Waiting for love รอเธอรัก...ควักหัวใจยัยเพื่อนซี้

     ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงพวกเราก็ได้ต้นไม้ตามที่ต้องการซึ่งธีมของเดือนนี้ลุงเติมเห็นว่าช่วงนี้หน้าฝนและเพื่อความน่ารักสดใสหวานแหว่วจึงได้ธีม"หน้าฝน...ฝนพรำ...ดอกไม้สื่อรัก"มะขามนำต้นไม้ต้นสุดท้ายมาวางรวมกับกลุ่มเสร็จก็นัดแนะเวลาให้ลุงเติมนำต้นไม้ไปส่งที่โรงเรียนในวันพรุ่งนี้
"ลุงลดราคาให้พิเศษนะ พรุ่งนี้ลุงจะเอาไปส่งให้แต่เช้า"
"ขอบคุณครับลุง"
"เอาไว้ที่เดิมใช่ไหม"
"ครับที่เดิม งั้นผมลาก่อนนะครับ"
"สวัสดีค่ะลุง"
"เดินทางปลอดภัยลูก"
 
เราเดินออกมาจากร้านได้ไม่นาน ท้องฉันก็ร้องขึ้นมาแล้วทำเสียงล้อเลียนก่อนพามาเลี้ยงส้มตำไก่ย่างข้างทาง พอเข้าไปนั่งในร้านมะขามก็จัดการสั่งแม่ค้าพร้อมนำน้ำมาบริการฉัน ดูเป็นสุภาพบุรุษมาก
"แกเป็นเพื่อนที่ดีมากเลย"
"ดียังไง"
"ก็ดูแลปกป้องตอนมีเรื่อง บริการน้ำ เลี้ยงข้าว"
"ดีขนาดนี้เลย0_0"
"ใช่! ถ้าใครได้เป็นแฟนนะ สบายทั้งชาติเลย น่าอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจัง"
"แกก็เป็นสิ จะได้ไม่ต้องอิจฉา"
"เป็นไปไม่ได้หรอก"
"ทำไม"
เอ่อ ทำไมนะ ทำไมคิดไม่ออก ฉันมองหน้ามะขามพลางคิดในใจ เราสองคนโตมาด้วยกันเล่นด้วยกันเป็นเพื่อนกันเล่นทะเลาะกันบ้างทุกครั้งที่มีปัญหาเราไม่เคยทอดทิ้งกัน รู้ไส้รู้พุงกันหมด ความรู้สึกที่มีมันเป็นความผูกพันที่ถักทอมานาน หากวันใดที่ใครคนใดคนหนึ่งมีคนที่ต้องดูแลมอบความรักให้ ก็ไม่รู้จะอยู่ได้ไหมหากต้องอยู่คนเดียวจะบอกว่าเหงามันก็เหงา มันขาดอะไรสักอย่างในชีวิตไป
"เจ้าฟ้า"
มะขามสะกิดแขนฉันเบาๆ ก่อนจะผลักหัวหนึ่งที
"เจ็บนะ"
"คิดอะไร? แล้วได้คำตอบยังว่าทำไมถึงเป็นแฟนไม่ได้"
"เราเป็นเพื่อนกันไง"
"คิดไปเองหรือเปล่า ฉัน..."
"อ้าวเฮ้ย! พูดแบบนี้หมายความว่าไง" ฉันลุกพรวดพราดทันทีเตรียมตัวจะมีเรื่องเต็มที่ มีอย่างที่ไหนบอกว่าประมาณว่าไม่เห็นฉันเป็นเพื่อน มันน่าน้อยใจ
"ใจเย็น" มันกดไหล่ฉันให้นั่งลงพลางถอนหายใจแล้วส่ายหน้า
"ฟังให้จบก่อนสิ"
"ว่ามา" กอดอกเชิดหน้าขึ้นเหลือบตามองมันนิดๆ
"แกคิดไปเองหรือเปล่าว่าเราเป็นกันเพื่อนกัน" มะขามโน้มหน้าลงมาเล็กน้อยพลางมองตาสายตาที่มองมานั้นมีบางอย่างซ้อนอยู่ รู้เพียงว่าหากเผลอสบตาคู่นี้ต้องวาบหวิวในใจอย่างประหลาด "แกคิดแต่ฉันอาจไม่คิดก็ได้นะ"
"แล้วฉันเป็นอะไรสำหรับแก" ถามออกไปอย่างไม่ต้องคิด
"อยากให้ฉันเป็นอะไรล่ะ" โน้มหน้าลงมาอีก ใกล้เกินไปแล้ว >< น้ำเสียงที่นุ่ม น่าฟัง เหมือนมีมนต์สะกด ใจที่กำลังเต้นระรัวอย่างไม่มีเหตุผล นี่มันอะไรกัน อากาศรอบกายที่เย็นสบายแต่ทำไมกลับรู้สึกร้อนรุ่ม
"ว่าไง" นั่นถามมาอีกแล้วหน้าก็ยังอยู่ที่เดิม เหมือนจะยิ่งใกล้ ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
"เอ่อ."
"หืม?" ใกล้เข้ามาอีกแล้ว><
"นี่เอาหน้าแกออกไปก่อน" ฉันใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างดันหน้ามันออกไปสุดแรง "เลิกแกล้งสักที!"
คนโดนว่ากลับไหวไหล่ ยิ้มออกมานิดๆก่อนจะรีบกลบเกลือน
"ตกลงว่าอยากให้เป็นอะไร"
"ทุกอย่าง".
ฉันรีบตอบออกไปแบบขอไปทีจะได้เลิกคุยเรื่องนี้สักทียิ่งคุยยิ่งรู้สึกแปลกๆ. แปลกใจตัวเอง
"หึ~ เจ้าฟ้า"
"อะไร!"
"หน้าแก"
"หน้าฉันทำไม" รีบจับหน้าปิดตาตัวเองแล้วต้องพบว่ามันร้อน ><
"คงเขินสินะ"
O_O!!!!!!!!!
"น่ารักดี/ได้แล้วจ้า" อีกแล้วฟังไม่ทันอีกแล้วมะขามพูดออกมาพร้อมแม่ค้าที่กำลังนำส้มตำมาเสิร์ฟ พอจะถามว่าพูดอะไรมะขามกลับยิ้มไม่หุบยิ้มแบบโลกนี้มีมันอยู่คนเดียว ดูมีความสุขมาก เมื่อไม่สามารถทนมองรอยยิ้มมันได้เลยต้องหน้าก้มตากินเพื่อซ้อนความเขินอาย
หะ! นี่ฉันเขิน
เขินมะขาม
คบกันมาตั้งนาน
ไม่เคยเป็น
ม่ายยยยยยย!!!!!!!!!