ยัยเฉิมคนนี้ผมจองน่ะ

     ฉันได้อยู่ในอ้อมอกของพี่เขา จะฟินดีไหมเนี้ย>_< ตั้งแต่เราย้ายมาที่นี้ก็มีแต่สิ่งที่ไม่ดีแต่นั้นแหละมันก็ไม่ได้จะไม่ดีเสมอไปเนอะ
"ถึงแล้วนะ ลงเถอะ"พี่อเล็กทำหน้าปวดเมื้อยมาก รู้สึกผิดนะแต่ก็รู้สึกเคืองเหมือนว่าเราทางอ้อม 
"ค่ะ"ฉันก็ลองเดินดู ก็พาจะเดินไปถึงเตียงนอนนะ เตียงนอนห้องพยาบาลโครตนิ่มเลย น่านอนจัง
พี่อเล็กก็เอาผ้าที่ห้องพยาบาลมาพันให้ฉัน แล้วพี่เขาก็ทิ้งฉันไว้ที่ห้องพยาบาล ฉันก็เลยนอนพักที่ห้องพยาบาลเลย
 
ฝั่งพี่อเล็ก
เฮ้อ คนนี้สินะที่น้องเราสนใจ ก็ดูเป็นคนนิสัยดีนะ แต่ทำไมเวลาเราอุ้มน้องมันเหมือนกับ.... ชั่งมันเถอะ ตอนนี้เราไปโรงอาหารไปซื้อน้ำแข็งไปประคบข้อเท้าที่แพลงก่อน จะได้ช่วยได้
 10นาทีผ่านไป
เฮ้อถึงห้องพยาบาลแล้ว โครตเหนื่อยเลย ต้องรีบเข้าไปไม่งั้นน้ำแข็งละลายหมด
เปิดประตู
เอ๊ะ!น้องเขาหลับอยู่นิ จะปลุกดีไหมเนี้ย เอ๊ะน้องเขาใส่แว่นนอนเลยเหรอเนี้ย เดี๊ยวแว่นก็หักหมด ถอดให้คงไม่เป็นไรมั่ง
ถอดแว่นแล้วดูเหมือนเป็นคนละคนเลย น่ารักมาก
ฝั่งเรา
เราควรตื่นได้แล้วมั่ง ฉันตื่นขึ้นมาเจอพี่อเล็กนั่งเก้าอี้อยู่
"เออ พี่มาอยู่ตรงนี้นานยัง"
"ไม่นานหรอก กะจะเอาลูกประคบมาให้ จะได้ช่วยบรรเทาอาการเจ็บ"
"ขอบคุณมากๆเลยค่ะ"ฉันพูดก่อนจะหยิบลูกประคบจากบนโต๊ะมาประคบที่เท้า เอ๊ะเหมือนมีอะไรหายไป ฉันลองมาจบหน้าตัวเอง เอ๊ะแว่นตาละ
"พี่แว่นตาของฉันอยู่ไหน"ฉันพูดด้วยเสียงจริงจังมาก เพราะฉันไม่กล้าออกไปไหนเลยถ้าไม่มีแว่น
"อ้อ คือแว่นเหรอ อยู่กับพี่"พี่ก็ยื่นแว่นมาให้ฉัน ฉันกำลังจะหยิบแต่พี่อเล็กก็ชักมือกลับ
"น้องสายตาสั้นเท่าไร"พี่เขาถามก่อนจะส่องแว่น
"เอาคืนมาเถอะค่ะ"ฉันพูดแล้วจะหยิบแว่นออกจากมือพี่อเล็ก
"พี่ว่าน้องถอดแว่นแล้วน่ารักนะ"พี่อเล็กพูดแล้วยิ้มมุมปาก โครตน่ารักเลย
"คือ...ฉันเป็นคนไม่สวย เป็นคนอัปลักษณ์ ไม่ต้องพูดอย่างงั้นก็ได้ค่ะ"ฉันพูดก่อนจะหยิบแว่นจากพี่อเล็กมาใส่
"เอ่อ...พี่พูดไรผิดไปรึเปล่า"พี่อเล็กพูด แล้วพี่อเล็กก็ทำหน้านิ่ง อึ้งไปเลย
"เปล่าหรอกค่ะ ฉันพูดความจริง"ฉันพูดก่อนจะเริ่มมีน้ำตาคลอ อย่าร้องนะ
คือสมัยเด็กๆอ่ะนะ ฉันเป็นคนที่โดนแกล้งบ่อยไม่ต่างจากตอนนี้เลยล่ะ แต่ว่าฉันแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งแต่เขาว่าฉันว่า ไอ้อัปลักษณ์ ฉันเลยไม่พูดกับเขาอีกเลย
"งั้นนอนพักไปก่อนนะ วันนี้จะมีการอบรมตอนเช้า"พี่อเล็กพูด
"แล้วอบรมเลยเหรอค่ะ"
"คือวันนี้ที่เห็นนักเรียนคึกคักกัน ก็เพราะในอาทิตย์หน้าจะมีการจัดงานฉลองต้อนรับนักเรียนที่ขึ้นชั้นใหม่ โดยงานทีไฮไลด์ที่สุดคือ งานเต้นรำนะ"พี่อเล็กพูดปุ๊บ เราเต้นรำไม่เป็นเลย เต้นได้แต่รำวงแถวงานวัดแค่นั้นเอง 
"นอนพักซะจะได้หาย"แล้วพี่เขากูเดินจากไปส่วนเราก็พักที่ห้องไป ประมาณครึ่งวันเลยไหนๆก็อบรมแล้วเราขอโดดหน่อยละกัน