เจ้าหญิงจอมวุ่น กะเจ้าชายหน้าหล่อ

               "ว้าวว สวยจังเลยเพคะ เจ้าหญิงมูเมะ"มิสรี่กล่าวชมเจ้าหญิงมูเมะ ซึ่งเจ้าหญิงมูเมะหมุนตัวไปมาเจ้าหญิงมูเมะใส่ชุดกระโปรงยาวสีชมพูและมีเจ้าตุ๊กตาหมีน้อยติดอยู่บนไหล่ข้างขวา "ขอบใจจ๊ะ ที่ชม มิสรี่เมอรี่"

เจ้าหญิงมูเมะวิ่งเข้าไปกอดพี่เลี้ยงทั้ง2คน"ไปกันเถอะเพคะท่านเจ้าหญิง กับท่านเจ้าชายคงรอเจ้าหญิงมูเมะอยู่ป้ะไปกันเถอะเพคะ!!"มิสรี่เดินนำหน้าเจ้าหญิงมูเมะแล้วเมอรี่ก้เดินตามหลังเจ้าหญิงมูเมะไป "แปะๆๆๆ"เสียงปรบมือดังขึ้น เมื่อเจ้าหญิงมูเมะเดินลงบันไดมาพร้อมกับพี่เลี้ยงทั้ง2 "สวัสดีเพคะ ท่านแม่ท่านพ่อ"เจ้าหญิงกล่าวสวัสดีท่านแม่และท่านพ่อของเทอ "วันนี้ลูกดูสง่างามมากเลยจ๊ะ"ท่านเจ้าหญิงลูบหัวเทอเบาๆ "ลูกพ่อนี่ สวยมาก"ท่านเจ้าชายเอามือจับไหล่เจ้าหญิงมูเมะ "ขอบพระทัยเพคะ"เจ้าหญิงมูเมะยิ้มให้ท่าแม่และท่านพ่อของเทอ "หึ ชมกันเข้าไป!!"เจ้าหญิงยุนอาพูดเบาๆก่อนจะเดินไปหาเจ้าหญิงมูเมะ "สวัสดีจ๊ะ เจ้าหญิงผู้สง่างาม"อ้ะ..เจ้าหญิงยุนอา"เจ้าหญิงมูเมะตกใจเล็กน้อย เจ้าหญิงยุนอาแสะยิ้ม "งั้น หนูพาเจ้าหญิงมูเมะไปทานขนมก่อนนะเพคะ"เจ้าหญิงยุนอายิ้ม และไม่รอคำตอบจากท่าเจ้าหญิงและท่านเจ้าชาย รีบจูงมือเจ้ามูเมะไปทางโต๊ะวางขนมหวานหลากชนิด "จะ..เจ้าหญิงยุนอาจะทำอะไรเราปล่อยนะ!!"เจ้าหญิงมูเมะพยายามแกะมือของเจ้าหญิงยุนอาออก แต่ไม่ออกซักที "หึ อย่าทำตัวอ่อนแอเถอะ!!!"เจ้าหญิงยุนอาตะคอกใส่หน้า แต่ไม่ดังกลัวไครจะเห็นเข้า "

               ฟึบ!!! มีมือปริศนาจับมือของเจ้าหญิงยุนอาออก "หะ..หาท่าน"เจ้าหญิงมูเมะอุทานออกมาเมื่อเห็นเจ้าชายผู้วิเศษของเทอนั้นเอง "หึ ท่านก้เหมือนอ่อนแออยู่เรื่อย!!"เจ้าชายผู้วิเศษหันมาพูดกับเจ้าหญิงมูเมะ "นี่จะปล่อยชั้นได้หรือยัง  ไอ้เจ้าชายไม่มีมารยาท.."เสียง

ของเจ้าหญิงยุนอาลดลงเมื่อเจอหน้าของเจ้าชายผู้วิเศษที่สง่างาม "หึ ปล่อยก้ได้และต่อไปห้ามยุ่งกับเจ้าหญิงมูเมะอีก!!"เจ้าชายผู้วิเศษปล่อยมือของเจ้าหญิงยุนอาแล้ว

จูงมือเจ้าหญิงมูเมะไปหาท่าแม่และท่านพ่อของเทอ "ชิ ยัยเจ้าหญิงเสแสร้งง!!"เจ้าหญิงยุนอาพึมพำาแล้วส่งสายตาริษยาไปทางเจ้าหญิงมูเมะ "ทะ..ท่านมาได้ยังไง"เจ้าหญิงมูเมะถาม "หึ วันนี้เป็นวันสำคัญข้าต้องมาอยู่แล้ว"เจ้าหญิงไม่ถามอะไรต่อแล้วเดินตามเจ้าชายผู้วิเศษไป "อ้าวว สวัสดีเจ้าชายคิม ชูจิ"ท่านพ่อของเจ้าหญิงมูเมะตบไหล่เจ้าชายผู้วิเศษ เอ๊ย เจ้าชายคิม ชูจิ "หา..ท่านชื่อว่าเจ้าชายคะ..คิม ชูจิ"เจ้าหญิงชี้หน้าเจ้าชายคิม ชูจิ "เอ้า..รู้จักกันด้วยหรอ ดีแล้วๆและต่อไปหนูต้องเรียกเจ้าชายคิม ชูจิว่าท่านพี่นะ"ท่านแม่ของเจ้าหญิงมูเมะพูดขึ้นและไปจับไหล่เจ้าหญิงมูเมะกับเจ้าชายชูจิ [ขอเรียกว่าเจ้าชายชูจิแล้วกัน เมื่อยอ่ะ] "ทะ..ท่านพี่ชูจิ"เจ้าหญิงมูเมะอ้ำๆอึ้งๆพูด "ดีมาก..อ่ะ ชูจิพาน้องเค้าเดินชมงานหน่อยนะ"ท่านพ่อของเจ้าหญิงมูเมะพูดขึ้น "ขอรับ ท่านลุงป้ะ!! ท่านน้องมูเมะ"

               "เอ่อ..ท่าน..พี่ชูจิ"เจ้าหญิงมูเมะหยุดเดินแล้วเรียกเจ้าชายชูจิ "มีอะไรหรอ ท่านน้อง" "เอ่อ..คือท่านพี่รู้จักกับท่านพ่อท่างแม่ของข้าได้เยี่ยงไร"เจ้าหญิงถามเจ้าชายชูจิ "หึ เดี๋ยวเวลาจะบอกเจ้าเอง ท่านน้องมูเมะ"

เจ้าชายชูจิยิ้มและจูงมือเจ้าหญิงมูเมะออกมานอกวัง "หือ..เอ้ะ ท่านพี่พาข้ามาที่นี่ทำไม"เจ้าหญิงมูเมะถามเจ้าชายชูจิ "ก้ข้าจะมาสอนท่านเต้นรำไงเล่า ท่านน้องเต้นรำไม่เป็นหนิ"เจ้าชายชูจิพูดแล้วยื่นมือมาข้างหน้า "ท่านพี่รู้ได้เยี่ยงไร??"เจ้าหญิงมูเมะทำหน้างง"ก้ข้าเป็นวิเศษไง เจ้าลืมแล้วหรอ และอย่าถามเยอะได้มั้ย"เจ้าชายชูจิพูดแล้วจับมือเจ้าหญิงและเตรียมท่าเต้นรำ ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของเจ้าหญิงมูเมะที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน 'เพราะอะไรกันนะ'เจ้าหญิงมูเมะคิดในใจ "อ่ะเริ่มได้"เจ้าชายชูจิ เริ่มขยับตัว"ห้ะหือ"เจ้าหญิงมูเมะตกใจเมื่ออยู่ดีๆเจ้าหญิงก้เต้นรำเป็นทั้งที่ไม่เคยเต้นมาก่อน "หึ ท่านน้องมูเมะนี้เรียนรู้เร้วจังเลยนะ"เจ้าชายชูจิยิ้มให้ เจ้าหญิงมูเมะ "แสงจันทร์วันนี่สวยจังเลยเนอะ"เจ้าชายชูจิโอบเอวเจ้าหญิงมูเมะแล้วเงยหน้าขึ้นมองฟ้า "หะ..อืมสวยจิงๆด้วย อ้ะ!!"เจ้าหญิงสะดุ้งเมื่อเจ้าชายชูจิหอมแก้มเทอ "หอมดีนะ ท่านน้องมูเมะ"เจ้าชายชูจิยิ้มอย่างดีใจ "มะ..เมื่อกี้ท่านหะ..หอมแก้มข้า!!"เจ้าหญิงมูเมะลูบแก้มตัวเอง "อ้าวว พี่จะหอมแก้มน้องมันผิดตรงใหน"เจ้าชายชูจิแล้วเงยหน้าขึ้นมองฟ้าเช่นเดิม ">//<" ตึกตัก ตึกตักเสียงหัวใจของเจ้าหญิงมูเมะดังขึ้น 'ทำไมๆข้าต้องใจเต้นให้กับ..ท่านพี่ชูจิ ทำม้ายย'เจ้าหญิงมูเมะคิดในใจ