รักหมดใจของคุณชายสุดหล่อ
-
เขียนโดย ลูกหมูตัวอ้วน
วันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.24 น.
11 ตอน
0 วิจารณ์
12.52K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 19.02 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) 4.1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อาหมอ..พายเป็นยังไงบ้างครับ"เขาเดินออกมาจากห้องทำงานและถามอาหมอด้วยความเป็นห่วงคนตัวเล็ก
"ไม่เป็นอะไรมาก..แต่ตอนดึกๆอาจจะมีไข้เพราะตากฝนเราก็คอยเช็ดตัวให้เธอด้วยล่ะและก็หมั่นล้างแผลด้วย งั้นอาไปก่อนนะ"อาหมออธิบายถึงอาการของเธอ
"ขอบคุณมากครับอาหมอ..เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
"อืม...ก็ดี"เขาก็เดินมาส่งอาหมอที่หน้าบ้าน
"แล้วดูแลเธอดีๆล่ะอย่าไปแกล้งเธอแบบนั้นตัวยิ่งเล็กๆอยู่"อาหมอพูดอย่างอารมณ์ดีและเดินออกไป หลังจากที่อาหมอกลับไปแล้วเขาก็เดินกลับเข้ามาในบ้านเพื่อมาดูแลคนตัวเล็กที่นอนอยู่ในบ้าน
"นอนหลับสบายเชียวนะยัยตัวแสบ"เขานั่งลงข้างๆร่างบางและลูบผมอย่างแผ่วเบาทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยกับเธอเหลือเกิน
"เจ้านายครับ..ผมว่าพาเธอไปพักผ่อนเถอะครับ แล้วจะให้เตรียมห้องใหม่ให้เธอไหมครับ"โยถามเจ้านายแบบยิ้มๆ
"ไม่ต้องฉันจะพายพักที่ห้องฉัน ทุกคนไปพักเถอะเดี๋ยวฉันดูแลเธอเอง ขอบใจมาก"เขาพูดกับทุกคนจบก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปข้างบนห้องทันทีทำให้ทุกคนมองหน้ากันอย่างรู้ทัน
"แล้วต้อบทำยังไงต่อเนี้ย ไข้ขึ้นแล้วด้วย"หลังจากที่เขาวางร่างบางลงบนเตียงเขาก็ยืนเกาหัวอย่างทำอะไรไม่ถูกเพราะตอนนี้ไข้ของเธอเริ่มขึ้นสูงแล้วตามที่อาหมอบอกทุกอย่างและเขาก็ไม่เคยดูแลใครมาก่อนด้วย
"เช็ดตัว...ใช่ต้องเช็ดตัว"เขาคิดได้อย่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันทีเพื่อหยิบอุปกรณ์มาเช็ดตัวให้เธอ
"ทำไมค่ะ...ทำไม พี่โซระถึงจำหนูพายไม่ได้พี่โซระใจร้าย"ในขณะที่เขากำลังจะเช็ดตัวให้เธอจู่ๆเธอก็พึมพำออกมาทำให้เขาถึงกลับสงสัยหนักกว่าเก่า
"หรือเธอจะเป็นยัยเต้าหู้จริงๆ"ตอนี้เขาก็เริ่มมั่นใจแล้วเธอคงเป็นเด็กสาวจอมโก๊ะคนนั้นแน่ๆเขาคิดได้ดังนั้นก็ระบายยิ้มเบาๆให้กับร่างบางที่กำลังหลับสนิทด้วยพิษไข้
"ฮือ..จะนอน"เธอพึมพำออกมาพร้อมยกมือเล็กปัดมือใหญ่ที่ค่อยๆบรรจงเชิญตัวให้เธอ
"นี้ขนาดหลับนะเนี้ย"เขาหัวเราะออกมาเบาๆ
จากนั้นเขาก็เดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาในตู้ดสื้อผ้าออกมาหวังจะเปลี่ยนให้เธอ
"เอาไงเขากันว่ะ"เขาค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเธออย่างยากลำบากเพราะต้องทนต่อความปรารถนาที่ค่อยๆเกิดขึ้นเมื่อเห็นผิวขาวๆของคนตัวเล็ก
"โอ๊ย....จะขาวไปไหนเนี้ย ยัยเต้าหู้เอ๊ย"เขาบ่นออกมาพร้อมหายใจติดขัด หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จก็ทำเอาเขานี้เหงื่อตกเลยทีเดียว
"แล้วจะทำยังไงเนี้ย...แข็งโป้กเชียว"เขาบ่นพร้อมก้มมองที่จุดยุทธศาสตร์และะตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวมากๆ
"รู้ถึงไหนอายถึงนั้นแน่...ต้องมาช่วยตัวเองแบบนี้"เขาบ่นพึมพำกับตนเองคอยดูเถอะยัยตัวแสบเขาจะทบทั้งต้นทบทั้งดอกเลยคอยดู
"ไม่เป็นอะไรมาก..แต่ตอนดึกๆอาจจะมีไข้เพราะตากฝนเราก็คอยเช็ดตัวให้เธอด้วยล่ะและก็หมั่นล้างแผลด้วย งั้นอาไปก่อนนะ"อาหมออธิบายถึงอาการของเธอ
"ขอบคุณมากครับอาหมอ..เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
"อืม...ก็ดี"เขาก็เดินมาส่งอาหมอที่หน้าบ้าน
"แล้วดูแลเธอดีๆล่ะอย่าไปแกล้งเธอแบบนั้นตัวยิ่งเล็กๆอยู่"อาหมอพูดอย่างอารมณ์ดีและเดินออกไป หลังจากที่อาหมอกลับไปแล้วเขาก็เดินกลับเข้ามาในบ้านเพื่อมาดูแลคนตัวเล็กที่นอนอยู่ในบ้าน
"นอนหลับสบายเชียวนะยัยตัวแสบ"เขานั่งลงข้างๆร่างบางและลูบผมอย่างแผ่วเบาทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นเคยกับเธอเหลือเกิน
"เจ้านายครับ..ผมว่าพาเธอไปพักผ่อนเถอะครับ แล้วจะให้เตรียมห้องใหม่ให้เธอไหมครับ"โยถามเจ้านายแบบยิ้มๆ
"ไม่ต้องฉันจะพายพักที่ห้องฉัน ทุกคนไปพักเถอะเดี๋ยวฉันดูแลเธอเอง ขอบใจมาก"เขาพูดกับทุกคนจบก็อุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปข้างบนห้องทันทีทำให้ทุกคนมองหน้ากันอย่างรู้ทัน
"แล้วต้อบทำยังไงต่อเนี้ย ไข้ขึ้นแล้วด้วย"หลังจากที่เขาวางร่างบางลงบนเตียงเขาก็ยืนเกาหัวอย่างทำอะไรไม่ถูกเพราะตอนนี้ไข้ของเธอเริ่มขึ้นสูงแล้วตามที่อาหมอบอกทุกอย่างและเขาก็ไม่เคยดูแลใครมาก่อนด้วย
"เช็ดตัว...ใช่ต้องเช็ดตัว"เขาคิดได้อย่างนั้นก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันทีเพื่อหยิบอุปกรณ์มาเช็ดตัวให้เธอ
"ทำไมค่ะ...ทำไม พี่โซระถึงจำหนูพายไม่ได้พี่โซระใจร้าย"ในขณะที่เขากำลังจะเช็ดตัวให้เธอจู่ๆเธอก็พึมพำออกมาทำให้เขาถึงกลับสงสัยหนักกว่าเก่า
"หรือเธอจะเป็นยัยเต้าหู้จริงๆ"ตอนี้เขาก็เริ่มมั่นใจแล้วเธอคงเป็นเด็กสาวจอมโก๊ะคนนั้นแน่ๆเขาคิดได้ดังนั้นก็ระบายยิ้มเบาๆให้กับร่างบางที่กำลังหลับสนิทด้วยพิษไข้
"ฮือ..จะนอน"เธอพึมพำออกมาพร้อมยกมือเล็กปัดมือใหญ่ที่ค่อยๆบรรจงเชิญตัวให้เธอ
"นี้ขนาดหลับนะเนี้ย"เขาหัวเราะออกมาเบาๆ
จากนั้นเขาก็เดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตของเขาในตู้ดสื้อผ้าออกมาหวังจะเปลี่ยนให้เธอ
"เอาไงเขากันว่ะ"เขาค่อยๆแกะกระดุมเสื้อเธออย่างยากลำบากเพราะต้องทนต่อความปรารถนาที่ค่อยๆเกิดขึ้นเมื่อเห็นผิวขาวๆของคนตัวเล็ก
"โอ๊ย....จะขาวไปไหนเนี้ย ยัยเต้าหู้เอ๊ย"เขาบ่นออกมาพร้อมหายใจติดขัด หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเสร็จก็ทำเอาเขานี้เหงื่อตกเลยทีเดียว
"แล้วจะทำยังไงเนี้ย...แข็งโป้กเชียว"เขาบ่นพร้อมก้มมองที่จุดยุทธศาสตร์และะตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวมากๆ
"รู้ถึงไหนอายถึงนั้นแน่...ต้องมาช่วยตัวเองแบบนี้"เขาบ่นพึมพำกับตนเองคอยดูเถอะยัยตัวแสบเขาจะทบทั้งต้นทบทั้งดอกเลยคอยดู
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ