวหน่อยสิ ว่ามีอะไรบ้าง หืมท้ามีของพวกนี้น่าจะพอทำอาหารได้ แล้วทำไมห้องครัวไม่ค่อยสะอาดเลย

30 นาทีผ่านไป

เห้อ ในที่สุดก็ทำเสร็จสะที่ แต่ว่าเขาคงไม่ว่าฉันหรอกมั้ง จริงๆแล้วฉันทำได้ทุกอย่างนั้นแหละงานบ้านทำได้หมด อาหารก็ด้วย

“นี้เธอทำอะไรนะ”ผู้ชายคนนั้นที่เดินเข้ามา ไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกงขายาวเท่านั้นเอง เหมือนจะโกรธไงก็ไม่รู้ หาเหาใส่หัวจนได้นะยัยบิว