ชายบำเรอ

9.7

เขียนโดย nightshadow

วันที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 10.46 น.

  26 บท
  4 วิจารณ์
  28.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.42 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

14) อยู่เคียงข้างเธอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"ฮึก...เธอได้ยินแล้วใช่ไหมยศ ในที่สุดสิ่งที่ฉันสงสัยมันก็เป็นจริงจนได้"
เพชรลดาเอ่ยด้วยน้ำตานองหน้า แล้วโผเข้ากอดยศใบหน้าซบอยู่กับอกของชายหนุ่ม  ยศโอบกอดหญิงสาวนิ่ง พลางเอ่ยปลอบประโลม
"อยากจะร้องไห้ ก็ร้องซะให้พอเลยนะครับคุณลดา ไอ้ยศจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง ระบายความอัดอั้นออกมาให้หมดนะครับ"
ยศยืนเป็นที่พึ่งให้แก่เพชรลดาอยู่นานพอสมควรกว่าที่เธอจะหยุดร้อง และแม้ว่าจะหยุดร้องไห้แล้ว แต่นัยตาก็ยังมีรอยแดงและรอยน้ำตาเปียกชื้นอยู่ ยศเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน
"ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ ความจริงฉันรู้มาตลอดนะว่าท่านหญิงมาริสาต้องการจะแย่งท่านชายไปจากฉัน เธอเกลียดฉันเอามากๆ แต่ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะยศ ถึงท่านหญิงมาริสาจะคิดยังไงแต่ มันจะไม่มีความหมายอะไรเลยถ้าท่านชายไม่เล่นด้วย และฉันก็เชื่อใจท่านชายมาตลอด แต่ไม่นึกว่าคนรักที่ฉันเชื่อใจ จะทำร้ายกันได้อย่างเจ็บปวด ฉันไม่เหลือใครแล้วยศ"
"ทำไมจะไม่เหลือใครล่ะครับ?.. ไอ้ยศไงล่ะครับ คุณยังมีไอ้ยศคนนี้อยู่นะครับ ถ้าคุณไม่รังเกียจผมจะอยู่เคียงข้างคุณเพชรลดาเองครับ" ยศเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือของหญิงสาวไว้
"ขอบใจนะยศ" เพชรลดายิ้มทั้งน้ำตาเอ่ยขอบคุณชายหนุ่มด้วยความซึ้งใจ
"ฉันไม่อยากอยู่บ้านเลยน่ะยศ ฉันอยากจะไปที่ไหนก็ได้ให้จิตใจมันสงบลง"
"อืม... งั้นผมว่า เราไปทำบุญที่วัดกันดีไหมครับ? ทำบุญแล้วจิตใจจะได้สบายขึ้น"
"อื้ม! เอางั้นก็ได้ ฉันเองก็ชอบทำบุญอยู่บ่อยๆด้วยเหมือนกัน งั้นเธอไปเป็นเพื่อนฉันนะยศ"
และทั้งสองก็มาทำบุญถวายสังฆทานที่วัด หลังจากถวายสังฆทานหลวงตาที่วัดก็เอ่ยกับทั้งสองว่า
"คนเราต่างมีกรรมเป็นของตนเองนะโยม การที่ได้เกิดมาพบกันอีกเกิดจากแรงกรรมที่มีต่อกันมา เจ้ากรรมนายเวรเขาอาฆาต หมั่นทำบุญกรวดน้ำแผ่เมตตาอุทิศส่วนบุญให้เจ้ากรรมนายเวรบ่อยๆ เคราะห์กรรมจากหนักจะได้กลายเป็นเบา"    ทั้งสองรับฟังพร้อมมองหน้ากัน แล้วหันไปตอบรับกับหลวงตาท่านนั้น 
"เจ้าค่ะหลวงตา หนูจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรบ่อยๆ"
"ผมด้วยขอรับ ชาติที่แล้วคงเป็นเพราะผมทำกรรมเอาไว้ ชายนี้ถึงต้องตกต่ำทุกข์ทรมาน ผมจะหมั่นทำความดีบ่อยๆครับ"  แล้วทั้งสองก็กราบลาหลวงตาแล้วออกจากวัดไป
"เธอเคยไปเที่ยวสวนสนุกมั้ยยศ?"    "ไม่เคยหรอกครับ เด็กสถานสงเคราะห์อย่างผมจะไปเคยได้ไงล่ะครับ"
"งั้นวันนี้เธอไปเที่ยวสวนสนุกกับฉันนะยศ ฉันยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้น่ะ"
แล้วทั้งสองก็พากันไปนั่งเครื่องเล่นต่างๆในสวนสนุกด้วยกันอย่างสนุกสนาน และจากนี้ไปกำลังจะเป็นจุดเริ่มต้นของสายใยความรักต่างชนชั้นระหว่างคนทั้งสอง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา