mental power พลังจิต

เรมี่ Talk

จะมีใครรู้บ้างนะว่าพลังของฉันมันไม่ได้ดีอย่างที่ทุกคนคิดเลยเพราะไอ้พลังนี่แหละที่ทำให้แม่ของฉัน....

ย้อนไปเมื่อเรมี่ 9 ขวบ

"แม่คะวันนี้หนูวาดรูปแม่มาด้วยค่ะ"

"ไหนจ๊ะ?"

สาวน้อยตัวเล็กๆวิ่งเข้ามากอดแม่ของเธอและโชว์รูปที่เธอวาดภาพข้างในวาดด้วยสีน้ำที่มีหน้าของผู้หญิงที่ยิ้มอยู่ในภาพนั้นแม่ของเธออาจไม่ค่อยเหมือนตัวจริงเท่าไหร่แต่ก็สวยดี

"หนูวาดสวยมากๆเลยจ๊ะ" แม่หยิบภาพของเธอและกอดเธอไว้

"ที่รักจ๊ะผมกลับมาแล้ว..." พ่อกลับมาด้วยกลิ่นตัวที่เหม็นเหล้าคละคลุ้ง

"นี่คุณเมาอีกแล้วหรอคะ?!" แม่ของเด็กสาวโวยใหญ่

"ผมเมามันก็ไม่เห็นเกี่ยกับกับคุณเลย!!" พ่อของเด็กสาวพลักแม่ของเธอจนล้ม

"พ่อคะ.." เด็กสาวเข้าไปจับที่แขนของพ่อเธอแต่ด้วยความเมาพ่อของเธอจึง..

"เพี๊ยย!!" 

ตบเข้าไปที่หน้าของเรมี่....

"พะ..พ่อคะ.." เรมี่เริ่มร้องไห้เสียงดัง

"ระ...เรมี่!" พ่อของเธอเดินเข้ามาหาเธอ

"วืดดดดดดดดด!!"

"โครม!!"

พ่อของเธอถูกพลังของเรมี่กจนลอยขึ้นก่อนที่จะถูกเขวี้ยงไปโดนทีวีและข้าวของกระจัดกระจาย

"เรมี่!!" แม่ของเธอเรียกชื่อของเธอเพื่อเรียกสติของเรมี่กลับมาแต่เรมี่ก็ได้แต่ร้องไห้

"ฮืออออออ!!" 

จากนั้นก็มีลมเข้ามาในบ้านข้าวของทุกอย่างถูกพัดกระจุยกระจายแม้แต่โซฟาก็ยังถูกยกลอยขึ้น

"กรี๊ดดดดด!!" เรมี่กรี๊ดออกมาทำให้กระจกและหน้าต่างแตกกระจายส่วนแม่ของเธอนั้นก็ถูกโซฟาฟาดเข้าไปที่หัวจนหมดสติก่อนที่พายุในบ้านจะสงบลง

จากนั้นแม่ของฉันก็กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเพราะได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักตรงจุดสำคัญทำให้แม่ของฉันนอนอยู่กับเตียงไม่สามารถลุกขึ้นไปไหนได้ส่วนพ่อฉันก็หนีฉันกับแม่ไปฉันพยามควบคุมจิตใจตัวเองไม่ให้รู้สึกโกรธแต่มันทำให้ฉันเก็บกดมันหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ

"เฮ้อออออ" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อคิดถึงเรื่องในอดีต

ฉันนั่งลงใต้ต้นไม้หลังโรงเรียนเพราะที่นี่ไม่ค่อยมีคนมันเลยทำให้ฉันมีสมาธิมากขึ้น

"วืดดดดดดด!!"

ฉันลองใช้พลังจิตจัดการยกถังและอุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นมันเริ่มลอยขึ้นเหนือพื้น

"เห้ยแกว่าเราสวยปะวะ?"

"ฟึ่บบบบ!!" ฉันรีบวางของลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนกำลังเดินมา

"เราว่าหน้าตาเธออัปรีย์นะ" มีสาวสองคนเดินมาและเดินผ่านหน้าของฉันไป

"ฮู่วววว์" ฉันถอนหายใจก่อนที่จะลุกขึ้นและเดินออกไป

โปรดติดตามตอนต่อไป...