ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

เมื่อมาถึง ยมทูตได้รายงานกับพยายมถึงดวงวิญญาณที่ตนนำมาตามหน้าที่ของตน

"ข้านำดวงวิญญาณของหญิงสาว ชื่อ พราวนภา หญิงม่ายลูกติด สามีตาย มายมโลก ตามหน้าที่แล้วขอรับ

เมื่อพราวนภาได้ยินดังนั้น ก็รีบโวยวายแทรกทันที "นี่ๆ เดี๋ยวๆ  หญิงม่ายลูกติดสามีตายอะไรกัน! ? ฉันยังโสดนะ จะมาแม่ม่าย ลูกติดอะไรกัน ห๊ะ!!?"   

พยายมได้ยินหญิงสาวโวยวายก็ตกใจรีบเอ่ยถามลูกน้องของตนทันที "ว่าอย่างไรนะ? เจ้ายมทูตลองอธิบายมาให้ข้าเข้าใจทีซิ"      ยมทูตได้ยินดังนั้นก็ตกใจรีบเช็คข้อมูลทันที หลังจากตรวจสอบแล้วพบว่าตนเองทำงานผิดพลาดจึงเอ่ย ละล่ำละลัก ขอโทษเจ้านายของตน "เอ่อ... ข้าต้องขออภัยด้วยขอรับ ท่านพยายม เห็นว่าชื่อ พราวนภา เหมือนกัน อายุ 28 ปีเหมือนกันเลยสับสน นำดวงวิญญาณมาผิดน่ะขอรับ"

"เฮ่อ!...ให้มันได้อย่างนี้สิ ลูกน้องข้า เจ้ารีบนำดวงวิญญาณของพราวนภา ส่งกลับเข้าร่างตามเดิมเดี๋ยวนี้!"  หลังจากได้รับคำสั่งยมทูตก็รีบนำดวงวิญญาณของหญิงสาว หมายจะให้กลับเข้าร่างตามเดิม แต่ก็ต้องผิดหวัง เมื่อพบว่ามาช้าไป ร่างของพราวนภาถูกเผาท่ามกลางความเศร้าโศกเสียใจของครอบครัวเรียบร้อยแล้ว

"กรี๊ด!! นี่มันอะไรกัน! เรื่องบ้าๆ แบบนี้เกิดขึ้นกับฉันได้ยังไง ที่ยมโลกมีสอบวัดมาตฐาน ISO หรือเปล่าห๊ะ? ทำไมทำงานกันชุ่ยอย่างงี้ ฉันยังไม่ได้ตายสักหน่อย ยังไม่ทันจะแต่งงานเลยด้วย มีแค่หนุ่มๆไว้ควงเล่นแค่นั้นเอง แล้วไหนจะคุณพ่อ คุณแม่ฉันอีกล่ะ จะรับผิดชอบอย่างไง? บอกมานะ ไม่งั้นวันนี้นรกก็นรกเถอะฉันไม่ยอมแน่!"

"ใจเย็นๆ ก่อนวิญญาณพราวนภา รับรองว่าเราจะหาทางออกให้เจ้าเอง" พยายมรีบปราม

"ให้มันจริงก็แล้วกัน หวังว่าจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับฉันนะ ไม่งั้นแม่จะป่วนยมโลกให้ราบเลย! เธอกล่าวขู่  หลังจากนั้นพยายมก็ตรวจสอบข้อมูลของภพต่างๆโดยละเอียด แล้วมองไปที่พราวนภา แล้วเอ่ยขึ้นว่า "เราได้ตรวจสอบผลบุญของเจ้าและภพต่างๆ ดูแล้วพบว่า เมื่อครั้งยังมีชีวิต เจ้าได้สร้างกรรมดี ทำบุญสุนทาน ช่วยเหลือคนแต่มีกรรมเก่าอยู่ ตอนนี้ร่างของภพเดิมของเจ้าถูกเผาไปแล้ว แต่หลังจากที่ตรวจสอบดูแล้วเราพบว่า มีอยู่ภพภูมิหนึ่ง มีหญิงสาวรูปร่างหน้าตา เหมือนกับเจ้าอย่างกับคนเดียวกัน เพียงแต่นางอายุน้อยกว่าเจ้า 8 ปี นางอายุ 20 ปี นางอาศัยอยู่ในยุคจีนโบราณ ของอีกภพหนึ่ง เป็นบุตรสาวของคหบดีท่านหนึ่ง เป็นลูกนอกสมรส มารดาเสียชีวิตแล้ว อาศัยอยู่กับบิดา และฮูหยินใหญ่กับพี่สาวต่างมารดา ชะตาอาภัพถูกกลั่นแกล้งด้วยเป็นคนหัวอ่อน บัดนี้หมดกรรมสิ้นชีพแล้ว เจ้าไปเข้าร่างของนางแทนได้"

"เดี๋ยวนะ! ยุคจีนโบราณ?  ฉันเป็นคนไทยแท้นะท่าน ไม่ได้เรียนภาษาจีน  แล้วจะใช้ชีวิตยังไง? จะสื่อสารกับคนที่นั่นรู้เรื่องไหม?" ส่วนชะตะของแม่นั่นจะอาภัพยังไง ไม่ใช่ประเด็นหรอก เพราะคนอย่างฉัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาอยู่แล้ว อย่าหวังเลยว่าฉันจะใช้ชีวิตเหี่ยวเฉาไปวันๆ ซังกะตายน่ะ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ฉันก็คือฉัน!"

"อย่าห่วงไปเลย เจ้าจะสามารถสื่อสารภาษาเดิมของเจ้าได้ โดยที่คนที่ภพนั้นจะฟังเป็นภาษาเดียวกันกับของตน"

"แค่นั้นเหรอคะ?" ท่านจะไม่มีของแถมอะไรให้ฉันหน่อยเหรอ?  อย่าลืมนะว่าลูกน้องของท่านทำงานผิดพลาด ทำให้ฉันต้องหมดอายุขัยก่อนเวลาอันควรน่ะ"

"เฮ่ย... ก็ได้ก็ได้! เอาเป็นว่าเราจะให้ของวิเศษติดตัวเจ้าไปชิ้นหนึ่ง เวลาที่เจ้าปรารถนาสิ่งใด ให้เจ้าอธิฐาน แล้วสิ่งนั้นจะปรากฏแก่เจ้า แต่ว่าเจ้าจะขอได้แต่สิ่งของเท่านั้นนะ ไม่สามารถจะขอเปลี่ยนแปลงจิตใจคน หรือสิ่งที่เป็นนามธรรมใดๆได้ เอ้า! รับไป"   กล่าวจบก็ปรากฏกำไลหยกขึ้นตรงหน้าของพราวนภา เธอหยิบมันขึ้นมาสวมใส่ข้อมือตนเอง

"เจ้าจะสามารถจดจำเรื่องราว ทักษะ รวมถึงระดับสติปัญญาของภพเดิม สมัยที่ยังเป็นพราวนภาได้เหมือนเก่า ชื่อร่างใหม่ของเจ้า คือ หลิวเฟิงเซียน เอาล่ะเตรียมตัวตามลูกน้องของเราไป เขาจะพาเจ้าไปบ่อน้ำศักดิ์สิทธ์ สำหรับนำทางเจ้าไปสู่ภพภูมิใหม่"

"รับทราบค่ะ ท่านพยายม"