โปรยเสน่ห์ ให้เธอมารัก

ตั้งแต่ฉันกับนายเฟรมคบกันมา นายเฟรมกูดูแลเอาใจใส่ฉันทุกอย่างตลอดเลย อยู่กกับนายนั่นก็มีความสุขมากเลยทำให้ฉันยิ้มได้ตลอด อยู่กับนายเฟรมแล้วรู้สึกปลอดภัย ฉันเริ่มรู้สึกดีกับนายเฟรมมากขึ้นเรื่อยๆ จะบอกว่ารักรึยัง อันนั้นก็ยังไม่แน่ใจน่ะ แต่ก็ชอบเวลาได้อยู่ใกล้เขามันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"มินไม่ลงไปทานข้าวหรอ"นายเฟรมพูดขึ้น เพราะนั่งรอฉันจะลงไปทานข้าวพร้อมกันแต่ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่กะว่าอ่านบทนี้จบจะลงไป
"นายลงไปก่อนก็ได้ฉันอ่านอีกนิดเดี๋ยวตามไป"
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้เรียกชื่อแล้วแทนตัวเองว่ามินหน่ะ แบบนั้นห่างเหินไปแล้วนี่ไม่หิวข้าวหรอเฟรมรอนานแล้วน่ะ"ใช่ นายเฟรมบอกว่าอยากให้เรียก ชื่อ และแทนตัวเองด้วยชื่อเหมือนกัน เฮ้อ เหมือนเด็กชะมัด นายนี่ยิ่งขี้อ้อนเข้าไปใหญ่ตั้งแต่คบกันมา แถมตัวติดฉันไม่ห่างเลย
"โอเคๆ เรา เอ่อ มินเลิกอ่านก็ได้ ไปทานข้าวกัน"ฉันว่าแล้วลงขึ้น เดินออกนอกห้องนายเฟรมก็เดินตามฉันต้อยๆเป็นเด็กๆเดินตามแม่เลย
"มินเสาร์นี้ไปดูเฟรมแข่งสเก็ตบอร์ดไหม เฟรมอยากให้มินไปดูจัง"นายเฟรมพูดขึ้นขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
"ก็ดีเหมือนกันน่ะอยู่บ้านก็ไม่รู้จะทำอะไรดี"ฉันพูดขึ้นแล้วทานข้าวต่อ ส่วนนายเฟรมก็ยิ้มแฉงพอฉันตอบตกลง รู้สึกลางไม่ดีเลยแฮะ คงไม่มีไรหรอกมั้ง
 
วันเสาร์
"รอนานรึเปล่าเฟรม"ฉันพูดขึ้นตอนเดินลงมาที่ห้องรับแขก เอ๊ะ ว่าแต่สเก็ตบอร์ดนายนั่นอยู่ไหนกันน่ะ
"ไม่นานไปกันเลยไหม"
"เอ่อ ไปสิ ว่าแต่สเก็ตบอร์ดนายอยู่ไหนหรอ"
"อ่อ อยู่บนรถหน่ะ วันนี้เฟรมเอารถมาหน่ะ มินจะได้ไม่ต้องขับรถไปไง^^"
"อ่อ"
"วันนี้เราไปไหนก่อนดี"นายเฟรมพูดขึ้นขณะที่ขับรถอยู่
"เอ๊ะ ไปไหนก่อน เราไม่ได้ไปสนามสเก็ตบอร์ดก่อนหรอกหรอ"ฉันถามขึ้นอย่างงงเพราะตอนแรกฉันคิดว่านายเฟรมจะไปที่สนามสเก็ตบอร์ดก่อนเลย
"ก็ของเฟรมแข่งตอนเย็นนี่นาไปหาไรกินกันเถอะน่ะน่ะน้าาาาา^^"อ้อนอีกแล้วให้ตายสิ
"ก็ได้"จากนั้นเราสองคนก็หาไรกินกันเรื่อยเปื่อยดูหนังบ้างเดินเล่นบ้างจนถึงตอนเย็น
 
สนามสเก็ตบอร์ด
"รอเฟรมอยู่นี่ห้ามเดินไปไหนน่ะ ถ้าจะไปไหนต้องบอกเฟรมน่ะเข้าใจรึเปล่า"พูดอย่างกับเราเป็นเด็กๆ
"รู้แล้วๆ ไปแข่งได้แล้วไป"
"คร้าบ"จากนั้นนายเฟรมก็ลงแข่ง เขาเท่มากเลยน่ะเวลาเขาจริงจังเวลาเล่นสเก็ตบอร์ด 1ชั่วโมงผ่านไปรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาแล้วอยู่นี่นาคงไม่เป็นไรหรอก ไปแปปเดียว เฮ้อโล่งจัง แต่ก็เงียบเหมือนกันแฮะ น่ากลัว รีบๆกลับไปที่แสตนดีกว่า
"ลากกูมากนี่ทำไมว่ะ ถ้าเกิดมินอยู่แถมนี้ก็ซวยดิ"เสียงนายเฟรมนิ คุยกับใครกันน่ะ
"มินไม่มาแถวนี้หรอก อาจจะไปเดินเล่นก็ได้"คิมหรอใช่แน่ๆ
"เออมีไรว่ามา"
"เจ๋งนี่หว่า ไม่คิดว่ามึงจะจีบติด"เอ๊ะ หมายความว่าไงเนีย
"แน่นอนว่ะ เอามาดิ"ฉันชะโงกหน้าออกไปนิดนึงก็เห็นคิมยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เฟรม ฉันไม่เคยเห็นเฟรมในมุมนี้เลยเขาดูร้ายกาจ เจ้าเล่ห์ มากเลย นี่มันอะไรกันเนีย
"แล้วมึงจะเลิกยุ่งกับยัยนั่นตอนไหนกัน"ยัยนั่นหมายถึงเราสิน่ะ
"อีกสักนิดว่ะ ถ้าเกิดบอกเลิกตอนนี้เดี๋ยวยัยมินจะสงสัย"ฉันจริงๆด้วยสิน่ะ
"เออ มึงแม่งเพลย์บอยไม่เลิกน่ะมึง กูไม่น่าท้ามึงเลยว่ะ แม่งเสียตั้ง5000"ตามจีบฉันเพื่อเงินงั้นหรอเลว เลวมาก รู้สึกเจ็บที่อกข้างซ้ายจริงๆเลย แบบนี้สิน่ะ
"ช่วยไม่ได้ว่ะ ท้ากูเอง"
"หึ เก่งจังน่ะที่ทำให้ฉันเจ็บได้ขนาดนี้ นายเฟรม"ฉันเดินออกมาจากตรงนั้นเพราะทนไม่ไหวจริงๆ ฉันไม่น่าเชื่อเลยจริงๆผู้ชายมันก็เลวกันทุกคนนั่นแหละ
"มิน"ดูเฟรม กับคิมจะตกใจมากที่เห็นฉัน ตกใจงั้นหรอ ก็แน่สิกะจะให้ฉันเป็นยัยโง่ แต่ฉันดันรู้ความจริงซะก่อนหึ
"นั้นกูไปก่อนน่ะเว้ย โชคดีมึง"นายคิมรีบวิ่งออกไปทันทีที่บอกให้เพื่อนโชคดี แน่สิ ได้เงินดและทำให้ผุ้หญิงเจ็บโชคดีของนายแต่โชคร้ายของฉัน
"มินฟังเฟรมก่อนน่ะมันไม่ใช่..."
"มันไม่ใช่อ่ะไรหรอเฟรม ทำแบบนี้กับเราทำไม ทำให้เรารักเพื่อเงินแค่นั้นหน่ะหรอ ทำไมนายทำกับเราแบบนี้ ทำไมฮึก"ฉันทนไม่ไหวปล่อยให้น้ำใสๆในตาไหลออกมาแบบไม่อายคนตรงหน้าเลยสักนิด
"มิน มินฟังเราก่อนสิ มิน มินน!!"ฉันรีบวิ่งออกมาเพราะทนไม่ไหวที่จะเห็นหน้านายนั่นทำหน้าซะใจที่เห็นฉันร้องไห้แบบนี้ ฉันเกลียด เกลียดนายเฟรม เกลียดตัวเองที่หลงเชื่อนายนั่นมาตลอด และเกลียดที่เผลอใจไปรัก ทำไม ทำไมต้องมาเกิดเรื่องแบบนี้กับฉันกัน เจ็บเกินไป เจ็บมาก เหมือนโดนมีดแทงที่หัวใจหลายๆที ฉันคงไม่อยากเห็นหน้านายนั่นไปอีกนาน และไม่อยากเห็นตลอดไปด้วย