จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง
เขียนโดย 
banlin
วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.08 น.
แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2558 12.53 น. โดย เจ้าของนิยาย
32) ....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวาเลนว์เขาลุกขึ้นจากโซฟานั้น
แล้วเดินตรงมาที่เตียงของฉัน
"วาเลนว์"
"หืม"
เขาเดินมานอนบนเตียงข้างๆฉันซึ่งฉัน
ก็นอนตะแคงคอยสบตาเขาอยู่
"ช่วยทำให้ฉัน...รู้สึกดีขึ้นหน่อยสิ"
"ยังไงหล่ะ"
"ไม่รู้"
ว่าแล้วเขาก็ขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ
"จะให้ฉันทำอะไรหล่ะ"
"แล้วแต่สิ่งที่นายต้องการ"
เขาเข้ามาใกล้เหมือนตอนนั้นพร้อมกับสวมกอด
ให้ฉันเราสบตากัน ลมหายใจที่รดรินให้กันและกัน
ฉันรู้ว่าเขาต้องการอะไรตั้งแต่ที่สวนแล้ว
เขาก้มมาประกบริมฝีปากอย่างอ่อนหวาน เนิ่นนาน
ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดง่ายๆถึงแม้จะเป็นจูบที่อ่อนหวาน
แต่ก็เปี่ยมไปด้วยความหิวกระหาย
มือของเขาเอื้อมมาประคองใบหน้าราวกับกลัว
การหายไป...
"อือ"เมื่อถึงคราวที่ฉันขาดอากาศหายใจบ้าง
เขาละริมฝีปากออกตอนนี้เขานอนคร่อมฉันอยู่
พร้อมกับดำเนินจูบต่อไปเรื่อยๆ
มือของเขาเริ่มไม่อยู่สุข เริ่มลูบไล้ไปมาตามร่างกายฉัน
พร้อมกับจูบอย่างไม่หยุด
....
....
....
"อือ พอแล้ว"ฉันบอกกับเขา
เขาจึงคายอ้อมกอดให้ฉัน
"งั้นฉันกลับก่อนนะ"
"อือ"
....
....
ฉันลุกมาอาบน้ำหลังจากที่เขากลับไป
ได้สักพัก
10นาทีผ่านไป
หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จ
ฉันเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูมาห่อตัวไว้
เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างนอก
แอ๊ด~
ฉันเปิดประตูออกไป ในขณะที่ฉันก้มหน้าอยู่
"ทำไมถึงให้ผู้ชายเข้าห้องได้หล่ะ"
ที่มาของเสียงทำให้ฉันสะดุ้ง
ฉันมองไปตรงเตียงของฉัน"อินเนอร์!!!"
"นายเข้าห้องฉันได้ยังไง"
เขาไม่ฟังพร้อมกับเดินมาทางฉัน
"ฉันถาม!!!"
"ในเมื่อห้องนี้มันเป็นของฉันฉันจะเอาใครเข้าห้องก็ได้"
"ไม่ได้"
ตอนนี้ดูจากสีหน้าของเขาดูก็รู้ว่ากำลังโกรธจัด
ปึก!!!โอ๊ย!!
"ทำอะไรน่ะ!!ปล่อยเดี๋ยวนี้"
"หึ"เขาตรึงร่างของฉันไว้ตรวผนังก่อนจะปิดกั้น
ทางหนีไว้
"ปล่อยนะ!!!"
"ฉันมีความจำเป็นอะไรที่ต้องปล่อยเธอไป"
เขาทาบริมฝีปากพร้อมกับระดมจูบอย่างรุนแรง
หนักหน่วง
กึก!!!อึก!!!
ฉันกัดริมฝีปากเขาอย่างแรงทำให้เขาผละออกอย่างรวดเร็ว
มันไม่หยุดเพียงแค่นั้นเขาเข้ามากอดฉันพร้อมอุ้มไปไว้บนเตียง
ฉันที่กำลังดิ้นอยู่ทำให้เขากดฉันลงจนดิ้นได้ไม่แรงนัก
เขาเริ่มไซซอกคอฉันอยู่
"หยุดนะ!!!ฉันบอกให้หยุดไง"
"อย่าทำอะไรบ้าๆน อุ๊บ!!"
อือ อือเวลาผ่านไปทำให้ฉันเริ่มหมดแรง
เขาที่ระดมจูบอย่างหนักเริ่มอ่อนหวานและเบาบาง
และแล้วเขาทำให้ฉันเกือบสะดุ้งเมื่อมือของเขาพยายาม
ปลดผ้าขนหนูที่ฉันนุ่งอยู่ผืนเดียว
ฉันเริ่มผลักดันเขาที่คร่อมฉันอยู่ฉันพยายามปัดมือหนานั้น
แต่ไม่เป็นผล
สุดท้ายฉันรวบรวมแรงทั้งหมดผลักเขาออกสำเร็จ
ฉันรีบลุกถอยกรูจนติดเตียงนั่งตัวสั่น
"ทำบ้าอะไรของนาย"
เขาเริ่มขยับเข้ามาอีกแล้ว ตอนนี้สภาพฉันที่มองเขาอย่าง
หวาดกลัว อินเนอร์เปลือยท่อนบนเขาถอดเสื้อออกตั้งแต่เมื่อไหร่
ไม่รู้เขาเริ่มตกใจกับสีหน้าฉันบ้าง
"ฉันเกลียจนาย!!!จำไว้"
"ฉันขอโทษ"
"ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้"
....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
