จับรักมัดใจยัยคุณหนูมาดนิ่ง

ฉันเดินออกมาจากบริเวณนั้น

ตอนนี้ฉันรู้สึกสะใจด้วยซ้ำกับเรื่องเมื่อกี้

หึ~ฉันมันก็แค่คนหลอกลวงคนหนึ่งเท่านั้น

ในเมื่อเราสองคนประกาศตัวเป็นศัตรูกันแล้ว

นาย...จะเสียใจภายหลังแน่

ภารกิจของฉันเสร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว

แทนที่ฉันจะดีใจด้วยซ้ำกับเรื่องเมื่อกี้

แต่ทำไม...

ฝีเท้าของฉันหยุดชะงักลง

ทำไมตอนนี้ฉันถึงใจสั่นหล่ะ

ทำไมฉันไม่ดีใจ...

น้ำใสๆไหลออกจากดวงตาสีดำสนิทของฉัน

อย่างไม่ขาดสาย

อึก!!!

นี่ฉันร้องไห้หรอ เรียวนิ้วของฉันปาดน้ำตา

เป็นหยดน้ำเล็กๆเต็มไปหมด

นี่หรอ...น้ำตา

ฉันร้องไห้เพราะเรื่องไร้สาระพรรคนี้น่ะหรอ

น้ำตาไม่ขาดสาย

หัวใจที่เต้นรวน....

ฉันเป็นอะไรไป

ตึก ตึก ตึก

ฉันวิ่งออกจากบริเวณนั้นทันที

ฉันกลัวใครจะมาเห็นเข้า

ฉันเดินมาตรงสวนหลังโรงเรียนตรงนี้ไม่มี...ใครอยู่

สวบ!!!

"ใครน่ะ!!!"

ฉันตะโกนออกไปเสียงดังทันทีที่ได้ยินเสียงคนเดิน

"ฉันเอง"

"วาเลนว์"

"เธอเป็นอะไร"

"เปล่านี่"

"เธอร้องไห้"

"แล้วทำไม"

"เธอร้องไห้ทำไม"

เขาเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ

เรียวนิ้วของเขายกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

แต่ฉันไวกว่า...

ฉันสวมกอดเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น

เขาจึงสวมกอดทับมาอีกครั้ง...กอดครั้งนี้มัน..แน่นมาก

ฉันเสียใจ

...

...