จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง
เขียนโดย 
banlin
วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.08 น.
แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2558 12.53 น. โดย เจ้าของนิยาย
31) หัวใจที่สั่นไหว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวาเลนว์...เขาสวมกอดฉันทับไว้
ทว่ามันแน่นขึ้นเรื่อยๆ
ฉันเงยหน้ามองเขาโดยที่มีเขามองตอบรับอยู่
เขาเลื่อนใบหน้าของตัวเองเข้ามาใกล้กัน
เรื่อย เรื่อย...
ลมหายใจของเราประทะกันอย่างห้ามไม่ได้
เราอยู่ใกล้กันมากเลย...
แต่ดูเหมือนว่าริมฝีปากเราใกล้กันยิ่งกว่า
อุก!!!
ฉันรีบก้มหน้าลงในอ้อมกอดเพื่อหลบริมฝีปากนั้น
"วาเลนว์ ช่วยไปเอากระเป๋าที่ห้องเรียนให้ฉันได้ไหม"
เมื่อจบประโยคนั้นเราก็คายอ้อมแขนกันและกัน
"งั้นรอตรงนี้นะ"
ฉันพยักหน้าตอบ นายอินเนอร์ นายทำฉันร้องไห้!!!
ฉันมองตามหลังวาเลนว์จนลับตา
ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรงขึ้นมา
ติ๊ด~
"ช่วยย้ายรายชื่อนักเรียนของฉันไปห้อง3ด้วย"
"ค่ะ"
"แค่ชั่วคราวเท่านั้น"
ติ๊ด~
...
...
...
ครืด~
เสียงโทรศัพท์ฉันสั่นขึ้นอีกรอบ
"ฮัลโหล"
ฉันพยายามปรับเสียงให้หายมันแต่มัน...ทำไม่ได้
"เบลล์ เธอเป็นอะไรรึเปล่า"
"ไม่มีอะไรนิ"
"งั้นก็ดีแล้ว"
"เธอโทรมาทำไมกัน"
"อีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้าฉันจะให้เธอรีบเด็กคนนั้น
มาพร้อมกับเธอด้วย"
"ทำไมเร็วนักหล่ะ"
"พวกนั้นกำลังสืบหาที่อยู่ของเธอ อีกไม่นานคงรู้"
"ทำไม"
"ฉันเป็นห่วงเธอ"
"เดี๋ยวฉันจะส่งคนของเราไปคุ้มกันเธอด้วย"
"...."
ติ๊ด~
อีกไม่นาน..ฉันจะต้องไปแล้วน่ะหรอ
...
...
...
ช่วงเที่ยงของวันนี้ฉันได้หยุดเรียนครึ่งวัน
กลับมาพักที่ห้องพร้อมกับวาเลนว์
ฟุ่บ!!!
ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงโดยมีเขานั่งอยู่ข้างๆ
"ความจริง นายไม่จำเป็นต้องหยุดเรียนเหมือนฉันเลยนิ"
"ฉันอยากดูแลเธอ"
"นายกลับไปก่อนก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไร"
ภายในห้องตอนนี้ตกอยู่ในความเงียบ
"นายน่ะ"
"หืม"
"โชคดีจริงนะ...ที่เห็นน้ำตาของฉันน่ะ"
"ก็เพราะว่า...นายเป็นคนแรกที่เห็นฉันร้องไห้
ครอบครัวฉันน่ะไม่เคยรับรู้ถึงความเสียใจ ไม่มีใครเคย
ร้องไห้ ไม่มีใครเห็นน้ำตาของใคร.....หรอก"
ฉันที่นอนตะแคงอยู่บนเตียง สายน้ำก็เริ่มหลั่งรินอีกรอบ
หัวใจ... มันสั่นไหว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
