Waiting for love รอเธอรัก...ควักหัวใจยัยเพื่อนซี้
เขียนโดย 
ภีรภร
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.44 น.
แก้ไขเมื่อ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2558 17.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) จัดสวน…สื่อรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เช้าของวันอาทิตย์ที่เป็นวันหยุดพักผ่อนของใครหลายคนแต่พวกเราชมรมรักษ์โลกต้องมาปฏิบัติภารกิจสำคัญเพื่อสร้างความงดงามให้แก่โรงเรียนแห่งนี้ถึงแม้สมาชิกบางคนจะพากันโวยวายหรือบ่นบ้างเมื่อทราบข่าวจากแฟนเพจชมรมให้สมาชิกมาช่วยกันจัดสวน หากใครไม่สามารถมาได้ให้ติดต่อหากใครไม่สามารถมาได้ให้ติดต่อกับไม้ไฟโดยตรงซึ่งผลก็ปรากฏว่าสมาชิกส่วนมากพร้อมใจกันมาในวันนี้ แต่ฉันว่าน่าจะเกรงกลัวไม้ไฟมากกว่า เมื่อทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันมะขามก็เริ่มอธิบายหัวข้อของธีมเดือนนี้แล้วแบ่งสมาชิกออกเป็นกลุ่มๆรับผิดชอบตามที่ได้รับมอบหมาย
พอแต่ละกลุ่มแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ ไตรก็ขอตัวแยกไปเขียนป้ายของธีมกับสมาชิกคนอื่นๆ เหลือเมฆกับไม้ไฟที่ตกลงกันไม่ได้ว่าจะทำอะไร มะขามต้องช่วยจับแยกและสั่งให้ไม้ไฟไปจัดสวนตามทางเดินเข้าโรงเรียน. ส่วนเมฆได้รับสิทธิพิเศษจดรายชื่ออาหารแล้วจัดการสั่งอาหาร จากนั้นคอยบริการน้ำดื่มให้กับทุกคน รู้สึกชายหนุ่มมากรักคนนี้จะเต็มที่อย่างมากเพราะได้ทักทายกับสาวๆ
ฉันโดนมะขามลากมาจัดสวนตรงลานกิจกรรม ซึ่งเป็นส่วนที่ต้องให้ความสำคัญอย่างมาก เราได้วางแผนให้สวนตรงนี้เป็นจุดเด่น โดยประดับตกแต่งต้นไม้ดอกไม้ให้เป็นรูปทรงต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นสี่เหลี่ยม สามเหลี่ยม วางไว้รอบๆ สวนที่เป็นวงกลมและภายในสวยวงกลมจะมีสวนรูปหัวใจซึ่งจะตกแต่งด้วยต้นไม้ดอกไม้ที่มีสีอ่อนหวาน มีป้ายชื่อไว้สำหรับให้คนเขียนชื่อคนที่อยากบอกรัก เขียนเสร็จให้ปักป้ายไว้ตรงต้นไม้ที่อยากให้ พร้อมหยอดเงินบริจาคลงตู้ไม้รูปบ้านเพื่อเป็นการสนับสนุนกิจกรรมของทางชมรมในครั้งต่อไป และถึงวันศุกร์สุดท้ายของเดือน ใครที่มีชื่อในป้ายที่ปักตามต้นไม้ก็จะได้ต้นไม้กลับบ้าน
"แกจะทำอะไร"
"ก็จะเขียนชื่อฉันไง ฉันอยากได้ต้นนี้ มันน่ารักดี"
"ไม่ต้องเลย เอาไว้ให้คนอื่นเขาเขียนให้คนรักเถอะ อย่ามาทำเป็นฉลาดเขียนชื่อตัวเองให้คนอื่นเข้าใจผิดว่ามีคนชอบ"
"แกนี่รู้ทันตลอดเลย"
มะขามมันจะรู้ทันฉันไปหมดทุกเรื่องเลยหรือไง ตั้งใจจะเขียนชื่อลงป้ายจองต้นไม้และหวังให้คนอื่นเข้าใจว่ามีคนแอบชอบจะได้ไม่อายผู้หญิงคนอื่นๆบ้างเฮ้อ~ มะขามนี่มันมารผจญจริงๆ
"ถ้าแกอยากได้"
"จะให้หรอ O_O"
"ไปซื้อเอาเองเถอะ"
"ไอ้ขี้งก"
"แล้วแต่จะคิด"
ไม่มีน้ำใจให้แก่ผู้หญิงอย่างฉันเลย เซ็งทำงานๆ ต่อดีกว่า จะว่าไปผู้แบบฉันก็ทึกบึกบึนมากนะเนี่ยจัดสวนกลางสายลมแสงแดดประเทศไทย ถ้าเอาไก่มาย่างกลางแดดนี่คงสุกแน่ๆ อากาศทำไมมันร้อนอบอ้าวแบบนี้นะ. อ่า...เวลาผ่านไป ฉันเหยียบเงาตัวเองได้แล้ว แสดงว่าตอนนี้ได้เวลากินข้าวเที่ยงแล้วๆ คิดได้แบบนั้นฉันก็วิ่งไปชมรมเพื่อกินข้าวทันที
"พี่เมฆขา ของลิลลี่ข้าวผัดค่ะ"
"ขอโทษครับ พี่หยิบผิด"
สาวๆต่างต่อแถวรับข้าวกล่องจากเมฆอย่างเป็นระเบียบถึงมีจะมีเสียงกรี๊ดความหล่อของมันบ้างก็ตาม ฉันได้แต่นั่งมองอย่างเบื่อหน่ายเพื่อรอกินข้าวพร้อมกับสี่หนุ่มอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นมะม่วงข้างๆ ชมรม ชมรมของเราเป็นอาคารชั้นเดียวที่สร้างจากเศษไม้ท่อนไม้ ภายในมีโต๊ะประชุม กระดานดำ มีอุปกรณ์เครื่องเขียน
"ของโกเด้งข้าวไข่เจียวนะคะ"
"นี่ครับ ^^"
"พี่เมฆๆ ลืมอะไรหรือเปล่า?"
"เอ๊~~~ ลืมอะไรน้า^^"
"คิดสิค่ะ"
"ช้อน"
"ม่ายยยถูก"
"น้ำ"
"ไม่ถูกค่า"
"อะไรล่ะครับ พี่คิดไม่ออกด้วยสิ ว้าแย่จัง"
"หัว หัว อะไรเอ่ย?"
"หัวใจ!!!!! เอาไปเลยครับ จุฟๆ พี่ให้ทุกคน"
"อร๊ายยยยยย!!! พี่เมฆน่าร้ากกกกก"
"ขอบคุณครับ ขอบคุณ"
"ฟิ้ววววว ตุบ!"
"โอ๊ย!"
"อร๊าย!เฮ้ยๆ"
มะม่วงลูกหนึ่งลอยคว้างอยู่ในอากาศก่อนตกลงสู่หัวเมฆ
"ใครวะ". เมฆหันรีหันข้างหาต้นเหตุ
"ฉันเอง" ไม้ไฟเดินมาจากหลังชมรมพร้อมกับแกว่งพวงมะม่วงไปมา
"โยนมาทำไมวะ"
"รำคาญ! เมื่อไหร่จะแจกเสร็จหิวข้าวโว้ย" มืออีกข้างก็คว้าเอาข้าวกล่องจากเมฆมานั่งกับฉัน
"เออๆ จะเสร็จแล้ว"
หลังจากที่เฆมแจกข้าวกล่องเสร็จก็มารวมกลุ่มในมือถือข้าวหนึ่งกล่อง ไตรเดินมาพร้อมถือถาดน้ำ ส่วนมะขามหิ้วถุงข้าวกล่องตามมาติดๆ
"นี่น้ำปลา" พริกน้ำปลาถูกราดลงบนข้าวผัดด้วยฝีมือของมะขาม
"ขออีกๆ" ฉันคว้ามือมันไว้ก่อนจะแย่งน้ำปลาแต่...
"พอแล้ว"
"เจ้าฟ้าแกไม่กลัวเป็นโรคหรือไง กินแต่น้ำปลาอย่างกับคนแก่"
"ไม้ไฟแกว่าฉันแก่หรอ"
"แก่แล้วแน่ๆ" ไตร
"ไตร นายก็เอากับเขาด้วยหรอ O_O"
"อืม" ตอบหน้าตาเฉยมาก
"ฮ่าๆ ยอมรับซะเถอะว่าแก่"
"มะขาม!"
"อ่ะๆ ไม่ดีมั้ง ^^
ฉันคว้าแก้วน้ำขึ้นมากะจะสาดใส่แต่มะขามคว้าไว้ทันแถมยังทำยิ้มเยาะเย้ยอีก
><
"เจ้าฟ้า คนอื่นว่าแก่ แต่เธอสวยสำหรับฉันนะ" ^_^
"ไม่ต้องมาชม"
"อ่ะๆ แน้ๆยอมรับซะด้วย น่ารักนะเรา" พูดไม่พอยังจะเอามือเปื้อนน้ำปลามาบีบจมูกด้วย
"ฉันเหม็น"
ผลัวะ
รีบปัดมือเมฆออกก่อนจะคว้ากระดาษชำระจากมะขามมาเช็ดจมูกแรงๆ ฮึ่ย เจ็บ
"โอ๊ย ใจร้ายจัง"
"ตุบ! เงียบปากไปเลยนะ ><"
เมฆรีบตักข้าวใส่ปาก ไม่มีใครเอ่ยปากอีกเลยหลังจากฉันทุบโต๊ะไป โมโหแถมยังเหม็นด้วย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
