เจ้าหญิงจอมวุ่น กะเจ้าชายหน้าหล่อ

          "อ้ะ...อุ๊บ!!"เจ้าหญิงมูเมะยังไม่ทันพูดเจ้าชายปริศนาก้เอื้อมมือมาปิดปากเจ้าหญิงมูเมะและลากไปซ่อนที่หลังพุ้มดอกไม้ ตึก ตึก ตึก!! เสียงองครักษ์นับสิบนายกำลังเดินผ่านสวนหน้าราชวัง เมื่อเสียงเริ่มค่อยลงเจ้าหญิงมูเมะแกะมือเจ้าชายปริศนาออก "ท่านคือไครแล้วทำไมท่านถึงเป็นนกได้ และทำไมถึงทำตัวหลบซ่อนๆ" "ถามเยอะเกินไปรึป่าวขอรับ เจ้าหญิงมูเมะ"เจ้า

ชายปริศนาที่เจ้าหญิงมูเมะไม่รู้จักแต่กลับรู้ชื่อของเจ้าหญิง "เอ้ะ ทำไมท่านถึงรู้จักชื่อของข้า"เจ้าหญิงถามเจ้าปริศนา "หึ เดี๋ยวท่านก้รู้เอง เจ้าหญิงมูเมะ"เจ้าชายปริศนาพูดก่อนจะแปลงร่างเป็นนกน้อยดั่งเดิม "หือ??"

เจ้าหญิงมูเมะทำหน้างง "อ้ะ เจ้าหญิงมูเมะมาทำอะไรที่นี่เรอะ!!"เจ้าหญิงยุนอาเดินมาแล้วนั่งลงตรงม้าหินอ่อน"ก้

มาดั่งเช่นเคยแหละเพคะ"เจ้าหญิงมูเมะเดินมานั่งข้างๆเจ้าหญิงยุนอา "หึ เรอะ!!"เจ้าหญิงยุนอาลุกขึ้น"งั้น ข้าไปก่อนนะ เอ่อ..ไปด้วยกันมั้ยเจ้าหญิงมูเมะ"เจ้าหญิงยุนอากล่าวก่อนจะแสระยิ้มอย่างมีเลศนัย"เอ่อ..ก้ได้"เจ้าหญิงมูเมะลุกขึ้นเดินไปข้างหน้า ตึ้บ!!! "อ้ะ โอ้ะ!!"เจ้าหญิงมูเมะร้องโอดโอยในสภาพกองอยู่กับพื้น "หึ สมน้ำหน้า"

          เจ้าหญิงยุนอากล่าวแล้วเดินจากไป 'เราไปทำอะไรให้ท่านไม่พอใจรึ เจ้าหญิงนุนอาถึงทำกับเราเช่นนี้'เจ้าหญิงมูเมะคิดในใจก่อนจะลุกขึ้น แต่กลับ..ตุ้บ!! เจ้าหญิงมูเมะล้มลงพื้นอีกครั้ง "ฮึกฮือ.."เจ้าหญิงมูเมะกลั้นน้ำตาไม่ใหวอีกแล้ว เจ้าหญิงมูเมะจึงปล่อยออกมาฮึบ!!! "อ้ะ ลุกขึ้นได้แล้วเจ้าหญิงขี้แย แค่นี่ก้ร้องไห้เฮ้อ.."

"ฮึก..ท่าน"เจ้าหญิงมูเมะหันไปมองตามเสียงซึ้งเป็นเจ้าชายปริศนาที่ตอนนี้กำลังพยุงหลังเจ้าหญิงมูเมะอยู่ "หึหัดต่อสู้คนหน่อยสิ อย่าอ่อนแออย่างนี้จะได้มั้ย"เจ้าชายปริศนาพยุงร่างเจ้าหญิงไปนั่งที่ม้าหินอ่อน"หือ.."เจ้าหญิงกอดเจ้าชายปริศนาไว้แน่น "นี่ หยุดร้องไห้ได้แล้ว"

เจ้าชายลูบผมเจ้าหญิงมูเมะด้วยความสงสาร "งั้น..ตอนนี้เจ้าหญิงมูเมะต้องการสิ่งใดเล่า ข้าจะบันดลให้"เจ้าชายปริศนาลุกขึ้นและกุมมือเจ้าหญิงมูเมะ "ทะ..ท่านทำได้รึ ฮึก.."เจ้าหญิงมูเมะทั้งพูดทั้งสะอึกสะอื้น "ข้าทำได้สิ ท่านก้เห็นแล้วหนิว่าข้ามีพลังวิเศษ"เจ้าชายปริศนายิ้ม

          "ฮึก..ข้าอยากไปลองไปบนสวรรณ์ดูซักครั้ง"เจ้าหญิงพูดพร้อมเอานิ้วปัดคราบน้ำตาออก "ทำไมเล่า" "มันเป็นความฝันของข้าตั้งแต่ข้ายังเยาว์วัยอยู่น่ะ"เจ้าหญิงมูเมะทำสีหน้าจิงจัง "555 แล้วแต่ท่านบอกข้ามาข้าก้ทำให้ท่านได้ดั่งปราถนา" เจ้าชายปริศนาหลับตาแล้ว...

           ปิ้ง !!!! เจ้าชายปริศนาและเจ้าหญิงมูเมะ มาอีกที่ๆหนึ่ง พื้นเป็นสีขาวละมุนอ่อนนุ่ม อากาศที่นี่สดชื่น และ

สีของที่นี่ล้วนเป็นสีขาวสดใส "ที่นี่คือสวรรณ์ยังไงเล่าเจ้าหญิงมูเมะ"เจ้าชายปริศนาผายมือออก "ว้าวว นี่หรอคือแดนสวรรณ์ ช่างดูงดงามละม้ายตา"เจ้าหญิงมูเมะเดินไปมาและนั่งลงกับพื้น "ที่นี่สบายกว่าที่โลกมนุษย์ตั้งเยอะ ลั้ลลา~~"เจ้าหญิงพึมพำกับตัวเอง ชิ้งง!!เจ้าชาย

ปริศนายิ้มให้เจ้าหญิงน้อยมูเมะ ปิ้ง!!เจ้าชายปริศนาเสกกระต่าย กระรอกและนกพิราบ แล้วสั่งว่า.."ไปเล่นกับเพื่อนของพวกเจ้าสิ" สึบๆๆ!! เสียงกระต่ายและกระรอกวิ่งไปหาเจ้าหญิงมูเมะ พรึบๆๆ!!พร้อมกับนกพิราบ "เอ้ะ!?พวกเจ้ามาแต่ไหนเล่า"เจ้าหญิงตกใจเล็กน้อย "พวกข้าก้มาเล่นกับท่านไงเล่า เจ้าหญิงมูเมะ" "เอ้ะ!?!?"เจ้าหญิง

มูเมะหันซ้าหันขวาแต่ไม่เจอต้นเสียงปริศนาเลย "ท่านมองหาไครเล่าข้าเอง กระต่ายน้อย" "หือ!!"เจ้าหญิงมูเมะมองหน้ากระต่ายน้อยพูดได้ "พวกเจ้าพูดได้งั้นหรือ"เจ้าหญิงถามกระต่าย กระรอกและนกพิราบ "ใช่ พวกเราพูดได้"กระรอกพูดขึ้น "แต่ไม่ต้องตกใจนะ พวกเราเป็นสัตว์เทพประจำตัวของเจ้าหญิงมูเมะไงเล่า"นกพิราบบินมาเกาะไหล่เจ้าหญิงมูเมะ "หือ สัตว์เทพ..ประจำตัว??"

เจ้าหญิงทำหน้างง "เดี๋ยวเร็วๆนี้ ท่านจะรู้เอง"กระต่ายพูดขึ้น "แต่ท่านคงลืมเรื่องบางอย่างไปสินะ"กระรอกพูดขึ้น "เอ้ะ!!! ลืมอะไรงั้นหรือ!!"เจ้าหญิงถาม "ก้งานวันประสูติของท่านไง เจ้าหญิงมูเมะ"อื้อ..ใช่สิวันนี้คือวันประสูติของข้า ท่านพ่อกับท่านแม่ต้องโกรธข้าแน่ๆ"เจ้า

หญิงลุกขึ้นยืน "หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ"เจ้าหญิงมูเมะพูดก่อนจะหันหลังวิ่งไปหาเจ้าชายปริศนา "แน่นอนท่านจะได้เจอพวกเราอีกครั้ง!!"สัตว์เทพทั้ง3ตัวร้องบอกเจ้าหญิงมูเมะด้านหลัง 

          "นี่..พาข้ากลับโลกมนุษย์ที ท่าน.." "เดี๋ยวท่านก็รู้จักข้าเอง" ปิ้ง!!! เจ้าชายปริศนาและเจ้าหญิงมูเมะมาถึง

ราชวังของเจ้าหญิงมูเมะ "เอ้ะ!! ท่านผู้นั้นหายไปใหนแล้ว"เจ้าหญิงหันซ้ายหันขวาแต่ไม่เจอ "เอ้า..เจ้าหญิงมูเมะท่านอยู่ที่นี่ นี่เองข้าตามหาแทบแย่"มิสรี่พูด "อื้อ มีอะไรกับเรารึ มิสรี่"เจ้าหญิงละสายตาจากการมองหายเจ้าชายปริศนาแล้วมาถามมิสรี่พี่เลี้ยงของเจ้าหญิง "ก้ไปงานวันประสูติของเจ้าหญิงน่ะสิเพคะ"มิสรี่กล่าวก่อนจะเดินนำหน้าเจ้าหญิงมูเมะเข้าไปในวัง 'หวังว่าท่านคงจะมาในงานนี้นะ เจ้าชายผู้วิเศษ..'เจ้าหญิงมูเมะกล่าวในใจก่อนเดินตามมีสรี่เข้าไปภายในวัง