Normal love ความรักธรรมดาของสาวโลกสวย >_<

บทที่ 6

เบลซ

                เบลซงั้นเหรอ...

                เขาคงไม่ได้ชอบฉันจริง ๆ หรอก  คิดดูยังไง เขาก็ไม่น่าจะชอบฉันได้ เราไม่เคยคุยกัน ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยมีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเขามาก่อน ที่สำคัญ เราเพิ่งเจอกันวันนี้!

                บางทีเขาอาจจะเมาก็ได้ -_-

                เพราะตอนที่เขามาขอฉันเต้นรำด้วยมันดูแปลก ๆ ทั้งรอยยิ้มและสีหน้า มันเหมือนคนเมา อีกอย่าง ตอนที่ฉันตอบตกลง เพื่อนของเบลซก็ส่งเสียงเฮสนั่น เหมือนเขาถูกเพื่อน ๆ ท้าให้มาขอฉันเต้นด้วยมากกว่า

                ไม่หรอก เขาไม่ได้ชอบฉัน

                และฉันก็ไม่ชอบเขาด้วยเช่นกัน

                เวลาผ่านไปจนงานใกล้จบ อาจารย์เปิดเพลงแดนซ์มันส์ ๆ ให้นักเรียนได้คลายเครียด ในขณะที่ฉันกำลังจะลุกไปเต้นกับเพื่อน จู่ ๆ ไปป์ก็เรียกฉันให้ไปหา เขาบอกว่า

                ‘มานี่หน่อยสิ อยากถ่ายรูปด้วย’

                หึ! คิดเหรอว่าฉันจะปฏิเสธ

                เท่านี้ก็ดูออกแล้วว่ายังลืมฉันไม่ได้ และฉันก็มีแผนที่จะปั่นหัวเขาเล่นโดยการทำเป็นลืมเขาไม่ได้เช่นกัน ทำให้เขารักฉันใหม่อีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นก็ทิ้งเขายังไงล่ะ!!

                ฉันไปนั่งข้าง ๆ ไปป์แล้วถ่ายรูปคู่กับเขา เพื่อน ๆ ของไปป์ในโต๊ะก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ฉันอ่านสีหน้าของพวกเขาออก พวกเขากำลังด่าไปป์ในใจอยู่

                ‘มีเมียคนปัจจุบัน แต่ยังอ่อยเมียเก่าอยู่’

               ‘โคตรแย่เลยว่ะ สงสารเมียใหม่มันชิบหาย’

                หมอนี่ก็เป็นแบบนี้แหละ ฉันรู้จักเขาดี

                “ถ่ายรูปทำไมวะ? ยังไงก็เอาลงเฟสไม่ได้นี่?” ฉันถามหลังจากถ่ายกับเขาไปสามสี่รูป

                “เก็บไว้ดูเฉย ๆ เป็นที่ระลึกไง ^^” อยากเอาเรื่องนี้ไปบอกน้องหยกแฟนคนปัจจุบันของหมอนี่ชะมัด เธอจะได้ตาสว่างสักที คนเลวอย่างหมอนี่ไม่คู่ควรกับคนดี ๆ ที่ไร้เดียงสาอย่างน้องหยกเลยสักนิด!

                เพื่อน ๆ ต่างก็ตามตัวฉันให้ไปสนุกด้วยกัน แต่ไปป์ไม่ยอมให้ไป ทำตัวแบบนี้อีกแล้ว ชอบกีดกันไม่ให้ฉันอยู่กับเพื่อนอยู่เรื่อย เป็นจ้าวชีวิตหรือไง? มีสิทธิ์อะไรมาห้าม?

                “ฉันจะกลับโต๊ะแล้วนะ” ฉันบอกพลางลุกขึ้น แต่ถูกหมอนั่นจับแขนไว้ซะก่อน

                “ไม่ต้องไป เดี๋ยวเธอก็ไปเต้นท่าทุเรศ ๆ อีก”

                หา? -_-

                “เพลงโจ๊ะ ๆ แบบนี้ ขืนเธอไปอยู่กับเพื่อนต้องเต้นท่าอุบาทว์ ๆ เหมือนวันงานกีฬาสีอีกแน่”

                “แล้วทำไม? -_-”

                “ฉันไม่ชอบ”

                ไม่ชอบก็อย่ามองสิวะ!! นี่มันเรื่องของฉัน!!! -O-

                “หลังจากที่เธอเลิกกับฉัน ฉันใช้เวลากว่า 5 เดือนก็ยังไม่ลืมเธอ จนกระทั่งวันงานกีฬาสี ฉันลืมเธอได้เลยล่ะ”

                นายแน่ใจเหรอว่าไม่หลืม?

                ช่วงเวลาระหว่าง 5 เดือนนี้ เขาพาสาวหุ่นดีไปเที่ยวปายที่แม่ฮ่องสอนด้วยกัน เผลอ ๆ มีอะไรกันแล้วด้วยซ้ำ หมอนี่รวมทั้งยัยชะนีนั่นต่างก็เงี่ย-พอ ๆ กัน พอไปกับยัยเด็กนั่นได้ไม่นาน กลับมาก็จีบน้องหยก ได้ข่าวมาว่าแย่งน้องหยกจากเพื่อนร่วมห้องด้วยนี่ แบบนี้เรียกยังไม่ลืมเหรอ?

                ถ้าไม่ลืมเเล้วจะมีคนอื่นทำไม?

                ตอแหลว่ะ

                “ตลอดเวลาที่ฉันคบกับนาย ฉันโคตรอึดอึด อยู่กับนายเมื่อไหร่ต้องทำตัวให้เป็นผู้หญิงอย่างที่นายชอบ พอนายเห็นตัวตนที่แท้จริงของฉัน นายก็รับไม่ได้ ดีใจนะที่เราเลิกกัน ฉันจะได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ ฉันจะได้มีอิสระสักที!” พูดจบ ฉันก็เดินไปหาเพื่อนแล้วไม่หันหลังกลับไปมองเขาอีก

                ฉันรู้ว่าเขาต้องการผู้หญิงแบบไหน เขาชอบผู้หญิงเงียบ ๆ เรียบร้อย ว่าง่าย เชื่อฟังคำพูดของเขาทุกอย่าง โทษทีที่ฉันมันเป็นพวกเสียงดัง ชอบนั่งถ่างขา พูดจาไม่สุภาพ ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่ใจนายต้องการ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็คบกันมานานตั้ง1ปี ไม่ชอบฉันที่เป็นฉันแล้วทนคบกันมานานขนาดนี้ทำไม?

                ไม่เข้าใจว่ะ

                หลังจากนั้นงานเลิก!!

                บ้านของบานาน่า

                โอ๊ย โคตรเพลีย =_=;; รู้ตัวอยู่ว่าตัวเองไม่สบายแต่ก็ยังไปเต้นท่าตุ๊กแกกินเขียดกับเพื่อนอีก ภาพพจน์อันดีงามในชุดกระโปรงสีขาวคอนเสปนางฟ้าจากแดนสวรรค์ของฉันพังหมด แต่ไม่แคร์ เพราะเพื่อน ๆ ต่างก็ชอบท่าตุ๊กแกกินเขียดของฉันกันทั้งนั้น ฉันลงทุนถอดรองเท้า5นิ้วขึ้นไปเต้นยั่วนายเดอะเบสที่เล่นกีตาร์บนเวทีเลยนะ พวกเพื่อนทั้งหญิงชายที่อยู่ล่างเวทีก็เด็ดดอกที่ประดับโต๊ะส่งให้ฉันเป็นสิบ ๆ คน โอ้ว ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ แต่ตอนนี้ดอกพวกนั้นมันหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ =_=;;

                ด้วยเหตุทุกประการที่กล่าวมาข้างต้นทำให้ฉันไม่สบายและมีไข้หนักกว่าเดิม ส่งผลให้ฉันเพลียจนพิมพ์ตอบแชทของใครไม่ได้อีกแล้ว

                ติ๊ง!!

                เสียงแชทแจ้งเตือนมันทำให้ฉันอยากลุกไปตอบ แต่สภาพร่างกายตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนนะเบบี้ พรุ่งนี้บานาน่าคนนี้จะตื่นไปตอบย้อนหลังให้ก็แล้วกัน =w=

                คร่อกกกกกก

                บ่ายสองของวันต่อมา

                คนสวยตื่นทีก็ต้องตอนบ่ายนี่แหละ! แสดงให้เห็นถึงความขี้เกียจจากภายในสู่ภายนอก =_=

                หลังจากตื่นนอนก็อาบน้ำทานข้าวเรียบร้อย สิ่งที่คนขี้เกียจควรจะทำต่อไปก็คือเปิดคอมพ์ ฮ่า ๆ ! ฉันเป็นพวกติดโซเชียลน่ะ ยอมรับ >_< ก็ตอนที่ได้คุยกับทุก ๆ คนมันสนุกดีนี่นา ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายมันก็สนุกด้วยกันทั้งนั้น ได้เล่าเรื่องไร้สาระ ประสบการณ์บ้าบอ มันทำให้ตัวเองไม่เหงา อีกอย่างก็มีผู้ชายทักมาเยอะแยะด้วย มันทำให้ฉันรู้ว่าตัวเองยังพอมีเสน่ห์ดึงดูดชายอยู่!!

                มันอาจจะเป็นเพราะรูปสวยก็ได้ =_=

                แต่ไม่หรอก คนส่วนใหญ่ที่ทักมาเขาก็เห็นหน้าจริงของฉันแล้วทั้งนั้น ส่วนพวกที่ไม่เคยเห็นแล้วทักมา ฉันไม่คุยด้วยหรอก มันน่ากลัวอ่ะ -O-

                เอาล่ะ งั้นเรามาเริ่มตอบแชทของคนที่ทักมาเมื่อคืนกันก่อนเลยแล้วกัน เอ้า! เริ่มจาก...

                นายหน้าพระจันทร์เสี้ยว -_-

                (เมื่อวานต้องขอโทษด้วยนะ T^T)

                ขอโทษ? เรื่องอะไรล่ะ =_=

                “อ๋อ เรื่องที่ทำผมฉันยุ่งตอนเต้นน่ะเหรอ ช่างมันเถอะ ขำดี ฮ่า ๆ ^O^” คิดไปคิดมามันก็น่าขำนะ ฉันเป็นคนใจกว้าง ไม่โกรธใครง่าย ๆ หรอก >_<

                เอาล่ะ คนต่อมา...

                (เมื่อคืนจะไปขอเต้นด้วยแล้ว แต่ไม่กล้า) อ่า...ใช่จริงด้วย นายกระหังอยากจะเต้นกับฉันจริง ๆ ด้วย

                “ไม่เห็นเป็นไรเลย”

                (จะไปขอก็เกรงใจไอ้ไปป์ แต่เห็นแม็กขอได้ก็อยากขอบ้าง พอฉันจะไป ไอ้เบลซก็แย่งไปก่อน เซ็งว่ะ -_-) สมน้ำหน้า -_-

                “ไม่ต้องไปเกรงใจไอ้ไปป์มันหรอก เลิกกันแล้ว จะแคร์มันทำไม -_-” ตรงนี้แหละที่ฉันขึ้น!! พวกผู้ชายรุ่นเดียวกันไม่ค่อยทักฉันเพราะกลัวไอ้ไปป์นี่แหละ ขนาดเพื่อนร่วมห้องผู้ชายที่รู้จักกับฉันมาสามปี นั่งเล่นด้วยกันยังถูกไอ้ไปป์เขม่น และสิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุดในความงี่เง่าของหมอนั่นก็คือ เขาห้ามให้ฉันยุ่งกับไลฟ์และลอร์ดเพื่อนทอมคนสนิทของฉัน!! เฮ้ย!! จะหึงก็หึงให้มันถูกที่ถูกเวลาหน่อย ไม่ใช่เอะอะไรก็หึงไปหมด ฉันจะไม่มีคนคบก็เพราะหมอนี่แหละ!!

                เอาล่ะ ตอบแชทนายกระหังเสร็จแล้วต่อไปก็คนสุดท้าย...

                ‘Blaze Blazeiei’

                ชื่อเฟสไม่คุ้น และมันอ่านว่าไงน่ะ ‘บลาเซ่’ เหรอ? =_=

                (สวัสดี)

                (วันนี้ขอบคุณมากนะที่เต้นด้วย)

                และสติ๊กเกอร์สาวผมสั้นสีชมพูชูมือสองนิ้วพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา

                มันซึ้งขนาดนั้นเลยวะ? -_-

                อืม...เวลาที่ส่งมาคือเที่ยงคืน11นาที ตอนนั้นฉันนอนไปแล้วอ่ะ =_=;;

                และแน่นอน คนที่ทักมาขอบคุณเรื่องนี้คงไม่มีใครนอกจากนายคนนั้น ตามชื่อเฟสเลยล่ะนะ

                ‘เบลซ’