ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)

ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)
 
 
(ซีรี่ย์ธาตุดิน)
 
 
CHAPTER 7.
 
 
 
 
"พี่ดินแน่ใจเหรอว่าภีมเป็นนักฆ่าที่ส่งมาฆ่าพี่ในวันรับตำแหน่ง?"ไฟเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ เพราะดูจากรูปร่างของภีมแล้วไม่แน่จะเป็นนักฆ่าที่อันตรายรองจากแสงจันทร์...
 
 
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที เมื่อเผลอนึกถึงใครอีกคนที่เคยเป็นเพื่อนรักของเขา...
 
 
แสงจันทร์ นาคสุวรรณ...
 
 
เด็กหนุ่มที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน เขาเป็นที่สามารถเรียกรอยยิ้มได้จากคนรอบข้าง ร่าเริง เป็นที่รักของคนอื่น หนึ่งในนั้นก็มีเขารวมอยู่
 
 
แต่ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป... เมื่อแสงจันทร์หันหลังให้แสงสว่างแล้วเดินเข้าสู่ความมืดอย่างเต็มตัว แสงจันทร์เริ่มจับปืนและฆ่าคนอย่างเลือดเย็นด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ยอมบอกใคร และเขาก็ไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้คนอ่อนโยนอย่างแสงจันทร์แปรเปลี่ยนเป็นคนโหดเหี้บมและเยือกเย็น...
 
 
"คิดถึงแสงจันทร์อยู่หรือไง?"เสียงทุ้มของพี่ชายเอ่ยถามเสียงเรียบ เมื่อเห็นน้องชายเงียบไปนานเมื่อคิดอะไรอยู่ในใจ
 
 
"ผม...เปล่า..."ไฟตอบพี่ชายเสียงแผ่วพร้อมกับเบือนหนีเพื่อกลบซ่อนความรู้สึกบางอย่างไม่ให้พี่ชายได้เห็นมัน...
 
 
"ช่างเหอะ... แต่ที่แปลกคือแสงจันทร์มาบอกกับคมสันต์ว่าขอฝากเด็กนี่ไว้ที่ฉันก่อน"ดินเอ่ยบอกอีกครั้ง
 
 
"หืม? เดี๋ยวนะ...ภีมเป็นถึงนักฆ่าที่ทำงานไม่เคยพลาด เป็นนักฆ่าที่เลือดเย็นที่สุดในหมู่นักฆ่าเลยนะ ทำไมแสงจันทร์ต้องฝากภีมให้พี่ดูแลด้วยล่ะ? มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?"ไฟถามอย่างไม่เข้าใจ
 
 
'นายคิดจะทำอะไรกันแน่แสงจันทร์?'
 
 
"นายก็คิดเหมือนฉันสินะ...นี่แหละ สิ่งที่เราจะต้องตามหาว่าทำไมแสงจันทร์ถึงได้คิดฝากคนของตัวเองไว้ในมือศัตรู..."
 
 
ปัง! ปัง! ปัง!
 
 
ยังไม่ทันที่ดินจะพูดจบ เสียงปืนก็ดังขึ้นติดต่อกันสามนัด ทำให้ดินกับไฟรีบลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องในทันที
 
 
"เกิดอะไรขึ้น!?"ดินเอ่ยถามลูกน้องทันที ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเด็กหนุ่มร่างบางกำลังต่อสู้อยู่ชายชุดดำที่ปกปิดบังใบหน้าไว้
 
 
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับนาย!! พอได้ยินเสียงปืนก็รีบวิ่งออกมาดู แล้วก็เจอเด็กคนนั้นต่อสู้กับชายชุดดำอยู่ครับ!!"ลูกน้องคนหนึ่งรายงานพร้อมกับเล็งปืนไปทางร่างบางที่ยังต่อสู้กับชายชุดดำอย่างชำนาญ
 
 
ผัวะ! ผัวะ! ตุบ!!
 
 
โครมมม!!
 
 
ชายชุดดำที่มีรูปร่างสูงใหญ่ถูกคนร่างบางล้มลงอย่างง่ายดาย พร้อมกับมือบางที่ชักมีดปลายแหลมออกมาจากจี้คอแกร่งในทันที
 
 
"ใครเป็นคนส่งแกมา!?"เสียงหวานแหบห้าวเอ่ยถามเสียงต่ำ พร้อมกับกดมีดในมือลงที่คอแกร่ง
 
 
เน้นจุดตาย!!
 
 
"..."ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนใหญ่ ทำให้ร่างบางกระตุกยิ้มที่มุมปากในทันที
 
 
"ดี!! ไม่ต้องตอบก็ได้ เพราะผลลัพธ์มันมีเท่ากัน...หึหึ"เสียงหวานแหบห้าวเอ่ยออกมาอย่างเยือกเย็น พร้อมกับกดมีดปลายแหลมในมือที่คอแกร่งในทันที
 
 
"อึก!!"เสียงสะอึกดังขึ้น พร้อมกับร่างแกร่งที่เกร็งกระตุก ก่อนจะแน่นิ่งไปเมื่อหายลมใจเฮือกสุดท้ายหมดลง...
 
 
เลือดสีแดงสกที่หลั้งรินออกจากร่างแกร่งอาบย้อมพื้นหญ้าสีเขียวเป็นวงกลมกว้าง แต่ร่างบางที่นั่งคร่อมทับร่างไร้ลมหายใจยังคงจับจ้องมองคนใต้ร่างนิ่ง ก่อนมือบางจะเอื้อมไปดึงผ้าปิดปากออกเพื่อดูใบหน้าที่แท้จริงของร่างไร้ลมหายใจ...
 
 
"อา...ชักอยากจะจำตัวเองให้ได้แล้วสิ...พวกคุณพอจะรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?..."คำถามของร่างบางถูกถามขึ้นมา หลังจากที่ดึงผ้าปิดหน้าของคนใต้ร่างออกแล้ว
 
 
!!!
 
 
------------------------------
 
 
ผัวะ!!
 
 
"ทำงานประสาอะไรว่ะให้พลาด!! คนแค่คนเดียวพวกมึงยังกำจัดไม่ได้เลย!!"เสียงทุ้มตะวาดลั่น เมื่อลูกน้องที่เขาส่งให้ไปกำจัดคนๆ นั้นกลับทำงานพลาด!!
 
 
"ผมขอโทษครับนาย...แต่จะให้ทำยังไงได้ครับนาย ในเมื่อไอ้เด็กนั่นมันเข้าไปอยู่ในแก็งมาเฟียแล้ว"ลูกน้องคนเดิมเอ่ยบอกเจ้านายของตน
 
 
"อยู่ก็อยู่ไป!! เพราะงานนี้กูกำจัดมันสองคน!! แต่ต้องให้ไอ้เด็กเวรนั่นตายก่อน!!"
 
 
"แล้วคุณปฐพีล่ะครับ?"
 
 
"กูกำจัดแน่!! แต่กูขอล้างแค้นไอ้เด็กเวรนั่นก่อน!! ส่งคนให้ไปอยู่ในนั้นแล้วกำจัดมันทิ้งซะ!!"
 
 
"ครับนาย!!"
 
 
 
 
TBC.