เจ้าหญิงจอมวุ่น กะเจ้าชายหน้าหล่อ

"อือ...นุ่ม นุ่มจัง"เจ้าหญิงมูเมะพึมพำ "ท่านตื่นสิ ท่าน เจ้าหญิงมูเมะ"เสียงปริศนาดังขึ้น "หือ..หึ้"เจ้าหญิงสะดุ้งตื่นขึ้นมา "เอ้ะ เจ้าทั้ง3ตัวนี้นาา"เจ้าหญิงตกใจเล็กน้อย"ใช่ พวกเราเอง"กระต่ายพูด "ข้าดีใจจังที่ท่านมาที่นี่อีกครั้ง"กระรอกพูด "ท่านมาอย่างไรรึ"นกพิราบบินมาเกาะไหล่เจ้าหญิงมูเมะ "ข้าก้ไม่รู้เช่นกัน"เจ้าหญิงมูเมะกับสัตว์เทพทั้ง3ทำหน้างง "หึ พวกเจ้าไม่ต้องสงสัยหรอก ข้านี่แหละเป็นคนพาเจ้าหญิงมูเมะมาที่นี้่เอง"เจ้าชายชูจิเดินมาและนั่งลงข้างๆเจ้าหญิงมูเมะ "หือ ที่นี้ก้คือ สวรรณ์งั้นหรอ"เจ้าหญิงมูเมะหันมองไปมา "ใช่"เจ้าชายชูจิยิ้ม

          "ทำไมวันนี้ท่านทูต อุบ เจ้าชายชูจิจึงดะ..ดูอารมดีเป็นพะ..พิเศษล่ะ"กระต่ายพูดติดๆขัดๆ 'ท่านกระต่ายท่านเกือบพูดไปแล้วนะ'กระรอกกระซิบกับกระต่าย "ก้ปกติแหละ"เจ้าชายชูจิพูด "แต่เดี๋ยวเมื่อกี้เจ้าพูดว่าทูตงั้นหรอทูตอะไร??"เจ้าหญิงมูเมะถามกระต่าย "เอ่อ ไม่มีไรหรอกเจ้าหญิง เจ้ากระต่ายก้ชอบพูดผิดๆอย่างนี้แหละ"นกพิราบพูดโพร่งขึ้นมา "อะ ใช่ๆ"กระต่ายรีบพูดขึ้น "หรออืออ"เจ้าหญิงมูเมะยิ้ม "ท่านพี่ชูจิ ท่านเสกดอกไม้มาให้ข้าได้มั้ย"เจ้าหญิงมูเมะพูดขึ้น "ได้สิ แต่เจ้าจะเอาไปทำไมเล่า"เจ้าชายชูจิทำหน้างงนิดหน่อย"เหอะน่า นะ"เจ้าหญิงทูเมะทำหน้าอ้อนๆ "อืม"เจ้าชูจิพูดแล้วเสกดอกไม้มากพนึง ปิ้ง!!! "อ่ะ เอาไป"เจ้าชายชูจิยื่นดอกไม้ให้เจ้าหญิงมูเมะ "ขอบพระทัยท่านมาก!"เจ้าหญิงมูเมะยิ้มแล้วตั้งหน้าตั้งตาเอาดอกไม้มาซ้อนกัน "อะ ข้าให้ท่าน"เจ้าหญิงมูเมะยื่นสร้อยดอกไม้ให้เจ้าชายชูจิ "หือ ให้ข้าทำไมรึ"เจ้าชายชูจิถาม "ก้ข้าให้เพื่อตอบแทนที่ท่านช่วยข้ามาตลอดไง ท่านพี่ชูจิ"เจ้าหญิงมูเมะพูดแล้วยิ้มอย่างอายๆ "ขอบใจนะ แต่ข้าจะไม่เหมือนหญิงเรอะ!!"เจ้าชายชูจิพูดยิ้มๆ "ไม่หรอก ดูน่ารักดีออก"เจ้าหญิงมูเมะยิ้ม "555 ข้าใส่ก้ได้"เจ้าชายชูจิหัวเราะและใส่สร้อยดอกไม้ "แปะๆๆ!!"เหล่าสัตว์เทพกับเจ้าหญิงมูเมะพากันปรบมือ "อะนี่ สำหรับพวกเจ้า"เจ้าหญิงมูเมะถือสร้อยดอกไม้น้อยตามขนาดของแต่ละตัว "ขอบใจนะ เจ้าหญิงมูเมะ"กระรอกพูด "ท่านดูสง่างามมาก"นกพิราบพูด "เจ้าหญิงมูเมะผู้เลอค่า แปะๆๆ!!"กระต่ายพูดแล้วปรบมือ "พวกเจ้าไม่ต้องชมข้าก้ได้"เจ้าหญิงมูเมะยิ้ม "พวกนั้น ชอบยอน่ะ"เจ้าชายชูจิยิ้ม "555 ข้าชอบพวกเจ้าจัง"เจ้าหญิงมูเมะพูดแล้วลูบหัวพวกสัตว์เทพ

          "ข้าก้มีของให้ท่านเหมือนกันนะ ท่านน้องมูเมะ"เจ้าชายชูจิกล่าว "งั้นพวกข้าไม่อยู่แล้วนะ"กระต่ายพูด "ขอตัวนะ"กระรอกพูดเสริม "ค่อยเจอกันใหม่นะ เจ้าหญิงมูเมะ"นกพิราบกล่าวก่อนจะบินตามกระต่ายกับกระรอก"หือ เอ้ะ!!จะรีบไปใหนกันน่าา!?!?"เจ้าหญิงมูเมะพึมพำ "หึ พวกนั้นคงกลัวข้าล่ะมั้ง"เจ้าชายชูจินอนลง "หือ ทำไมพวกนั้นต้องกลัวท่านล่ะ"เจ้าหญิงมูเมะทำหน้างง และนอนลงข้างๆเจ้าชายชูจิ"ก้ไม่รู้สินะ"เจ้าชายชูจิพูดแล้วยิ้ม "อืออ แล้วท่านมีอะไรจะให้ข้ารึ"เจ้าหญิงมูเมะถาม "หือ ข้าคิดว่าเจ้าลืมซะแล้ว"เจ้าชายชูจิพูดล้อ "หึ ข้าไม่ลืมง่ายๆหรอกแล้วใหนล่ะ"เจ้าหญิงมูเมะพูดแล้วลุกขึ้นยืนแล้วแบมือมาทางเจ้าชายชูจิ "หึ เจ้าหญิงน้อยตัวแสบบ"เจ้าชายชูจิลุกขึ้นพูดแล้วขยี้หัวเจ้าหญิงมูเมะเบาๆ "งื้ออ.."เจ้าหญิงมูเมะถอยหลังนิดหน่อย "อะนี่ สวยมั้ย ท่านชอบมั้ย"เจ้าชายชูจิยื่นสร้อยเพชรจี้รูปผีเสื้อระยิบระยับ "ว้าววว สวยมากก แต่ท่านให้ข้าจิงๆหรอมันดูเลอค่าน่าดู"เจ้าหญิงมูเมะหยุดยิ้มชั่วครู่ "หึ ไม่ต้องเกรงใจหรอกหน่าาา ท่านน้องมูเมะ"เจ้าชายชูจิยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู "อะ..เอ่อ"เจ้าหญิงมูเมะอ้ำๆอึ้งๆ "มา มาข้าจะใส่ให้"เจ้าชายชูจิดึงแขนเจ้าหญิงมูเมะให้หันหลังเบาๆแล้วสวมสร้อยให้

          ตึกตัก ตึกตัก 'ท่านพี่ชูจิบ้าๆๆ ทำให้ข้าใจเต้นแรงอีกแล้วว'เจ้าหญิงมูเมะคิดในใจ "คิดไรอยู่หรอ หึ้"เจ้าชายชูจิดอาคางเกยไหล่เจ้าหญิงมูเมะ "หือ เอ้ะ!!"เจ้าหญิงมูเมะกำลังจะถอยออกแต่เจ้าชายชูจิกับรั้งเอวเจ้าหญิงมูเมะเข้าไปกอด "อ้ะ!!! ท่านพี่ชูจิ ท่านทำอะไรอ่ะ"เจ้าหญิงมูเมะพยายามผลักเจ้าชายชูจิออก "แค่กอดน้องเฉยๆ มันจะเป็นอะไรล่ะ หึ้!!"เจ้าชายชูจิพูด "งื้อออ ท่านพี่ชูจิอ่ะ"เจ้าหญิงมูเมะแอบยิ้ม "555 เจ้าหญิงน้อยจอมวุ่นเอ้ย!!"เจ้าชายพูดแต่ยังไม่คลายกอดเจ้าหญิงมูเมะ "ทำไมท่านถึงชอบฉวยโอกาศจัง หึ้!!"เจ้าหญิงมูเมะถาม "ก้ท่านน้องน่ากอดน่าหอมหนิ"เจ้าชายชูจิพูด "ท่านพี่ชูจิบ้าาา"เจ้าหญิงมูเมะยิ้มกว้างง "555"เจ้าชายชูจิหัวเราะ จุ๊ฟ!!! เจ้าชายชุจิหอมแก้มเจ้าหญิงมูเมะแล้วรีบวิ่งหนี "หะ หา ท่าน ท่านหอมแก้มข้าหรอ"เจ้าหญิงมูเมะพูดแล้ววิ่งตามเจ้าชายชูจิ