[3P]เมื่อผมเป็นชู้...กับเมียชาวบ้าน

ตอนที่๓ ผมก็เลยโดน...





สองรุมหนึ่งใครจะชนะ? ผลมันเห็นชัด ๆอยู่เเล้ว ผมถูกผลักเข้าไปที่เบาะหลัง มีไอ้ตินก้าวตามมาติดๆ

“พวกมึงปล่อยกูนะเว้ย!”ผมได้แต่ร้องโวยวายเพราะเเขนทั้งสองข้างถูกหมัดไพล่หลังไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมส่งสายตาเคียดแค้นไปให้มันสองคน

“มึงหุบปาก เก็บเสียงไว้ครางอย่างเดียวก็พอ”ไอ้ภูตอบมาจากที่นั่งคนขับ ส่วนไอ้ตินนั่งเงียบ ๆ แต่สายตามันกำลังสำรวจร่างกายผมอยู่ ผมถึงกับร้อนวูบวาบเมื่อสบสายตากับมัน มึงอย่ามามองกูด้วยสายตาแบบนี้นะ ไอ้เวร

“มองเหี้ยอะไร”

“กำลังคิดอยู่ว่า…จะเล่นสนุกกับมึงตรงไหนดี”มันแสยะยิ้ม ผมยกเท้าขึ้นมาหมายจะถีบมัน แต่มันกลับไวกว่าจับขาผมได้

“อย่าให้กูต้องมัดขามึงด้วยเลย”ผมรีบเอาขาลง อย่าให้กูหลุดไปได้นะพวกมึง.... กูจะหนี!

ไอ้ภูมันขับเข้ามาจอดที่หน้าหอของผม เฮ้ย มันพาผมมาที่หอทำไม

“มึงเลือกเอาจะใช้ห้องกู หรือห้องมึง”ไอ้ตินถามมา คงคิดว่าเป็นคำถามที่น่าตอบมากงั้นสิ

“สิทธิพิเศษสำหรับมึงโดยเฉพาะเลยนะ”ไอ้ภูหันมาบอก มันลงจากรถ แล้วเปิดประตูมาหาผม จะขยับหนีมันก็ไม่ได้เพราะ ขยับไปก็เจอไอ้ติน บอกไม่ถูกเลยว่าระหว่างมันสองคน ผมเกลียดขี้หน้าใครมากกว่ากัน

“กูไม่เลือกทั้งนั้นเเหละ ปล่อยกูซะ!”ผมตะคอกพวกมัน เมื่อสมองประมวลผลเเล้วว่าจะต้องตกเป็นเมียพวกมันอย่างแน่นอน แล้วศักดิ์ศรีของผมมันจะยังเหลืออยู่อีกเหรอ

“โอเคเมียไม่เลือก งั้นผัวเลือกให้ก็ได้ ไปห้องมันนั่นแหละ”ไอ้ภูพูดเองเสร็จสรรพ พวกมันสองคนลากผมออกจากรถ

“เดินดี ๆนะมึง ถ้ามึงแผลงฤทธิ์ กูเอามึงตรงนี้แน่ อย่าคิดว่ากูไม่กล้า”ไอ้ภูกระซิบก่อนจะขบหูผมเบา ๆ ทำเอาขนลุกซู่ สะบัดตัวออกมาจากมันทันที

“กุญแจห้องล่ะ”ไอ้ตินถาม แต่เมื่อผมไม่ตอบมันก็ล้วงมือเข้ามาในกระเป๋ากางเกงของผม เมื่อหาเจอมันก็ไขกุญแจเข้าไป ก่อนจะผลักผมลงบนเตียงอย่างแรง ไอ้ภูก้าวตามมาคร่อมทับส่วนบนผมไว้ มันแกะเชือกที่มัดมือผมออก ผมกะจะซัดหน้ามันสักที แต่มันก็ไวกว่าผม มันล็อคข้อมือทั้งสองข้างของผมไว้ได้

“ปล่อยกูนะ ไอ้พวกเหี้ย”ผมดิ้นสุดแรงเมื่อริมฝีปากของมันโฉบมาบดเบียดเข้ากับริมฝีปากของผม ลิ้นอุ่น ๆสอดเข้ามากระหวัดกับลิ้นของผมอย่างหื่นกระหาย ไอ้ตินกำลังจัดการกับส่วนล่าง มันดึงกางเกงผมออก จนเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว ผมยังคงดิ้นปัด ๆเมื่อไอ้ภูลูบเข้ามาในเสื้อของผม มือบีบเฟ้นไปตามแผงอก

“กูเกลียดพวกมึง”ผมด่าทันทีเมื่อมันผละออกมา แต่ไอ้ภูแสยะยิ้มรับคำด่าของผม

“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วนี้”มันกระซิบก่อนจะจับแขนผมตรึงไว้เหนือหัวก่อนจะใช้เชือกเส้นเดิมมัดไว้ ผมเริ่มออกแรงดิ้น แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อไอ้ตินลูบคลำน้องชายผมอยู่ ไอ้ภูแกะกระดุมเสื้อผมออก ก้มลงมาละเลงลิ้นกับยอดอกของผม ผมบิดตัว ไม่อยากยอมรับว่าเกิดอารมณ์ขึ้นมาเหมือนกัน มันใช้มืออีกข้างบดขยี้หัวนมผมไปด้วย ปากก็ยังขบกัดอยู่ไม่ห่าง จนผมเผลอตัวร้องครางออกมา

“หึ ๆ เสียวล่ะสิมึง เริ่มอยากแล้วใช่ไหมล่ะ”ไอ้ภูพูด รอยยิ้มสะใจแขวนอยู่บนหน้ามัน จนผมอยากถีบหน้ามันเหลือเกิน ส่วนไอ้ตินจัดการถอดกางเกงในผมออกไปแล้ว

“พวกมึงปล่อยกูนะเว้ย!”

“ปล่อยได้ไง มึงกำลังอยากเลยไม่ใช่เหรอ”ไอ้ตินส่งเสียงมา ถึงไม่เห็นหน้ามันแต่ผมรู้ว่ามันต้องยิ้มเยาะอยู่แน่ ๆ ผมดีดขาไปมา ไอ้ตินจับขาผมไว้ข้างหนึ่งก่อนจะใช้ลิ้นอุ่น ๆลากเลียมาจนถึงซอกขาด้านใน ผมขยับขาหนี แต่มันก็กระชากกลับมาก่อนจะปลุกปั่นอารมณ์ให้พลุ่งพล่านมากขึ้นด้วยการใช้มือสัมผัสกอบกุมจนอารมณ์ของผมเริ่มเตลิด

“พวกมึงปล่อยกูเถอะ”น้ำเสียงผมเริ่มอ่อนลงอย่างหมดหวัง ผมเม้มปากแน่นเมื่อร่างหน้าของไอ้ภูก้มมาใช้ริมฝีปากร้อนขบเม้มไปตามซอกคอ ผมเดาว่าป่านนี้คอของผมคงเต็มไปด้วยรอยดูดกัดของมันแน่ ๆ คิดแล้วน้ำตาก็พลานจะไหล แต่ผมไม่ใช่นางเอกหลังข่าว ผมจะไม่ร้องไห้หรอกอย่างน้อยก็ต่อหน้าพวกมัน!

ผมไม่รู้ว่าไอ้ภูมันถอดเสื้อผ้าออกตอนไหน รู้ตัวอีกทีหน้าอกเปลือยเปล่าของมันก็บดเบียดอยู่กับผมแล้ว ตอนนี้มันกำลังถอดกางเกงออก ผมเบือนหน้าหนี ไม่อยากจะเห็นอะไรของมันทั้งนั้น

“ไอ้เหี้ย ไอ้พวกชาติหมา!”ผมตะโกนด่ามันเมื่อรู้ว่ามันจะทำอะไร

“หุบปาก”ไอ้ภูเอื้อมมาบีบปากผมจนเจ็บ ก่อนจะก้มมาขบริมฝีปากล่างของผม สอดลิ้นเข้ามาอีกรอบ ผมกัดทันที ไม่กล้ากัดแรงมาก กลัวลิ้นมันขาดคาปาก มันสบถ ก่อนจะตบหน้าผม ในใจผมเดือดปุด ๆ รับรู้ถึงคาวเลือดที่อยู่ในปาก ผมหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอายเมื่อไอ้ตินจับขาผมแยกออก มือหนาลูบไล้อยู่ไม่ห่าง ศักดิ์ศรีของผมกำลังโดนพวกมันเหยียบย่ำไม่มีชิ้นดี ผมหลับตาไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น สัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบนใบหน้า

“อยู่นิ่ง ๆ แล้วจะดีเอง”เสียงหัวเราะของมันเสียดแทงเข้าไปข้างในใจผม

“อ้าปากสิ”มันสั่ง จับท่อนลำที่ตื่นตัวเต็มที่มาใกล้ ๆปากผม ผมปิดปากแน่น หันหน้าหนี มันกระชากกลุ่มผมเต็มแรงให้เงยหน้ามองมัน

‘กูเจ็บนะไอ้สัด’ผมถลึงตาใส่มัน

“กูบอกให้มึงอ้าปาก ไอ้ตินจัดการสิ”ไอ้ภูสั่ง ผมมุ่นคิ้วสงสัยว่ามันจะทำอะไร แต่เมื่อไอ้ตินสอดนิ้วเข้ามาสองนิ้ว ผมก็ดิ้นอีกครั้ง จังหวะที่ผมร้องมันก็ดันของมันเข้ามาในปากผมทันที ผมตาเหลือกเมื่อมันพยายามจะดันเข้ามาให้สุด จนฟันผมครูดไปด้วยเลย ผมได้ยินมันร้องคราง แต่ตอนนี้ความเจ็บแปลบ ๆที่ด้านล่างดึงความสนใจของผมไปหมด มือมันยังคงแทงเข้ามาเป็นจังหวะ พยายามเบิกทางให้ช่องทางที่คับแคบของผม

ผมได้แต่ร้องครางอู้อี้อย่างเจ็บปวดอยู่ในลำคอ สภาพของผมตอนนี้คงน่าสมเพชมาก ยิ่งได้ยินเสียงครางของมันก็ยิ่งสร้างความอับอายให้ผม ผมเกร็งตัวเมื่อสัมผัสได้ว่าบางสิ่งที่แข็งขื่นกำลังดันเข้ามาช้า ๆ ผมเจ็บจนน้ำตาคลอ

“มึงอย่าเกร็งสิวะ”เสียงไอ้ตินดังมา มันกระแทกเข้ามาสองสามทีแรง ๆจนสามารถเข้ามาได้หมด ผมสูดปากอย่างไม่ตั้งใจกลับกลายเป็นว่าทำให้ไอ้ภูเสียวเข้าไปอีก ไอ้ภูดึงท่อนลำออกมา

“มึงทำให้กูหน่อย”ผมหน้าร้อนไปหมดเมื่อได้ยินคำสั่งของมัน ให้ผมตายก่อนเถอะ ผมถึงจะยอมทำแบบนั้นให้มัน

“ไม่! โอ๊ย”ผมร้องออกมาเมื่อไอ้ตินที่ยุ่งอยู่กับส่วนล่างเริ่มกระเเทกกระทั้นเข้ามาเป็นจังหวะ ผมเม้มปากแน่น ความเจ็บยังคงมีอยู่ แต่ก็มีความเสียวเล็ก ๆปะปนมาด้วย ไอ้ตินจับสะโพกของผมก่อนจะเริ่มขยับเอว ท่อนลำของมันครูดไปมากับช่องทาง ผมรู้สึกเสียวแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หัวสมองบอกว่าไม่ชอบแบบนี้แต่อารมณ์และร่างกายกลับไม่เป็นไปตามนั้น ทั้งยังแอ่นสะโพกขึ้นมาอีก เสียงครางของผมดังขึ้นเบาๆ ไอ้ตินเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนตัวผมสะเทือน

ไอ้ภูกลับมาจูบผมอีกรอบ ผมจูบกลับพยายามรุกไล่มัน หวังให้มันเป็นฝ่ายแพ้ แต่มันกลับดูชำนาญกว่าผมเสียอีก ลิ้นอุ่นร้อนของมันเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของผม สร้างความเสียวซ่านแปลก ๆ ผมครางขลุกขลักในลำคอเมื่อทั้งมันและไอ้ตินหยัดเหยียดความเสียวมาให้ ไอ้ภูผละออกมาหายใจก่อนจะกดจูบมาที่แผงอกดูท่าเหมือนมันใกล้จะเสร็จแล้ว อารมณ์ผมพลุ่งพล่านเต็มที่ ไอ้ตินเอื้อมมารูดรั้งน้องชายของผมไปด้วย ในขณะที่เอวก็ขยับเป็นจังหวะ ไอ้ภูจ่อน้องชายเข้ามาอีกรอบ ริมฝีปากของผมแตะโดนน้องชายมันที่แดงก่ำดูน่ากลัว

“เร็ว ๆสิ”มันเร่งเสียงกระเส่าหน้าตาดูหื่นสุดกำลัง มันบีบปากของผมแล้วก็ยัดเข้ามา ขยับเข้าออก ๆจนผมทำเสียงขลุกขลัก ไอ้ตินกระแทกเข้ามาเน้น ๆจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกัน ผมสูดปากเฮือกใหญ่ ไอ้ภูคราง ตัวเกร็งกระตุก มันกดหน้าผมไว้ ผมพยายามดันออกรู้ถึงสิ่งที่มันต้องการ แต่มันจิกหัวผมไว้แน่นมากกว่าเดิมพร้อมส่งเสียงพอใจเมื่อมันปล่อยอารมณ์ที่คั่งค้างออกมาเป็นสาย ผมไม่ได้กลืนลงไป มันจึงไหลย้อยออกมาเปื้อนตัวเปื้อนที่นอน เมื่อมันถอนท่อนตัวออกผมก็อ้วกทิ้งทันที รู้สึกขยะแขยงไอ้ภูสุดหัวใจ

“หึ แค่นี้ยังไม่สะใจกูหรอก”มันพูด เข้ามากำน้องชายของผมชักไปมา ผมบิดตัว ความเสียวเเล่นเข้ามาไม่รู้จบ

“พอแล้ว ไอ้พวกเหี้ย”เสียงของผมแหบพร่า ดูเหมือนไอ้ภูจะชอบใจ นัยน์ตาคมดุเป็นกระกายวิบวับ ช่องทางของผมบีบตัวตอดรัดไอ้ติน แรงฉีดพุ่งอยู่ภายในอุ่นร้อน ไอ้ภูเอื้อมมือมากดไม่ให้ผมปลดปล่อยได้ ฝ่ายไอ้ตินดึงท่อนลำออกมาจนผมสะดุ้งเพราะความเสียวแสบ ไอ้ภูเข้าไปแทนที่ มือหนายังคงกดปิดจนผมรู้สึกหน่วง ๆอย่างบอกไม่ถูกกับการอยากปลดปล่อยแต่ไม่ได้ปล่อย ไอ้ตินพุ่งเข้ามาจูบผม จูบคนละแบบกับไอ้ภู จูบของไอ้ตินดูเหมือนเป็นการหยอกล้อ เล้าโลมมากกว่า แต่ผมไม่เคลิ้มไปกับมันหรอก มันถอนปากออกก่อนจะละมาคลอเคลียกับริมฝีปากของผม

ไอ้ภูจับตัวผมพลิกคว่ำ ดึงเอวผมขึ้นมา ไอ้ตินอยู่ด้านหน้าแกะเชือกที่มัดมือผมออก มือของผมชาแทบไม่มีความรู้สึก ไอ้ตินกำลังปั่นน้องชายอีกรอบ ไอ้ภูเสียบพรวดเดียวเข้ามาผมโก่งเอวขึ้นเพราะความเจ็บแสบพอเสียบได้มันก็เริ่มขยับซอยช้า ๆเนิบ ๆ ผมเผลอครางออกมาและยิ่งทำให้ไอ้ภูชอบใจมากยิ่งขึ้น มันเริ่มขยับเอวถี่เเรงขึ้น มือสอดเข้ามาบีบขยี้จนเจ็บ ผมจวนจะถึงอยู่ร่อมร่อ มันเร่งมือชักให้ผม ขยับเอวถี่ ๆ จนน้ำผมถูกปล่อยออกมา ผมหอบหายใจ รู้สึกเหมือนใจจะขาดให้ได้ เมื่อไหร่พวกมันจะหยุดสักที

“ขอร้องกูสิ”ไอ้ภูกระซิบเบาๆ ผมปรือตามองมัน จะให้ผมพูดขอร้องมันน่ะหรือ ไม่มีทางหรอก ในเมื่อผมไม่ตอบไอ้ภูก็เร่งจังหวะมากขึ้น ฝามืออุ่นร้อนนั้นเริ่มสัมผัสเล้าโลมน้องชายของผมอีกรอบ ไอ้ตินไม่ได้บังคับให้ผมอมของมันแต่อย่างใด แต่มันกลับเร่งมือสาวท่อนลำแทน ผมใช้มือยันตัวเองไว้ ไอ้ภูดึงท่อนลำออกก่อนจะกระแทกกลับเข้ามาใหม่จนผมตัวโยน ผมกัดฟันทนอย่างข่มขื่น ขาผมสั่นไปหมด ไอ้ตินเข้ามาไซร้คอผม ดูดทิ้งรอยเอาไว้ บีบขยี้หัวนมผมไปด้วยจนเจ็บแสบไปหมด

ไอ้ภูก้มมาจูบแผ่นหลังของผมก่อนจะฝังเขี้ยวลงมา เสียงครางกระเส่าดังอยู่ใกล้หู ก่อนที่มันจะขบดูดเหมือนหมั่นเขี้ยว มันสบถก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง...ไอ้ตินหอบหายใจก่อนจะปล่อยน้ำใส่หน้าผม ผมมองกราดอย่างขุ่นเคือง มันยิ้มอย่างสะใจ ก้มมาจูบปากผมปิดท้าย ผมฟุบตัวลงกับเตียงนอนหอบหายใจ รู้สึกเจ็บไปหมดทุกส่วน โดยเฉพาะที่ช่องทางที่แสบร้อน

“ถ้าพวกมึงเสร็จแล้วก็ออกไป”ผมไล่พวกมันเสียงอ่อน

“กูยังไม่ออกไป มีปัญหาอะไรไหม”ไอ้ภูแค่นยิ้ม หยิบไอโฟนมาถ่ายรูป ผมรีบดิ้นเข้าไปกระชากไอโฟนมาจากมัน

“ยังมีเเรงเหลือนี่ เดี๋ยวกูขอต่ออีกรอบ”ผมไม่รู้จะด่ามันว่าอะไรดีถึงจะสะใจ แล้วพวกมันก็ทำแบบนั้นจริง ๆ จนผมนอนตัวอ่อนแทบหมดแรงอยู่บนเตียง

“ตูดมึงแน่นดีมาก กูชอบนะ”ถ้อยคำของมันกรีดแทงลงไปในใจของผม ไอ้ภูยิ้มเยาะก่อนจะเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไป ตอนนี้เตียงผมเต็มไปด้วยคราบน้ำกามของผมและพวกมัน ผมนอนคว่ำหน้า น้ำตาไหลออกมาอย่างคับแค้นใจ แต่ผมจะไม่ให้มันสองคนได้เห็นหรอก ผมปล่อยให้ร่างกายรับรู้ความเจ็บหน่วงในอกเงียบๆ ซุกหน้าลงกับเตียงเพื่อปกปิดว่าผมกำลังร้องให้อยู่

เสียงหอบหายใจของอีกคนดังอยู่ใกล้ ๆ นี่มันยังไม่ลุกออกไปจากเตียงอีกเหรอ เตียงยวบยาบเมื่อมันขยับเข้ามาใกล้ผม อย่าบอกนะว่าจะทำผมอีกรอบ ร่างกายผมเกร็งเขม็งเมื่อมือหนาสัมผัสลงบนแผ่นหลังของผม มันทำอะไรของมัน ผมหันไปมองด้วยสายตาจงเกลียดจงชัง ใบหน้าของมันไม่ได้แสดงความรู้สึกใดออกมา มันโน้มตัวเข้ามาใกล้ ผมถ่อยห่างแต่มันรั้งท้ายทอยของผมไว้ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะแตะลงที่หน้าผากของผมแผ่วเบา ตบหัวเเล้วลูบหลังเหรอ ยังไงผมก็เกลียดพวกมันเหมือนเดิม ไอ้ตินขยับลุกไปจากเตียง สักพักเสียงประตูก็ปิดลง

“ไปก่อนนะ ถ้าติดใจมาหากูได้เสมอนะ ที่รัก”ผมได้แต่นอนหน้าร้อนผ่าวอับอายกับคำพูดของไอ้ภูก่อนที่มันจะออกไปจากห้องอีกคน ทิ้งความคับแค้นใจที่คุกรุ่นอยู่ในอก

คอยดูเถอะพวกมึง ถ้ากูพร้อมเมื่อไหร่ กูจะแก้แค้นพวกมึงให้สาสมเลย







…………………………………





กว่าจะลุกมาจากเตียงได้ผมก็สลบไปหลายชั่วโมง ผมแทบคลานลงจากเตียง ฝืนเดินเข้าไปดูสภาพตัวเองในห้องน้ำ ผมรู้สึกได้ว่าช่องทางของผมระบม เพราะเดินไม่ค่อยถนัด ขาก็สั่นทุกย่างก้าว เงาสะท้อนที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้ ใช่ตัวผมแน่เหรอ ปากผมบวมเจ่อ รอยแดง ๆ รอยฟัน เต็มไปทั่วร่างกายของผม ผมกำมือแน่น ก่อนจะทุบกระจกจนแตกละเอียด เลือดไหลออกมาจากมือที่โดนกระจกบาด ....แต่มันก็ไม่เท่ากับความรู้สึกของผมตอนนี้เลย

ไอ้พวกเวร!

ผมอาบน้ำชำระร่างกายในทุก ๆส่วน ก่อนจะออกมาดึงผ้าปูที่นอนทิ้งโยนใส่ตะกร้า ผมจะไม่ย้ายห้องหนีไปไหน ไม่อยากให้พวกมันมองว่าผมอ่อนแอ

โธ่ว้อยยยยยยยย!

ผมทุบของในห้องระบายความโกรธแค้นที่มีอยู่ในใจ บรรยายไม่ถูกว่าระหว่างไอ้ตินกับไอ้ภูเกลียดใครมากกว่ากัน ผมยกมือที่สั่นปิดหน้า พยายามควบคุมความโกรธ พรุ่งนี้ไม่อยากไปเรียนเลยจริง ๆ แต่มันไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาทำตัวอ่อนเอ ถ้าผมไม่ไป มันก็ต้องหาว่าผมหลบหน้าพวกมันแน่ๆ ไม่ได้!ผมต้องกลับมาเป็นคนเดิม ตั้งสติซะไอ้ฟิก!ผมไปเรียนด้วยสภาพดีขึ้นเล็กน้อย แต่ภายในใจไม่ได้ดีขึ้นเลย ตูดก็ยังเจ็บไม่หาย รอยก็ยังเต็มคอ

“โว้วว ไอ้ฟิกมึงไปฟัดกับใครมาวะเนี่ย เด็ดล่ะสิมึง รอยเต็มเลย”ไอ้เคนเห่าก่อนคนแรก ผมได้แต่พยายามส่งยิ้มกวนตีนไปให้มันเหมือนเคย แต่ดูเหมือนเพื่อนสองคนจะสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติเพราะมันสองคนหุบยิ้ม จ้องหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง

“มึงเป็นเหี้ยอะไร หน้าตาดูแย่ ๆวะ”ไอ้ชายทัก

“กูหน้าตาแย่ที่ไหน ออกจะหล่อ”

“อย่ามา ๆ มึงเป็นอะไรวะ ใครทำอะไรมึง”ไอ้เคนถาม ไม่รู้ว่าทำไมคำพูดนี้ของมันถึงสะกิดใจผม จนน้ำตาคลอ

"เชี่ยฟิกเปลี่ยนไป มึงเป็นอะไร"แล้วมันก็เฝ้าถามผมทั้งคาบ ผมไม่รู้ว่าจะบอกพวกมันดีไหม แต่ยิ่งเก็บมันยิ่งอึดอัด อีกอย่างผมคบกับมันสองคนมานานแล้ว ก็เลยเล่าให้มันฟัง พวกมันเงียบไป...

“พวกมันแม่งโคตรเหี้ยเลย กูรอจังหวะก่อน กูจะไปล้างเเค้นมันสองคน”ผมพูดอย่างเดือด ๆ

“เฮ้ย ฟิก กูว่าพอก่อนดีกว่า แบบนี้มึงจะเดือดร้อนไปใหญ่นะเว้ย”ไอ้ชายว่า ผมหันไปมองมัน เดือดร้อนเหรอ? แล้วที่พวกมันทำผมซะขนาดนี้ล่ะ

“กูไม่กลัว มันทำกูเจ็บ มึงไม่เห็นสภาพของกูเหรอ”

“แต่มึงทำพวกมันก่อน”ไอ้เคนว่า ผมจุกหน่วงในอก

“กูไม่ผิด เมียมันก็เต็มใจเอากับกู กูไม่ได้บังคับ”ไอ้เคนกับไอ้ชายดูเหนื่อยหน่ายใจ

“แต่มึงก็ไปยุ่งของๆคนอื่นทั้งๆที่มึงก็รู้ดีแก่ใจว่าเขามีเจ้าของแล้ว ดีแค่ไหน ที่ไอ้ตินกับไอ้ภูมันไม่เล่นมึงหนักกว่านี้”ไอ้เคนพูดเสียงเครียด ถ้ามันทำร้ายร่างกายผม ผมก็เจ็บแต่ตัวไง แต่พวกมันทำแบบนี้ มันอยากให้ผมเจ็บใจและเสียศักดิ์ศรี ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น

“พอ ๆยิ่งคุยเรื่องนี้ ยิ่งไม่จบ จะอารมณ์เสียเปล่า ๆ ไปเตะบอลดีกว่า”ไอ้ชายรีบยุติหัวข้อนี้ ผมก็เออ ออไปด้วย แต่ผมก็ไปแค่นั่งดู ไม่มีเรี่ยวเเรงเตะกับพวกมันหรอก ยังเจ็บแผลอยู่เลย

“กูไปห้องน้ำก่อนนะ”ผมบอกไอ้เคนเมื่อถึงช่วงพักครึ่ง

“เฮ้ย มึงพูดจริงเหรอวะ ไอ้ภู”เสียงใครคนนึงดังมาจากห้องน้ำ ผมคงไม่หยุดเดินถ้าไอ้คนที่พูดกลับไม่ใช่ไอ้ภู

“เออดิ กูจะโกหกพวกมึงทำไม กูเอาไอ้ฟิกมันมาแล้ว”หน้าผมชาวาบ นี่มัน...เล่าให้เพื่อนมันฟังเหรอ ผมกำหมัดแน่น

“เหลือเชื่อ มึงเอามันทำเมียได้ไงวะ”คำว่าเมีย กระทบใจผมเต็ม ๆ ผมอดกลั้นไม่พุ่งเข้าไปหาพวกมัน

“กูมีวิธีก็แล้วกัน”

“มึงนี่มันแน่จริง ๆ”แล้วมันก็หัวเราะกับเพื่อนมันอย่างสนุกสนาน ความโกรธอื้ออึงอยู่ในหัว ทำให้ขาผมแทบไม่มีแรงขยับและเมื่อไอ้ภูออกมาจากห้องน้ำ มันก็ชะงักเมื่อเห็นผมสีหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นเย้ยหยัน

“มึง…”ถ้อยคำต่อว่ามันติดอยู่ในลำคอ

“เตะบอลไหวด้วยเหรอ”น้ำเสียงเหมือนจะเป็นห่วงแต่รอยยิ้มเยาะของมันก็ทิ่มตาผมเข้า ผมแค่ทำเสียงหึใส่มัน

“มึงเลวกว่าที่กูคิดอีกนะ”ผมกำมือแน่น อยากจะต่อยหน้ามันซักที ให้มันยิ้มหยันไม่ออก

“แน่นอน กูเลวได้มากกว่านี้อีก”มันกระซิบใกล้ๆผม มันถอยออกห่างเมื่อเพื่อนของมันออกมา ผมหันไปมองร่างสูงพอๆกับไอ้ภู แต่บางกว่านิดหน่อย เพื่อนมันเหยียดยิ้มมองผม ก่อนจะใช้สายตาที่ผมเห็นแล้วขนลุกกวาดตามองผม ผมแค่นยิ้มสู่มัน

“ไปเถอะ ภู”และเพื่อนของมันก็ยักคิ้วให้ผมก่อนจะเดินกอดคอไอ้ภูออกไป ผมพยายามตั้งสติสักพัก รู้สึกไม่สนุกเสียแล้ว แต่ถ้าผมกลับ ผมก็แพ้ ผมจะอยู่สู้หน้ามันแบบนี้แหละ

“เฮ้ย ทำไมกลับมาไวจังวะ”ไอ้ชายทักเมื่อเห็นผมเดินกลับมา

“คนน้อย”ผมพึมพำตอบกลับ ไอ้ชายยังดูสงสัยอยู่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มันกับเพื่อนออกไปเล่นต่อ จบเกมส์ทีมไอ้ชายชนะ ต้องแข่งกับอีกทีมหนึ่ง คือทีมไอ้ภู มันกับเพื่อนนั่งรออยู่ที่สนามอีกฝั่ง ผมรู้สึกว่าไอ้ภูมันมองมาที่ผมอยู่ตลอด

‘มันจะมองอะไรนักหนาวะ’ผมคิดอยากหงุดหงิด พลางคิดว่าไอ้ตินมันจะไปเล่าให้ใครฟังบ้างหรือเปล่า ผมได้แต่ทบบัญชีแค้นอยู่ในใจ ผมต้องเอาคืนพวกมันแน่ๆ รอเวลาก่อนเถอะ สาว ๆที่มาเชียร์ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดดี๊ด๊ากันใหญ่ ผมเบ้หน้าอย่างนึกหมั่นไส้ ไม่เข้าใจทำไมผู้หญิงถึงชอบหนุ่มวิศวะนักหนา

“อ้าว ๆเเล้วเพื่อนมึงไม่เล่นด้วยกันเหรอ”เพื่อนไอ้ภูคนหนึ่งพูดสายตามองมายังผม ไอ้ภูก็หันมามองผมบ้าง

“มันไม่สบายน่ะพี่”ไอ้เคนตอบแทน

“เหรอวะ แต่ทีมฝั่งกูคนขาดว่ะ ให้เพื่อนมึงลงมาแทนหน่อยได้ไหมวะ แค่ลงมาให้ตำแหน่งครบก็ได้”เพื่อนมันยังคงพูดต่อ ผมเม้มปากแน่น เมื่อเห็นไอ้ภูยิ้ม

“ไม่ได้ยินเหรอเหี้ยเนม เพื่อนมันบอกว่ามันไม่สบาย”

“ก็ดูสบายดีนี่หว่า”ไอ้เนมพูดลอย ๆ ผมเริ่มโมโห ทำไมมันต้องมายุ่งกับผมด้วยวะ ผมทนสายตาที่เพื่อนๆมันมองมาไม่ได้ก็เลยต้องลงมาเล่นกับทีมพวกมัน

“เฮ้ย มึงโอเคเหรอ”ไอชายถามเสียงเป็นห่วง มันเหลือบมองพวกไอ้ภูด้วยสีหน้าที่ไม่ชอบใจนัก

“เออ กูไม่เป็นไร”เพื่อนไอ้ภูคนที่ลงไม่ได้ยื่นกางเกงบอลมาให้ผมเปลี่ยน ไอ้ภูเพียงแค่มองผมนิ่งๆ เมื่อผมเปลี่ยนกางเกงแล้ว ก็ลงมาเล่นตำแหน่งปีก ผมก็ส่งบอลพลาดตลอดเพราะอยากให้ทีมไอ้ภูแพ้

“มึงเล่นดีๆได้ไหม”ไอ้ภูหันมาโวยผม มันเดินเข้ามาประชิดตัวผม

“อย่าให้กูพูดเรื่องของมึง”ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ

“กูเจ็บแผล”ผมพูดแค่นั้น เห็นสีหน้าไอ้ภูเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ก็แค่ครู่เดียว

“เล่นให้ดี”มันพูดสั้นๆ ก่อนจะไปอยู่จุดเดิม ผมล่ะไม่เข้าใจทำไมผมต้องมาเล่นให้ทีมมันด้วย ไอ้เคนกับไอ้ชายดูเหมือนไม่มีอารมณ์จะเล่นสักเท่าไหร่ มีเสียงเฮดังขึ้นเมื่อไอ้ภูเตะเข้าไปหนึ่งลูก ผมเดินเหนื่อยๆ รู้สึกแสบๆแผลขึ้นมา ผมกัดฟันมองไอ้ภูอย่างโกรธเคือง แต่ก็หงุดหงิดได้ไม่นาน ไอ้เนมมันก็ส่งบอลมาให้ผมด้วยสีหน้ากวนส้นตีน ผมฝืนเลี้ยงบอลไปเรื่อยๆ ทีมไอ้ชายเข้ามาสกัดบอลเต็มเม็ดเต็มเหนี่ยวจนผมสะดุดยอดหญ้า

“มึงเล่นแรงไปเปล่าวะ”ผมบ่นอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าไอ้คนที่เข้ามาสกัดบอลคือไอ้เพลง แขนของผมถูกดึงรั้งให้ยืนขึ้น ไอ้ภูยืนทำหน้านิ่งอยู่ข้าง ๆ

“เฮ้ย ไอ้นี่เล่นไม่ได้เรื่องเลยวะ เปลี่ยนเอาไอ้ปาเข้ามาเล่นเหมือนเดิม”ไอ้ภูตะโกนบอกกรรมการ ก็เพื่อนมันอีกนั่นแหละ ผมกลับมานั่งที่เดิม รู้สึกถึงแรงสั่นในกระเป๋า พร้อมกับเสียงข้อความไลน์ดังขึ้น

Nick::ฟิก มาคุยกันหน่อยสิ

อือหือ นี่มันยังกล้าติดต่อกับผมอยู่อีกเหรอ

Fix::มีอะไรต้องคุยอีก

Nick::แค่อยากขอโทษที่ทำให้เจ็บตัว

Fix::มึงมาคุยกับกูแบบนี้ มันจะยิ่งทำให้กูเดือดร้อน

Nick::เราเลิกกับพี่ภูแล้ว กลับมาคบกันเถอะ

Fix::กูไม่อยากคบกับมึงแล้ว อย่าติดต่อกูมาอีกเข้าใจไหม

ผมเก็บโทรศัพท์ กลับมาสนใจการแข่งอีกครั้ง ไอ้ภูมันขมวดคิ้วมองผมอยู่ด้วย ‘มองเหี้ยอะไร’ได้แต่ด่ามันใจใจ สรุปพวกไอ้เคนก็แพ้ราบคาบสามศูนย์

“พวกมึงแพ้ต้องเลี้ยงเหล้าพวกกู”ไอ้คนชื่อปาพูด ตอนแรกไหนตกลงกันว่าแค่เสียสามพันว่ะ

“โห่พี่ ผมมีนัดต่ออ่ะ”ไอ้ชายรีบพูด มันเหลือบมองผมที่นั่งรออยู่ข้างสนาม

“มึงเอาไงวะ ไอ้ภู”ไอ้ตัวปัญหายกยิ้มก่อนจะหันมามองผม

“งั้นจ่ายเงินมาเหมือนเดิม กูขี้เกียจไปแดกเหล้าแล้ว”มันว่าก่อนจะเดินกลับไปเอากระเป๋ากับเสื้อคลุม

“กลับเหอะ”ไอ้ชายรีบเดินมาหาผม

“เออ”ผมไม่อยากจะอยู่ใช้อากาศร่วมกับมันไปมากกว่านี้แล้ว

“มึงสบายดีอยู่ไหมวะ”ไอ้เคนกวาดตามองผม ดูเหมือนมันจะไม่กล้าถามตรงๆเรื่องที่ผมเจ็บแผล

“เออ กูไม่เป็นอะไรหรอก”แต่กำลังจะเป็นเนี่ยล่ะ ผมมองร่างสูงของไอ้ภูที่ดูเหมือนจะเดินมาหาผม

“กูขอคุยกับมัน”ไอ้ภูหันไปบอกไอ้เคนกับไอ้ชาย

“มึงมีเรื่องอะไรอีก”ผมถามเสียงแข็งเมื่อเพื่อนสองคนไปรอที่รถ

“มึงอย่าติดต่อกับเด็กกูอีก”มันสั่งเสียงเข้มและด้วยความปากไวกว่าความคิด ผมก็ย้อนกลับมันทันที

“มึงเป็นพ่อกูเหรอ ถึงมาสั่งกูทำนู่นทำนี่”ไอ้ภูถลึงตามองผมอย่างหงุดหงิด

“ปากดี”มันแค่นเสียงหึ

“มึงจะคุยแค่นี้ใช่ไหม”

“ถ้ามึงยังไม่หยุดคุยกับไอ้นิค มึงโดนหนักกว่านี้แน่”ผมหรี่ตามองไอ้ภู ดูมันก็ไม่ได้รักไอ้นิคมากมาย หรือมันแค่หวงก้าง ผมแค่ยิ้มเยาะให้มัน

“บอกไอ้นิคสิ มันติดต่อกูมาก่อนเอง”ผมเห็นแววขุ่นเคืองปรากฏอยู่ในดวงตาของมันเมื่อผมส่งหลักฐานไปให้มันดู ผมไม่อยากจะเสวนากับมันไปมากกว่านี้ ผมเลยรีบเดินหนีออกมาก่อน ไอ้เคนมาส่งผมที่หอ แต่ระหว่างที่ผมเดินขึ้นห้องนั้นก็พบกับพี่อันและไอ้ติน

“อันขอโทษ กลับมาคบกันเถอะนะ อันผิดไปแล้วจริง ๆ”พี่อันกำลังเดินตามไอ้ตินอยู่ ไอ้ตินมันหันมาสบตากับผม ผมก็เมินไปอีกทาง ตั้งแต่เกิดเรื่องผมก็ไม่ค่อยได้เจอมัน นี่ถือว่าเป็นครั้งแรก พี่อันชะงักเมื่อเห็นผม แล้วหันไปง้ออดีตผัวต่อไป

“ติน รออันก่อน”ผมเดินตามคนทั้งคู่ไป เพราะจะขึ้นห้อง

“มันจบเเล้ว อัน เลิกเซ้าซี้สักที”มันบอกเสียงเย็นชาจนผมที่ได้ฟังยังอดรู้สึกใจกระตุกไม่ได้

“อันไม่ได้ตั้งใจ ฟิก...ฟิกขืนใจอัน”ผมถึงกับเบิกตากว้าง กูไม่ได้ยุ่งอะไรกับมึงเเล้วนะเฮ้ย ไอ้ตินหันมามองผม ก่อนจะมองพี่อัน

“กูไม่ได้โง่ กูรู้ว่ามึงทำอะไร”ไอ้ตินพูดเสียงเย็นเยียบ พี่อันเริ่มหน้าเสีย

“แล้วอีกอย่างกูมีเมียใหม่เเล้ว”ผมสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้ว่ามันคิดจะทำอะไร ผมมองหน้ามัน พี่อันก็ด้วย

“ไม่จริง อันไม่เชื่อ”พี่อันสะบัดหน้าไปมา

“จริง”

“แล้วมันเป็นใคร บอกอันมา อันจะไปดูหนังหน้ามัน”

“ก็ไอ้ฟิกไง”แล้วก็แสยะยิ้ม ผมปวดใจหนึบ ๆ พี่อันหันมามองผมก่อนจะหัวเราะ

“ตินเล่นตลกอะไร”

“กูไม่ได้เล่นตลก กูเอามันมาแล้ว ชู้มึงน่ะเป็นเมียกู ไม่อยากจะเชื่อใช่ไหมล่ะ มันมีตำหนิตรงไหนเดี๋ยวกูจะบอกให้...”

“หุบปาก”ผมตะคอกใส่ มันส่งยิ้มให้ผม

“ทำไม รับความจริงไม่ได้เหรอ”ผมกำมือแน่น ก่อนจะรีบเดินขึ้นห้องตัวเอง ไล่หารายชื่อแฟนคนอื่น ผมจะกลับมาเป็นคนเดิม ผมหยุดที่เบอร์ไอ้ปลิวก่อนจะกดโทรหาทันที



ยังไงผมก็ไม่เสียเชิงเพราะพวกมันได้ผมคืนเดียวหรอกเว้ย











----------------------------



TBC.