ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)

ล่ารักมาเฟีย (ซีรี่ย์ 4ธาตุ)

 

 

(ซีรี่ย์ธาตุดิน)

 

 

CHAPTER 7.

 

 

 

 

"พี่ดินแน่ใจเหรอว่าภีมเป็นนักฆ่าที่ส่งมาฆ่าพี่ในวันรับตำแหน่ง?"ไฟเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจ เพราะดูจากรูปร่างของภีมแล้วไม่แน่จะเป็นนักฆ่าที่อันตรายรองจากแสงจันทร์...

 

 

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที เมื่อเผลอนึกถึงใครอีกคนที่เคยเป็นเพื่อนรักของเขา...

 

 

แสงจันทร์ นาคสุวรรณ...

 

 

เด็กหนุ่มที่มีรอยยิ้มอ่อนโยน เขาเป็นที่สามารถเรียกรอยยิ้มได้จากคนรอบข้าง ร่าเริง เป็นที่รักของคนอื่น หนึ่งในนั้นก็มีเขารวมอยู่

 

 

แต่ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป... เมื่อแสงจันทร์หันหลังให้แสงสว่างแล้วเดินเข้าสู่ความมืดอย่างเต็มตัว แสงจันทร์เริ่มจับปืนและฆ่าคนอย่างเลือดเย็นด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ยอมบอกใคร และเขาก็ไม่เข้าใจว่าอะไรที่ทำให้คนอ่อนโยนอย่างแสงจันทร์แปรเปลี่ยนเป็นคนโหดเหี้บมและเยือกเย็น...

 

 

"คิดถึงแสงจันทร์อยู่หรือไง?"เสียงทุ้มของพี่ชายเอ่ยถามเสียงเรียบ เมื่อเห็นน้องชายเงียบไปนานเมื่อคิดอะไรอยู่ในใจ

 

 

"ผม...เปล่า..."ไฟตอบพี่ชายเสียงแผ่วพร้อมกับเบือนหนีเพื่อกลบซ่อนความรู้สึกบางอย่างไม่ให้พี่ชายได้เห็นมัน...

 

 

"ช่างเหอะ... แต่ที่แปลกคือแสงจันทร์มาบอกกับคมสันต์ว่าขอฝากเด็กนี่ไว้ที่ฉันก่อน"ดินเอ่ยบอกอีกครั้ง

 

 

"หืม? เดี๋ยวนะ...ภีมเป็นถึงนักฆ่าที่ทำงานไม่เคยพลาด เป็นนักฆ่าที่เลือดเย็นที่สุดในหมู่นักฆ่าเลยนะ ทำไมแสงจันทร์ต้องฝากภีมให้พี่ดูแลด้วยล่ะ? มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?"ไฟถามอย่างไม่เข้าใจ

 

 

'นายคิดจะทำอะไรกันแน่แสงจันทร์?'

 

 

"นายก็คิดเหมือนฉันสินะ...นี่แหละ สิ่งที่เราจะต้องตามหาว่าทำไมแสงจันทร์ถึงได้คิดฝากคนของตัวเองไว้ในมือศัตรู..."

 

 

ปัง! ปัง! ปัง!

 

 

ยังไม่ทันที่ดินจะพูดจบ เสียงปืนก็ดังขึ้นติดต่อกันสามนัด ทำให้ดินกับไฟรีบลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องในทันที

 

 

"เกิดอะไรขึ้น!?"ดินเอ่ยถามลูกน้องทันที ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเด็กหนุ่มร่างบางกำลังต่อสู้อยู่ชายชุดดำที่ปกปิดบังใบหน้าไว้

 

 

"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับนาย!! พอได้ยินเสียงปืนก็รีบวิ่งออกมาดู แล้วก็เจอเด็กคนนั้นต่อสู้กับชายชุดดำอยู่ครับ!!"ลูกน้องคนหนึ่งรายงานพร้อมกับเล็งปืนไปทางร่างบางที่ยังต่อสู้กับชายชุดดำอย่างชำนาญ

 

 

ผัวะ! ผัวะ! ตุบ!!

 

 

โครมมม!!

 

 

ชายชุดดำที่มีรูปร่างสูงใหญ่ถูกคนร่างบางล้มลงอย่างง่ายดาย พร้อมกับมือบางที่ชักมีดปลายแหลมออกมาจากจี้คอแกร่งในทันที

 

 

"ใครเป็นคนส่งแกมา!?"เสียงหวานแหบห้าวเอ่ยถามเสียงต่ำ พร้อมกับกดมีดในมือลงที่คอแกร่ง

 

 

เน้นจุดตาย!!

 

 

"..."ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนใหญ่ ทำให้ร่างบางกระตุกยิ้มที่มุมปากในทันที

 

 

"ดี!! ไม่ต้องตอบก็ได้ เพราะผลลัพธ์มันมีเท่ากัน...หึหึ"เสียงหวานแหบห้าวเอ่ยออกมาอย่างเยือกเย็น พร้อมกับกดมีดปลายแหลมในมือที่คอแกร่งในทันที

 

 

"อึก!!"เสียงสะอึกดังขึ้น พร้อมกับร่างแกร่งที่เกร็งกระตุก ก่อนจะแน่นิ่งไปเมื่อหายลมใจเฮือกสุดท้ายหมดลง...

 

 

เลือดสีแดงสกที่หลั้งรินออกจากร่างแกร่งอาบย้อมพื้นหญ้าสีเขียวเป็นวงกลมกว้าง แต่ร่างบางที่นั่งคร่อมทับร่างไร้ลมหายใจยังคงจับจ้องมองคนใต้ร่างนิ่ง ก่อนมือบางจะเอื้อมไปดึงผ้าปิดปากออกเพื่อดูใบหน้าที่แท้จริงของร่างไร้ลมหายใจ...

 

 

"อา...ชักอยากจะจำตัวเองให้ได้แล้วสิ...พวกคุณพอจะรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?..."คำถามของร่างบางถูกถามขึ้นมา หลังจากที่ดึงผ้าปิดหน้าของคนใต้ร่างออกแล้ว

 

 

!!!

 

 

------------------------------

 

 

ผัวะ!!

 

 

"ทำงานประสาอะไรว่ะให้พลาด!! คนแค่คนเดียวพวกมึงยังกำจัดไม่ได้เลย!!"เสียงทุ้มตะวาดลั่น เมื่อลูกน้องที่เขาส่งให้ไปกำจัดคนๆ นั้นกลับทำงานพลาด!!

 

 

"ผมขอโทษครับนาย...แต่จะให้ทำยังไงได้ครับนาย ในเมื่อไอ้เด็กนั่นมันเข้าไปอยู่ในแก็งมาเฟียแล้ว"ลูกน้องคนเดิมเอ่ยบอกเจ้านายของตน

 

 

"อยู่ก็อยู่ไป!! เพราะงานนี้กูกำจัดมันสองคน!! แต่ต้องให้ไอ้เด็กเวรนั่นตายก่อน!!"

 

 

"แล้วคุณปฐพีล่ะครับ?"

 

 

"กูกำจัดแน่!! แต่กูขอล้างแค้นไอ้เด็กเวรนั่นก่อน!! ส่งคนให้ไปอยู่ในนั้นแล้วกำจัดมันทิ้งซะ!!"

 

 

"ครับนาย!!"

 

 

 

 

TBC.

 

 

 

 

---