mental power พลังจิต

ยายของฉันบอกว่ายังมีคนที่มีพลังแบบเราเพียงแค่แต่ละคนมีพลังจิตที่แตกต่างออกไปฉันมีพลังที่เรียกว่า เทเลคิเนซิส.. พลังการเคลื่อนย้ายวัตถุต่างๆโดยใช้พลังแห่งจิต แต่ฉันไม่เหมือนคนอื่นฉันมีพลังในการทำร้ายล้างทุกอย่าง...ฉันต้องควบตุมจิตใจตนเอง ส่วนยายของฉันก็มีพลังจิตเหมือนกันยายฉันมีพลังที่เรียกว่า เอ็มพาธี.. เป็นการรับรู้ความรู้สึกของผู้อื่นเช่นความโศรกเศร้าความโกรษ ยายบอกว่าให้ใช้พลังอย่างถูกวิธีเพราะยังมีอีกหลายคนที่ยังทำได้แบบฉันฉันจะต้องระวังตัวเองไว้ห้ามใช้พลังซี้ซั้วเพราะมันจะเกิดผลร้ายกับฉัน
ฉันเดินขึ้นไปยังห้องเรียนโดยเอาหนังสือเก็บไว้ในกระเป๋าเพราะมันจะต้องมีคนชนฉันอีกแน่ๆฉันเดินผ่านสนามบาส(เพื่อแอบไปดูคนที่แอบชอบแหละ><)
"เรมี่ระวัง!!" 
"พลั่กกกก!!"
อยู่ดีๆลูกบาสเจ้ากรรมก็จะพุ่งมาทางฉันแต่ด้วยสัญชาตญาณฉันเอื้อมมือออกไปและใช้พลังทำให้ลูกบาสกระเด็นออกไปจนไปโดนหลังของเอวานและทุกคนก็มองฉันมาทางเดียว
"โอ้ยเจ็บ!!" เอวานร้องลั่น
ฉันพยามย่องและค่อยๆเดินหนีออกจากตรงนี้
"ยัยเรมี่!!" เอวานตะโกนเรียกชื่อฉันและวิ่งมาอย่างรวดเร็ว
มีหรือที่ฉันจะอยู่เฉย? วิ่งสิคะท่านผู้ชม ฉันวิ่งติดเกียร์หมาวิ่งจนกระโปรงถกขึ้นมาจนจะปิดหน้าเลยล่ะขอบคุณจริงๆที่ใส่กระโปรงยาวลากพื้นมา
"แฮกๆๆๆ" ฉันหอบแทบกินฉันหนีเอวานมาอยู่ในห้องน้ำหญิงพวกผู้หญิงทั้งหลายก็มองฉันด้วยสายตาที่ว่า 'อีนี่แต่งตัวอะไร' ทำไมน่ะเหรอ? ชุดของฉันเป็นเดรสกระโปรงยาวลายดอกไม้เต็มตัวผมถักเปียติดกิ๊ฟดอกไม้ แลป้าสุดๆ
"เฉิ่มจริงๆ" ชะนีนางหนึ่งพูด
"นี่ป้าปะเนี่ยป้าคะไปช่วยล้างห้องน้ำหน่อยนะคะเม๊นนนนเหม็น" จากนั้นทั้งกลุ่มนางก็หัวเราะเยาะฉัน
"วืดดดดดด!!"
เมื่ออารมณ์ของฉันเริ่มเกินขีดพลังมันก็จะทำงานทำให้เกิดลมขนาดย่อมๆเข้ามาในห้องน้ำ
"ลมมันมาจากไหนเนี่ย!" ชะนีอกตู้มเริ่มบ่น
"กรึก!...เพล้ง!!"
กระจกในห้องน้ำค่อยๆร้าวและแตกร่วงลงมาเต็มพื้น
"ปึง!ปังๆ!" ประตูห้องน้ำก็เปิดปิดอย่างแรงจนเสียงดัง
และกลุ่มชะนีนั้นก็วิ่งออกไป... พายุจึงสงบลง
ฉันพยามตั้งสติแต่ก็หลุดตลอดฉันเริ่มทำสมาธิและจูนพลังให้กลับเข้าที่
"ฟึ่บบบบบ!!"
ไฟในห้องน้ำดับลงทันที นั่นแหละค่ะการจูนพลังกลับนั้นฉันจำเป็นต้องยืมพลังงานจากบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้พลังของฉันมันกลับเข้าที่
ฉันทำตัวให้ปกติและกำลังก้าวออกจากห้องน้ำ
"แฮ่กๆๆ!!"
"ว้ายยย!!"
อยู่ดีๆเอสก็วิ่งเข้ามาหน้าห้องน้ำหญิงอย่างหอบ
"อยู่นี่นี่เอง!" เอสพูด
"อะ..อะไร?.." ฉันพูดติดๆขัดๆและใช่ฉันชอบเอสแหละ.. >///<
"เธอมีพลังใช่ไหม...." 
"ห้ะ?!" 
"ฉันถามเธอว่าเธอมีพลังใช่ไหม...." เอสค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
"พลังอะไร?" ฉันถามเอสกลับ
"ตอนที่เธอพลั่กลูกบาสนั่นล่ะ?" เอสถาม
"ลมมันพัดไปอ่ดิไม่เห็นหรอว่าลมตอนนั้นมันแรงน่ะ" ฉันตอบ
"อย่ามาโกหก!!" เอสตะโกนใส่และจับแขนฉันไว้
"วืดดดดด!!" ฉันใช้พลังทำให้เอสกระเด็นติดกำแพง
ฉิบหายล่ะ....
"นั่นไง...."
"ยะ...อย่าบอกใครได้ไหม!" ฉันใช้พลังทำให้เอสลุกขึ้นมาและยื่นเอสเข้ามาใกล้ฉัน
"นี่เธอฉันอ่านใจเธอออกอยู่แล้วนะ" เอสพูด
"อะ..อะไรนะ?" ฉันตอบกลับไป
"ฉันก็มีพลังจิตเหมือนเธอฉันสามารถอ่านใจคนได้" เอสตอบ
"ตึง!!" ฉันปล่อยเอสลงสู่พื้นทันที
"ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่เธอชอบฉันเธอกำลังตกใจมากที่มีคนรู้เรื่องของเธอแต่เธอไม่ต้องกลัวนะฉันไม่บอกเรื่องนี้กับใครหรอกฉันสัญญา" เอสชูนิ้วก้อยขึ้น
"นี่ฉันโตแล้วเก็บไปเถอะนิ้วก้อยนั่นน่ะ" ฉันพูดจบเอสก็หุบนิ้วก้อยลง
"เธออ่านใจคนได้ตั้งแต่เกิดเลยหรอ?" ฉันถาม
"อื้มตอนแรกฉันรู้สึกแปลกๆที่สามารถรับรู้ใจคนอื่นแต่ตอนนี้ฉันชินแล้ว" เอสพูด
"แต่เดี๋ยว!!" เอสพูดและชะงักไป
"เธอชอบฉันหรอ?"
"ห้ะ!!" ฉันตะลึง
"ฉันอ่านใจเธอออยู่!" เอสพูด
"บ้าเรอะ!แล้วเจอกัน" 
จากนั้นฉนก็รีบวิ่งออกไปในทันที... 
โปรดติดตามตอนต่อไป...