โปรยเสน่ห์ ให้เธอมารัก

ในที่สุดวันกีฬาสีที่มาถึง ตอนนี้ทุกคนกำลังเตรียมงานในวันกันวุ่นวายไปหมด

"เห้ มินสู้น่ะฉันเป็นกำลังใจให้"เกรซที่วิ่งมากับพี่วินวิ่งเข้ามาหาฉันพูดให้กำลังใจพร้อมกำมือชูขึ้น

"พี่เป็นกำลังใจให้น่ะมิน^^"พี่วินพูด

"ค่ะ ขอบใจน่ะเกรซขอบคุนค่ะพี่วิน"ฉันว่า

"ตัวเองไปซื้อไรกินกันเถอะน้าครับ"O-Oฉันเพิ่งเคยเห็นพี่วินอ้อนยัยเกรซแล้วแทนชื่อเกรซว่าตัวเองฉันนี่ อึ้งเลย

"พี่วินยัยมินยังอยู่ตรงนี้น่ะอายมั่งสิ"เกรซว่าแล้วตีแขนพี่วินไปทีหนึ่งแบบไม่แรงมาก

"อายทำไมน้องสาวไม่อายหรอกเนอะ"ยัยเกรซนี่หน้าแดงเลย

"ฉันว่าแกพาพี่วินไปหาไรกินเถอะ เห็นแบบนี้ฉันจะอ้วก"ฉันพูดเสร็จยัยเกรซก็พยักหน้ารับแต่พี่วินนี่สิ หันมาค้อนฉันเฉยเลย พี่บ้าฉันกำลังจะเดินไปทางสนามแบตมินตันก็ได้ยินเสียงคนคุ้นเคยเรียกซะก่อน

"มินนนนนน"นายเฟรมเรียกมาแต่ไกลแต่ตัวยังไม่ถึงเลย

"ว่าไงเฟรม"ฉันหันหลังกลับไปถามนายเฟรมที่วิ่งมายืนหยุดตรงหน้าหอบอย่างหมาเลยฉันว่าไม่แรงไปใช่ไหมก็เหมือนจริงๆนี่

"อ่ะนี่"นายวินยื่นสายรัดข้อมือสีขาวตัดกับสีม่วงมาให้ฉัน

"หืม สายรัดข้อมือเอามาให้ฉันทำไม"

"ตอนเธอแข่งจะได้ชนะไง จะได้นึกถึงฉันตลอดด้วย"O///Oพูดแบบนั้นทำให้ฉันหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเลย

"อื้อขอบใจน่ะนั้นเราไปก่อนน่ะ"ฉันหยิบสายรัดข้อมือมาใส่รู้สึกใจสั่นๆเต้นแรงมาก ฉันรอแสตนบายเพื่อจะลงแข่งแบตมินตันในทีมแรก จากนั้นจะเป็นช่วงบ่ายที่ฉันจะแข่งต่อ 

ตอนเย็น

แบตมินตันสีทีมของฉันชนะ และได้คะแนนให้่ายสีฉันมาด้วย และจะเสริมได้ว่าถ้าแข่งกีฬาสีเสร็จสีฉันอาจจะชนะก็ได้

"วันนี้มินเก่งมากเลยน่ะ สีเรานี่แพ้เลยอ่ะฮ่าๆๆ"นายเฟรมพูดขึ้นขณะนั่งกินติมกันหน้าโรงเรียน

"ขอบใจน่ะ^^"ฉันตอบกลับแล้วนั่งตักไอติมต่อฉันรู้สึกเขินๆน่ะเพราะวันนี้ฉันต้องให้คำตอบกับเฟรมว่าฉันรู้สึกยังไง"เอ่อเฟรม"

"หะๆว่าไงหรอ"แต่พอคิดๆดูฉันก็ไม่กล้าที่จะบอกนายเฟรมเลยรู้สึกหน้าร้อนๆอ่ะ

"ปะ..เปล่าหรอกไม่อะไร"ระหว่างนี้เราสองคนเลยเงียบไปแต่อยู่ๆเฟรมก็พูดขึ้น

"มินคำตอ..."เฟรมกำลังจะพูดต่พอได้ยินแบบนั้นฉันก็เลยพูดตัดไปก่อน

"เรารู้สึกหวั่นไหวกับนาย เอ่อนั่นเขาเรียกว่าชอบใช่ไหม"ฉันพูดแต่ไม่มองหน้านายเฟรมเอาแต่ก้มหน้าเขี่ยไอติมที่อยู่ในถ้วย

"จะ...จริงหรอ จริงน่ะเราชอบมินน่ะเป็นแฟนกับเราน่ะ"นายเฟรมยื่นหน้ามาทำให้ฉันต้องเงยหน้ามามองเขา ใกล้ไปใกล้ไปแล้วน่ะ

"อื้อ ตกลง-////-"

"เย้ ขอบใจน่ะมินขอบใจน่ะ"เอ๊ะ ดีใจเกินไปรึเปล่าเนียขอบใจทำไมกันฉันทำหน้าสงสัยเฟรมก็เลยชะงัก"เอ่อ เราหมายถึงขอบใจที่มินก็ชอบเราน่ะ เราดีใจมากเลยที่เธอคบกับเรา"O//O

"บ้า ดีใจเกินไปแล้ว เบาๆหน่อยสิคนหันมามองแล้วเห็นไหม"ฉันว่าแล้วตีแขนเขาไปเบาๆไม่แรงมาก เห็นเขาเป็นแบบนี้ก็น่ารักน่ะเนีย เหมือนเด็กได้ขนมเลยอ่ะ น่ารักจัง ฉันยิ้มให้กับความน่ารักของเขา แล้วเขาก็ยิ้มกลับมา

"อ่ะ เราป้อน"นายเฟรมยื่นช้อนที่ตักไอติมรสวนิลามาตรงปากฉัน ฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลยอ้าปากงับไป 

"อร่อยอ่ะ"ฉันไม่เคยกินรสอื่นเลยนอกจากสตอเบอร์รี่พอลองกินรสนี้ดูก็อร่อยไปอีกแบบน่ะเนีย

"ใช่ไหมล่ะ ป้อนเรามั่งดิ"นายเฟรมยื่นหน้ามาต้องหน้าฉันจมูกของเราสองคนเกือบจะชิดกันอยู่แล้วถ้าอีกนิดเขาก็จะจูบฉันเลยน่ะ

"อ่ะ "ฉันยื่นช้อนไปตรงปากเขาแล้วเขาก็งับช้อนฉันไปด้วยอ้าวแล้วงี้ฉันจะกินติมไงล่ะพอฉันกำลังจะอ้าปากก็ต้องตาโตขึ้นเพราะเมื่อกี้หน้าเรายังอยู่ใกล้กันเขาเลยยื่นมาใกล้กว่าเดิมจนทำให้ริมฝีปากของเราสองคนแตะกัน O - O นี่มันจูบเลยนี่ จูบแรกของฉันกับเขาไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันที่กำลังตกใจอยู่เลยไม่รู้ว่ามือของเขามารั้งท้ายทอยฉันตอนไหน แล้วตอนทีฉันกำลังจะอ้าปากลิ้นของเขาก็สอดมาในปากของฉันทำให้รสไอติมวนิลากับสตอเบอร์รี่ที่อยู่ในปากเขา เข้ามาในปากฉันด้วย ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยหลับตาลงปล่อยให้เขาทำไม ริมฝีปากเขานุ่ม และหวานสรของไอติม นานมากกว่าเขาจะผละริวฝีปากออก ฉันรู้สึกเหมือนโดนสูบวิญญาณออกจากร่างยังไงยังงั้นเลย ฉันหอบเอาอากาศเข้ามา

"เอ่อ เราขอโทษน่ะ ปากเธอน่าจูบ เราเลยเผลอไปแล้วนั่นก็จูบแรกของเราด้วย"ฉันไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะฉันก็ทั้งอายทั้งเขินทำอะไรไม่ถูกเลย

"ไม่เป็นไรหรอกเรากลับบ้านกันเถอะ"ฉันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นเพื่อจะเดินไปที่ลานจออดรถของโรงเรียนแต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะอยู่ๆนายเฟรมก็มาจับมือฉันแล้วลุกขึ้นยื่นเต็มความสูง

"เราขอขับน่ะ"

"นายขับเป็นหรอ"ฉันถามแบบงงๆเพราะไม่เคยเห็นนายเฟรมขับรถเลย

"เราขับเป็นสิ ขับเก่งด้วยน่ะ^^"

"อื้อ ก็ได้อ่ะกุญแจรถ"ฉันยื่นให้นายเฟรม แล้วเราก็เดินจับมือกันไปที่ลานจอดรถ วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันรู้สึกมีความสุขมากๆเลย ฉันคงรักนายเฟรมจริงๆสิน่ะ