หยุดนะ ท่านประธาน

ทำความเข้าใจก่อนนะครับ ถึงผู้อ่านทุกท่านนะครับ
ตอนนี้เป็นตอน special ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับตอนที่แล้วนะครับ
ที่ผมทำตอน special นี้ขึ้นมาก็เพราะ อยากให้คนอ่านมีกำลังใจในการอ่านเรื่องนี้ต่อไปครับ
และผมมีแผนว่าจะทำ special นี้ต่อไปเรื่อยๆด้วยครับ
ถ้าทุกคนเข้าใจแล้วก็เชิญอ่าน ตอน special นี้ได้เลยครับ
.
.
.
"ปัง ปัง"เสียงปืนของผู้ชายที่ใส่ชุดสูทดังขึ้น
"รีบไปจับพวกมันมาเร็ว"ชายคนนั้นสั่งลูกน้องและชี้นิ้วไปที่ชายร่างสูงและร่างเล็กที่กำลังวิ่งนี้อย่างสุดชีวิตอยู่
ตึก ตึก 
ชายร่างสูงและร่างเล็กวิ่งเข้าไปในป่า ลูกน้องสองคนของผู้ชายคนนั้นก็วิ่งตามเข้าไป
ชายของนั้นหลบอยู่หลังก้อนหินใหญ่ ด้วยที่ลูกน้องสองคนของผู้ชายคนนั้นไม่ทันสังเกตและวิ่งผ่านไป
"เฮ้อ ปลอดภัยแล้ว คุณสามี"ร่างเล็กพูดและหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับแผลที่ร่างสูงถูกยิง
"ฉันคงไม่รอดแล้วแหละ ยูกิ นายรีบหนีไปเถอะ"สามีสุดที่รักของยูกิ ซาโต้คุงพูดอย่างลำบากเพราะตัวเองที่ถูกยิงตรงบริเวณใกล้หัวใจ ตอนนี้ทั้งสองคนเต็มไปด้วยเลือดของซาโต้เพียงคนเดียว
"ไม่เราต้องรอดไปด้วยกัน ลุกขึ้นสิ"ยูกิพูดทั้งน้ำตาและพยายามพยุงร่างสูงแต่ก็ไม่เป็นผล ร่างสูงลงไปนอนเมื่อเดิม
"ฉันลุกไม่ไหวแล้วจริงๆขอโทษด้วยนะ"เขาพูดอย่างสบายแต่ยูกินั้น
"ฮือ ไม่นะ ไม่ ฮือ" ยูกิพูดกับเขาทั้งน้ำตาที่ไหลมากกว่าตอนแรก เพราะยูกิเองก็รู้ว่าตัวเองนั้นก็คงทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน
"ที่ผ่าน มาขอบใจมากนะ ฉันจะไม่มีวันลืมเลย"เขาพูดและยื่นมือของตัวเองไปสัมผัสกับใบหน้าของยูกิอย่างอ่อนโยน
"ไม่นะ ฮืออออ"ยูกิจับมือที่ซาโต้มาสัมผัสกับใบหน้าของตนไว้ให้อยู่ที่เดิม
น้ำตาของยูกินั้นไหลมาจนไม่รู้จะไหลยังไงแล้ว
แต่ซาโต้กลับไม่มีน้ำตาสักหยดและเขาก็ดูสบายๆ
เขายิ้มอีกครั้งก่อนที่เขาจะพูดคำสุดท้ายที่เขาจะสามารถพูดได้
"ฉันรักนายนะ ยูกิ น..หนี..ป..ไปซะ"เขาพูดและหลับตาลงและไม่มีลมหายใจที่ยูกิเคยสัมผัสนั้นได้อีกต่องไป
"ไม่นะ ฮือออ ไม่"ยูกิกอดร่างสูงที่หลับตาลงอย่างไม่มีวันตื่นอีกต่อไป
ที่เต็มไปด้วยกองเลือด...
ยูกิลุกขึ้นจากร่างสูง มองร่างสูงอย่างเศร้าใจ
"เฮ้ยมันอยู่นั้น"ลูกน้องมันพูดให้ลูกน้องอีคนหนึ่งตามยูกิไป
ยูกิที่ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไป อย่างไร้จุดหมายในป่านั้น
.
.
ยูกินั้นรอดมาได้ก็อยู่ที่บ้านของตัวเอง
ร่างเล็กนั่งร้องไห้มานานมากจนตอนนี้เขาเองก็แทบไม่มีน้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว
ร่างเล็กเดินอย่างไร้เรี่ยวแรงเดินไปหยิบรูปของสุดที่รักที่จากไปอย่างโหดร้าย
และเดินมาที่เตียง
เขานอนและกอดรูปของสุดที่รักไว้แน่น ก่อนที่เขาจะพูดคำสุดท้ายและหลับไป
"ฉันรักนายนะ ซาโต้"