My Sister รักนะครับ พี่สาวคนสวย

บทที่ 4

'เหตุไม่คาดฝัน'

     หลังเลิกเรียน

     ~Line~

     เสียงแจ้งเตือนของแอพไลน์ดังขึ้น

     ทำให้ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู

     ReaJi :พี่สไปรล์วันนี้ผมไปส่งที่บ้านนะ ผมรอพี่อยู่ที่ใต้อาคารเรียนแล้ว รีบๆมานะครับ ผมเมื่อยยยย

     Sprite :นี่นาย ไปเอาไลน์ฉันมาจากไหนอะ -0-

     ReaJi :คนดังอย่างพี่ แค่หาเบอร์ หาไลน์อ่ะ คงไม่อยากเท่าไหร่หรอก รีบๆมาสิ ผมเมื่อยแล้วน้าาา

     "แหม~ น่ารักจังเลยนะ"

     "นี่แก เสียมารยาทจัง"

     ฉันหันไปว่ายัยซันนี่ที่กำลังชะเง้อมาดูที่หน้าจอมือถือฉัน

     "งั้นวันนี้แกก็กลับบ้านพร้อมกับเรย์จิใช่ปะ งั้นฉันไปก่อนละกันนะ บาย~"

     ซันนี่พูดแล้วลุกขึ้นจากเก้ากี้

     "เดี๋ยวสิ กลับพร้อมกันก็ได้"

     ฉันคว้ามือซันนี่ไว้

     "แกไปกับเรย์จิเหอะ ไม่อยากเป็น กขค แล้วที่สำคัญฉันนัดแฟนไปเดินห้างแล้วด้วย ฮ่าๆ"

     "อ้อ ถ้างั้นก็โอเคเจอกันพรุ่งนี้นะ"

     ใต้อาคารเรียน

     "ไหนล่ะ เรย์จิของแกอ่ะ"

     ซันนี่ถามแล้วหันซ้ายหันขวา

     "ฉันก็ไม่รู้ แกไปหาแฟนแกเลยก็ได้ เดี๋ยวฉันยืนรอเรย์จิตรงนี้แหลพ"

     "งั้นก็บ๊ายบาย~เพื่อนเลิฟ"

     "บ๊ายบายจ้ะ ^^" ฉันโบกมือให้ซันนี่

     หลังจากที่ซันนี่เดินไป ฉันก็รีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วก็แชทไปหาเรย์จิ ไหนบอกว่ารออยู่ไง แบบนี้มันให้ฉันมายืนรอชัดๆ - -;

     Sprite :อยู่ไหน ไหนบอกว่ารอใต้อาคารเรียนไง

     ReaJi :พี่ก็หันหลังมาสิ

     ฉันหันหลังตามที่เรย์จิบอก

     แล้วก็พบกับเรย์จิกำลังนั่งโบกไม้โบกมือให้ฉันด้วยท่าทางร่าเริง

     "เห็นฉันแล้ว แล้วทำไมไม่เรียกล่ะคะ - -;"

     ฉันรีบเดินไปหาเรย์จิด้วยสีหน้าหงุดหงิด แกล้งฉันหรอ เดี๋ยวเหอะๆ

     "ไม่รู้สิครับ ฮ่าๆ"

     "นี่นาย"

     "งั้นกลับกันดีกว่าเนอะพี่ เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะ ^^"

     ฉันยังไม่ทันได้ตอบตกลง เรย์จิก็ลากฉันออกจากใต้อาคารเรียน และเดินมุ่งหน้าไปที่บ้านฉัน

     "พี่โกรธผมหรอ"

     "เปล่า"

     ฉันตอบแบบหน้านิ่งๆ ที่จริงก็ไม่ได้โกรธหรอก แต่ต้องเอาคืนสักหน่อย คิกๆ

     "โอ๋ๆ~ ผมขอโทษ อย่าโกรธนะ"

     เรย์จิเอามือมาโอบไหลฉันแล้วดึงเข้าไปหาตัวเขา แถมยังเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆอีก ><

     "...."

     "ถ้าพี่ไม่หายโกรธผมจะร้องไห้แล้วนะ"

     "เด็กบ้า"

     "ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ"

     "ถึงไม่ใช่เด็ก ก็นิสัยเหมือนเด็กอ่ะ"

     "แล้วพี่รักผมไหมล่ะ ^^"

     "มันเกี่ยวกันตรงไหน"

     รีบเปลี่ยนเรื่องระบายความเขิน ว้ากกก >< หน้าแดงหมดแล้ว~

     "พี่สไปรล์ ดูนั่นสิไฟไหม้อ่ะ ผมว่ามันอยู่ใกล้ๆกับบ้านพี่ที่ผมเคยมาเลยนะ"

     เรย์จิชี้ไปที่บ้านหลังหนึ่งที่ถูกไฟไหม้จนแทบจะไม่เหลือซากแล้ว รอบบ้านเต็มไปด้วยรถดับเพลิงที่ระดมฉีดน้ำเข้าไปในบ้าน รวมถึงผู้คนที่มุ่งดูกันห่างๆ เรย์จิบอกว่ามันอยู่ใกล้ๆบ้านฉัน ซึ่งฉันว่าไม่ใกล้แล้วล่ะ เพราะนั่นมัน...มันคือบ้านฉัน 

     "กรี๊ดดดดด นั่นมันบ้านฉัน"

     ฉันพยายามที่จะวิ่งไปที่บ้าน แต่ก็โดนเรย์จิรั้งตัวฉันไว้ก่อน 

     "พี่อย่าเข้าไปนะ มันอันตราย"

     ฉันพยายามขัดขืน และดิ้นสุดชีวิต แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้จริงๆ

     "แม่ฉัน...แล้วแม่ฉันล่ะ "

     เสียงฉันเริ่มขาดเป็นห้วงๆ ไม่จริงใช่มั้ย มันเป็นแค่ฝันไปใช่ไหม 

     ฉันโผลเข้ากอดเรย์จิ และหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลีย ฉันได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างมันเป็นแค่ความฝัน ขอให้ฉันแค่ฝันไปเท่านั้นเอง......แค่ฝันไป....