My Sister รักนะครับ พี่สาวคนสวย
เขียนโดย 
แจมจัง
วันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 19.20 น.
แก้ไขเมื่อ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 09.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพอเลิกเรียน ฉันกับซันนี่ก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อน พอถึงเวลาฉันก็มาที่ห้าง xxx ที่ซันนี่บอกไว้เมื่อวาน
"สไปรล์จ๋า"
"อ้าว ซันนี่" ฉันหันไปตามเสียงเรียกที่คุ้นหู "มาตรงเวลาดีมาก"
"ตรงสิ แต่ฉันเหนื่อยเป็นบ้าเลย พอดีรถติดมากฉันเลยตัดสินใจลงจากแท๊กซี่แล้ววิ่งมาเนี่ย กลัวแกจะรอนาน "
"แกลงทุนมาก ฮ่าๆๆ งั้นเราไปหาอะไรเย็นๆดื่มกันมั้ย แกคงจะร้อนมากเลยนะ" ฉันเสนอความคิด
"ความคิดดีสุดๆเลยล่ะ" ซันนี่ยิ้มขึ้นมาทันที
"อื้ม" ฉันพยักหน้า
เราสองคนเข้าไปในห้างและนั่งอยู่ที่คาเฟ่ บรรยากาศชิลๆ เปิดแอร์เย็นสบาย พร้อมกับทานเบเกอร์รี่อร่อยๆคู่กับโกโก้เย็น นะจุดๆนี้ฟินมาก
"แล้วเรื่องเมื่อวาน แกจะช่วยฉันยังไง" ฉันถามซันนี่ หลังจากที่นั่งเงียบๆกันอยู่นาน
"แกก็ลองมองหาผู้ชายในห้างดิ ชอบคนไหนเอาคนนั้นอ่ะ"
"แกจะบ้าหรอ ง่ายไปไหมเนี่ย - -"
ซันนี่ไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่มองออกไปคาเฟ่
"แกดูอะไรอยู่"
"นั่น!" ซันนี่ชี้ไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่ดูดีมาก รูปร่างสูง ตัวขาว ปากชมพูอ่อนๆ จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ทุกอย่างดูลงตัว แต่ดูเหมือนจะเด็กกว่าฉันนะ จะยังไงก็ช่างเหอะ เอาเป็นว่ารูปร่างภายนอกเขาดูเพอร์เฟ็ค
"ไม่ได้เลยนะแกอะ ส่องหนุ่มไปทั่ว" ฉันเบะปาก
"ชอบป่ะ"
"ก็น่ารักดี"
ซันนี่เอาแต่นั่งจ้องผู้ชายคนนั้น ทำหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง แล้วอยู่ๆก็ยิ้มออกมา อะไรของนาง - -;
"เข้าไปขอเบอร์ดิ"
"บะ บ้า ไม่เอา" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ
"โอเคได้ สไปรท์ ได้" ซันนี่ยิ้มแล้วก้มลงหยิบอะไรสักอย่างในกระเป๋าของนาง
"ทำอะไรน่ะ - -"
"อะ" ซันนี่ยื่นอะไรบางอย่างมาให้ฉัน นั่นมันรูป รูปถ่าย รูปถ่ายของฉัน กรี๊ดดดดดดด รูปหลุดด้วยยย โอ๊ยยยยย
"กรี๊ดดดด น่าเกลียดมาก! ฉันจะฉีกทิ้ง!! เอามานี่"
ฉันพยายามแย่งรูปถ่ายทุเรสๆจากมือของซันนี่ แต่ยัยนั่นเอาเก็บใส่กระเป๋าไปก่อน
"ไม่ได้ๆ อยากให้ฉีกทิ้งก็ต้องไปขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นก่อน คิๆ"
"งั้นไม่ต้องแล้วก็ได้อยากเก็บไว้ก็ตามใจ" ฉันพูดจบก็แลบลิ้นใส่ซันนี่
"งั้นฉันจะถ่ายลงเฟซบุ๊ค ไอจี ไลน์ดีมั้ยล่ะ ขอบคุณที่แกไม่ว่าอะไร" ซันนี่หยิบโทรศัพท์ออกมา เหมือนจะเอามาถ่ายรูป กรี๊ดดดด
"ม่ายยยยย ยอมแล้วว ยอมมมมม ToT"
ยัยซันนี่แกจำไว้นะ เดี๋ยวเหอะๆ จะว่าไปผู้ชายคนนั้นหน้าตาคุ้นๆนะ แต่นึกไม่ออกอ่ะ ว่าเค้าเป็นใคร ช่างเหอะสังสัยอัลไซเมอร์รับประธาน
"ไปเลย" ยัยซันนี่ผลักฉัน ชิ! คนสวยงอน
"รู้แล้วน่าาา :("
จากนั้นฉันก็ตรงไปที่ผู้ชายคนนั้นทันที เอาล่ะสไปรล์ตั้งสติให้ดี แค่ขอเบอร์ก็จบแล้วน่า ทุกอย่างจะจบ สู้นะตัวเรา ToT
และแล้วฉันก็เดินไปหยุดที่หน้าของเขา
" สวัสดีค่ะ" ฉันกล่าวทักทายผู้ชายตรงหน้าด้วยความประหม่าสุดๆ ก็คนมันไม่เคยทักผู้ชายแปลกน่านี่
"สวัสดีครับ" เขาหันมายิ้มให้ แล้วกล่าวทักทายแบบเขินๆ
กรี๊ดดด หล่อเว่อออ ดูจากไกลๆก็หล่อแล้วนะ ได้มายืนใกล้ๆแบบนี้แม่จะละลายค่ะ
"สไปรล์!"
ฉันหันไปตามเสียงที่เรียก แล้วก็จ๊ะเอ๋กับ 'ออกัส'
"นั่นใคร!"
ออกัสเดินตรงเข้ามาที่ฉัน
"ไม่รู้อ่ะ" ฉันทำได้แบบปกติสุดๆ
"มีแฟนใหม่อีกแล้วหรือไง แล้วคนเมื่อวานล่ะ เลิกแล้วหรอ"
"เอ่อ...คนที่เห็นเมื่อวานเขาเป็น...."
"มะ มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับ" เสียงของบุคคลที่สามแทรกขึ้น
"แกยุ่งอะไรด้วยวว่ะ" ออกัสกระชากคอเสื้อของเขา
"นี่! จะทำอะไรน่ะ ปล่อยแฟนฉันนะ" ฉันดึงตัวผู้ชายคนนั้นกลับไป แล้วเกาะแขนเขาไว้ "คนที่เห็นเมื่อวานน่ะพี่ชายฉันเอง ฉันหลอกนายรู้ไว้ด้วย ส่วนนี่แฟนฉันเองตัวจริงเสียงจริง"
เล่นละครเนียนจริงๆ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ตอบโต้อะไร สงสัยจะช็อค ฉันเหลือบไปเห็นยัยซันนี่นั่งยิ้มอย่างพอใจอยู่ในร้านกาแฟ มาช่วยกันหน่อยเซ่ กำลังจะเกิดการปะทะกันแล้วเนี่ย
"นี่แก! แกกล้ามาแย่งคนที่ฉันรักไปได้ยังไง"
ผั๊วะ !
ออกัสดึงร่างของผู้ชายคนนั้นเข้าไปหาแล้วต่อยเข้าไปที่ใบหน้าหล่อๆอย่างจังๆ ทำให้ผู้ชายคนนั้นล้มลงไปที่พื้น
"หยุดนะ!"
ฉันเอาร่างของฉันเข้าไปขวางทำให้ออกัสหยุด รวมถึงคนในห้างทุกคนด้วย ทุกคนต่างหันมามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
"รักมันมากสินะ"
"ฉันเป็นอะไรกับนายงั้นหรอออกัส" ฉันถามเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย
"....."
"ฉันถามว่าเราเป็นอะไรกัน!"
"คือ..."
"ถ้าไม่รู้ ไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน ก็ไปซะ!"
ตอนนี้ฉันโกรธสุดขีด และยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่เมื่อรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ทำคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเจ็บไปด้วย
"สไปรล์ ฉันขอโทษ"
ออกัสพูดด้วยสีหน้าเศร้า และจับมือฉันไว้
"ไปซะ!"
ฉันรีบสะบัดมือออกอย่างแรง
"สไปรล์..."
ออกัสเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ฉันบอกว่าให้ไปไง ได้ยินไหม"
"ฉันขอโทษ แต่ขอให้รู้ไว้ที่ฉันทำไปเพราะฉันรักเธอ"
จากนั้นออกัสก็วิ่งหายไป รวมถึงคนในห้างก็เริ่มหันหน้ากลับไปและยุ่งกับธุระของตัวเองต่อ
ฉันทรุดตัวลงไปดูผู้ชายคนที่ต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน ทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไร ใบหน้าของเขามีรอยช้ำแดง แถมเลือดที่มุมปากก็ซึมๆออกมา
"นายเป็นอะไรไหม ฉันขอโทษนะ ขอโทษ" ฉันมองหน้าเขาแล้วน้ำตาก็ค่อยๆซึมออกมา
"อ่าวเห้ย พี่ร้องไห้ทำไมเนี่ย ผมไม่เป็นอะไร" เขาทำหน้าตกใจ
"ก็ฉันรู้สึกผิดนี่นา ฉันขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก ผมน่ะไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิดร่างกายมันชาไปหมด ตั้งแต่ที่ได้ยินพี่บอกว่า...ผมเป็นแฟนพี่น่ะ"
"เอ่อ...เมื่อกี้"
"พี่พูดจริงหรือเปล่า ผมน่ะชอบพี่มากๆเลยนะ"
"ชอบฉัน?" ฉันเอียงคอถามด้วยความสงสัย
"ใช่ เพื่อนๆในห้องผมก็ชอบพี่มากเลยนะ"
"งั้นหรอ น่าดีใจจังเลยนะ" ฉันยิ้มให้เขา
"พี่บอกผมก่อนสิ ว่าพี่เป็นแฟนกับผมจริงๆรึเปล่า"
"เอ่อ คือ..."
"คงไม่ใช่สินะ" เขาทำหน้าเศร้า
"ฉันยังไม่ได้ปฏิเสธเลย แต่ว่าฉันจะเป็นแฟนนายได้ไง ชื่อของนายฉันก็ยังไม่รู้จักเลย นายเป็นใคร อะไรยังไง ฉันก็ไม่รู้"
"อ้าว ก็พี่บอกเองนี่นาา ว่าผมเป็นแฟนพี่" เด็กสมัยนี้หัดย้อน - -
"แล้วนายชื่ออะไรล่ะ"
"ผมชื่อเรย์จิ อยู่เกรดสิบเอ็ด โรงเรียนเดียวกับพี่เลย"
อ่าา...อายุสิบเจ็ดสินะ นี่ฉันจะต้องกินเด็กหรอเนี่ย - -
"ฉันชื่อสไปรท์นะ อยู่เกรดสิบสอง"
"ครับ พี่สไปรท์"
โอ๊ย เขินนน แล้วนี่เราเป็นแฟนกับเรย์จิยังเนี่ย
"ลุกขึ้นสิ ฉันว่าเรานั่งตรงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ" ที่ว่าไม่ดีน่ะ ก็เพราะเรานั่งคุยกันอยู่ที่พื้นในห้างน่ะสิ
"นั่นสิ ฮ่าๆๆๆ" เขาหัวเราะแล้วเอามือเกาหัว แล้วลุกขึ้นพร้อมๆกับฉัน
"ไปกันเถอะ" ฉันเอามือไปจับแขนเขา
"ไปไหน" เขาเอียงคอถาม
"ไปโรงพยาบาลน่ะสิ"
"ไม่เอา ผมไม่ชอบโรงพยาบาล แผลแค่นี้ไม่นานก็หายแล้วพี่"
"ไม่ได้ๆ ฉันต้องรับผิดชอบ ฉันปล่อยให้ใบหน้าหล่อๆของนาย มีรอยแผลไม่ได้หรอกนะ ไปกันเถอะ"
เขาทำหน้าเหมือนจะไม่อยากไป แต่ก็จำใจต้องไปอะนะ เพราะฉันบังคับเขาน่ะ ฮ่าๆ แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปโรงพยาบาลกัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
