นายตี๋ตัวร้ายกับยัยจอมแสบ

ตึ๊ด ดึง ตึ๊ด ดึง
 
" ว้าววววพิมินนนนวันนี้ชุดน่ารักมากอ่าาาา" เข้าร้านมาก็โดนยายปาล์มแซวเรยค่ะฉันว่าแล้วน่ะว่าชุดนี้มันน่ารักเกินไปแต่ก็เหมาะกับมุกกี้น่ะแต่กับฉันขอละไว้ในฐานที่เข้าใจล่ะกัน-_-
"แหะๆ ชุดเพื่อนน่ะ ขอโทษน่ะที่ฉันมาสาย" ฉันเปลี่ยนเรื่องไปเรยก็คนมันเขินอ่ะจากนั้นฉันก็เดินเข้าครัวไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมทับเพื่อทำงาน แต่แล้วฉันก็เห็นสายตาของคนอีกสองคนที่จ้องมองชุดฉันพร้อมอย่างแซวๆไม่ใช่ใครที่ไหนก็พี่ซีกับพี่นุ๊กกี้นี่แหละค่ะเอิ่ม-_-ฉันจึงรีบพูดแก้เขินไป
"พอดีพิมินรีบอะค่ะเรยยืมชุดเพื่อนมา มีไรให้พิมินช่วยไหมค่ะ?" ฉันพูดพลางถามพี่นุ๊กกี้
"อิอิพี่ไม่ได้ว่าอะไรนี่ น้องพิมินถามน้องปาล์มดูมีออเดอร์อีกไหม"พี่นุกกี้บอกฉันจึงหันไปหายายปาล์มนางจึงดูออเดอร์แล้วหันมาบอกฉัน
" มีบราวนี่ 1 ชิ้น กับ ชอคโกแลตเย็น 1แก้ว เดี๋ยวเราทำบราวนี่เอง พิมินทำชอคน่ะ"ปาล์มบอกพร้อมเดินไปทำบราวนี่ส่วนฉันก็ไปหยิบแก้วมากดน้ำร้อนเพื่อชงชอคโกแลต เมื่อฉันชงเสร็จพร้อมเสิร์ฟยายปาล์มก็นำบราวนนี่มาตั้งที่เคาเตอร์ให้ฉันไปเสิร์ฟพร้อมกับชอคโกแลตปาล์มโต๊ะให้เสร็จเธอจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำฉันก็เดินไปเสิร์ฟอาหาร
"ชอคโกแลตเย็นกับบราวนี่ได้แล้วค่ะ^___^"บอกเสร็จฉันก็วางบราวนี่กะชอคโต๊ะที่มีผู้ชายนั่งอยู่เพียงคนเดียวเขานั่งอ่านหนังสืออะไรสักอย่างอยู่ เมื่อวางเสร็จฉันก็เดินกลับมาที่ครัวเพื่อดูแลความสะอาดเพราะตอนนี้ยังไม่มีลูกค้ามาสั่งอะไรเพิ่ม ฉันกำลังล้างจานอยู่พี่นุ๊กกี้ก็พูดขึ้นมาว่า
"ทุกคน วันนี้พี่จะปิดร้านเร็วหน่อยน้าาาปิด2ทุ่มน่ะเริ่มเก็บร้านตอนทุ่มครึ่งล่ะกันน่ะ"เมื่อพี่นุ๊กบอกทุกคนทำหน้าตาดีใจรวมทั้งฉันด้วยอิอิแต่เดี๋ยวววฉันจะดีใจไปทำไมเนี่ยแสดงว่าฉันก็จะต้องไปที่ห้องอิตานีออนเร็วกว่าเดิมสิT^Tม่ายน้าาาาาอ้อจิงสิอิตานี่ไม่รู้หนิว่าวันนี้ฉันเลิกเร็วอิอิกลับหอไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่าชุดนี่ไม่ไหวเดินไปไหนฉันรู้สึกแปลกๆเมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็ทำงานไปเรื่อยๆตั้งหน้าตั้งตารอเวลาเก็บร้านอิอิ วันนี้ลูกค้าเข้าร้านมาทำไมทุกคนมองฉันแปลกน่ะต้องเป็นเพราะชุดนี้แน่เรยฮืออออฉันขอสาบานว่าฉันจะไม่ใส่ชุดแบบนี้อีก! แงๆๆๆๆ อ่าพอใกล้เวลาทุ่มครึ่งคนในร้านเริ่มไม่ค่อยมีแล้วพวกเราจึงเคลียร์ในครัวและทำความสะอาดความกันก่อนยายปาล์มจึงเดินไปพลิกป้าย close แล้วเดินกลับมาที่เคาเตอร์ลูกค้าโต๊ะสุดท้ายลุกมาคิดเงินพอดียายปาล์มคิดเงินส่วนฉันเดินไปเก็บของบนโต๊ะและเช็ดทำความสะอาดโต๊ะ พี่ซีกับพี่นุ๊กกี้ช่วยกันยกโต๊ะเก็บเข้ามาในร้านนฉันก็ล้างจาน ยายปาล์มก็ทำบัญชี ร้านจานเสร็จฉันก็กวาดร้านส่วนยายปาล์มก็เป็นคนถูเมื่อพวกเราเก็บร้านเสร็จพี่นุ๊กกี้ก็เป็นคนล็อคกุญแจทุกคนเตรียมแยกย้ายกันกลับพี่ซีก็จับแขนฉันพร้อมพูดขึ้นมา
"พิมินเดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่าพอดีวันนี้พี่จะไปทำธุระแถวขอพิมินพอดี"พอพี่ซีพูดฉันจะทำไงได้ล่ะก็ไปสิค่ะไม่ต้องเสียตังค์ค่ารถด้วยอิอิฉันจึงเดินตามพี่ซีไปที่รถแต่เดี๋ยวน่ะรถพี่ซีเป็นรถมอเตอร์ไซด์คันใหญ่แล้วฉันจะนั่งไงล่ะก็ชุดฉันเป็นกระโปรงอ่ะเมื่อซีเห็นฉันทำหน้ากังวลเขาจึงพูดออกมา
"เออพี่ลืมไปพิมินนั่งได้ไหม งั้นเดี๋ยวเราไปขึ้นแท๊กซี่กลับก็ได้"เมื่อพี่ซีพูดจบก็จอดรถไว้เดิมแล้วดึงเขินฉันให้เดินตามไปขึ้นแท็กซี่ เมื่อมาบนแท็กซี่พี่ซีก็บอกจุดหมายปลายทางซึ่งก็คือหอฉันนั่นเองไม่ต้องแปลกใจทำไม่พี่เขาถึงรู้เพราะเขาเคยไปส่งฉันที่หน้าหอบ่อยๆ ค่ะหน้าหอทุกคนฟังไม่ผิดเพราะพี่ซีไม่เคยขึ้นไปบนห้องของฉันและฉันก็ไม่เคยชวนเขาขึ้นไปเหมือนกันค่ะ อิอิถึงแม้พี่ซีจะเป็นช่างภาพน่าตาดีแต่ฉันไม่เคยตกหลุมรักหรือคิดอะไรมากเกินกว่าพี่ชายเลยเพราะพี่ซีดีกับฉันมากจนฉันไม่อยากทำให้เขาเสียใจ อ่าถึงหอฉันแล้วแท็กซี่จอดฉันจึงเปิดประตูรถลงมาพร้อมยื่นเงินให้พี่ซีเพื่อจ่ายค่าแท็กซี่แต่พี่ซีไม่เอาบอกให้ฉันเก็บไว้
"ไม่เป็นรัยค่ะพี่มาธุระด้วยไม่ต้องให้หรอก ขึ้นไปบนห้องได้แล้วพี่ไปน่ะค่ะ" พี่ซีบอกพร้อมโบกมือลาฉันบอกลาพี่ซีพร้อมเดินขึ้นห้องเมื่อถึงหน้าห้องฉันจึงไขกุญแจและเปิดเข้าห้องเจอน้องชายสุดเลิฟนั่งเล่นคอมอยู่เอ่ยทักฉัน
"พี่วันนี้ทำไมกลับมาเร็วจังยังไม่3ทุ่มเรย" ถามฉันแต่สายตาจองหน้าจอคอมอยู่เรยน้องฉันนี่!
"อ่อวันนี้ร้านปิดเร็วอ่ะ แล้วกินไรยังหิวไหม" ฉันถามน้องชายพร้อมกับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดเพื่อไปอาบน้ำ
"ยังเรย เออจริงสิเมื่อคืนพี่ไม่กลับห้องไปนอนไหน"
เอิ่มฉันตกใจกับคำถามนี่เรยค่ะเรยตอบน้องชาย
"นอนกับยายเมอ่ะฉันไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวจะออกไปธุระ" ฉันบอกพร้อมจะรีบเดินเข้าห้องน้ำแต่น้องฉันก็หันมาแล้วชี้ชุด
"นี่ชุดพี่เม หรอพี่เมใส่ชุดน่ารักแบบนี้ด้วยเหรอปกติมีแต่เซ็กซี่ นุ่งสั้นไม่งั้นก็รัดรูป" อีเด็กนี่จะสนใจทำไมเนี่ยยยย
"เออ ชุดยายเม ไม่ต้องถามแล้วได้ไหมฉันรีบ"ฉันบอกตัดบทแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไปเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็ดูนาฬิกาตอนนี้ก็เกือบ3ทุ่มแล้วไปสายหน่อยคงไม่เป็นไรบอกเพิ่งเลิกดว่าจะถึงอีกนี่อิอิฉันจึงทาโลชั่นเก็บของใส่กระเป๋าเล็กแล้วหันไปหามินตั้น
"นี่มินตั้นพี่ไปธุระก่อนน่ะพี่วางเงินไว้ตรงนี้ไปกินข้าวด้วยอย่ามัวแต่เล่นเกมส์ล่ะ" มินตั้นหันมาถามฉัน
"พี่ไปธุระที่ไหนกับใครกลับกี่โมง" เอิ่มสาบานว่าแกคือน้องชายไม่ใช่พ่อฉันห๊ามินตั้นนนแต่ก็ต้องตอบแหะค่ะเพราะนางคงเป็นห่วงพี่สาวแสนสวย(มโนเองว่าสวย555)อย่างฉัน
"ไปธุระที่ห้องยัยเมเสร็จธุระแล้วภึงกลับไปน่ะ"ฉันบอกแล้วรีบออกจากห้องกลัวนางถามเพิ่มขอโทษน่ะยายเมที่ต้องเอาแกมาเอี่ยวด้วยแหะๆ พอฉันเดินลงมาถึงฉันหนึ่งก็มีเสียงโทรศัพท์ดังใครโทรมาเนี่ยยย
ติ๊ดตี่ดิ้ดติ๊ดตี่ดิ๊ดติ๊ดดดด
'อิตาตี๋นีออน'
เมื่อเห็นน่าจอแล้วไม่อยากรับเรยไม่รับดีกว่าชิฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเหมือนเดิมแล้วก็มีข้อความเข้ามาฉันจึงเปิดอ่าน
'ทำไมไม่รับโทรศัพท์ อยากตายหรือไงห๊าาาอยู่ไหนฉันจะไปรับรีบโทรกลับมาเรยน่ะ'
เอิ่มคือว่างพิมพ์มากเรยน่ะค่ะแต่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องเสียตังค์ค่ารถฉันจึงโทรกลับไปหาเขาบอกให้เขามารับที่ป้ายรถเมล์ที่ฉันกับมินตั้นมารอรถสักพักก็มีรถสปอร์ตสีขาวมาจอดซึ่งก็คือรถของอิตานีออนนั่นเองฉันจึงเปิดประตูและเข้าไปนั่งเมื่อฉันปิดประตูอิตานี่ก็ออกรถบนรถเปิดเพลงฝรั่งที่ไพเราะไม่น่าเชื่ออิตานี่จะมีรสนิยมไฮโซไม่เหมือนกับนิสัยแต่แล้วอยู่ดีๆเสียงเพลงก็หายไปเอ้ยเครื่องเสียงเสียหรอไม่น่าจะใช่น่ะเมื่อฉันทำหน้าสงสัยอิตานี่ก็หันมา
"ฉันปิดเองแหละเธอนี่มันโง่จริงๆน่ะ"เขาบอกพร้อมชี้ที่พวงมาลัยว้าวววเจ๋งอ่ะฉันเพิ่งรู้รถสมัยนี่เก๋มากชิทำมาว่ารอบนี้ฉันยอมก็ได้เพราะฉันโง่จริงนี่
"ก็ฉันขับรถไม่เป็นนี่เรยไม่รู้ชิ"ฉันบ่นแต่อีตานี่ไม่สนใจแล้วก็้ลี้ยวรถมาจอดที่คอนโดของเขาอ่าถึงแล้วหรอก็ไม่ไกลมากน่ะเนี่ยอิอิเมื่อเขาจอดรถเสร็จฉันก็เปิดประตูมายืนรอเขาข้างๆรถแต่เดี๋ยวน่ะนายพาฉันมาทำไมที่นี่!นายจะทำอะไรฉันพอกดล็อครถเสร็จเขาก็เดินนำไปแต่ฉันไม่เดินตามไปน่ะถ้าเขาทำไม่ดีไม่ร้ายฉันล่ะอ๊ากกกก