[3P]เมื่อผมเป็นชู้...กับเมียชาวบ้าน

ตอนที่๒ รวมพลังภู ติน

หลังจากที่ผมถุยน้ำลายใส่หน้าไอ้ภูไปแล้ว มันก็ยกมือลูบน้ำลายของผมออกจากหน้าช้า ๆ เหมือนฉากสโลโมชั่นในหนัง หน้าตามันบ่งบอกว่าโมโหสุดขีด โดนดีอีกแน่ ๆ

"วอนตีนกูนักใช่มั๊ย!"พูดจบมันก็อัดทั้งตีน ทั้งหมัดเข้ามาไม่ยั้ง จนผมแทบหมดแรง แต่มันทิ้งท้ายกับผมว่ามันจะตามรังควานผมให้ถึงที่สุด มีไอ้ภูตามรังควาน ชีวิตผมต้องอยู่แบบไม่เป็นสุขแน่!

ผมขี่รถมาจอดที่หอด้วยภาพไม่น่าดูเท่าไหร่ ขณะที่กำลังจอดรถอยู่นั้นเสียงอุทานอย่างตกใจของพี่อันก็ดังขึ้น ผมหันไปมองเห็นพี่อันมากับไอ้ตินท่าทางเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก สีหน้าตกใจจนซีดเผือดระคนเป็นห่วงของพี่อันแสดงออกมาอย่างชัดเจน แต่ไอ้ตินคงไม่ได้สังเกตุเพราะมันกำลังยิ้มเยาะให้กับสภาพอันน่าอนาถของผมอยู่ แต่ผมก็ไม่แคร์ รีบพาร่างกายอันบอบช้ำของตัวเองขึ้นห้องทันที ผมรู้ว่าพี่อันอยากถามผมว่าไปโดนอะไรมาแต่เนื่องจากผมกับพี่อันไม่รู้จักกัน ไม่เคยคุยกันในสายตาไอ้ตินพี่เขาคงไม่กล้าแสดงท่าทีอะไรออกมามาก

พอหอบสังขารมาถึงห้องได้ ผมก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทันที รู้สึกระบมไปหมดทุกส่วน ไอ้ครั้นจะทำแผลเองก็ทำไม่เป็นอีก ผมหยิบไอโฟนเลือกเบอร์เมีย(คนอื่น) ก่อนจะตัดสินใจโทรหาไอ้โจ เมียของไอ้...ใครวะ ไม่รู้จัก ช่างมันเถอะ ตอนนี้ผมแค่ต้องการคนทำแผลก็เท่านั้นแหละ ไอ้โจกับผมรู้จักกันที่ร้านเหล้าร้านหนึ่ง จำรายละเอียดไม่ได้แล้ว ไม่ใช่เวลามาระลึกความหลังด้วย หวังว่ามันจะรู้วิธีทำแผล เพราะมันเคยเปรย ๆ ให้ฟังว่าแฟนมันชอบมีเรื่องต่อยตีเป็นประจำ มันก็เลยพอจะทำเป็นอยู่บ้างและมันก็ไม่ง้องแง้งวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของผมเท่าไหร่ แถมยังรู้ด้วยว่าผมไม่ได้คบกับมันแค่คนเดียว ผมยังคั่วคนอื่นอีกและแต่ล่ะคนก็มีเจ้าของแล้วทั้งนั้น

[มีอะไร] เสียงห้วน ๆของมันดังมาตามสาย

“มาทำแผลให้กูหน่อยกูโดนซ้อมมา”

[หึ! ไปโดนผัวใครกระทืบมาอีกล่ะ สมน้ำหน้า] รู้ทันอีก เป็นห่วงกูบ้างก็ได้

“เออ ผัวใครมึงไม่ต้องรู้หรอก ตกลงจะมารึไม่มา”

[เดี๋ยวไป] แล้วมันก็วางสาย ผมรู้ว่ามันต้องมาเพราะช่วงนี้ผมไม่ได้โทรหาหรือติดต่อมันมากนัก รอสักพัก มันก็เคาะประตูห้องผมโครมๆ

“ไม่ได้ล็อค”ผมตะโกนบอกมัน ประตูเปิดผลั๊วะ ไอ้โจเดินหิ้วกล่องปฐมพยาบาลมา

“สภาพดูไม่ได้เลยนะ”มันพูดพร้อมรอยยิ้มสะใจ ไอ้โจนั่งลงข้างๆผมพร้อมกับใช้สายตาสำรวจร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ

“มึงมาทำแผลให้กูเลย ไม่ต้องมาทำสายตาแบบนั้น”

“เออ ๆ”มันตอบแต่ยังคงนั่งจ้องจนผมจะสึกอยู่แล้ว

“กูเจ็บอยู่นะไอ้โจ มึงเห็นไหม สภาพแบบนี้กูจะไปทำอะไรได้”ผมนึกกลัวอยู่ในใจ ถ้ามันอยากมากจนคิดจะเสียบผมบ้างผมก็ซวยน่ะสิ

“เออ เดี๋ยวกูทำให้”มันบอกก่อนจะเอาปากมาแตะรอยแผลฟกช้ำที่ปากผม ก่อนจะประกบปากลงมา ผมทั้งดูดกัดปากมันซ้ำๆ มันส่งเสียงครางอย่างพอใจ

“แค่นี้พอ”ผมบอกมันเมื่อมันพยายามถอดเสื้อของผมออก ถึงผมจะอยากเดินหน้าต่อแต่ก็กลัวมันจะเปลี่ยนสถานะให้ผม

“กูไม่ทำอะไรมึงหรอก มึงอยู่เฉย ๆก็พอ”เหมือนมันจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ไอ้โจจัดการถอดเสื้อผ้าผมออกหมดเลย มันกวาดสายตามองร่างกายเปลือยเปล่าของผมอย่างพอใจ ก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของมันบ้าง มันเป็นคนไม่ขาวมาก เพราะชอบเล่นกีฬา ก็เลยออกจะคล้ำนิด ๆ หลังจากนั้นมันก็จัดการให้ผมจนเสร็จสมอารมณ์หมายทั้งคู่

“กูรักมึงนะ”ไอ้โจกระซิบบอกผมเบา ๆ รัก? ปกติมันไม่เคยพูดคำนี้ออกมาเลย และผมก็ไม่ชอบให้คู่นอนมาพูดแบบนี้ ทำให้ผมอารมณ์เสียนิดนึง

ปัง!ปัง!

เสียงเคาะประตูรัว ๆดังขึ้น ใครวะ มาไม่รู้เวลาเอาซะเลย

“ไม่ว่าง เอากันอยู่”ไอ้โจตะโกนตอบบุคคลด้านนอก เสียงเคาะเงียบหายไปพักหนึ่ง ผมคิดว่าคนที่มาอาจจะเกรงใจ หรือไม่ก็ตกใจไปแล้วแน่ ๆ ว่าแต่ใครมา เสียงเคาะประตูยังคงดังอย่างต่อเนื่องและดังมากขึ้นกว่าเดิมอีก อีแบบนี้ประตูห้องผมก็พังพอดี

“ฟิก!”เสียงพี่อันนี่หว่า มาอยู่นี่ได้ไง ไม่ได้ออกไปกับไอ้ตินมันหรอกหรือ เสียงสะอื้นจากด้านนอกดังแทรกเข้ามา เอ้า เวรกรรม ผมทำเมียคนอื่นร้องไห้ เสียงสะอื้นของพี่อันยังคงดังอยู่หน้าห้อง

“ฟิกกูรำคาญว่ะ”มันนิ่วหน้าเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูที่ยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง แล้วไอ้ตินไปไหนวะ ปล่อยให้แฟนมันมาเคาะประตูห้องคนอื่นจนแทบพังแบบนี้ได้ไง ผมหยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวก่อนจะเดินไปเปิดประตู เห็นพี่อันนั่งอยู่กับพื้นน้ำตานองหน้า ผมตกใจเมื่อเห็นไอ้ตินยืนกอดอกมองแฟนมันอยู่ด้วยสายตาเย็นชา ครู่หนึ่งที่ผมเห็นแววตาสมเพช ทำไมมันมองพี่อันด้วยสายตาแบบนั้นวะ

“ทำไมทำแบบนี้”พี่อันตะคอกใส่ผมที่ได้แต่ถอนหายใจ พี่อันนี่เป็นปัญหาจริง ๆ ผมไม่เคยรำคาญใครเท่านี้มาก่อน ไอ้โจเดินออกมาดูเหตุการณ์ด้วยสภาพที่ใส่แต่บ็อกเซอร์

“นั่นใคร”พี่อันถามด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง

“ก็...แฟนผมเอง...”อันที่จริง ก็แฟนชาวบ้านเขานั่นแหละ ไอ้ตินส่งเสียงหึหะในลำคอ อะไรติดคอมึงไม่ทราบครับ

“แฟนคนอื่นรึเปล่า”ไอ้ตินส่งเสียงพึมพำเหมือนจงใจให้ผมได้ยิน ผมมองมันตาขวาง เอาเวลาไปปลอบเมียมึงนู่น

“อันกลับเถอะ"ไอ้ตินพูดเสียงเฉียบขาดพี่อันมองหน้าผมสลับกับไอ้ติน

“ไม่! อันรักฟิก”ผมสะดุ้งตกใจ เฮ้ย ไอ้ตินแฟนพี่ก็ยืนอยู่ทั้งคนนะ มาบอกรักผมต่อหน้ามันแบบนี้ได้ยังไง ผมเหลือบมองไอ้ตินแต่สีหน้าคงมันเรียบเฉย ไม่มีแววเสียใจบนหน้ามันเลย มันถอนหายใจก่อนจะพูดเหมือนคุยกับแปลงผัก

“เเล้วแต่...ถ้าจะไป ก็เก็บของไปด้วยนะ”พี่อันทำหน้าตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของไอ้ติน นี่มันอะไรวะ ทำไมมันไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

“นี่ไล่อันเหรอ”ยังไม่รู้ตัวอีก ไอ้โจหัวเราะหึ ๆ โอ๊ย นี่ผมต้องมาดูฉากผัวเมียเขาทะเลาะกันรึไง

“อยากไปอยู่กับมันมาก ก็ไปสิ ไม่ห้าม แต่ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก”ไอ้ตินเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะหันหลังเดินเข้าห้องไป กระเเทกประตูปิดเสียงดังโครม จนผมรู้สึกถึงแรงสั่นกราว ๆ มาถึงห้องผม

“ฟิก พี่ขอมาอยู่ด้วยนะ พี่ไม่เหลือใครแล้ว”พี่อันน้ำตานองหน้า เข้ามาคว้ามือผมไปกุม ผมสะบัดออก เสียใจด้วยแต่ห้องผมไม่ใช่โรงแรม

“ไม่ได้หรอกพี่ ผมบอกไปแล้วไง ว่าเรื่องของผมกับพี่ก็แค่สนุก ๆกัน พี่อย่าหวังอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เลยนะ”พี่อันเม้มปากเเน่น สีหน้าผิดหวัง ก่อนจะตวัดสายตาโกรธ ๆไปมองไอ้โจแทน

“พี่รู้ ว่ามันก็แอบคบกับฟิกเหมือนกัน”

“เออ แล้วไง กูไม่งี่เง่าเหมือนมึงหรอก”ไอ้โจว่า ผมกลอกตาไปมาผมไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลยว่ะ มึงจะมาเถียงกันใกล้ ๆกูทำไมเนี่ย

“โว้ยย รำคาญ”ผมตะโกนออกมาเสียงดัง ทั้งพี่อันและไอ้โจสะดุ้งทั้งคู่

“เดี๋ยวกูทำแผลให้”ไอ้โจรีบเปลี่ยนเรื่อง มันคงเห็นว่าผมอารมณ์เสีย

“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูทำเอง มึงกลับไปเถอะ”

“เออ ดี!”ไอ้โจเดินตึงตังเข้าไปใส่เสื้อผ้า ก่อนจะเดินกระแทกไหล่ผมออกไป ไหนมึงบอกว่ามึงไม่งี่เง่าไงวะ

“ฟิก แล้วพี่จะไปอยู่ที่ไหนล่ะ”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”ผมปิดประตูดังใส่หน้าพี่อันดังปัง ขยุ้มผมตัวเองอย่างหงุดหงิด หยิบโทรศัพท์ออกมาลบรายชื่อไอ้นิคออกไปอีกราย ผมคงไม่ติดต่อมันอีก ส่วนพี่อัน ไม่รู้ว่าจะมาวุ่นวายกับผมอีกรึเปล่าวะ เฮ้อ หงุดหงิดจริง ๆ

…………………………………

“ไอ้ฟิก มึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะ”ไอ้เคนถามในบ่ายวันหนึ่ง ผมกับไอ้เคน ไอ้ชาย นั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนใต้ร่มไม้ใกล้ๆคณะ ผมส่งสายตาไปให้มัน มันก็ตรัสรู้โดยทันที

“ชอบยุ่งกับเมียชาวบ้านก็แบบนี้แหละ”ไอ้ชายเสริมขึ้นมา

“คราวนี้ใครอีกวะ”ไอ้เคนถามมองสภาพผมด้วยสายตาที่บอกว่า ‘กูบอกมึงแล้ว’ผมกำลังจะตอบมันแต่ก็มีพวกวิศวะขับผ่านมาซะก่อน ผมคงจะไม่สนใจหรอก ถ้าหนึ่งในนั้น ไม่ใช่ไอ้ภู! มันซ้อนมากับเพื่อนมัน แถมยังยกนิ้วกลางมาให้ผมอีก ซึ่งเป็นสัญญาลักษณ์ที่ใคร ๆก็รู้กันว่าคือ ค.ว.ย.

“กูจะอัดตูดมึง!!”แล้วมันก็จากไปพร้อมกับทิ้งความอับอายและความโกรธไว้ให้ผมแทน เหอะ จะอัดตูดกูเหรอ

ไม่มีวันหรอกมึง

“มึงมีเรื่องอะไรกับพี่เขาวะ”ไอ้ชายมองหน้าผม ก่อนจะเบิกตากว้าง เหมือนกับเริ่มเข้าใจเหตุการณ์

“อย่าบอกนะว่า ที่มึงโดนยำมานี่เพราะไปยุ่งกับเมียพี่เขามา”มันทำหน้าตกใจโอเวอร์

“เออสิ”

“เวรเเล้ว เชี่ยฟิกมึงเดือดร้อนแน่พี่เขาดีกรีพี่ว้ากเลยนะเว้ย โหดสัดอ่ะ”

“แล้วไง กูไม่ใช่เด็กคณะมันซักหน่อย กูไม่กลัว”กลัวมันจะอัดตูดผมเหมือนที่มันบอกนี่แหละ

“ระวังเป็นเมียพี่เขาไม่รู้ตัวนะเว้ย”

“ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดพูด กูโกรธจริงๆแน่”

แล้วประเด็นนี้ก็จบไป เมื่อพวกมันมีเรียน ส่วนผม โดดดีกว่า อารมณ์ไม่ค่อยดี ผมมาเอารถที่จอดอยู่ข้างคณะ สงสัยวันนี้เป็นวันซวยของผมเพราะไอ้คนที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนรถฟีโน่คือไอ้ตินนั่นเอง

“เมียมึงไปไหนแล้วล่ะ”ผมขุดประเด็นที่คิดว่าจะทำให้มันเสียใจได้มาพูด แต่มันกลับไม่สะทกสะท้านอะไร ไม่มีท่าทีเสียใจด้วยซ้ำ มันยักไหล่ ก่อนจะโยนบุหรี่ทิ้ง

“กูทิ้งไปแล้วว่ะ พอดีว่ามีหมาแอบคาบไปแดก กูไม่อยากกินต่อ ก็ถือว่าให้ทานหมาไปแล้วกัน”ถ้าพี่อันมาได้ยินนี่คงเสียใจน่าดู

“มึงจะลงจากรถกูได้รึยัง เดี๋ยวเสนียดติดรถกู”มันส่งยิ้มกวนตีนมาให้ผม ทำเอาอยากใช้ตีนฟาดปากมันสักทีสองที ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีความสามารถในด้านนี้เลยก็ตาม มันยอมลงจากรถผมโดยดีและสาวเท้าเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ไอ้ตินแสยะยิ้มก่อนจะบีบน้องชายผมเต็มแรง

“ไอ้เหี้ย”จุกเลย ผมงอตัว อยากจะด่ามันให้ลืมทางกลับหอ แต่รถสปอร์ตสีดำเรียบหรูก็มาจอดใกล้ ๆ ใครมาวะ

“จัดการเลยไหมพี่ภู”ผมคิดว่าคงหูฝาดที่ได้ยินมันเอ่ยชื่อไอ้ภู แต่ตาผมคงไม่ได้ฝาดแน่ ๆ เมื่อเห็นไอ้ภูตัวเป็นๆก้าวลงมาจากรถคันนั้น

“เออดิ รอทำไม”ไอ้ภูเดินมาใกล้ผม ที่ขยับถอยหนี มึงจะอัดกูอีกเหรอ เป็นดังคาดมันอัดหมัดใส่ท้องผมเต็มแรง

“ไอ้เหี้ย”ผมเซล้มลงกับพื้น จุกจนยากจะบรรยาย

“พวกมึงจะทำอะไร”เดี๋ยวนะ ผมมองมันสองคนสลับไปมา ไปรู้จักกันตอนไหน เรียนก็คนละคณะ คนล่ะชั้นปีกันด้วย

“ไอ้ตินเป็นคนบอกกู ว่ามึงแอบเอากับเมียกู”ไอ้ติน ผมสะบัดหน้าไปมองมันอย่างโกรธเเค้น มันมายุ่งกับเรื่องของผมทำไม แต่มันแค่มองผมด้วยสายตานิ่ง ๆไม่สะทกสะท้านอะไรเหมือนเคย

“พวกมึงอย่าเข้ามานะโว้ย”ผมพยายามจะถอยหนีเมื่อมันสองคนเดินเข้ามาหาผม แต่ผมก็จุกจนแทบไม่มีแรงขยับ

“ไม่ต้องกลัวหรอก น่าดีใจออก มีสามีทั้งที มีตั้งสองคน”ไอ้ตินแสยะยิ้มชั่ว ไม่นะเว้ย ใครก็ได้ ช่วยผมที!!