mental power พลังจิต
เขียนโดย 
นางฟ้าน้อยแสนสวย
วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 09.22 น.
แก้ไขเมื่อ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2558 11.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) เปลี่ยนแปลงตัวเอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอะไรกันเนี่ย? นี่เอสมีพลังจิตด้วยหรอแถมเป็นพลังจิตที่สามารถอ่านใจคนได้แสดงว่าเอสก็ต้องรู้อ่ะดิว่าเราชอบเขา กรี๊ดดดด อยากจะกรี๊ดให้ลั่นโลกสุดๆ ฉันจะแบกหน้าเอาไว้ที่ไหนเนี่ย
หลังเลิกเรียน...
เมื่่อโรงเรียนเลิกฉันรีบเก็บข้าวของและออกไปทางข้างหลังโรงเรียนอย่างรวดเร็ว
"ว่าไงครับคุณป้า ฮิ้ววว!!" อยู่ดีๆฉันก็ต้องมาเจอกับพวกกลุ่มหัวแมวกลุ่มหนึ่งซึ่งมันชอบแซวฉัน
"คุณป้ามาทำอะไรแถวนี้ครับเนี่ยยยย" ไออ้วนตัวหนึ่งพูด
"ฉันจะกลับบ้าน"
พูดจบฉันก็เดินไปทีประตูแต่มีไอหน้าปลาจวดมาบังประตูไว้
"อ๊ะๆๆๆ!กลับไปง่ายๆไม่ได้นะครับเพราะที่นี่ราคุม" ชายในกลุ่มอีกคนพูด
"คุมบ้านป้าแกดิถอยไปฉันจะกลับบ้าน!!" ฉันพลักไอหน้าปลาจวดออก
"นี่ยัย!!.."
"พลัก!"
ไอ้อ้วนเข้ามากระชากแขนฉันฉันจึงใช้พลังจิตสะบัดแขนมันจนมันล้มลงไปกับพื้น
"อะ...อะไรวะเนี่ย?" ไอ้อ้วนบ่นพึมพำ
พวกมันมองมาที่ฉัน...
"วืดดดดดดดดด!!" เมื่อลมพัดเข้ามาทำให้ผมที่ถักเปียของฉันหลุดกระจุยกระจายแผ่สยายสลวยสวยเก๋
จากนั้นฉันจึงเดินออกจากประตูทิ้งให้ไอ้กลุ่มพวกนั้นยืนเอ๋อไว้
ฉันเดินออกมาจากโรงเรียนแต่ยังไม่กลับบ้านฉันเดินมาที่ห้างสรรพสินค้าเดินดูของไปเรื่อยเปื่อยเมื่อฉันเดินผ่านกระจกและเห็นการแต่งตัวของตัวเองแทบอยากจะมุดหน้าหนี
ฉันเดินไปดูแผนกอาหารไปเดินดูไปเรื่อยๆเลยมีของติดไม้ติดมือมากพอสมควรและฉันก็เดินมาเรื่อยๆจนถึง..มุมเสื้อผ้าสตรี..
ฉันรีบตรงดิ่งเข้าไปทันทีและแล้ว! ฉันก็ไปสะดุดตาเดรสกระโปรงแขนยาวสีขาวสะอาดกระโปรงไม่ยาวไม่สั้นเกินไปแถมยังราคาไม่แพงมีหรือที่ฉันจะอยู่เฉย ซื้อสิคะ
ฉันหยิบชุดขึ้นมาและไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายตังค์ จากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านทันที...
เมื่อฉันเปิดประตูบ้านก็จะพบกับแม่ที่นอนหลับด้วยเครื่องช่วยหายใจและสายที่ระโยงระยาเต็มตัวแม่
"กลับมาแล้วหรอเรมี่่?" ยายพูด
"ค่ะคุณยายหนูซื้อขนมมาฝากด้วยค่ะ" พูดจบฉันก็หยิบถุงขนมมาโชว์คุณยาย
"หนูมีเรื่องกังวลใจอะไรรึเปล่า?" ยายฉันถามขึ้น เหอะๆ
"ก็เรื่องเรียนนั่นแหละค่ะช่วงนี้เรียนหนัก" ฉันพูดๆออกไป
"อย่าโกหกยายเลยเรมี่ยายรู้ยายรู้สึกถึงอารมณ์ของหนูนะ" ยายพูด
"หนูกำลังมีความรักใช่มั้ยล่ะหลานยายนี่โตเป็นสาวซะแล้วว"
ยาย! พลังของยายมันดีอย่างนี้นี่เอง
"แหะๆๆ" ฉันหัวแหะๆและเกาหัวก่อนที่จะหยิบจานกับช้อนมาใส่อาหารให้ยาย
"คงจะเป็นหนุ่มรอแน่เลยสินะพ่อหนุ่มคนนั้นน่ะ"
"พรวด!!!"
ฉันนี่แทบหกล้มเมื่อได้ยินยายพูดแบบนั้นแต่ฉันไม่ตอบคำถามยายฉันยิ้มให้ยายแล้วก็หยิบชุดที่อยู่ในถุงแล้วขึ้นไปที่ห้องทันที..
เช้าวันต่อมา...
ฉันเดินมาโรงเรียนพร้อมชุดตัวใหม่ฉันปล่อยผมใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวสว่างฉันเดิ่มดุ่มๆเข้าโรงเรียนไปอย่างรวดเร็ว
"เห้ยยัยนั่นใครวะ?" อดัมพูด
"สงสัยเด็กใหม่อ่ะมั้งโครตน่ารักเลย" เอาวานพูด
"ฉันว่าฉันยังสวยกว่าอีก" บิทนีย์พูด
ส่วนยัยเคที่ก็มองหน้าบิทนีย์แบบ...เอือมระอา
"หมับ!!"
"แว๊กกก!!"
เอสเข้ามาจับที่ไหล่ของฉันเอาซะฉันตกใจร้องไม่เป็นภาษา
"นั่งด้วยสิ!" เอสพูด
"อะ..เอาเลย..ตามบาย" ฉันตอบและเบือนหน้าไปยังสมุดอย่างรวดเร็ว
"วันนี้แต่งตัวสวยจังไม่เห็นเหมือนวันก่อนเลยป้าเรียกพี่มากๆ" เอสพูด
"ป๊อก!!!"
ฉันกำปากกาแตกทันทีเอสมองหน้าฉันและยิ้มแหยๆให้
"ฉันยังคุยกับเธอเรื่องเมื่อวานไม่จบเลยนะ"
"ระ...เรื่องพลังนั่นอะหรอ?คุยจบไปแล้วนี่เรียนเถอะ" ฉันพูดตัดบท
"ไม่ใช่ก็เรื่องที่เธอชอบฉันไง!"
"....." ฉันมองหน้าเอสอย่างกินจุดและก้มหน้าก้มตาเรียนต่อ
"นี่ฉันอ่านใจเธออยู่นะเธอกำลังเขินใช่ม้าาาาา" เอสพูดไปแล้วก็เอานิ้วมาจิ้มแก้มฉัน
"วืดดดดด!!"
ฉันในพลังจิตทำให้นิ้วของเอสออกห่างไปจากแก้มฉัน
"นี่ถึงฉันจะชอบนานฉันก็ชอบแค่ปลื้มๆเท่านั้นแหละย่ะ!" จากนั้นฉันจึงปล่อยนิ้วเอสออกไป
"แหมใจร้ายจังขอจิ้มแก้มก็ไม่ได้" จากนั้นเอสก็จะเอามือมาโอบเอวฉัน
"นี่ถ้านายไม่หยุดฉันอัดนายติดกำแพงแน่!" ฉันพูดออกไป
"นี่!สองคนนั้นคุยอะไรกันตั้งใจเรียนหน่อยสิ!" อาจารย์พูดขึ้นทำให้คนทั้งห้องหันมามองเราเป็นตาเดียว เขิลจุง >///<
โปรดติดตามตอนต่อไป...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
