Waiting for love รอเธอรัก...ควักหัวใจยัยเพื่อนซี้

           ตั้งแต่ลงจากรถและเดินเข้ามาในรั้วของโรงเรียนฉันกับมะขามก็ไม่ได้พูดกันเลย หลายครั้งที่ฉันพยายามจะพูดแต่มันกลับทำเป็นไม่สนใจ ฟังเพลงแล้วร้องตามเบาๆ พอเห็นอย่างนี้ฉันเลยไม่กล้าเซ้าซี้ต่อ
“เฮ้! เจ้าฟ้าจ๋า” ( O_O) จะเป็นใครอื่นไม่ได้ที่มาพูดจาเลี่ยนๆ ใส่ฉันแบบนี้
“ว่าไง เมฆ”
“ว้าว O_O เจ้าฟ้า วันนี้เธอดูสวยจนฉันเคลิ้มเลย ^^”
“ไม่ต้องมาพูดจาหวานๆ ใส่ฉันแบบนี้นะ ฉันไม่หลงกลแกหรอก”
“หลงเถอะนะ @_@ พลีส”
“ฮึ่ย! แฟนก็มีทำไมทำแบบนี้นะ” ฉันเลือกเดินผ่านหน้าเมฆ ไปนั่งลงตรงโต๊ะประจำใต้ต้นลั่นทมที่มีไม้ไฟกับไตรนั่งรออยู่แล้ว
“เฮ้ ไตร” ฉันเอ่ยทักไตรที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือนวนิยายแนวหวานแหว่ว อึ้งล่ะสิ ไตรผู้เงียบขรึมจะอ่านนิยายแนวนี้ ตอนที่ฉันรู้ก็เกิดอาการ อึ้งปนงง อีกอย่างผู้ชายจะอ่านนิยายรักใสๆ ได้ยังไงว่ามั้ยแต่มันก็เป็นไปแล้วล่ะ
“อืม”
“เงียบๆ สิเจ้าฟ้า มันกำลังใช้จินตนาการอยู่นะ” ไม้ไฟที่นั่งอยู่ข้างๆ หันมากระซิบบอกฉันแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านบันทึกการประชุม รายรับรายจ่ายของชมรมรักษ์โลกอย่างไม่สนใจเสียงโต้แย้งกันระหว่างกับเมฆ
“แกจะบ้าหรือไอ้เมฆ”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ฉันผิดนัดกับป๋าไม่ได้นะ T_T”
“แล้วทำไมต้องเป็นฉัน”
“เพราะแกเหมาะสมที่สุดแล้ว”
“ไอ้ไม้ไฟล่ะ ไม่เหมาะสมหรือไง”
“มันไม่ว่าง”
“แล้ว…”
“หยุดคิดไปได้เลย ไอ้ไตรมันเห็นเรื่องพวกนี้ไร้สาระอยู่แล้ว”
“ฉันก็ว่ามันไร้สาระ”
“ซวยจริงๆ เมฆเอ๊ย เพื่อนก็ไม่ว่าง คนที่คิดว่าจะช่วยได้ก็ไม่ช่วย ทีเราช่วยมาตลอดแต่พอจะขอความช่วยเหลือกลับไม่มีใครช่วยเลย ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ” T_T
“เออ! ฉันช่วยแกก็ได้”
ฉันที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ พอจะเดาออกว่าเมฆต้องขอร้องให้มะขามช่วยอะไรสักอย่างที่ไม่ดีอย่างแน่นอนและต้องเกี่ยวกับผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็มีคนรักอยู่แล้วยังเที่ยวจีบคนนั้นทีคนนี้ที แต่เรื่องที่เมฆมีคนรักไม่มีใครรู้นอกจากพวกเราเพราะเจ้าหนุ่มมากรักขอให้ปิดไว้โดยให้เหตุผลว่าเธอคนนั้นต้องการให้คบกันอย่างลับๆ
“เจ้าฟ้าจ๋า” ^^
“หวือ” O_O จู่ๆ หน้าเมฆก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน
“โอ้ววว ดูสิตกใจยังน่ารักเลย ^^”
“เฮ้ยไอ้เมฆ แกมาคุยกับฉันให้รู้เรื่องสิ” มะขามลากคอออกไปคุยอีกรอบ ท่าทางเคร่งเครียดกว่าเดิมฟังได้จากเสียง
“เว้ย! ไอ้นี่จะอะไรมากมายวะ”
“อ้าว ทำแค่นี้ไม่ได้รึไง!”
“บ้าซิบ! %$$%$@##$#%$##$#%%” ปล่อยพวกมันไปเถอะ

โรงอาหารในช่วงพักกลางวัน บรรยายกาศค่อนข้างอึดอัดอย่างมาก เนื่องจากจำนวนนักเรียนที่ต่อแถวซื้ออาหาร นั่งทานอาหารมีจำนวนมาก แม้ว่าทางโรงเรียนจะจัดเวลาพักกลางวันให้นักเรียนมอต้นกับมอปลายไม่ตรงกันก็ตาม และเพื่อหนีบรรยายกาศน่าอึดอัดกลุ่มพวกฉันจึงมานั่งโต๊ะตรงทางเข้าโรงอาหาร
“พี่มะขามคะ”
“ครับผม”
“มีคนฝากของมาให้ค่ะ” เด็กเรียน ม.4 คนหนึ่งยืนขนมป๊อกกี้รสสตอเบอรี่ให้มะขามอย่างเขินๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ย่ะว่าขนมเป็นของเธอเขินจนหน้าแดงแล้ว
“ขอบคุณครับ ^^” พอมะขามส่งยิ้มให้เด็กคนนั้นก็รีบเดินหนีเลยสงสัยคงทนรอยยิ้มมันไม่ได้
“^_^”
“ยิ้มอะไรของแก”
“พี่มะขามค่ะ ^_^” ฉันที่นึกสนุกขึ้นมาเลยเลียนแบบการพูดของยัยเด็กนั้นพร้อมส่งยิ้มๆ ที่คิดว่าสามารถฆ่าผู้ชายให้ตายได้ (มั่นใจเกิน)
“ครับ ^____^”
“เจ้าฟ้า มีของมาให้พี่ค่ะ”
“อะไรครับเจ้าฟ้า ^____^” จะยิ้มมากไปแล้วนะ
“นี่ค่ะ ป้าบ!” ด้วยความหมั่นไส้ที่มันยิ้มไม่ยอมหยุด ฉันเลยจัดการเอาฝ่ามือประทับเข้าที่หน้าให้
“เล่นอะไรของแกเนี่ย เค็มอ่ะ” มะขามทำหน้าแหย่ๆ แล้วเอาลูบปากตัวเอง
“เมื่อไหร่จะหยุดพูดสักที” เสียงเรียบๆ นิ่งๆ ของไตรดังขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน
“หยุดแล้วคร้าบบบ”
“ไม่ต้องเสแสร้งหรอก มะขาม”
“แกหัดมีอารมณ์ร่วมหน่อยได้มั้ย” ไม้ไฟที่ง่วนอยู่กับการกินสุกี้ถามขึ้นมา
“อารมณ์น่ะมีมั้ย” เมฆ
“มีมั้ย” มะขาม
“มีหรือเปล่า” ฉัน
“ไม่มีอารมณ์” ไตร
จบการสนทนาไว้เพียงเท่านี้ ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตากินอาหารของใครของมันไปอย่างเงียบๆ น้ำโกโก้ฉันหมดอยากกินน้ำเปล่าจึงลุกไปเติมน้ำเปล่าที่ตู้น้ำของโรงเรียนแต่ก็ต้องเซถลาไปหาไม้ไฟเพราะมีคนจงใจเดินซน พลอยทำให้น้ำแข็งในแก้วหกใส่หัวไม้ไฟเต็มๆ
“เฮ้ยๆอะไรวะ” ไม้ไฟรีบปัดน้ำแข็งออกจากหัวอย่างฉุนเฉียว
“โทษทีไม้ไฟ ฉันตั้งใจชนยัยนี่” ผู้หญิงที่เดินซนฉันชี้ทางฉันอย่างไม่ได้สำนึกในความผิดของตัวเอง
“นี่ตั้งใจหรอ” มะขามวางช้อนลงก่อนจะเดินเข้ามาถาม
“ใช่ หมั่นไส้น่ะ” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น
“ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอกัน”
“แรดไง”
“หา O_O”
ฉันไปแรดตอนไหนไม่ทราบ ขณะที่ฉันยังงงกับสิ่งที่ถูกกล่าวหา ไม้ไฟกับเมฆก็เดินเข้าไปประชิดตัวยัยสองคนนั้น
“มาว่าเพื่อนฉัน กลับไม่ดูตัวเอง” ไม้ไฟยิ้มแบบเหยียดหยาบส่งไปให้
“สวยแต่รูปจูบไม่หอม” เมฆ
“นี่นายเมฆ ไม้ไฟ เรื่องนี้พวกนายไม่เกี่ยว” ยัยคนที่เดินชนฉันพยายามผลักเมฆให้ออกห่าง
“ถามโง่ๆ เจ้าฟ้ามันเพื่อนฉัน เรื่องของเพื่อนก็เท่ากับเรื่องของฉัน”
“ต่อยผู้หญิงได้มั้ยวะ ไตร” ไม้ไฟพันแขนเสื้อขึ้นทั้งสองก่อนเอ่ยถามไตร
“มันก็สมควรจะโดนนะ”
ปกติไตรไม่ชอบยุ่งวุ่นวายกับเรื่องคนอื่นหรือที่คนไม่สำคัญ แต่นี่เขายังเห็นด้วยกับไม้ไฟด้วย แสดงว่าเขาให้ความสำคัญกับฉัน ดีใจอ่ะ!
“พวกแกถอยออกมาก่อน รังแกผู้หญิงด้วยกำลังมันไม่ดี” มะขามจับปกเสื้อไม้ไฟกับเมฆแล้วลากกลับมานั่งตามเดิม มะขามมองหน้าฉัน มองหน้าไตรเหมือนขอความเห็น ไตรพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วยก่อนจะเท้าคางนั่งดูต่อไป
“ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าเจ้าฟ้าไม่ได้เป็นแบบที่พวกเธอพูด เจ้าฟ้าปฏิบัติกับพวกเราแบบเพื่อนไม่ใช่ไปเที่ยวอ่อยใครต่อใคร เที่ยววิ่งตามแต่ผู้ชายเขาไม่สนใจ พวกเธอน่ะสมควรเรียกว่าแรด”
O_O
“อิจฉาเจ้าฟ้าหรือไงที่ผู้ชายมารุ่มล้อม”
“นี่! นาย”
“แต่พวกเธอทำไม่ได้ แล้วที่เจ้าฟ้ามาสนิทกับพวกฉันก็เพราะมีผู้หญิงแบบพวกเธอที่เอาแต่วิ่งไล่จับผู้ชาย เอาแต่อิจฉา ไม่สนใจการเรียน ทำตัวแบบนี้ใครจะอยากเข้าใกล้”
“กรี๊ด ไอ้…มะขาม”
“ด่าผู้หญิง ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ”
“ฉันมีให้กับคนที่สมควรได้รับเท่านั้น จะไปไหนก็ไปก่อนที่ไอ้ไม้ไฟจะจับพวกเธอยัดรูส้วม”
“ปากเสีย กรี๊ด!”
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
ยัยสองคนนั้นเจอด่ายับ ต่างพากันวิ่งหนีไป พวกนักเรียนที่อยู่รอบๆ ต่างหัวเราะท้องแข็งกับคำด่าของมะขาม บ้างก็สมน้ำหน้าสองคนนั้นที่กล้ามาสร้างเรื่อง
ก็อย่างที่มะขามว่าฉันมาสนิทกับพวกสี่หนุ่มเพราะฉันเบื่อการตีสองหน้า การอิจฉา แช่งยิ่ง ไม่เหมือนสี่คนนี้ที่มีความจริงใจให้เสมอยามทุกข์ก็ช่วยแก้ไข คอยออกหน้าให้ ยามสุขก็สุขด้วยกันหัวเราะด้วยกัน ถึงจะเจ้าพวกนี้จะคอยกัดจิกแต่ฉันสบายใจที่สุดแล้ว 

ชอบไม่ชอบบอกกันได้น้า  ^_^ 

ผิดพลาดตรงไหน  แนะนำด้วยนะคะ

ขอบคุณที่แวะมาอ่านน้า

เป็นกำลังใจอย่างดีเลย