รักหมดใจของคุณชายสุดหล่อ

เวลา6:35น.

"จิ๊บๆ...จิ็บ"เสียงนก ร้องเป็นสัญญาณว่าตอนนี้เช้าแล้วทำให้ร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นอย้างช้าๆและเหลือบมองมองเห็นคนตัวใหญ่ที่นอนหลับอยู่ข้างๆเตียงโดยที่มือยังมีผ้าเช็ดตัวอยู่ในมือทำให้เธอยิ้มอย่างมีความสุขเพราะอย่างน้อยเขาก็ยังห่วงเธอ

"ถึงพี่โซระจะจำพายไม่ได้แต่พายอยากบอกว่า...พายรักพี่นะ รักมานานแล้ว"เธอพูดกับร่างหนาเบาๆและหยิบผ้าห่มมาคลุมให้เขาและพยายามลุกจากเตียงเพื่อไปเข้าห้องอย่างยากลำบากแต่ก็ไม่อยากรบกวนคนตัวโตที่กำลังหลับอยู่

"หึ ยัยเต้าหู้เอ้ย"ที่จริงเขาตื่นตั้งนานแล้วล่ะแต่เขาแกล้งหลับไปอย่างนั้นจะได้รู้ว่าเธอทำอะไร แต่จู่ๆเขาก็นึกถึงคำพูดของโยบอดี้การ์ดคนสนิทขึ้นมา

'ทำไมเจ้านายไม่ลองเปิดใจให้เธอดูล่ะครับ..ผมว่าเธอเป็นคนดีมากเลยนะคับบางที่เธออาจจะทำให้เจ้านายรักไม่รู้ตัวก็ได้นะ'

"บางที..นายอาจจะพูดถูก"เขาพึมพำกับตัวเองยิ้มๆ

"โอ้ยยยยย"จู่ๆเสียงเล็กก็ดังขึ้นจากห้องน้ำทำให้เขารีบวิ่งเข้าไปดูด้วยความเป็นห่วงแต่พอเห็นสภาพเธอก็หลุดหัวเราะเลยทีเดียว

"ฮ่าๆลงไปนั่งทำอะไรที่พื้นเหล่า...ลุกขึ้นมาเร็ว"ยัยนี้โก๊ะเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย

"พายลุกได้พายลุกไปนานแล้ว ไม่นั่งให้คุณหัวเราะแบบนี้หรอก"เธอทำหน้ามุ่ยใส่

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย..มาฉันช่วย"เขายื่นมือไปให้เธอจับ

"ขอบคุณค่ะ"เธอยื่นมือไปจับมือหนา

"แล้วทำยังไงถึงลงไปนั่งที่พื้นเล่า...ยัยเต้าหู้"เขาเผลอเรียกชื่อที่เขาเคยเรียกเธอตอนเด็กๆ

"พายลื่นน่ะค่ะ...แล้วเมื้อกี้คุณเรียกพายว่าอะไรนะ"เธอได้ยินไม่ค่อนถนัดเลยหันไปถามเขาอีกที

"อ๋อไม่มีอะไร ฉันอยากกินเต้าหู้เฉยๆ"เขาแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

"แล้วคุณมาบอกอะไรพายล่ะ..คุณค่ะ มีแปรงสีฟันไหมพอดีพายหาไม่เจอ"เธอถามเขาอย่างใสซื่อ

"นี้เธอมองไม่เห็นจริงหรอ เป้นงูมันคงกัดเธอไม่ล่ะ ก็อยู่ในตู้กระจกตรงหน้าเธอไง ยัยซื่อบือ"เขาหยิบออกมาพร้อมยกขึ้นเคาะหน้าผากเธอไปทีหนึ่งเบาๆ

"แหะๆก็พายมองไม่เห็นนิ"เธอย่นหน้าใส่อย่างน่ารัก

"คุณออกไปได้แล้วพายจะอาบน้ำ"เธอดันเขาออกไปจากห้องน้ำ

"เธอจะอาบน้ำได้ยังไง..เดี๋ยวแผลก็เน่าพอดี"เขาหมุนตัวกลับมาคุยกับเธอ

"อ่าาา...ไม่อาบก็ได้งั้นพายจะแปรงฟันคุณออกไปได้แล้ว"

"ไม่ออก..ฉันก็จะแปรงเหมือนกัน"เขาเดินกลับมายืนที่หน้ากระจก

"งั้น..พายให้คุณแปรงก่อนเลย"เธอพูดพร้อมเตรีมหมุนตัวออกจากห้องน้ำแต่มือหนากลับดึงแขนเธอทำให้เธอเสียหลักไปซบที่อกแกร่งเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเขาเต็ม

"แต๊อั๋งฉันหรอ"เขาพูดด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทและทำท่าทีเขินอายแบบหญิงสาว

"บ้าใครอยากจะแต๊อั๋งคุณกัน"เธอตีไปที่อกเขาด้วยความเขินอาย

"นี้เจ็บนะตัวเล็กนิดเดียวแรงเยอะจริงๆ ไปแปรงฟันกันดีกว่า"เขายื่นแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันด้วยฝีมือเขาให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ"เธอกล่าวขอบคุณอย่างตั้งใจเพราะไม่อย่างมองหน้าหล่อๆของเขาที่เธอนั้นหลงรักมานานเพราะตอนนี้ใจเธอเต้นเร็วจนกลัวคนใกล้ๆจะได้ยิน และจู่ๆคนตัวโตก็นึกสนุกอย่างแกล้งเธอ เลยดีดแปรงสีฟันเผื่อให้มันกระเด็นใส่หน้าเธอ

"นี้คุณแปรงเบาๆหน่อยสิมันกระเด็นเข้าหน้าพายหมดแล้ว"เธอบ่นพร้อมยกมือขึ้นเช็ดหน้า

"นี้แน่!ฮ่าๆๆๆ"เขาสะบัดแปรงสีฟันในปากใส่หน้าเธออีกครั้งแล้วหัวเราะอย่างสะใจ

"นี้!พายไม่ยอมแพ้หรอก"เธอทำเช่นเดียวกับเขา

"สู้หรอ ตายแน่ยัยตัวแสบ"จากนั้นก็เกิดสงครามแปรงสีฟันขนาดย่อมๆขึ้นจนเวลาล่วงเลยไปเสียนาน