ชายบำเรอ

"ฮ่าๆๆ... ต่ออีกรอบมั้ยยศ"    เพชรลดาหัวเราะขันชายหนุ่ม เธอพาเขาขึ้นรถไฟเหาะตีลังกาเป็นครั้งแรกในชีวิต ปรากฏว่ายศขึ้นไปแค่รอบเดียว ก็ส่งเสียงร้องลั่น ร่ำร้องจะลง  "ม..ไม่เอาแล้วครับ คุณลดา พอเถอะนะครับ ผมไม่ไหวแล้ว" ยศรีบระล่ำระลักบอก ชายหนุ่มเปลี่ยนคำเรียกขานชื่อของเธอจากคุณเพชรลดา เป็นแค่คุณลดา ตามที่หญิงสาวต้องการ

"ฮ่าๆๆ ก็ได้ๆ เธอนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ ทำเป็นพูดซะดิบดีว่าจะอยู่เคียงข้างฉัน เจอแค่รถไฟเหาะตีลังกาก็หมดท่าซะแล้ว แล้วฉันจะพึ่งเธอได้เหรอฮะ?"

"โธ่ คุณลดาครับ ไอ้ยศยินดีเป็นที่พึ่งให้คุณทุกอย่างเลย แต่เรื่องนี้ขอเถอะนะครับ ครั้งเีดียวเข็ดยันตาย"

แต่ในขณะนั้นเสียงมือถือในกระเป๋าของเพชรลดาก็ดังขึ้น "หืม?... เบอร์ท่านชายนี่นา หญิงสาวกดตอบรับ "สวัสดีเพคะ"   แต่ปรากฏว่าเสียงที่ดังมาจากปลายสายกลับไม่ใช่เสียงชายหนุ่มเจ้าของเบอร์ แต่กลับเป็นท่านหญิงมาริสาเอ่ยขึ้นว่า   "หวัดดีนะ เพชรลดา ที่โทรมาเนี่ยเพราะ ท่านชายทินกรเขามีเรื่องจะพูดกับเธอเรื่องของฉันกับเขาน่ะ ก็เลยให้ฉันโทรฯมาหาเธอ จะได้คุยกันให้มันจบๆกันไป เราจะรอเธออยู่ที่ห้องของฉัน แค่นี้ล่ะ.."   

"มีอะไรเหรอครับ คุณลดาื?" ยศเอ่ยถามขึ้้นเมื่อสังเกตุสีหน้าของหญิงสาวไม่สู้ดีนัก

"ท่านหญิงมาริสาโทรมาบอกฉันว่า ท่านชายอยากจะคุยเรื่องของฉันให้จบน่ะ" "เฮ่อ... ดูเหมือนว่าฉันกับเขาจะต้องจบกันแค่นี้แล้วสินะ"

"แล้วคุณลดาจะเอายังไงดีล่ะครับ? จะอยู่ที่นี่ก่อนหรือจะไปคุย เอาที่คุณลดาสบายใจเลยครับ"     "จะช้าจะเร็วมันก็ต้องจบอยู่ดี ไม่เป็นไรหรอกยศ" เธอกล่าวพร้อมกับเอามือไปจับมือยศเอาไว้ แล้วเอ่ยกับชายหนุ่ม

"อยู่กับฉันนะยศ ...ลองท่านหญิงมาริสาเป็นฝ่ายโทรมาแบบนี้ ต้องไม่มีเรื่องดีรอฉันอยู่แน่ ฉันอยากให้เธออยู่เป็นเพื่อนฉันให้ผเชิญกับความจริงที่อาจทำให้เจ็บปวดด้วยนะ"                 "ครับ ไม่ต้องกลัวนะครับคุณลดา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นผมจะอยู่เคียงข้างคุณเอง" ยศบีบมือหญิงสาวเบาๆเพื่อเป็นการยืนยัน

ในขณะที่ภายในห้องของท่านหญิงมาริสา เธอได้เอ่ยปากชักชวนให้ท่านชายทินกร มาคุยกันเพื่อวางแผนเรื่องของเพชรลดา และก็ฉวยโอกาสแอบใช้มือถือของชายหนุ่มโทรนัดเพชรลดาโดยที่ชายหนุ่มไม่รู้เรื่อง และหลังจากนั้น...

ท่านหญิงมาริสาโอบกอดท่านชายทินกรจากด้านหลัง ชายหนุ่มชะงัก

"นี่ มันอะไรกันครับ หญิงสา?"

"ท่านชายเพคะ... ได้โปรดช่วยฟังหญิงก่อน ...หญิงรักท่านชายนะเพคะ? หญิงขอโทษที่เคยทำเรื่องน่าอายกับท่านชายลงไป แต่หญิงทำไปเพราะหญิงรักท่านชายนะเพคะ และตอนนี้หญิงรู้ดีว่าไม่ว่ายังไง คนที่ท่านชายรักก็มีเพียงลดาคนเดียว ที่หญิงยอมช่วยท่านชายก็เพราะอยากทำเพื่อท่านชาย เดี๋ยวท่านชายก็ต้องกลับไปคืนดีกับลดา แต่ตอนนี้... หญิงต้องการอยากให้ท่านชายมอบความสุขกับหญิงสักครั้งนะเพคะ หญิงไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ หญิงอยากจะเก็บท่านชายไว้ในความทรงจำของหญิง"

"ไม่ได้หรอกครับ หญิงรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรออกมา ถ้าลดารู้เรื่องนี้เข้าจะทำยังไง?"

"ไม่ๆ ไม่หรอกเพคะ หญิงสัญญาว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ ลดาจะไม่รู้เรื่องนี้แน่นอนเพคะ ท่านชาย... ได้โปรดเถอะเพคะ หญิงรู้ดีว่าตัวเองควรอยู่ตรงไหน

ช่วยหญิงสักครั้งได้ไหมเพคะ? นึกว่าเห็นใจผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากมีความสุขกับผู้ชายที่ตัวเองรักสักครั้ง... นะเพคะ?

ท่านชายทินกรใจอ่อนนึกสงสารหญิงสาวตรงหน้า และเพราะคิดว่าเป็นการตอบแทนที่เธอจะช่วยให้เขาได้คืนดีกับเพชรลดา จึงยอมมีสัมพันธ์สวาทกับเธอด้วยเพราะคิดว่าทุกอย่างมันจะเป็นความลับ แต่แล้วก็มีเสียงเคาะประตูและเพราะประตูห้องไม่ได้ถูกปิดสนิทแค่แง้มไว้ หลังจากเสียงเคาะประตูก็ถูกเปิด    เพชรลดากับยศเปิดเข้ามาเห็นภาพที่ท่านชายทินกรกำลังร่วมรักอยู่กับท่านหญิงมาริสา ท่านชายมองผู้มาเยือนด้วยความตกใจ

"ลดา...ฟังผมก่อนนะ เรื่องนี้ผมอธิบายได้"

"ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรหรอกเพคะท่านชาย ท่่านชายเพคะ...เราเลิกกันเถอะเพคะ เรื่องของเรามันจบลงแล้ว

"ล..ลดา ฟังผมก่อนนะ เรื่องผมกับหญิงสาเป็นแค่ความสัมพันธ์ทางกายกันเท่านั้น แต่คนที่อยู่ในใจผม คนที่ผมรักคือคุณนะ ลดา..

"เหรอเพคะ? แล้วถ้าลดาจะมีความสัมพันธ์กับชายอื่นโดยอ้างว่ามันเป็นเพียงความสัมพันธ์ทางกาย แต่ใจของลดารักท่านชาย ท่านชายจะยอมหรือเปล่าเพคะ?     พอเถอะเพคะ ความสัมพันธ์ของเรามันไม่มีวันกลับเป็นเหมือนเดิมได้อีกแล้ว"    "พาฉันไปทียศ" เพชรลดาหันไปเอ่ยกับยศที่โอบประคองหญิงสาวเอาไว้ ทั้งสองพากันเดินออกไปจากห้อง

"นี่อาจเป็นแผนของท่านหญิงมาริสาที่โทรตามให้คุณลดามาเห็นภาพนี้ก็ได้นะครับ" ยศเอ่ยขึ้นขณะเดินลงบันไดมา

"ฉันรู้ยศ! แต่ก็อย่างที่ฉันเคยบอกนั่นแหละ ว่าของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกนะยศ ก็จริงที่มันเป็นแผนของท่านหญิงมาริสาแต่ที่สำคัญ ตัวท่านชายเองต่างหาก เขาไม่มีทั้งความเชื่อใจในตัวฉัน และไม่มีความซื่อสัตย์กับฉัน     เพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เรื่องของฉันกับเขาควรสิ้นสุดลงเสียที