Waiting for love รอเธอรัก...ควักหัวใจยัยเพื่อนซี้

บทที่ 7 แบบนี้ก็อุ่นนะ...อุ่นไปทั้งใจ

                สวนของเราใกล้เป็นรูปเป็นร่าง เหลือแค่ตกแต่งและเก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เท่านั้น มองไปรอบๆ ทุกคนต่างช่วยกันจัดวางต้นไม้ ติดป้ายธีมของเดือนนี้ เสนอความคิดต่างๆ เพื่อให้สวนออกมาสวยงาม อากาศยามบ่ายวันนี้ก็เป็นใจ เมฆบดบังแสงแดดไว้ได้หมด ลมพัดเอื่อยๆ มาปะทะใบหน้าพลอยทำให้หายเหนื่อยจากการอาการเมื่อยล้า ชื่นใจ~~~

                เมื่อสวนเสร็จสมบูรณ์ ไม้ไฟกับเพื่อนบางส่วนเริ่มเก็บอุปกรณ์จัดสวน เก็บกวาดเศษไม้ใบที่หล่นตามทางเดินลงถังขยะ เมฆเริ่มแจกจ่ายน้ำดื่มให้สมาชิกที่ทำหน้าที่ของตนเสร็จ ส่วนสองหนุ่มที่เหลือต่างช่วยกันถ่ายภาพสวนในมุมต่างๆ เพื่อนำไปลงเพจชมรมและเว็บไซต์ของโรงเรียน. เรียกได้ว่าชมรมของเราเป็นหน้าเป็นตาให้กับโีรงเรียนเลยล่ะ

แปะ! แปะ!

หือ?

เงยหน้ามองฟ้าทันที 

แปะ!

อ่าO_o  เม็ดฝนตกใส่หน้าผาก 

เปรี้ยง!!!!  ฮึ่ม! ซา~~~

"เฮ้ย! ตกอะไรตอนนี้วะ"

"กรี๊ดดดดด กะกลัว"

"ไม่อยู่แล้ววววว"

          ทั้งเสียงฝนทั้งเสียงฟ้าร้องต่างแข่งกันประสานเสียง ทั้งเสียงกรีดร้องของสาวๆ เหมือนฟ้าจะถล่มดินจะทลาย โอ๊ยไม่ไหว คือเสียงดังมากฉันรีบปิดหูวิ่งหาที่หลบฝนในอาคารใกล้แต่... แต่เหล่าสมาชิกทั้งหลายแหล่จับจองที่กันหมด ยืนเบียดเสียด ไม่เหลือที่ให้มดสักตัววิ่งผ่าน ขณะที่ฉันมองซ้ายมองขวา มือแกร่งของใครสักคนคว้าเข้าที่แขนฉันแล้วจูงไปยังข้างตัวอาคาร ซึ่งมีหลังคายืนออกมากันฝนบ้างเล็กน้อย

"ช้าตลอด หาที่หลบไม่ทันชาวบ้านชาวช่องทุกที" เสียงนุ่มทุ้มกระซิบข้างหูท่ามกลางสายฝนที่กระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย ประโยคที่กล่าวออกมาคล้ายจะต่อว่าหากเป็นเวลาปกติฉันคงจะเถียงกลับ 

"..." 

"ปกติแกจะเถียงฉันกลับ?" มะขามก้มหน้าลงมามองพลางสะบัดผมไล่น้ำออกจากผม น้ำกระเซ็นมาโดนหน้าฉันเต็มๆค่ะ>< แถมยังเข้าตาอีกด้วย

"ไอ้..."

"อุ๊ย! โทษที สะบัดแรงไปหน่อย" แล้วมันก็สะบัดอีกรอบคราวนี้น้ำไม่เข้าตาแต่เข้าปากเลยค่าาา

"เลิกแกล้งได้แล้ว!" สองมืออันบอบบางผลักเข้าที่อกมันอย่างแรงแต่แรงต้านกลับมาทำเอาฉัน...

ตุ๊บ!

ล้มก้นจั้มเบ้า ไม่พอยังพาตัวเองออกมาตากฝนอีก เวรกรรมจริงๆ ทั้งที่จะผลักให้มันล้มแต่ตัวเองดันมาก้มเอง มะขามไม่ได้ผลักฉันกลับหรอก มันแค่ยืนอยู่เฉยๆ เท่านั้น แรงแค้นแรงโมโหไม่สามารถทำอะไรได้เลย

"ฮ่าๆ ก๊ากๆ" หัวเราะเข้าไปสาธุให้แมลงวี่แมลงวันบินเข้าปากมัน มีความสุขบนความทุกข์คนอื่น 

ตึกตักๆ~

เสียงฝีเท้าของไตรหยุดลงตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยถามด้วยสีหน้าแปลกใจ สายตาล้อเลียน สนุกขบขัน 

"เจ้าฟ้า เธอหากบหรอ"

มีกบสักตัวมั้ย โธ่! ถามไม่คิด

"เจ้าฟ้าของช้านนนนน!". เสียงแบบนี้ประโยคอย่างนี้ "เจ้าฟ้าของเมฆ ทำไรอ่ะ?" ทำหน้างง @_@ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา"ก๊ากๆ หาเขียดหรอ" 

"ฮ่าๆ" สามหนุ่มหัวเราะอย่างไม่อายฟ้าอายดิน. คงจะสนุกมากสินะ//><

"ไอ้เจ้าฟ้า! ทำไมไปนั่งตรงนั้น!" 

ไม้ไฟเดินมาแต่ไกล มือทั้งสองข้างช่วยกันยึดคันร่มไว้กับตัวป้องกันลมหอบหิ้วร่มไป  ร่มที่ไม้ไฟกางคันใหญ่มากคล้ายๆกับที่แม่ค้าชอบใช้ ไปขโมยจากไหนเนี่ย 

"นั่งตากฝน คิดว่านางเอกเอวีหรือไง!" หาว่าฉันเป็นนางเอกเอวี ระหว่างที่ เตรียมสรรหาคำด่ากลับ เมฆผู้มากรักก็เถียงขึ้น

"เอ็มวีโว้ย!" 

"ออกเสียงคล้ายๆ กันน่าไอ้เมฆ!"

"คล้ายตรงไหนครับ!"

"ช่างเถอะ!  แต่หุ่นเจ้าฟ้าคล้ายนางเอกเอวีว่ะ"

"นางเอกเอวีหุ่นดีกว่านี!้" 

"เออก็จริงว่ะ!"

แล้วมันสองคนก็ตะโกนคุยกันไปมา

"เจ้าฟ้าน่ารักแต่ไม่เซ็กซี่!"

"ได้ขนาดนี้ก็บุญแล้ว!". 

     อีกสองคนก็ช่วยพยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง ช่วยกันรุมฉันให้สาแก่ใจเลยแล้วฉันมานั่งตากฝนให้พวกมันกัดจิกทำไม ดูสิสภาพหน้าผมเสื้อผ้าเปียกน้ำ เปื้อนโคลน ดูไม่ได้เลย

"จะนั่งอีกนานไหม" มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่แขน่ฉัน ก่อนจะดึงรั้งให้ลุก มะขามมองดูสภาพลูกหมาตกน้ำสักครู่ ส่ายหน้าไปมาอย่างรับไม่ได้ ก่อนจะรีบถอดเสื้อแล้วโยนใส่หัวฉัน

"ใส่ซะ!" ทำไมมันต้องขึ้นเสียงด้วย มันน่ากลัว "โตแล้วไม่จักรู้ดูแลตัวเอง ใส่มาได้เสื้อบางๆ ถึงจะสีดำก็เถอะ เหอะ!" อ้าว น้ำเสียงที่เพล่งออกมาทั้งเป็นห่วงทั้งโมโห เสื้อบางก็จริงแต่มันก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน เอ๋?แล้วมันจะโมโหทำไม

"ยัง ยังไม่ใส่ จะให้ใส่หรือไง" มันเห็นฉันยืนทื่ออยู่ก็ฉุนขึ้น ก่อนจะพยายามยัดเสื้อลงไปในหัวให้ พอยัดลงไปถึงคอ มันก็สั่งให้ใส่ต่อแล้วกอดอกยืนมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แปลก!

ใส่เสร็จฉันก็พบว่าเสื้อมะขามมันตัวใหญ่ ยาวไปคลุมก้นเลยที่เดียว มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยมาแตะจมูก ฟุดฟิตๆ หอม~~~  บรรยายกาศฝนตก ยืนหลบฝนกับหนุ่ม หนุ่ม..โอ้โหเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าหุ่นของมะขามมันเซ็กซี่//_// นี่ขนาดใส่เสื้อกล้ามอยู่นะถ้าไม่ใส่ล่ะจะขนาดไหน...ไม่อยากจะคิด

"เจ้าฟ้า! หน้าเคลิ้มเชียวนะ นี!่ แกแอบมองรูปร่างอยู่หรอO_O" ไม้ไฟเดินมาถึงก็สร้างคดีให้ทันที สามคนที่เหลือหันขวับมองฉันอย่างตกใจ O_O  ไตรเหมือนจะไม่ตกใจอะไรมากเอ่ยประโยคที่ฉันอยากจะมุดแผ่นดินหนี

"เพิ่งรู้ว่าเธอหื่น"

"ฉันไม่.." 

"หื่นออกนอกหน้ามาก"

ไม้ไฟมันพ่นไฟอีกแล้ว

"แอบลวนลามด้วยสายตา"

ฉันไม่ได้พิศวาสนายเลยเมฆ

"คิดอะไรกับฉันป่ะ?"

และประโยคสุดท้ายจากมะขาม ทำเอาใจฉันกระตุกว้าบ เหมือนมีประจุไฟแล่นผ่านหัวใจ แค่วินาทีเดียวเท่านั้น แค่นั้นจริงๆ

       กึกๆ กึกๆ ~ บรื๋อ~ อ๊าง~

      "ดูสิเขินจนหน้าชีด"

     "ไม่ใช่มั้ง"

    "ปากสั่นด้วยว่ะ"

    "แกโกรธหรอ"

   "ตัวสั่นด้วยO_O"

 ฉันไม่ได้โกรธ ไม่ได้เขิน ที่ตัวสั่นปากสั่นหน้าชีด เพราะ..

  "ฉันนะ..กึกๆ" ปากสั่น บรื๋อ~ พูดไม่ออกเลย ได้แต่กอดอกแน่น

พยายามทำตัวให้แนบชิดกับตัวอาคารจนจะสิงได้อยู่แล้วววววว. หนาววววว

"แกหนาวหรอ" พยักหน้าตอบมะขามไปช้าๆ 

"มาๆ ฉันกางร่มให้ พวกแกเข้ามายืนในร่มให้หมดทุกคน" ไม้ไฟถือร่มเข้ามากางให้พลางบอกให้สามคนที่เหลือเข้ามายืนในร่มเพื่อเอาตัวบดบังละอองฝนให้ฉัน 

"ชิดในหน่อยๆ ฉันเปียกหมดแล้ว" เมฆพยายามดันตัวเองเข้ามาร่มซึ่งมันก็พลอยทำให้ทุกคนต้องยืนเบียดกันมากขึ้น 

ฉันยืนอยู่ระหว่างมะขามดับไตร. ไม้ไฟกับเมฆอยู่ข้างหน้า การอยู่ท่ามกลางผู้ชายสี่คน มันอาจดูไม่ดีถ้าใครมาเห็นแต่ใครจะมองอย่างไรก็ตามพวกเราบริสุทธิ์ใจ การกระทำที่แสดงออกไปเพราะความรักเพื่อนทั้งนั้น 

"กึกๆ กึก" ถึงพวกสี่หนุ่มจะบังละอองฝนแต่ยังไม่สามารถทำให้อาการหนาวสั่นของฉันลดลง

หมับ

มะขามฉวยมือทั้งสองข้างฉันไปก่อนทาบมือมันลงมาถูช้าๆแล้วเพิ่มความเร็วขึ้นแล้วเพิ่มความเร็วขึ้น แป๊บ! วาบบ! ประจุไฟแล่นผ่านหัวใจอีกแล้ว ใจเริ่มเต้นตึกตัก~ ตึกตัก~ ยิ่งถูเร็วขึ้น มือสัมผัสกันมากเท่าไรหัวใจยิ่งเต้นแรงขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกนี้...

"ดีขึ้นยัง"

"(_ _) (- -)" ไม่กล้าเอ่ยปากกลัวว่าเสียงที่เพล่งออกไปจะพลอยสั่วไปตามหัวใจที่กำลังเต้นระรัว

"งั้น...หมับบ" มือที่ติดกับตัวมะขามก็ถูกจับไว้ "แบบนี้แล้วกัน"

"อืม" จับมือไว้แบบนี้..

"มันก็อุ่นนะ" 

"..."

อุ่นใจ

อุ่นไปทั้งตัวเลย

แปลกทั้งที่ฝนตกลงมาไม่ขาดสาย เสียงฟ้าร้องดังก้องไปทั่ว ฉันไม่หวาดหวาดกลัว ไม่หนาวสั่น ตรงกันข้าม ฉันกลับรู้สึกดี...

"เปรี้ยง!" มือฉันกระตุกเล็กน้อย ก่อนที่มือใหญ่จะจับกระชับให้แน่นขึ้น 

หัวใจก็เต้นระรัวอีกครั้ง

ตึกตัก~

ตึกตัก~