ถึงคราวนางร้าย ทะลุมิติ

เมื่อฟื้นคืนสติอีกครั้งหนึ่ง พราวนภาลืมตาขึ้นมาในร่างใหม่ กวาดตามองสภาพแวดล้อมโดยรอบ ก็พบว่าร่างของตนนอนอยู่ในห้องหนึ่ง ตกแต่งแบบจีนโบราณ เป็นห้องที่เรียบง่ายแต่ค่อนข้างกว้าง เตียงนุ่มบุลายสวยงาม บ่งบอกถึงฐานะของเจ้าของห้องดีพอสมควร หญิงสาวลุกขึ้นนั่งพลางสำรวจสิ่งของต่างๆภายในห้อง ทันใดนั้นก็มีเสียงของหญิงสาวคนนึงดังมาจากด้านนอก เสียงพูดด้วยภาษาที่ต่างจากภาษาของตนแต่หญิงสาวกลับฟังออกราวกับเป็นภาษาของตน                                           

"เชิญท่านหมอเจ้าค่ะ รีบเข้ามาดูอาการของคุณหนูเร็วเข้าเจ้าค่ะ" เสียงหญิงสาวจากด้านนอกดังขึ้นพร้อมเสียงเปิดประตูเข้ามาพอพบร่างของหญิงสาวลุกขึ้นนั่ง ก็รีบเดินตรงเข้ามาถาม                                    

"คุณหนู ฟื้นแล้วหรือเจ้าคะ? บ่าวตกใจหมด ! ท่านหมอเชิญทางนี้เจ้าค่ะ หญิงสาวหันไปกล่าวกับชายชราที่มาด้วยกัน หลังจากหมอชราได้ตรวจอาการก็ตกใจหันไปถามหญิงสาว                                  "ไหนเจ้าบอกว่าคุณหนูของเจ้าทำงานหนักจนร่างกายอ่อนเพลีย หมดสติไง? ข้าตรวจดูแล้วคุณหนูของเจ้าร่างกายแข็งแรงทุกอย่าง ปกติดีนี่นา?"    "จะเป็นไปได้ยังไงเจ้าคะ? ก็ข้าเห็นกับตาว่าคุณหนูของข้าหมดสติหนำซ้ำพอแตะลมหายใจที่ปลายจมูก พบว่าไม่มีลมหายใจ ข้าตกใจมากจึงรีบเชิญท่านหมอมาดูอาการ นะเจ้าคะ"  

ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลายไปกันใหญ่ พราวนภาที่นั่งฟังทั้งสองเถียงกันก็รีบเอ่ย "เอ่อ...ข้าไม่เป็นไรแล้วล่ะนะ อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ไป ข้าต้องขอโทษท่านหมอด้วยที่ทำให้ท่านต้องเสียเวลา เจ้ารีบส่งท่านหมอกลับทีนะ แล้วเดี๋ยวช่วยมาหาข้าหน่อยมีเรื่องจะถามเยอะเลย" พราวนภากล่าวด้วยภาษาเดิมของตน แต่คนทั้งสองฟังเข้าใจเป็นภาษาเดียวกันกับพวกตน สาวใช้สาวเอ่ยรับคำ หลังจากไปส่งหมอชรา แล้วจึงเดินกลับมาพบนายของตน                           

"เอาล่ะ ข้ามีเรื่องอยากจะถามอะไรเจ้าหน่อย พอดีหลังจากที่หมดสติไป ข้าพบว่าวิญญาณของตัวเองหลุดออกจากร่างไปยมโลก พอรู้สึกตัวอีกทีข้าก็จำอะไรไม่ได้เลย พอจะจำได้ว่า เออ...ข้าชื่อหลิว เฟิงเซียนใช่ไหม? แล้วเจ้าชื่ออะไร?            "โธ่ คุณหนูของบ่าวไม่รู้ทำไมชะตาถึงอาภัพเช่นนี้ถูกใช้งานเยี่ยงทาส แล้วยังความจำเสื่อมอีก บ่าวชื่อ อันหนิง เจ้าค่ะ เป็นสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูมานานแล้ว บ่าวจะเล่าทุกอย่างให้ฟังเองเจ้าค่ะ"                                                                  

หลังจากสอบถามและได้ฟังข้อมูลจากสาวใช้ของตน พราวนภาก็ได้รู้ว่า ตนเองมาอยู่ในร่างของคุณหนูรองตระกูลหลิว เป็นลูกสาวที่เกิดจากอนุของท่านคหบดี หลิวจงไห่ มีพี่สาวต่างมารดา ที่เกิดกับฮูหยินใหญ่ ชื่อ หลิวเหม่ยเซียน ถึงแม้จะได้ชื่อว่าเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งแต่กลับใช้ชวิตไม่ต่างจาก สาวใช้ ถูกกลั่นแกล้งใช้งานอย่างหนักจนร่างกายอ่อนเพลียและถึงแก่ชีวิต

หลังจากได้ฟังข้อมูลต่างๆที่ควรรู้เกี่ยวกับชีวิตใหม่ ก็ได้ตัดสินใจแล้วว่า ตนเองจะใช้ชวิตใหม่จากนี้ในชื่อ หลิวเฟิงเซียน แต่จะไม่ยอมก้มหน้ารับชะตากรรมใดๆทั้งสิ้น ในเมื่อตอนนี้ชวิตนี้เป็นของเธอพราวนภา อย่าหวังว่าเธอจะยอมก้มหัว หรือยอมให้ใครมารังแกอย่างที่เฟิงเซียนเคยเป็น ใครกล้ามาแหยมจะได้รู้ฤิทธิของอดีตนางร้ายจอแก้ว ที่ไม่ได้ร้ายเฉพาะการแสดง เพราะจะให้มานั่งงอมืองอเท้าให้ใครมาทำตามอำเภอใจ อย่าได้หวัง เตรียมตัวพบกับเฟิงเซียนโฉมใหม่นะบัดนาว  หลังจากสอบถามข้อมูลโดยละเอียดก็ลุกขึ้นยืนส่องกระจบบานใหญ่ภายในห้องพบว่า เจ้าของร่างเดิมมีใบหน้าเหมือนกับตนเองอย่างไม่ผิดเพี้ยน ผิดก็แต่ว่า อายุดูอ่อนเยาว์กว่า และสีหน้าดูซูบซีดไร้ชีวิตชีวา การแต่งกายก็ราบเรียบ จืดชืด ทำให้รู้สึกขัดใจเป็นที่สุด

"โฮ้ย!! อะไรกันเนี้ยหน้าตาก็ออกจะสวย แหมอุตส่าห์อายุน้อยกว่าเราตั้ง 8 ปี ทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย แต่งตัวเชยซะไม่มี จีดชืดสนิทเชียว ไม่ไหวๆ เฟิงเซียนจะใช้ชีวิตเหี่ยวเฉายังไงก็ช่างแต่ตอนนี้ร่างนี้เป็นของฉัน เรื่องอะไรจะมาซีดมาโทรม หน้าตาออกจะเริด หุ่นออกจะเซี๊ยะ มีของดีมันก็ต้องโชว์กันหน่อยสิ อุตส่าห์ถอยอายุลงมาตั้ง 8 ปีโดยไม่ต้องทำเบบี้เฟรส เรื่องอะไรจะปล่อยให้เสียของล่ะ"     

หลังจากสาวใช้ อันหนิง กลับเข้ามาพร้อมอาหารที่ตนสั่งให้นำมาเพราะหลังจากฟื้นใหม่ๆแล้วหิวก็เอ่ยกับสาวใช้ของตนว่า  "อันหนิงเดี๋ยวข้าทานอาหารเสร็จแล้ว เจ้าช่วยพาข้าไปตลาดที่นี่ทีนะข้าอยากจะไปซื้อหาเสื้อผ้า ของใช้ใหม่น่ะ"    "เอ๋? คุณหนูจะซื้อชุดใหม่หรือเจ้าคะ เมื่อก่อนคุณหนูไม่ค่อยชอบแต่งตัว ไม่ค่อยชอบออกจากบ้านนี่เจ้าคะ?"

"เมื่อก่อนจะเป็นไงก็ช่าง แต่ตอนนี้หลังจากที่ข้าฟื้นขึ้นมา ข้าก็ถือว่าตัวข้าคนเก่าได้ตายไปแล้ว หลิวเฟิงเซียนที่เจ้าเคยรู้จัก แต่นี้กำลังเปลี่ยนเป็นคนใหม่ เจ้าไม่ต้้องตกใจมากนัก แค่ต้องปรับตัวให้ได้ก็พอ"     

หลังจากที่มาเดินตลาด พราวนภาก็ได้เลือกซื้อชุดและเครื่องประดับเครื่องสำอางใหม่ หญิงสาวแวะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยแต่ละชุดที่หญิงเธอเลือกซื้อ เน้นสีสันฉูดฉาด ชุดรัดรูปบางเบาเน้นสัดส่วนเซ็กซี่ นอกจากเฟิงเซียนจะมีหน้าตาเหมือนเธอราวพิมพ์เดียวกัน รูปร่างก็ซ่อนความเซ็กซี่ อวบอึ๋มไว้ด้วยเช่นกัน เสียแต่เจ้าของร่างเดิม ปล่อยตัว ไม่ชอบแต่งกาย แต่เมื่อตอนนี้เจ้าของร่างใหม่คือพราวนภา เธอจึงเลือกแต่งกายตามสไตล์เดิมของตนตามแบบฉบับสาวเปรี้ยวสุดมั่นยุคใหม่ เมื่อผนวกเข้ากับการแต่งหน้างดงามโฉบเฉี่ยว จึงเปลี่ยนให้หญิงสาวหัวอ่อน ราบเรียบ ไร้ชีวิตชีวา ให้กลายเป็นสาวงาม สุดเซ็กซี่ ที่ทำเอาชายหนุ่มหลายคนที่ตลาดมองตามคอแทบเคล็ด  แม้แต่สาวใช้อย่างอันหนิง ก็ต้องตกใจ กับความเปลี่ยนแปลงของเจ้านายสาวของตน อย่างกับคนละคน