นายตี๋ตัวร้ายกับยัยจอมแสบ

โอ๊ยยยยทำไมปวดหัวอย่างนี้เนี่ยยยยยยยต้องเป็นเพราะเมื่อคืนแน่เรยยฮืออออตอนนี้กี่โมงเนี่ยฉันจะไปทำงานไหวไหมมมมT-Tไม่ได้โทรบอกยายปาล์มก่อนด้วยคงต้องฝืนสังขารไปแล้วแหละพอคิดได้ฉันก็ควานหาโทรศัพท์เพื่อดูเวลาอ่าาเก้าโมงยังพอมีเวลาอาบน้ำแต่งตัวยืมชุดยายเมล่ะกันกลับห้องคงไม่ทันฉันจึงหันไปเรียกยายเมด้วยความงัวเงีย

"เม แกฉันยืมชุดหน่อยน่ะ"จากนั้นฉันกำลังจะลุกจากเตียงไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วต้องหันกลับไปเฮ้ยยายเมผมสั้นเหมือนผู้ชายเรยยไปตัดตอนไหนเมื่อคืนยังยาวอยู่เรย ไม่ใช่ล่ะ!แล้วที่นอนอยู่คือใครรรรไม่น่ะๆชั้นนอนกับใครก็ไม่รู้ความบริสุทธิ์ที่ฉันรักษามาทั้งชีวิตม่ายยยย! ชั้นรีบหันกลับไปที่เตียงพร้อมกับปลุกคนที่นอนอยู่

"นี่นายยยยตื่นนนนนน!"ฉันปลุกเขาเสียงดังพร้อมฟาดมือลงที่แขนของคนที่นอนอยู่สักพักก็มีเสียงตอบกลับพร้อมหันหน้ามาาา

"อะไร! คนจะนอน!" เฮ้ยยยยย!อีตี๋นีออนนนนนนนกริ๊ดดดดดดม่ายยยยยยทำไมถึงเป็นนายยยฮือๆๆๆนายแกล้งฉันนายมันเลวววฮือออออ

"ตื่นเดี๋ยวนี่! นายทำอะไรฉันห๊าาา! ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่! แล้ววววเฮ้ยชุดชั้นนนนครายเปนคนเปลี่ยนชุดให้ฉัน! บอกมาเดี๋ยวนี่! อีตี๋บ้า อิตี๋เลวววว" ชั้นตะโกนใส่หน้าอีตานีออนพร้อมกับร้องไห้และทุบตีเขาไปด้วยยแต่เหมือนอิตานีาจะเจ็บจึงจับมือฉันไว้พร้อมทั้งขู่ชั้น

"หยุดตีฉันได้แล้ว! และฟังที่ฉันจะพูดให้ดีน่ะ"เขาหยุดพร้อมทำหน้าเซงแล้วพูดต่อ

"ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ! เธอมาอยู่ที่นี่เพราะทุกคนช่วยกันพาเธอที่เมาเป็นศพมาและเพื่อนเธอขับรถกลับไม่ไหวเรยนอนที่นี่กันหมดรวมทั้งเพื่อนฉันด้วย! ส่วนชุดเธอเพื่อนเธอเป็นคนเปลี่ยนให้เพราะเธออ้วกเละไปหมด แต่เธอมาอยู่บนเตียงฉันได้ไงฉันไม่รู้!เพราะเมื่อคืนเธอยังอยู่โซฟาข้างนอกอยู่เรย" เขาบอกจากนั้นทำหน้าตาสงสัยและพูดต่อ

"หรอว่าเธอจะลักหลับฉันห๊า! เธอทำอะไรฉันหรือเปล่าเนี่ย" เขาพูดพร้อมสำรวจตัวเองแล้วหันมาดูหน้าฉันอย่างระแวง แหม!ถึงจะหล่อตรงสเป็ดแต่ปากเสียขนาดนี้กับความคิดอุบาทแบบนี้ฉันไม่เอาหรอกค่ะ!

"จะบ้าหรอ! ถึงฉันเมาฉันก็เลือกน่ะย่ะชิ -^-"

ฉันบอกพร้อมทำหน้าตาหมั่นไส้อิหมอนี่หึย!

จากนั้นสงครามของเราก็ต้องจบลงเมื่อมีเสียเปิดประตูเข้ามาเขาคือ เดลี่ นั่นเอง

"ไอ้นีน วันนี้ฉันยืมชุดแกไปเรียนหน่อยน่ะกลับไปเอาคงไม่ทันหว่ะ " เขาพูดกับอิตานีออนแล้วหันมาเห็นฉันเขาจึงทัก

"สวัสดีพิมินนนน ^____^"ยิ้มน่ารักดีแหะอิอิเดลี่นี่น่ารักเหมือนกันน่ะเนี่ยแต่ยายเมจองแล้วอ่ะอดสิฉัน

ฉันจึงทักเขากลับไป

"สวัสดี^____^"จากนั้นเขาก็หันไปคุยกับนีออนอีก

"งั้นฉันอาบน้ำก่อนน่ะ"พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป เอ้ยจริงดิมัวเถียงกับอีตานีออนตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยยตายๆๆฉันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูจะสิบโมงแล้วววววเง่อฉันรีบกดโทรศัพท์โทรหายายปาล์มทันที ตู๊ดดดดด

"ฮัลโหลลปาล์มตอนนี้ที่ร้านคนเยอะไหม"ชั้นต้องเกริ่นก่อนสิน่ะของโทดจิงๆน่ะปาล์ม T-T

"ก็ไม่เยอะน่ะ มีอะไรหรอเปล่าวพิมิน" ยายปาล์มถาม

"คือว่าฉันมีธุระอ่าาาอาจไปสายขอโทษน้าาา" ฉันบอกยายปาล์มจากนั้นยายปาล์มก็ตอบกลับมา

"อ๋อไม่เป็นไร ไปทำธุระให้เสร็จค่อยเข้ามาก็ได้ วันนี้พี่นุ๊กก็อยู่พี่ซีก็อยู่สบายหายห่วงจ้า" พอได้ฟังอย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อยยยอิอิ

"อ๋อโอเครจ้าา ยังไงเสร็จแล้วฉันจะรีบไปเรยน่ะ" พูดเสร็จฉันก็วางสาย แล้วเอาไงต่อดีจะกลับหอไปในสภาพนี้ก็คงไม่ไหวอีกอย่างสายแน่เรย ฉันคงต้องขอให้อิตาตี๋นี่ช่วยแล้วแหละเมื่อคิดได้ฉันก็เดินกลับไปที่เตียงแล้วสะกิดเขา สะกิดจริงๆน่ะให้ตื่นอ่ะเรยสะกิดแรงไปหน่อยแขนแดงเรย555

"นี่นายย ตื่นก่อนนนช่วยรัยหน่อยสิน้าาาา"ฉันอ้อนวอนเขาด้วยการทำหน้าตาให้น่ารักน่าสงสารสุดฤิทธิ์ เมื่อนีออนลืมตาขึ้นมาทำท่ารำคาญฉันแล้วพูดขึ้นมา

"อะไรของเธออีกห๊าาา ไม่ต้องมาทำหน้าตาหน้าสงสารเรยน่ะ!"เขาพูดพร้อมทำหน้ารำคาญฉันอ่ะ!ชิฉันไม่สนหรอกเอ้ยไม่ใช่ล่ะอย่าเพิ่งรำคาญฉันสิ

"เอ่อ นายมีชุดผู้หญิงให้ฉันยืมไหมฉันต้องรีบไปทำงานอ่าาา ถ้าให้ใส่ชุดนี้กลับห้องคงไม่ไหวอ่ะอีกอย่างถ้ากลับห้องมันก็ต้องเสียเวลาอ่ะ"ฉันอธิบายให้เขาฟังแต่เขากลับทำหน้าไม่สนแล้วนอนต่ออ่ะเง้ออออย่าทำแบบนั้นสิ

"นี่นายยยอ่าาาา อย่าหลับสิตื่นมาช่วยฉันก่อนน้าาาาถือว่าสงสารเด็กน้อยไม่มีจะกินอย่างฉันหน่อยน้าาา" งืออพลีสสสสขอร้องล่ะสนใจฉันหน่อย! เย้นายนั่นตื่นมาอีกครั้งอิอิสงสารฉันแล้วใช่ไหม

"ทำไมต้องสนมันไม่เกี่ยวกับฉันเธอจะสายก็เรื่องขอเธอป่ะ" อ่าวนึกว่าสงสารฉันฮือออออ

"นี่ช่วยฉันเหอะถ้าฉันถูกไล่ออกฉันก็ไม่มีเงินจ่ายค่าหอน่ะฉันก็ต้องกลับบ้านแล้วฉันก็จะไม่ได้ชดใช้ค่าเสื้อนายน่ะนายก็จะไม่มีเบ๊น้าาาา"ฉันทำหน้าตาให้น่าสงสารสุดฤิทธิ์เรยน่ะขอร้องช่วยฉันเถอะ นีออนทำท่าคิดอยู่สักพักก็เดินออกจากห้องนอนและเดินออกจากห้องไปเห้ยนายรำคาณฉันถึงต้องเดินออกไปนอนข้างนอกเรยหรอฮือออออ แล้วเขาก็เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมกับชุดเดรสผู้หญิงสีเหลืองน่ารักยื่นมาให้ฉัน

"อ่ะเอาไปซ่ะแค่นี้ใช่ไหม"เขาพูดพร้อมยัดชุดใส่มือฉันเอิ่มคือชุดนี่หวานเว่อร์มากแต่คือฉันต้องใส่ใช่ไหมฉันมองดูมันจนเขาต้องพูดขึ้นมา

"นี่ชุดมุกกี้แฟนไอ้แม๊กมันชุดนี้เรียบสุดล่ะถ้าไม่ใส่ก็ไม่มีแล้ว"เขาบอกพร้อมเดินกลับไปที่เตียงฉันก็คงต้องใส่เห้อแล้วเขาหันมาบอกอีกครั้ง

"ผ้าเช็ดตัวใหม่อยู่ในตู้ ไปอาบห้องน้ำข้างนอกข้างในไอ้เดลคงอีกนาน" พอบอกเสร็จเขาก็นอนต่อฉันจึงออกไปอาบน้ำเสร็จแล้วก็ออกมาเห็นเพื่อนๆฉันยังนอนกันอยู่ที่โซฟาและมีห้องนอนฝั่งตรงข้ามกับห้องของนีออนด้วยจากนั้นฉันก็กลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งเห็นนีออนกับเดลี่แต่งตัวชุดนักศึกษาเสร็จแล้วพร้อมไปเรียนนีออนหันมาพูดกับฉัน

"ผ้าเช็ดตัวกับเสื้อเอาใส่ตะกร้าไว้" ฉันจึงเดินเอาเสื้อและผ้าเช็ดตัวใส่ตะกร้าแล้วเก็บของใส่กระเป๋าใบเล็กแล้วหันไปขอบคุณนีออน

"ขอบคุณน่ะ นีออน^_____^"ฉันบอกพร้อมยิ้มให้อิอิยิ้มพิฆาตด้วยน่ะแต่อิตานี่ทำหน้าเหมือนยักษ์ใส่ฉันแล้วพูดขึ้นมา

"ไม่ต้องมายิ้มนี่เธอติดหนี้ฉันเพิ่มอีก คงเป็นเบ๊อีกนาน"พูดเสร็จก็ยิ้มเยาะชิ! อีตาตี๋หน้าหล่อแต่จิตใจโหดร้ายยย! จากนั้นเดลี่ก็พูดขึ้นมา

"พิมินไปกับพวกเราเรยล่ะกันพวกเราก็จะไปเรียนเหมือนกันเดี๋ยวไปส่งเธอก่อนแล้วค่อยไปเรียน" เดลี่บอกพร้อมเดินมาดึงมือฉันให้เดินออกจากห้องแต่ฉันไม่อยากติดหนี้อิตาตี๋นี่แล้วอีกอย่างเพื่อนฉันล่ะ

"ไม่เป็นไรหรอก แล้วเพื่อนฉันล่ะ" ฉันถามเดลี่เขาจึงพูดขึ้นมา

"อ๋อเพื่อนเธอหรอฉันบอกในไลน์ไว้แล้วแหละถ้าตื่นแล้วจะกลับล๊อคห้องไว้ได้เรย"เดลี่บอกฉันจึงโอเครแล้วก็เดินไปที่ลิฟต์พวกเราสามคนลงลิฟต์เมื่อถึงชั้นล่างสุดฉันกำลังจะเดินไปเรียกแท๊กซี่อิตานีออนก็เรียกไว้

"นี่ไปด้วยกันนี่แหละ ฉันไม่คิดค่าหนี้เพิ่มหรอกเร็วเดี๋ยวฉันสายยิ่งอยู่คนละที่อีก"พอพูดเสร็จเขาก็เดินนำไปฉันจึงเดินตามไปเมื่อถึงที่รถพวกเราทั้งสามคนก็ขึ้นรถจากนนั้นอีตานีออนก็ออกรถอิอิดีไม่ต้องเสียค่าแท็กซี่ แล้วฉันก็บอกให้เขาไปส่งที่ร้านกาแฟที่มหาลัยเมื่อถึงเขาก็จอดรถก่อนจะลงรถฉันก็บอกขอบคุณพวกเขา

"ขอบคุณน่ะ^____^"แล้วฉันก็ลงรถมา

อ่ะ! โทรศัพท์ก็สั่นเสียงข้อความเข้า

ติ๊ด ติ๊ด

ใครส่งมาน่ะฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นเปิดดู

'เลิกงานเสร็จเจอกันที่ห้องฉันน่ะห้ามหนี!'

เอิ่มไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเพิ่งห่างกันเมื่อกี้แต่รังสีอำมหิตยังปกคลุมฉันตลอดแล้วฉันจะโดนอะไรอีกเนี่ยยยแงพิมินนนนน T^T